przeleciała wiosna nad światem
rozsypując się hojnie po łące
okradła ją róża i ubrała - zieloną szatę
i lakierem powlokła paznokcie
te kolce
przykryła biel swoich płatków
krzyczącą czerwoną pomadką
na koniec jeszcze weszła do rzeki
i - żeby pachnieć na wieki -
wzięła kąpiel długą w perfumach
i wystrzeliła nareszcie wśród traw
rozkwitła na niej duma
ścięto ją nagle
nie do końca dojrzałą
wepchnięto nachalnie w bukiet rumiany
wśród milion róż - pięknych
i tych samych
i aż do śmie(r)ci
- nie wiadomo po co -
przykazano jej świecić