Κάλα, Δανία, Κοπεγχάγη
Μόλις συνηλθα το πρώτο που είδα ήταν ένα λευκό πανί. Τρόμαξα πως ήμουν νεκρή, αλλά σιγά σιγά άρχισα να βλέπω κι άλλα. Έναν ορό στο πλάι μου, κάποια σωληνακια στο χέρι μου και τον Κασπερ.
Κοιμόταν ανησυχα σε μια μικρή πολυθρόνα.
Απέξω περνούσαν άνθρωποι με ρομπες και μιλούσαν σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα.
-κ.. Κασπερ... , μίλησα, αλλά φωνή μου βγήκε αχνη, αηχη, αποκοσμη.
Πρέπει όμως να με άκουσε γιατί άνοιξε απότομα τα μάτια του και κοίταξε προς το μέρος μου. Ήταν ένα σωστό ράκος.
Αξύριστος, με καμπουριασμενους τους ώμους του, αδυνατιαμενος, τα πράσινα ματιά του είχα πάρει μια κόκκινη απόχρωση και τα μαλλιά του, που παλιότερα ελαμπαν ολοξανθα, τώρα ήταν λαδωμενα αχτενιστα και μια γκρι τουφα διακρινοταν. Παρόλα αυτά διατηρούσε τη νεοτητα των 20 χρόνων του και αυτό φαινόταν στο γεροδεμενο ψηλό κορμί του.
-Κάλα μου, ήρθε κοντά και μου φιλησε τα χέρια.
-Που είμαι;
-Σε μια κλινική, στη Κοπεγχάγη. Μην ανησυχείς μωρό μου, μου είπε και βουρκωσε, όλα τελείωσαν τώρα, κοίτα, είπε και μου έδειξε συγκινημενος τον καρπό μου.
Κοίταξα και στη θέση που παλιότερα ήταν το Βραχιόλι τώρα δεσποζε ενα μικρουλι τατουαζ με μια γοργονα. Γύρω από τον καρπό μου έγραφε, mermaid out of water.
-Τι σημαίνουν όλα αυτά;, τον ρώτησα μπερδεμενη. Τι έχει γίνει; Πού είναι οι γονείς μου; Γιατί είμαι στη Δανία;
Ανακαθισα απότομα αλλά μην έχοντας τι να κάνω έπεσα στις παλάμες μου και άρχισα να κλαίω γοερα.
-Τι συμβαίνει Κασπερ, πες μου.
-Ηρεμησε μωρό μου, όλα είναι καλά τώρα, αλήθεια, είπε και με χαιδεψε στο κεφάλι.
-Τι έχει γίνει;
-Είναι μια ΜΕΓΆΛΗ ιστορία, η οποία κράτησε για έναν ολόκληρο χρόνο. Αρχικά, με συγχωρείς που σε κατηγορησα. Έλεγες την αλήθεια μωρό μου από την αρχή, και δε σε πίστεψα.
-Κασπερ, δεν καταλαβαίνω...
-Μετά από την πρόταση γάμου, λιποθυμισες και δεν ξυπνουσες με τίποτα. Σε πήγα στο τοπικό νοσοκομείο. Κάποιος ντοπιος που σε ήξερε καλά, νομίζω Μαουι τον έλεγαν με βοήθησε και κάλεσε τους γονείς σου.
-Σε γνώρισαν όλοι δηλαδή; Δεν ήθελα να σε γνωρίσουν έτσι.
-Ναι... Όχι όλοι δηλαδή, η αδερφή σου αντιμετώπιζε τα δικά της προβλήματα. Ο πατέρας σου, όμως μου εξήγησε ολη την ιστορία του Βραχιολιου. Έπρεπε να μου είχες μιλήσει Κάλα.
-Το ξέρω, του είπα μετανιωμενη.
-Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία τώρα μωρό μου. Τώρα είναι όλα καλά.
-Ο πατέρας σου μου είπε πως αν το Βραχιόλι δεν επέστρεφε στον κανονικό του διάδοχο, δηλαδή εσένα, θα εμενες έτσι για πάντα. Η αδερφή σου εν τω μεταξύ, μέσα σε έξι μήνες κατέληξε στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου με εσένα, μιας και είχε νευρική ανορεξία. Μας ομολογησε ύστερα πως αυτή το είχε κλέψει αλλά το πούλησε, επειδή αυτό ευθυνοταν για το κακό που είχε πάθει. Το μόνο που ήθελε ήταν να είναι τέλεια, αλλά τώρα είναι καλά.
-Ευτυχώς.
Για μια φριχτη στιγμή πίστεψα πως πέθανε και για αυτό ανακουφιστηκα μόλις άκουσα το τελευταίο.
-Σε ποιον το πουλησε όμως;
-Στην πριγκίπισσα Σολ. Η οποία, αποδείχτηκε πως η κρυφή της επιθυμία ήταν να κάνει σεξ. Βγάζει νόημα αυτό μιας και ήταν εισοκι τριών και ακόμα παρθένα. Βλέπεις, τα βασιλικά έθιμα. Όμως η Σολ βιαστηκε, Κάλα.
-Ω Θεέ μου!
Δε συμπαθούσα την πριγκίπισσα Σολ. Ήταν μια ξιπασμενη πριγκίπισσα. Αλλά σε ΚΑΝΈΝΑΝ δεν αξίζει τέτοια τύχη.
Ένιωθα φριχτά μιας και η ευθύνη έπεφτε πάνω μου. Αν δεν είχα βγάλει το Βραχιόλι τίποτα δε θα γινόταν.
-Εκεί είναι που ξυπνησες Κάλα, δε θυμάσαι κάτι από αυτά που έγιναν; Ο πατέρας σου σε βρήκε πρώτος στο νοσοκομείο.
"Σε θέλω εδώ και τώρα... Κάλα, τι συμβαίνει γλυκιά μου;... Δεν είσαι πια κόρη μου... Θέλω το δωμάτιο σου... Καλα μας; "
Διάφορες φωνές αντηχουσαν στο κεφάλι μου. Ένας τρομερός πονοκέφαλος με έπιασε ξαφνικά. Έπιασα το κεφάλι μου και με τα δυο μου χέρια.
-Τι συμβαίνει μωρό μου;
-Ν.. Νομίζω θυμάμαι, έχω κάποιες παράξενες αναλαμπες.
-Κάλα, προσπάθησε να θυμηθείς, είναι σημαντικό.
Ξαφνικά θυμήθηκα. Όλη η αλήθεια φωτιστηκε μες το μυαλό μου, λες και περίμενε εκεί κάτι μήνες.
-Κασπερ μου; Του φωναξα. Δηλαδή, τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα, δηλαδή είμαι...;
-Ναι... Είπε και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του. Ναι μωρό μου, ναι, δε θα είμαστε μόνοι μας εδώ και στο εξής.
*flashback* (WARNING ⚠ ΕΝΔΈΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΈΧΕΙ ΑΚΑΤΆΛΛΗΛΟ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ. ΑΥΣΤΗΡΆ ΓΙΑ ΆΝΩ ΤΩΝ 16 ΕΤΏΝ)
Άνοιξα τα μάτια μου. Βρισκόμουν σε μια αίθουσα νοσοκομείου. Άκουσα τη φωνή του πατέρα μου. Τα μικρά κοιμοντουσαν ήσυχα ήσυχα σε μια πολυθρόνα.
-Κάλα, είναι αλήθεια;
-Τι πράγμα πατέρα; Γιατί είμαι εδώ;
-Άστα αυτά για τώρα, μόνο πες μου, είπες ναι;
-Τι λες; Δεν καταλαβαίνω;
-Στην πρόταση γάμου, του είπες ναι;
Διστασα. Δεν ήξερα τι να απαντήσω.
-Ναι, είπα τελικά αποφασιστικά. Ναι, τον θέλω.
-Μα ούτε που τον ξέρεις γλυκιά μου.
-Τον ξέρω καλύτερα απο ότι ξέρω τον εαυτό μου.
-Λογικεψου. Έχεις τρία αδέρφια να βασίζονται πάνω σου. Η αδερφή σου είναι ακόμα άρρωστη.
-Η Μάλι; Μα γιατί; Τι έχει γίνει;
Ξεσπασα σε μια κρίση πανικου.
Μετά υπήρχε ένα κενό στη μνήμη μου. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι εμένα και τον Κασπερ, βράδυ, στη βροχή. Του φώναζα.
-ΣΕ ΑΓΑΠΏ! ΤΙ ΆΛΛΟ ΘΈΛΕΙΣ ΑΠΌ ΕΜΈΝΑ!
-Να μη με αφήσεις. Ούτε εγώ σε άφησα όταν με χρειαζοσουν. Ήμουν κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι σου. Έψαχνα απεγνωσμένα τρόπο να σε σώσω. Ο πατέρας μου πέθανε, αλλά εγώ έμεινα μαζί σου Κάλα.
-Κασπερ...
Ακολούθησε ένα παθιασμενο φιλί.
-Σε θέλω.
-Τι εννοείς;
-Εννοώ, πως σε θέλω. Σε θέλω εδώ και τώρα. Σε θέλω για πάντα δικό μου. Διπλα μου, κοντά μου, παντού μαζί. Το υποσχεσαι;
Αντι για απάντηση τα χείλη του ενώθηκαν με τα δικά μου.
-Ώρα να τελειώσει η Disney, μωρό μου, μου είπε πάνω στα χείλη μου.
Ένιωθα τη βροχή να πέφτει πάνω μας, και να είμαστε βρεγμένοι ως το κόκαλο. Τα χέρια του είχαν εγκλωβισει το κεφάλι μου, το στόμα μου άνοιξε απεγνωσμένα μέσα στο φιλί μας. Τον ένιωσα να χαμογελάει αμυδρα και ύστερα η γλώσσα του εισχωρησε στο στόμα του.
Με πήγε πίσω μέχρι που ακουμπησα πάνω σε έναν σκληρό τοίχο. Το πόδι μου αγκαλιασε το μηρο του, το χέρι του χαιδεψε το πόδι μου μέχρι που έφτασε στον ποπο μου.
Τα χείλη του τώρα κατέβηκαν χαμηλότερα, στο λαιμό μου.
Μου ξέφυγε ένας ανστεναγμος.
Ούτε που κατάλαβα ποτέ φτάσαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.
-Ουάου, για αυτό λέγεται Βασιλική σουίτα.
-Και τώρα, μου είπε στο αυτί, θα καταλάβεις και γιατί το λένε βασιλικό κρεβάτι.
Ο Κασπερ πήγε στο μπάνιο, να πλυνει τα χέρια του.
Εγώ έβγαλα τα ρούχα μου και χωθηκα μέσα από τα σεντόνια.
Μόλις βγήκε, διαστελθηκαν οι κόρες του συνειδητοποιωντας πως τον περιμένω γυμνή στο κρεβάτι.
-Παίζεις βρώμικα.
-Τελείωνε.
Έβγαλε και αυτός το πουκαμισο του και ήρθε από πάνω μου. Με φιλησε απαλά στα χείλη.
- Σε αγαπώ, μου ψιθύρισε.
Μπήκε και αυτός μέσα από τα σεντόνια και μου χαιδεψε λίγο την περιοχή. Το χαιδεμα, έγινε τριψιμο, και το τριψιμο κατέληξε σε ένα δάχτυλο μέσα μου.
Αναστεναξα βαθιά κατά την εισβολή. Με φιλησε πάλι απαλά.
Του έβγαλα σιγά σιγά το σορτσακι μαζί με το μποξερακι καθώς έκανε τα κόλπα του.
-Είσαι έτοιμη για αυτό;
-Είμαι έτοιμη για εσένα.
Μπήκε σιγά σιγά μέσα μου. Ένας οξυς πόνος με διαπερασε.
Με φιλησε καθώς είδε πως τον εσφιξα παραπάνω στα μπρατσα του.
Πίεσε λίγο παραπάνω.
Δεν άντεξα και έβαλα μια μικρή κραυγή, αλλά μετά από λίγο ένιωσα τον παρθενικό ιμάντα να σπάει. Έμπαινε και έβγαινε με γοργους ρυθμούς τώρα πια και η ηδονή με είχε πλέον κατακλύσει ολόκληρη.
Δεν το χορταινα, και φροντισα να του ξεκαθαρίσω πως τον ήθελα μέσα μου. Αυτή η εμπειρία ήταν εντελώς πρωτογνωρη για εμένα, ήταν μια πολύ ευαίσθητη και σημαντική στιγμή. Η πρώτη φορά που κάνει ένα κορίτσι έρωτα είναι ξεχωριστή και πρέπει να γίνει με το σωστό άνθρωπο. Και ήμουν με το σωστό άνθρωπο.
Ήθελα να τον απολαύσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Δε θυμάμαι γιατί, αλλά είχα την αίσθηση, πως μέχρι το πρωί μπορεί να μας χωριζαν.
Δε θυμάμαι ακριβώς τα γεγονότα. Μόνο τη μητέρα μου να κλαίει, εγώ κρατούσα βαλίτσες, ο πατέρας μου φώναζε και τα αφερφακια μου με κρατούσαν από τα χέρια "Κάλα μας;"
Μετά σκοτάδι.
-Τι έγινε μετά; ρώτησα τον Κασπερ.
-Η Πριγκίπισσα πέταξε το Βραχιόλι στη θάλασσα, ο πατέρας σου σε συγχωρεσε, αλλά σε έφερα εδώ περιμένοντας να κάνουμε το γάμο πριν αν είναι πολύ αργά, περιμένω τόσο καιρό μέχρι να αποφασίσει το Βραχιόλι ποτέ θα έρθει η στιγμή να σε ελευθερωσει.
-Με ελευθωρωσε... Βουρκωσα.
Περίμενε τόσους μήνες για εμένα. Ο Κασπερ ΜΟΥ. Για εμένα και... Και το μικρό πλασματακι που θα έρθει σε λίγο καιρό.
-Ναι μωρό μου, τώρα μείναμε μόνο εσύ, εγώ και...
-Ναι... Είπα και ακουμπησαμε και οι δύο την κοιλιά μου.
Με φιλησε.
-Σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα.
-Κι εγώ πρίγκιπα μου. Σε λατρεύω.
_._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._
Ο αδερφός και ο πατέρας του Μαουι, τελικά βρέθηκαν, κάτω από τις κερκίδες του καινούριου γηπέδου. Τελικά, κατάφεραν να τους κάνουν μια κανονική κηδεία, και η αγωνία τους έλαβε τέλος.
Ο γάμος των δύο πρωταγωνιστων μας έγινε σε κλίμα ευθυμιας με τη μητέρα του Κασπερ να δίνει την ευχή της, την οικογένεια της Κάλα να ζει πια ζωή χαρισαμενη, τον Μάουι και τη Μάλι μες τον τρελό έρωτα και τον Ταου και τον Χακου με μεγάλα δίπλα κρεβάτια ο καθένας.
Και ζήσαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα! 💞