Çizimlerim var. Yeni çizimlerim var. Güzel çizimlerim var. Boş kağıtlarım var. Dolan boş kağıtlarım var. Kağıtlarım gibi boş kalan hayallerim var. Rengi kestaneye çalan gözlerim var. Gözlerim gibi rengi dünyadan çalan çizimlerim var...
Bu bölümde genellikle renkli çizimleri sizlerle paylaşmak istedim. Bir dostum psikolojin bozulduysa bir şeyler ile uğraş, daha iyi hissedersin demişti. Kelimeler ile aram bozulunca renler ve kalemler ile eski dostluğumu pekiştirdim. Şunu öğrendim ki ey dostum; ne de güzel yalan söylemişsin bana. Gelen tek şey giden zamanımda dünyaya bıraktığım hatalı, eksik ve asla tam anlamıyla mükemmel olamamış resimler olarak kaldı...
Totoro'yu bilir misiniz? Hani hemen hemen her kırtasiyecinin sattığı not defterinden kar küresine kadar gri tombul tavşandır kendisi. Ama hikayesi bambaşka. Yaşınız 7 ya da 70 olsun açıp izleyebileceğiniz güzel animasyon filmlerinin başında gelir. Komşum totoro diye de bilinir. Kısa bilgi vermeden hatta bu bilgi ukalalık mertebesine temas etmeden yazıyı kesemezdim. Kusura bakmayın. Ben de zihnimdeki karartıyı renkli Totoro ile kovmak istedim. Kovma kısmı meçhul lâkin yaptığım en iyi sulu boya olduğunu düşünmekteyim.
Bu da teknik olarak ilk defa denediğim bir çalışma. Faber Castel sulandırılan kuru kalemler ve adel sulu boya ile R2D2 denemesi.
Sanırım renkli çizimlerde kara kalem kullanmaktan edindiğim bir alışkanlık bu, belli renklerle çalışıyorum. Diyelim bir resim çizeceğim. Sadece mavi, sadece kırmızı, sadece sarı... Böyle yapınca daha güzel olduğunu düşünüyorum. Belki de güvercinin batıl inancı edindim kendime (bknz mr nobody)
Ve bu da son, bundan sonra bana R2D2'yu ağlatan ressam dersiniz(!) Kısaca bol bol kağıt kalem ile haşır neşir olduğum bir ağustos yarılanıyor. Gönül isterdi yazabilecek kafada olsaydım, belki hikaye belki mektup belki düşünce ne bileyim şiir... Konuşacak değil susacak çok şeyimin olması üzüyor beni.
Bu son resim ise sulu boya ile imtihan. Arkadaş, ya ben aşırı kazmayım ya kalitesiz alet kullanımından adil kullanım kotasına takıldım. Sahi, yetenek için de adil kullanım kotası olsa mesela Picasso tam efsane çizmiş son çizgiyi atacak oradan biri gelip hop orada dur yeterince güzel çizdin artık daha çok güzel çizemezsin dese ve resmi mahvetse?
Ah ah, hayal kurarken bile hep kötü sonlar peşeliyor zihnimi. Belki beynim bir peynir sonlar faredir. Saçmalıyorum. Saçmalanıyorum. Alışıyorum. Ya da ötekileşiyorum, kim bilir?
Güzel, sıcak ama nemsiz, serin ama şifalı tatiller dilerim. Sizi seven insanlara değer verin. Dolar hakkında bir şey yazmak istemiyorum. Malum yazınca ekonomik kriz yaşanıyor ve herkes bu konuda prim yapma derdinde. Gelin en iyisi bayat ekmekleri ördeklere atalım. Hatta daha iyisi ekmekleri bayatlatmayalım. Hayal kurarken sessiz kuralım. Kendimiz bile duymayalım. O hayaller yıkılırken sessiz yıkılır belki bu sayede...
Sağlıcakla kalın.