ก่อนเซียวหลี่จะขึ้นรถ เขาดึงบุหรี่ออกจากปากแล้วดีดก้นบุหรี่ทิ้งลงพื้น ตลอดช่วงเวลาที่กำลังขับรถอยู่ มีเพียงแค่ความเงียบที่รายล้อมรอบตัวพวกเขาเอาไว้
ฉีซิ่วหยวนประคองเจียงเสี่ยวจูเอาไว้ที่เบาะหลัง ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดค่อยๆหลั่งไหลกลับเข้ามาในหัวช้าๆ พอยิ่งคิด เขาก็ยิ่งรู้สึกโกรธ จนนึกอยากกลับไปเผาจินถิ่งทิ้งให้สิ้นซาก แต่โชคร้ายที่มันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทำให้สำเร็จได้อย่างง่ายดาย
เพราะคิดแบบนั้น ไฟแห่งความมืดมิดและขุ่นมัวจากก้นบึ้งของหัวใจก็ผุดขึ้นมา
ตลอดทาง เขาใช้สายตาเชือดเฉือนจ้องเซียวหลี่ผ่านทางกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่าพอทำแบบนี้แล้ว จะช่วยลบล้างความโกรธแค้นของเขาได้เป็นอย่างดี
"ถึงแล้วครับ"
เซียวหลี่จอดรถ
ฉีซิ่วหยวนเปิดประตูหลังแล้วช่วยพยุงเจียงเสี่ยวจูให้เดินตามออกมา เซียวหลี่รีบตามลงไป
"เดี๋ยวผมช่วย"
"ไม่จำเป็น"
ฉีซิ่วหยวนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเฉยเมย ในขณะที่ยกแขนเจียงเสี่ยวจูคล้องคอตัวเองเอาไว้เพื่อพยุงตัวอีกฝ่ายไม่ให้ล้ม
เซียวหลี่ยืนมองอยู่ข้างๆ
"ก็ดี ดูแลตัวเองด้วยล่ะกัน"
เขาหมุนตัวกลับแล้วเปิดประตูฝั่งคนขับเตรียมจะเข้าไปนั่งประจำที่
ฉีซิ่วหยวนมองตามแผ่นหลังของเขา มันยังคงกว้างใหญ่เหมือนกับครั้งแรกที่เคยได้เห็นเหมือนเดิม
แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ตัว ว่าทำไมถึงได้ร้องเรียกออกไป
"เซียวหลี่"
เซียวหลี่หยุดชะงักแล้วเอนตัวหันกลับมามอง ดวงหน้าเต็มไปด้วยคำถาม
ฉีซิ่วหยวนก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงทำได้แค่จ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า แต่ถึงอย่างนั้น สายตาที่ว่างเปล่านี้ก็กำลังเต้นเร่าๆด้วยความรู้สึกที่ไร้ชื่ออย่างสิ้นหวัง
น่าแปลก ที่ฉีซิ่วหยวนยังคงไม่ยอมพูดอะไรออกมา เขารู้สึกอับจนคำพูดเมื่อมองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ในที่สุด เมื่อไม่มีทางเลือก เขาก็เพียงเอ่ยออกมาว่า
"วันนี้ขอบคุณนะ"
เสียงซึ่งดังขึ้นในบรรยากาศเงียบสงบรอบตัวพวกเขานั้น มันช่างเป็นเสียงหัวเราะที่หวานหูนัก เพราะเซียวหลี่หัวเราะ ก่อนจะส่งยิ้มให้
"พวกเราเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาแท้ๆ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ครับ"
ฉีซิ่วหยวนค้นพบว่าตัวเองรู้สึกไม่ชื่นชอบในตอนที่เซียวหลี่ใช้คำว่า 'พวกเรา' เอามากๆ
เซียวหลี่ขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ฉีซิ่วหยวนได้แต่มองตามหลังจนไม่เห็นแม้แต่เงารถ ก่อนจะหันมาช่วยประคองเจียงเสี่ยวจูขึ้นบันได
"อาจารย์ครับ คนๆนั้นเป็นใครเหรอครับ?"
เจียงเสี่ยวจูแม้ว่าร่างกายจะอ่อนแอแต่กลับสะกดกลั้นความอยากรู้อยากเห็นของตนเองเอาไว้ไม่ได้
ฉีซิ่วหยวนเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
"คนๆนั้นเป็นคนช่วยนายออกมา"
"เอ๊ะ?"
เจียงเสี่ยวจูรู้สึกสนอกสนใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
"เขาชื่ออะไรเหรอครับ? แล้วเขาเป็นคนแบบไหนกันครับ?"
ไม่ว่าเขาจะถามว่าอย่างไร ฉีซิ่วหยวนก็ยังคงเอาแต่ปิดปากเงียบ ไม่ยอมพูดอะไรออกมา พอเขาเข้าไปในบ้าน ก็รีบโทรหาอาจารย์เจียงก่อนเป็นอย่างแรกแล้วก็บอกว่าเขาบังเอิญเจอเจียงเสี่ยวจูระหว่างทาง ก็เลยได้พูดคุยกัน จากนั้นก็เชื้อเชิญมาเที่ยวที่บ้าน แต่เนื่องจากเห็นว่ามันดึกมากแล้ว จึงได้ขอให้เขาพักอยู่ที่บ้านก่อน พรุ่งนี้ถึงค่อยกลับ อาจารย์เจียงตอบกลับด้วยความยินดีและมอบหมายให้เขาช่วยดูแลลูกชายให้ด้วยก่อนจะวางสายไป และถึงแม้ฉีซูซูจะประหลาดใจที่ได้พบเจอแขกแปลกหน้าในตอนกลางดึก แต่เธอก็อยู่ช่วยดูแลจัดหาห้องพักให้กับเขาอย่างรวดเร็ว สองพี่น้องช่วยเหลือเจียงเสี่ยวจูจนเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะแยกย้ายกลับไปพักห้องใครห้องมันในที่สุด
ในค่ำคืนนั้น ฉีซิ่วหยวนก็ถูกโรคนอนไม่หลับเล่นงานอีกตามเคย
เพียงแค่นึกถึงเซียวหลี่ขึ้นมาอีกครั้ง ก็ทำให้จดจำไปถึงท่วงท่าตอนที่อีกฝ่ายกำลังสูบบุหรี่ ริมฝีปากบางเฉียบที่งดงามนั้นราวกับถูกขีดเขียนมาอย่างสมบูรณ์แบบ มันทั้งบอบบางและแห้งผากในขณะที่คาบบุหรี่ที่ปลายมวนยังแดงฉานไว้อย่างหลวมๆ เมื่อไล่สายตามองตามอย่างช้าๆ ริมฝีปากนั้นเผยอออกเล็กน้อย ช่างเป็นท่วงท่าที่ดึงดูดใจและยั่วยวนยิ่งนัก กลุ่มควันที่ล่องลอยออกจากปากของเขา ปลิวหายไปในอากาศ สายตาคู่นั้นที่คอยล่อลวงเขาอย่างหนักหน่วงกำลังจับจ้องไปยังสถานที่ที่ใดสักแห่งที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน
ในตอนนั้น ถ้าโน้มตัวลงไปใกล้อีกฝ่ายมากพอ เขาอาจจะรับรู้รสชาติของบุหรี่ที่เขาสูบอยู่ก็ได้
ทันทีที่ลืมตาตื่นก็นึกได้ว่าตัวเองนั้นเพิ่งจะผล็อยหลับไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้เอง นาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาตีห้าครึ่งแล้ว
เมื่อมองลงไปด้านล่าง กลับพบของเหลวเหนียวเหนอะเปรอะบางๆใต้หน้าท้องของตนเอง
เขามีอาหารเช้าที่ต้องทำ มีกางเกงชั้นในที่จำเป็นต้องรีบซัก แต่กลับรีบควานหาโทรศัพท์มือถือก่อนเป็นอย่างแรก พอเจอรายชื่อติดต่อของเซียวหลี่ ก็เอาแต่จดจ้องชื่อนั้นอย่างโหยหา หมดหวัง และสิ้นท่าอยู่สักพัก
จากนั้นก็ตัดสินใจลบเบอร์นั้นทิ้งไป
--------------------------------------------------------
เจ้าของลิขสิทธิ์นิยายต้นฉบับ : Bai Shan Hei Shui
แปลภาษาอังกฤษ : Saehan01
แปลภาษาไทย : HOON