Pagkatapos magkwentuhan ni Manang Ruby at K, naglalakad-lakad na naman si Karylle sa dalampasigan upang mag-isip kung anong hakbang ang gagawin nya. Pagdating ng 6:10 pm, naghanap ng seafood restaurant si K para don na kumain ng dinner. Pagkatapos nyang kumain ng dinner, dumiritso na ito sa resort na chenick-innan nya upang magpahinga. Umupo siya sa dulo ng kama nya at napaisip na naman.
KARYLLE'S POV
Kakayanin ko to! Dapat kayanin ko to! Bukas na ang kasal dapat mag-ipon ako ng lakas ng loob. Pero.... teka! Hindi ko pa pala alam kung anong oras ang kasal. Siguro mas mabuting kung e.on ko na ang phone ko para malaman ko kung anong oras ikakasal si Vice. [Simula noong umalis kasi si K, tinanggalan nya ito ng battery upang hindi siya ma-track ng mga kaibigan nya] Ng na on ko na ang phone ko, maraming nagsidatingang messages at notifications. Tapos nagbeep ulit... but this time may tumatawag. Kaya tinignan ko kung sino.
*Kathleen Calling*
Patay! Tiyak pagagalitan na naman ako nito. *sigh* Bahala na nga.
K: Ka-------
Kath: IKAW BABAE KA! ASAN KA BA?!
K: Nasa.... isang resort.
Kath: KAYA PALA! ANONG GINAGAWA MO DYAN?! NAG-TATAGO?! TUMAKAS SA PROBLEMA?! KAYA BA YANG LUTASIN YANG PROBLEMA MO? ANONG NAPALA MO DYAN?!
K: Ha?
Kath: Oo, alam ko na! Kaya pala umiyak-iyak ka nong tumawag ka sa akin noon. Yun pala ang dahilan! BAKIT HINDI MO SINABI SA AKIN, KARYLLE?!
K: Dahil alam kung sesermonan mo lang ako.
Kath: DAPAT LANG! PARA MAUNTOG NA YANG KUKUTI MO! ALAM MO BA ANG LAKI PALA NG PROBLEMA MO TAPOS KINIKIMKIM MO LANG?! DANG!
Huminga na lang ako ng malalim at inintindi si Kath. Hindi naman talaga dapat ako magalit e, dahil ako naman talaga ang may kasalanan. Nagaalala lang talaga ang kaibigan ko sa akin. Pero............. nagulat ako ng bigla itong tumawa ng malakas? What?
K: Hala! Bakit ka tumatawa?
Kath: *laugh* Maganda ba ang script ko teh? Paning-paniwala ka kasi! *laugh*
K: What the! Script lang yun?!
Kath: Oo no! Baliw to. Magpapakuntest kasi ang friend kung fil-am sa isang clan dito sa San Francisco na puro Filipino.
Ikaw ang baliw! Napahiya ako don ah.
K: Ha? Hindi ka ba nag-check ng mga happenings or updates dito da Pilipinas? Hindi ka ba nag-browse ngayon o surf sa internet?
Kath: Ano? Anong pinagsasabi mo? May dapat ba akong malaman, K?
Jeeez! Hindi pa talaga nya alam? Hay nako! Akala ko pa naman senisermonan na nya ako kanina.
K: (Took a deep breathe) Ikakasal na si Vice bukas.
Kath: (napalakas ang boses) What did say?! Ikakasal?! Wha-a-anong what?! When? Kailan mo pa to nalaman?
K: Matagal na...
Kath: Kaya pala umiyak ka noong tumawag ka sa akin non! Ba't 'di mo to shinare sa akin agad, dear?
K: Dahil alam kung sesermonan mo lang ako.
Kath: K nama eh... talagang yan ang gagawin ko sayo. Hindi dahil galit ako sayo, kundi mahal kita. Kaya ka umalis no dahil tinatakasan mo yang problema mo no?!
K: Ayoko lang makita si Vice na ikakasal na sa iba.
Kath: Oh, naranasan mo na kung ano ang nararamdaman ni Vice noon. Masakit 'di ba?! Hindi lang nya masabi sayo dahil akala nya na mas mahal mo si Yael kay sa kanya. Tapos gagayahin mo ang pagkakamaling nagawa nya noon?! Copy cat lang ang peg teh?!
K:.....
Kath: Alam mong mahal ka ni Vice, K! Kaya wag mong hayaang mawala siya at makuha lang ng iba dahil kapag nangyari yun... wag mo ng asahan pa na babalik siya dahil baka 'di na siya bitawan ng iba!
Napaisip 'din ako sa sinabi ni Kath. Bakit ba ako nagtatago? Oo, alam kung natatakot ako pero... mali to e. I need to fix this mess right away or else...
Kath: Sabihin mo na kasi habang maaga pa, hindi yung magrereklamo ka pagnaunahan ka na!
K: *sigh* Alam kung mali ang ginagawa ko, kaya gusto ko tong ayosin.
Kath: (nilakasan ang boses) DAPAT LANG! GUSTO MO BANG DUMATING YUNG ARAW NA KASUSUKLAMAN KA NG ANAK MO?!
Ang gaga-gaga ko kasi! Ba't hindi ko na isip yun? Nanaig kasi tong takot na nararamdaman ko. Dapat ko nang putulin to! Hangga't may oras pa. Pursigido na ako kung ano man ang gagawin ko bukas.
END OF KARYLLE'S POV
++++++++++++++
Pagkatapos mag-usap ni Kath at K, humiga na si K sa queen size na kama nya at huminga ng malalim. Kinapa-kapa naman nya ang phone nya at tinignan ang mga messages na nareceived nya. May isang message lang ang pumukaw sa isipan nya.
FROM: UNKNOWN
"In case kung gusto mong pumunta, 2:00 pm ang oras ng kasal."
Pagkatapos nyang basahin ang mensahing iyun, bumangon agad si Karylle at nag-impake.
++++++++++++++
Maulan na umaga, parang sumasabay ang panahon sa damdamin ni K. Pero hindi parin ito gising kahit 6:00 am na ng umaga.
KARYLLE'S POV
Nagising ako dahil nanlalamig na talaga ako. Gusto ko pa ngang matulog eh. Ayoko mo nang bumangon, pero sumagap sa isipan ko na MAY MALAKI PALA AKONG MISYON NGAYON! Kaya bumangon na ako at tinignan ang orasan kung anong oras na. Patay! 8:06 am na??? Ano ba to! Akala ko pa naman nag-seat ako ng alarm. Tsk! Maliligo na nga ako! Nagmamadali na akong naghilamus at naligo. Pagkatapos kung maligo,kinuha ko na ang lahat ng mga bagahi ko at bumaba na. Pagdating ko sa may parking area, nilabas ko na agad ang car keys at pumasok na agad sa sasakyan. Malayo pa kasi tong resort na pinunthan ko, may 4 hours na biyahi papuntang Greenhills, Mandaluyong. Sa Santuario De San Jose kasi gaganapin ang kasal ni Vice at Kaye. Kaya kailangan ko nang magmadali para maabutan ko pa sila. Tinignan ko agad ang wrist watch ko upang malaman kung anong oras na. Napa-face palm ako dahil 9:40 am na pala. Kaya pinaandar ko na ang engine ng sasakyan at umalis kara-karaka. Pero luck wasn't good for me. Maputik ang daan kaya slippery. Hindi ko pweding bilisan ang pagmamaniho baka ano pa ang mangyayari sa akin. Lalong lumakas ang ulan kaya lalo akong kinabahan. Pero pwersigido parin ako sa gagawin ko, kinaya ko kahit natatakot ako. Pagdating ko sa may highway, naging magaan na ang pakiramdam ko, dahil hindi na maputik ang daan... seminto na ito. Tinignan ko ulit ang oras... shooot! 11:00 am na pala! Kailangan ko nang magmadali. Pero nagulat ako dahil unti-unting humihina ang andar ng sasakyan. Holy cow! Malapit na palang maubos ang gas ko, buti na lang at may gasoline station akong makita kaya pinuntahan ko na ito kaagad at nagpa-gas. Finull tank ko na, para hindi na ako maaberya pa. Ang nakakainis lang, matagal binigay ng isang pump boy ang sukli ko kaya naghintay pa ako ng ilang minuto. Patience, Karylle! Patience! Dapat kontrolin mo ang temper mo sa mga setwasyong ganito, Karylle. *sigh* At salamat naman binigay narin ng pump boy ang sukli ko.Time check... Tsk! Lagot! 12:00 pm na! Makakaabot pa kaya ako nito? May 2 hours pa kasing biyahi papunta sa lokasyon na pupuntahan ko. Pero hindi parin ako sumuko, dapat ko tong kayanin. Binilisan ko na ang pagdadrive hanggang ilang kanto nalang ang dadaanan ko papunta sa simbahan. Sa 'di inaasahang pangyayari may checkpoint na naganap sa dinadaanan ko. Kaya hindi ako makalusot agad. I need to think! Kailangan kung makalusot agad. Anong oras na ba? Dang! 1:35 pm na! May dalawang kanto pa akong dadaanan. Pano na to?! Napa-lean in ako sa manubela at yumuko. Bigla namang may dumating na isang 700 cc Duceti motor at napahinto sa giliran ng sasakyan ko. Binaba ko agad ang windshield ng sasakyan upang makita kung sino ang nag-drive, nagulat ako dahil hindi ko inasahan na si.......
K: Sam?!
Sam Milby: Hey! K? What are you doing here?
Oh! Thank God! Salamat ng marami dahil napadpad pa si Sam Milby dito.
K: I don't have much time to explain what's happening. (Lumabas sa sasakyan at humarap kay Sam) But.. please. I'm begging you.. help me.
Sam: How?
K: Ngayon kasi ikakasal si Vice. Kaila----
Sam: Lets go.
K: What?
Sam: Tara! Don din kasi ako pupunta, kaya halikana! Malapit na daw mag-start.
Nataranta na ako, kaya umangkas na agad ako sa motor nya at nakalimutan ko tuloy na may dala pala akong sasakyan.
Sam: (lumingon kay K) Babalikan ko nalang yang sasakyan mo.
Ngumiti na lang ako at nagpasalamat kay Sam. Napayakap ako ng mahigpit sa kanya dahil naging mabilis na ang speed ng sasakyan. Hindi ako kumalas sa pagkayakap upang hindi ako mapahamak. Napapikit ako dahil kinakabahan ako pero mas kinakabahan ako kung ano ang mangyayari mamaya. Sawakas! At nakarating narin kami. Pinark agad ni Sam ang kanyang sasakyan kaya bumaba na ako at tumakbo patungo sa simbahan. Noong malapit na ako sa simbahan, wala na akong makating tao na nakatayo sa labas. Lalo akong kinabahan dahil baka huli na ako, huli na ang lahat. Buti nalang at nakita ko si Bekimon na may inalalayang brides maid.
Bekimon: Karylle? (Gulat na gulat)
K: *hiningal* Nag-start na ba? Hul---
Bekimon: Hindi pa K! Bilisan mo na! Habang naglalakad pa si Kaye papuntang altar.
K: Salamat. (With a huge smile)
Tatakbo na sana ako ng biglang...
Bekimon: K!!!
K: (napalingon kay Bekimon)
Bekimon: Ako ang ninang ha! Maka-ViceRylle kaya ako!
K: *laugh* Baliw!
Tumalikod na ako kay Mon at tumakbo papunta sa pintuan ng simbahan. Pagdating ko sa may pintuan, binuksan ko ito agad at sumigaw....
K: ITIGIL ANG KASAL!
Sumigaw ako kaya lumingon ang lahat, pero nagulat ako dahil bakit....
Kaye: (sumigaw din) SIGE! LAKASAN MO PA! BINYAG TO! TANGA!
Ha? Bakit ganon?! Akala ko ba kasalan ang mangyayari. Bakit binyagan ang nagaganap dito sa simbahan. Tapos may dala na si Kaye na bata at nasa tabi naman nya si Vice. Kaya napa-atras ako. Nahihiya din ako kasi lahat ng mga mata nila nakatuon sa akin. Naguguluhan ako, nahihiya, naprapraning. Ano ba to?! (Alarm tone) Damn! Bakit may naririnig akong alarm?! Bakit?! Panaginip lang ba to?! (Alarm tone) Urgh! Panaginip lang nga to!
++++++++++++
ABANGARRRRN....
(A/N): Bwahahahahahaha PEACE BABIES. Hahahahaha Nabilaukan kasi ako ng HOPIA sa PROD ng VK kanina, kaya nadamay tuloy tong niUD kung chap. #CrossFingers