Ο Tao μαζι με τον Kai με οδηγησαν πισω στην σπηλια.
Ο χρονος απο την στιγμη που φυγαμε και επειτα κυλισε λες και δεν ειχε συμβει τιποτα.
Δεν ενιωθα καλα οποτε αποφασισα να αποκοιμηθω στην αγκαλια του Kai.
Οταν ξυπνησα ηταν πρωι ,δεν ηταν κανενας κοντα μου και απορησα.
Φωναξα ολα τα ονοματα αλλα δεν ελαβα καμια απαντηση,προσπαθησα να σηκωθω αλλα τα ποδια μου πονουσαν υπερβολικα πολυ.
Ξαφνικα ειδα τον αδελφο μου να με πλησιαζει,ηταν αλλαγμενος δεν μου θυμιζε σε τιποτα τον Zelo μου.
Ειχε σκοτεινο και μοχθηρο βλεμμα.
"Zelo;"σαστισα.
"Αυτη ειναι η αρχη των πανδεινων "ειπε και αρχισε να απομακρυνεται.
Φωναξα τοσο δυνατα που δακρυσα απο το γδαρσιμο που ενιωσα στον λαιμο
"Γιατι;"ηταν η μονη ερωτηση μου.
Ο μονος πονος.
Γιατι το εκανες;
Η σφαιρα κυριευει μονο αυτους που θελουν να εκδικηθουν...εσυ τι θες;
Και η μονη απαντηση που δεχτηκα ηταν
"Αυτο πρεπει να το καταλαβεις μονη σου"αυτο ειπε και εξαφανιστηκε.
Καταφερα να σηκωθω και μολις βγηκα εξω απο την σπηλια ειδα τον D.O και τον Chanyeol που με προστατεβαν τραβματησμενους βιαστηκα να βοηθησω αλλα εχασα τον ελεγχο του αμαξιδιου καθως τα ποδια μου πονουσαν φριχτα και δεν ενιωθα και τα χερια μου ...
Επεσα στο κενο ,απο τον γκρεμο του λοφου οπου ζουμε
Και τοτε τρανταχτηκα ολοκληρη και πεταχτηκα στον υπνο μου.
Ευτυχως ηταν ενα ονειρο,ομως δεν ηταν απλα αυτο ,πρεπει να ειναι κατι σαν οραμα και ελπιζω να το αποτρεψω.
Ο Kai βρισκοταν διπλα μου και με κοιταξε περιεργα.
"Εισαι καλα;"με ρωτησε.
"Οχι...ειδα τον αδελφο μου και κατι περιεργα...το προβλημα ειναι οτι τον ειχα χασει μια φορα δεν θελω να τον ξαναχασω..καταλαβαινεις;"
Με κοιταξε με συμπονια.
"Ναι..μην ανησυχεις ξερουμε που βρισκεται απλα...το πρωτο βημα ειναι να συνδεθεις με την λευκη σφαιρα και στην συνεχεια το βλεπουμε.Περιμενε να στην φερω"τον κοιταξα να απομακρυνεται και μετα να επιστρεφει με την λευκη μπαλα στα χερια.
Την κοιταξα και εκλεισα τα ματια.
Τριγυρω σκοτεινιασαν ολα δεν μπορουσα να δω τον Kai, μπροστα μου εμφανιστηκε ενα χνουδωτο κουνελακι.
"Εσυ εισαι η λευκη σφαιρα;"πολυ χαριτωμενο.
Χαμογελασε.
"Περιμενες κατι πιο εξωπραγματικο..ετσι;"
Εγνεψα καταφατικα.
"Ναι εγω ειμαι ."με επιβεβαιωσε και συνεχισε.
"Ειδα τι συνεβη και θελω να μην φοβασαι ,εμαθα απο τις υπολοιπες σφαιρες οσο εσυ κοιμωσουν οτι εισαι σε ενα πολυ καλο επιπεδο χειρησμου τους,οποτε πρεπει να ξεκινησουμε αμεσα και εμεις προπονηση.Σκοπος μας ειναι να αντιμετωπησουμε την μαυρη σφαιρα και να σωσουμε τον αδελφο σου."
"Ενταξει ...ακουγεται τοσο απλο αλλα..."δειστασα.
"Βημα ,βημα.Στοχος μας δεν ειναι να καταστρεψουμε την μαυρη σφαιρα αλλα να την κανουμε παλι αγνη..αν δεν γινει τοτε.."αναστεναξε.
"Τελος παντων σε επαναφερω στην πραγματικοτητα ξεκουρασου λιγο ακομα γιατι μετα ξεκιναμε."
Συμφωνησα.
Ομως..σκεφτομαι κατι...κανενας δεν ξερει οτι σκοπος δεν ειναι να καταστραφει η μαυρη σφαιρα .
Οταν το μαθουν τι θα γινει;
Δεν χρειαζεται να το μαθουν..Οχι...θα το μαθουν αν χρειαστει..
Δεν ειναι αναγκη τωρα.
Σωστα;
Εμενα αλλο με ανησυχει ..
Τι θα κανω που ο αδελφος μου ειναι ο αντιπαλος;
Φοβαμαι...
Δεν θελω να τον τραυματισω ,ουτε να του κανω κακο..
Πρεπει να ειμαι πολυ προσεκτικη...
Ειναι η ωρα να ξυπνησω...
Εχουμε πολεμο..
Και πρεπει να κανω το καλυτερο δυνατο..
Να σωσω τον αδελφο μου και φυσικα τον κοσμο ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια!
Λοιπον δεν εχω κατι να πω οποτε...
Παρτε δυο memes XD:
Τα λεμε στο επομενο κεφαλαιοο!!!
Mickaellaotakuforever-VIP<3