Zoe's POV
"As I was saying how can we trust you if you haven't finish your Senior High School?"
I roll my eyes upwards.
Kanina pa ko naiinis dito sa mga board members eh.
Inaaway kami ni Justine.
Kasi daw hindi pa kami Graduate ng High School.
"Gentlemen. As you all know Mr. Borisson had only Harry to manage the Company. And as you all know too he did his best for the past years for the company."
Tito kept on saying na marami ng nagawa si Justine for the company which is true but the Board Members didn't allow us to have the full management hangga't hindi pa kami nakaka graduate.
"I'm sorry to bring this up but this is a major problem if the clients know about this." Said the Accountant.
The meeting lasted for about 3 hours at iyon lang ang ipinuputok ng butsi nila.
I hold Justine's hand.
"Tapusin nalang natin ang High School Jus. Besides, one year nalang naman."
Kumunot ang noo niya.
"No." He firmly said.
I know what is bothering him.
Ang umuwi sa pilipinas. Since halos 7 months pa lang ako dito hindi pa ako gaanong marunong mag French which is mahirap lalo na pag dito ako nagaral, French is their native language at hindi English.
"It's okay Jus. Let's go back." I smile at him. Nakatitig lang siya sakin na para bang walang balak na makinig sakin.
"No Li. Never." He stood up. Napahinga nalang ako ng malalim.
"Ayos ka lang ba Iha?" Tito Rich tap my shoulder.
"Opo Tito. Medyo mahirap lang pakiusapan si Justine lalo na pag tungkol sa pagbalik sa Pilipinas." He smile.
"Lahat ng ginagawa niya para sayo, nararamdaman ko na iniisip niya lang kung anong makabubuti sayo. Harry become stubborn when it comes to your safety. If he said no then that's a No." I sighed.
"But Tito, nadadamay na ang kumpanya dito. Hindi ako ganoon ka selfish para unahin ang sarili ko kesa sa kailangan ng company, anyway I'll do anything to make him agree. We just need to stay there for one year di ba po?"
He nodded bago magpaalam saking lumabas.
I stay for a couple of minutes bago bumalik sa office namin.
Pagdating ko doon ay nag aayos na siya ng gamit.
I didn't say anything para na rin makapag isip siya.
Sumunod lang ako nang alalayan niya na ako palabas. He keep quiet hanggang sa makarating kami sa bahay.
Tinignan ko lamang siya na pumasok sa kwarto namin.
I didn't get inside at dumiretsyo sa mini bar.
Justine loves liquor lalo na pag mga Vintage kaya meron siyang sariling Mini Bar. Ayaw niya ngang magpapasok dito bukod sakin eh. Madamot kasi sa alak yun.
I grab the Vergenoedg 1985 at nagsalin.
Alam ko ang pakiramdam ni Justine ngayon. Nangako siya sakin na hinding hindi niya ako ibabalik sa Pilipinas kahit na anong mangyari, but the situations doesn't want me to stay here.
Pero kahit ayoko wala akong magagawa. Kung hindi ako magsasabi kay Justine siguradong mawawalan siya ng dahilan para bumalik doon. I rather stay there than to see his company fall down because of me.
I look at the Phone he gave me. It's a Zeus. Hindi lang sila basta bastang company na nag po-produce ng gadgets, priority nila ang mga students. Always 50% ang nakukuhang discount ng mga students na bumibili sa kanila whether it's a laptop or a phone. Sobrang malaking tulong dahil sa madalas ng gamitin ng kabataan ang gadgets ngayon kesa sa mga books.
Naramdaman ko ang hilo nang halos maubos ko na ang wine na iniinom ko.
"I know you'd be here." He said.
Naramdaman ko ang pag upo niya sa tabi ko maging ang pag agaw niya sa inumin ko.
"Do you want to go back that much? Na maski ang makipag usap sakin di mo magawa?" Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
I just look at him. I can't argue with him, no, hindi ko siya kayang sagot sagutin.
If we argue like this hindi ako nagsasalita. Respeto ko sa kanya at pagtanaw ng utang na loob.
Kahit mali siya at tama ako or kahit na may gusto akong sabihin para itama ang sasabihin niya I just remain silent. It's my way of telling him na pwede akong maging kung anong gusto niyang maging ako.
I already gave up my life 7 months ago.
I just look at him. No words just stare. Gusto ko na siya mismo ang makaalam kung ano ba ang nararamdaman ko.
He just drink his wine kaya naman tumayo na ako. Ako nalang ang iiwas hangga't maaari.
"Why aren't you saying anything? Tama nanaman ba ko o mali? Tell me what the hell is in your head so I can understand!" He shouted kasabay ng pagbato niya ng baso.
I'm sorry Justine, but as long as I'm here with you I won't make any reason para magalit ka sakin.
I walk outside at dumiretsyo sa quarters ni Thea. Dito ako matutulog ngayon.
Wala siya dito dahil nasa headquarters siguro.
I grab her cigar at nagsindi.
Ito ang naging karamay ko sa tuwing may misunderstanding kami ni Justine which is bihirang mangyari. We won't argue little things, I mean I can't argue with him..
2 am na at naka dalawang kaha na ko ng sigarilyo. I can't really sleep pag wala si Justine sa tabi ko. Pag ganoon kasi nananaghinip ako ng masasama. Sobrang sama na pag nagising ako sa panaghinip na iyon ay buong araw na masama ang pakiramdam ko, kaya pag wala si Justine siguradong hindi ako makakatulog.
Huminga ako ng malalim bago mahiga. Since I can't sleep I better lay my back to rest na din.
Bibisita nalang ako sa Headquarters mamaya para naman malibang ako.
Mas maigi nang lumamig muna ang ulo ni Justine para kung sakaling may sabihin siya sakin na masasakit kaya kong tanggapin. Sana lang hindi ako makarinig ng kahit na ano sa kanya dahil ayoko din, ayokong masaktan. Siguro naman sobra na yung sakit na naranasan ko diba? Physically and Emotionally.
Nag ayos na ako ng katawan nang marinig ko ang tunog ng big clock na nasa gitna ng mansyon. 3 am. Siguradong gising na sila Shon ngayon. Sila muna ang guguluhin ko.
Naglakad ako at bumaba sa likurang bahagi ng mansyon.
Nasa mataas na bahagi kasi ang mansyon ni Justine, kumbaga nasa tuktok siya ng burol tapos sa ibaba noon ang isa pang underground building kung saan ang mga tauhan ng Dad niya. Ito ang headquarters.
Pumasok ako sa loob. Tulog pa nga yung guard eh. Di ko na ginising at dire diretsyong tumuloy sa Control Room.
I just waved at every Camera na madadaanan ko. The camera just nod means nandoon nga sila at gising sila. I smile. May makakausap na din ako sa wakas.
Pumasok ako sa control room. I waved at them na medyo antok pa.
"Morning Zoe." Shon said and yawned.
"Good Morning Gentlemen." Umupo ako sa sofa sa harap ng monitor nila.
Maraming kalat na chips na nasa mesa maging ang mga inumin ay nandito at nakakalat.
"Hindi niyo ko sinama ah. Nag bonding bonding pala kayo." Sabi ko sa kanila.
Shon and Chester are as far as I know the Two hacker in the team. Sila ang madalas na magkahiwalay pag may mission. Ang isa kasi kasama sa field samantalang ang isa nandito sa loob para may communications parin.
While Thea and George are the protector. Kahit babae si Thea ay magaling siyang makipag laban. Same with George na major ang Guns and Knives. Pati Bomb sakop ni George. Ang galing kaya non.
"Mukhang wala ka ding tulog Madamme." Chester said.
"Oo eh. Nakakainis kasi gusto ng Board na matapos muna kami sa High School eh ayaw ni Justine bumalik sa Pilipinas." Sumimangot ako.
Napaayos naman sila ng upo. Isa pa tong mga ito eh. Basta usapang Pilipinas ilag na ilag sila.
"Ano ba kayo! Okay na ko no. Saka matagal na nangyari sakin yun. Na..naka move on na ko." Napahawak ako sa dibdib ko nang maalala ko kung ano nga ba ang nangyari noon.
Napapikit ako. Siguro nga masyadong malalim ang sugat para gumaling agad.
They looked at me worried but I just smile at them.
"Dito muna ako ah? Hindi kasi kami bati ni Justine eh." Napakamot nalang sila sa ulo at umiling kaya naman natawa nalang ako.
"Don't worry guys. Magpapaka bait ako." Nagtinginan sila at saka nagkibit balikat.
I look at them nang makaisip ako ng masayang pampalipas oras. I'm so excited!