🌺 KINALABIT ako ni Caleb na katabi ko habang nakapila ang lahat na tila kami babarilin sa harap ng Luneta Park. Nagpatawag kasi si Mr. Weston ng emergency meeting.
"Uuwi ako ng maaga, GM. Birthday ng kapatid ko," bulong niya.
"C-Caleb kasi... ano..." I want him to stay with me for the night. Pinagkakatiwalaan ko siya sa lahat ng server namin dito. Marami pa akong tatapusin. I need somebody I can depend on.
Pinagsalikop ni Caleb ang mga kamay niya. "Please, please, GM. Nakapangako ako sa kapatid ko..." bulong niya ulit.
I let out a deep sigh. "Oo na," sabi ko.
"Oo na?" Nanlaki ang mga mata ni Caleb.
Tumango ako at napangiti. This whole time, he has been one of my hardworking employees. Ngayon lamang siya nakiusap kaya paano ko siya hindi papayagan?
"Yes!" Napalakas na sabi niya kaya napatingin ang lahat sa puwesto namin.
Kasama namin ang mga Assistant Cooks, serving and hosting staff, dishwashers pati mga buspersons and bartenders. Sa harapan ay nakatayo si Thorn habang may isinusulat sa white board. He called up this urgent meeting and I was thankful na hindi niya kasama si Lucille.
Salubong ang mga kilay nang umikot si Thorn at mapatingin sa aming dalawa ni Caleb na magkadikit.
"Is this how you treat your people, Ms. Rhyce?" seryoso niyang tanong.
Napatingin sa akin ang mga empleyado ko.
"What do you mean?" Hindi ko siya maintindihan.
"Don't play dumb. You know what I mean..."
Napanganga ako. Really Thorn? Does he really need to embarrass me in front of my people?
"And how long are you going to wait for the newly hired Chef?"
"N-Nandito na siya sa isang linggo kaya—"
"A week? You want to torture yourself for a week?"
"Ayoko naman madaliin 'yong tao—"
"That's not an excuse, Ms. Rhyce. You should at least have a contingency plan," putol niya sa sinasabi ko. Tutok na tutok siya sa akin kaya pakiramdam ko ay nasusunog ako. Naramdaman ko rin na napaatras si Caleb.
"Even if your employees are now well-dressed and the lighting is better, this does not mean they are good enough. You're dealing with a slew of issues that need to be addressed, and you're not sure which ones to prioritise first. Inuuna mo pa ang ibang bagay." Tinitigan niya ng matalim si Caleb kaya napayuko ito.
Hindi ako nakakibo. Pakiramdam ko ay sinasadya niyang ipahiya ako. Ano ba ang gusto niyang palabasin? Na mali ang pamamalakad ko rito? Na siya ang masusunod at hindi ako? If not only because of Dad, and Richmond. I shouldn't have let this arrogant jerk enter this place.
"Any questions, Ms. Rhyce?" he suddenly asked.
Mataray ko siyang sinagot, "Wala!"
Sumimangot ako dahil natawa ang mga empleyado ko. Mga sipsip 'tong mga 'to. Hindi ko alam kung kanino sila kampi.
***
THE office appeared to be engulfed in flames. I turned on the air conditioner to the lowest setting, but I still feel so hot.
Hinubad ko muna ang suot kong coat at ang natira na lamang ay ang manipis na kulay rosas na sando na panloob ko.
Wala akong panahon na ipaayos ang aircon sa ngayon dahil may mga dapat akong unahin kaysa rito. Ilang araw na akong naaaburido dahil may nakabantay sa bawat kilos ko.
"GM, may kailangan kang malaman." Biglang pumasok si Caleb.
I frowned in curiosity. "What?"
Napalunok muna siya. Saka niya kinamot ang ulo.
"Caleb, ano?" Namaywang pa ako at nag-iwas naman siya ng tingin.
"S-Si Mr. Weston... Nag-hire ng mga bagong tao. Nagsisimula na sila sa labas."
"What!" I exclaimed. "Sinong nagbigay sa kanya ng karapatan? The hell!" Napalo ko ang kamay sa mesa.
I dashed to Zed's office, which was now occupied by Thorn. Nangigigil ako nang itulak ko ang pinto. May kausap siya sa cell phone at nagulat sa pagpasok ko.
"Who gave you the right to intrude with my decisions?" Bumagsak ang mga kamay ko sa mesa niya. "Bakit ka tumanggap ng mga bagong tao na hindi ko nalalaman?"
Bumaba agad ang mga mata niya sa suot ko saka napakunot-noo. "Sweetie, I'll call you back later," paalam niya sa kausap.
The fuck! Sinong sweetie ang kausap niya? Si Lucille ba? Kaya pala ni hindi ko man lang siya nakitaan ng kahit na anong attraction sa muli naming pagkikita. Samantalang noon, we already had sex on the first day we met. And the night before he vanished, he couldn't control his urge, so we ended up fucking inside an empty storage!
Hindi man lang siya tumayo. He's looking directly at my collarbone. I don't care if my cleavage is showing clearly visible to him dahil sa pagharap ko sa kanya. All I cared about was him controlling my property!
Nakita kong umangat ang gilid ng labi niya. "I was tasked by your father, Ms. Rhyce. Or, to put it another way, your parents trusted me more than their own daughter."
"Liar!" mariin kong sabi. Hindi ko inaalis ang titig sa mga mata niya. Nagpupuyos ang aking damdamin sa galit.
"I never lie, Ms. Rhyce," he grunted. Fighting back the look in my scorching eyes.
"Never? Huh!" Gumalaw ang mga kamay ko sa hangin. Pero muli ko ring ibinalik ang tingin sa kanya. Bumaba ang mga mata ko sa cell phone niyang nasa ibabaw ng mesa. Mabilis kong inagaw iyon.
I saw him stood up and stepped to come near me. Itinaas ko ang kamay sa harap niya. "Stay where you are. I know you're lying," I warned him.
Nagsimula akong magpindot ng numero. Pinanood lang niya ako. Bahagya akong tumalikod nang marinig ko ang tunog sa kabilang linya.
"Thorn, hijo. Mabuti at tumawag ka. Napasunod mo na ba si Ada? Okay na ba kayo? Do all you can, son. Medyo may katigasan lang talaga ng ulo ang batang iyan. But just like I said, it is now your responsibility to tame and take care of her..."
"D-Dad?" Halos bumara ang lalamunan ko. I felt betrayed.
"A-Ada? Kasama mo ba si Thorn? Hija, sana naman ay maging maayo-"
"T-Tatawagan ko na lang po kayo ulit," I told Dad and ended the call. Nanginginig ang kamay kong ibinaba sa mesa ang phone niya.
"I told you I will never lie." He sounded a little amused. No. He seemed to be mocking me. Alam kong pinagtatawanan niya ako ngayon.
Muli ko siyang tinitigan. Nasa gilid ko siya. My emotions are starting to rise once more. While his reaction told me he was in command of everything.
"N-Never, Thorn?" I asked with conviction. I caught the blink from his dark eyes when I mentioned his name. "Kahit kailan hindi ka nagsinungaling?" Nakagat ko ang labi ko.
"You're becoming irrational, Ms. Rhyce. You're mad because I bypassed you. I'm not going to make any decision if it's not for the good of your company."
Hilaw akong napatawa. "That's right. My company. Sa akin ang lugar na ito kaya wala akong pakialam sa usapan ninyo ni Dad. Paalisin mo lahat ng taong ikaw ang nag-hire!" hamon ko sa kanya.
"Why should I do that?" Tumaas ang mga kilay niya. "They're the best team. Compared sa mga tao mo."
Biglang kumulo ang dugo ko.What exactly does he mean by that? That I hired inefficient personnel? Amateurs? To think that I trained each of them myself. Fuck him!
Hinarap ko siya. Umaalon ang dibdib ko sa galit. "You know what? You are the worst thing that ever happened to me..." mariing sabi ko.
Nagbago ang reaksiyon niya. Nagkaroon ng mga guhit ang kanyang noo.
"Sana hindi kita nakilala noon. Sana hindi kita hinintay nang umalis ka. Sana.." Napalunok ako dahil sa nakaharang sa aking lalamunan. "S-Sana hindi kita hinanap nang nawala ka..." Nanginig ang labi ko at may pumatak na luha sa mga mata ko. "A-At sana, hindi na lang tayo muli pang nagkita! Fuck you, Thorn Reid Weston!"
Naglakad ako palabas ng opisina niya. Pero bago ko marating ang pintuan ay agad niyang nahagip ang braso ko. Iniharap niya ako sa kanya at saka mabilis na hinalikan ang labi ko.
He kissed me as if he was missing me. As if he was longing to put me in his arms... and caress every part of my aching heart. Marubdob ang kanyang mga halik na akala ko ay nakalimutan ko na. Mga halik na noon ay kasa-kasama ko hanggang sa pagtulog ko.
The hell, Ada! He's only pretending to be nice because you're upset, and being upset with him means he wasn't able to tame you as your father requested. And this is his only way to get back at you.
Bigla ko siyang itinulak. Then I smacked him across his face and I ran away from him. Ayaw ko nang maging tanga ulit. Isang tanga na naghintay at nanatiling umiibig sa kanya.