Kaizar's POV
Agad akong sinuntok ng lalaki, at dahil dun natanggal ang cap ko, tinanggal niya rin ang mask ko. Agad kong kinuha yung baril ko sa pocket ko at tinutok ko ito sakanya.
"Alis!" Sigaw ko. Tinaas niya naman ang dalawa niyang kamay at umalis na sila ng babae.
Tinignan ko si Cember, at nakita ko na gulat na gulat siya dahil sa nakikita niya ngayon.
"Kaizar?"
"Sorry. Gusto lang naman kita bantayan."
Tinulungan niya akong tumayo. "Di na kailangan."
"Ang angas mo talaga. Anong hindi kailangan? Dalawa sila tapos ikaw mag isa lang. Of course I need to help you. You're my friend, right?"
"I'm not your friend."
"Ouch."
"Tsk. Nag sinungaling ka saamin. Pumunta ka nalang sa Maine mo!" Tumalikod siya at mag lalakad na sana siya papalayo pero hinawakan ko ang kanyang braso. Napa tingin naman siya saakin.
"Look, I'm sorry. Di ko naman talaga ginusto mag sinungaling sainyo. Cember, papatunayan ko sainyo na karapat-dapat parin ako maka sali sa squad."
"Stop trying hard, Kaizar. You don't need to. Wala ng space para sayo, okay? So let go of my hand."
"No space? How?"
"Why do I still need to explain to you? Di pa ba klaro ang lahat para sayo?"
"Hindi. Ang gulo ng lahat para saakin. Sa tingin mo ba ginusto ko mag sinungaling sainyo? Sa tingin mo ba ginusto ko saktan kayo, ikaw? Hindi naman eh. You don't know how hard it is to decide. My parents want me to marry that stupid girl, even though I don't like her. Pero i can't do anything about it kasi kapag humindi ako, paano na yung company namin na pinag hirapan nila lolo? Ayaw ko naman na masayang yun."
Biglang may tumulo na luha sa mata ko pero pinunasan ko agad.
"You don't know how I feel right now. You don't know how hard it is to decide. You know nothing. Fine, I won't push myself anymore. Wala naman ako magagawa kung ayaw niyo. Lalayo na ako, since yun naman ang gusto niyo." Binitawan ko na ang braso niya at nag lakad na ako papunta sa kotse ko.
Bubuksan ko na sana yung pintuan ng kotse ko kaso bigla akong tinawag ni Cember. Lumingon naman ako sakanya.
"Umalis ka na sa buhay ko."
Yun ata yung pinaka masakit na narinig ko sa buong buhay ko. Galing pa sa taong mahal ko. Di ko maiwasan na umiyak.
Nakita kong dumaan ang kanyang kotse. Ako? Nakatulala lang dito. Mga 2 minutes rin yun, muhka na akong baliw dito kaya sumakay na ako sa kotse ko at umuwi na ako.
Papasok palang ako sa gate kasi nandito nanaman si Peter, naka sandal sa kanyang kotse. Bumaba muna ako ng kotse ko at lumapit ako sakanya.
"What do you want?" Ma-angas kong tanong.
"Nagagawa mo parin pala mag-angas kahit na pinalayo ka na ni Cember sa buhay niya. Sabi ko naman sayo, Kaizar, talo ka saakin."
"Really? Talo? Ako? I'm not yet finish, Peter. Just wait and see, loser." Pumasok na ako ng gate. "Here's the key. Ipasok mo nalang yung kotse ko." Sabi ko sa guard. Binigay ko yung key sa guard at pumasok na ako ng bahay.
Pumunta ako agad sa room ko.
Here we go again. Tears in my face. Cember is really driving me crazy. Bakit siya pa kasi yung minahal ko? Eh ang dami-dami namang babae dyan.
It's not because she is rich, near to perfection, but because, I love her just the way she is. Yung wala siyang pake kung ano ang isipin ng ibang tao. Yung go lang siya ng go.
But I guess, it's time to say goodbye.
1 month later...
1 month din ako hindi pumasok. I just realized na wala naman mangyayari saakin kung puro lang ako iyak dito.
Its time to change.
Masyado na ako nasaktan. Ayaw ko naman na palagi nalang ako ang sinasaktan nila.
Ibabaon ko na ang good boy na Kaizar. Ako na si bad boy Kaizar ngayon, and no one can change me. Ayaw kong madamay ang parents ko dito. Sakanila lang ako magiging good boy. Pero sa iba, no no no.
Its been 1 month, I can prove everyone that I'm over Cember. I will prove it today.
Nag shower na ako, and nag bihis. Medyo maaga ako pumasok ngayon. Its 6:20 in the morning.
Pumunta ako sa lockers para kunin yung books ko. After ko kunin lahat ng kailangan ko, sinara ko na. Nakita ko lahat sila naka tingin saakin.
"What the freak do you guys want?! Alis!" Sigaw ko. Lahat naman sila umalis na. Tsk.
"Bakit ba ang sungit mo? Ha?" Nakita ko ang A5. "Ano ba pake mo?" Ma-angas kong sabi. "Wala akong pake sayo. Hindi ko lang kasi gusto na sinisigawan mo yung mga students, ang aga-aga, Kaizar." Sabi ni Cember. "Eh bakit ba?! This is my life! You can't tell me what to do! Tsk. Get the freak out of my way." Sabi ko.
"Maluwag ang daan, kaya ikaw ang mag adjust, hindi kami. Ano ka, hari? Tsk."
"I said, get the freak out of my way!" Sumunod naman sila. Pumunta na akong classroom. Pinag titinginan parin ako. Tsk.
---
Cember's POV
Na sa Starbucks kami ngayon ng squad. "Naging bad boy na sila Peter at Kaizar. And I'm sure it's because of you Cember. Their crazy inlove with you." Sabi ni Kylie. "I know right. Like, good boy naging bad boy just because na reject sila ng Cember Lanna the great." Sabi ni Iella.
"Ang tanong, sino nga ba talaga, Cember?" Sabi ni Sean.
Sino? Sino nga ba? Hindi ko rin alam.
"Sa ngayon, wala. I don't wanna think about it. Ang sakit nila sa ulo pareho. Their so complicated." Sabi ko.
"Pero may lamang na ba?" Tanong ni Cyrus.
"Lamang? Wala." Sabi ko.
Sa ngayon, wala pang lamang. Si Kaizar sana, akala ko kasi di siya susuko. Pero ang bilis pala niya sumuko. Alala ko rin hahabulin niya ako, na pupunta siya sa bahay ko. Pero it turns out na, nag assume lang ako.
Napaka feeler ko talaga kung minsan.
To be honest, nasaktan ako sa sinabi ko kay Kaizar. I don't love him and I don't like him. Ngayon, kaibigan lang ang tingin ko sakanya. Or should I say, enemy?
Its too complicated.
"Uwi na ako. I wanna rest. See y'all tomorrow." Sabi ko. Nag nod nalang sila. Kinuha ko na yung bag ko at lumabas na ako ng Starbucks. Sumakay na ako ng kotse ko.
Papasok palang sana ako ng gate pero nakita ko yung kotse ni Peter............