Ashley's POV
Takbo lang ako ng takbo hindi ko alam kung saan ako dinala ng aking paa basta ang gusto ko lang ay hindi siya makita. Bakit ba palagi nalang ganito ang nangyayari saakin? Lagi nalang ako nasasaktan, ano ba talaga ako kay Ice? Mahal ba niya ako? Minahal ba niya ako kahit konti lang?, kaya ayokong nagmamahal dahil masasaktan lang ako sa huli alam ko naman na wala siyang nararamdaman saakin pero bakit ko pa hinayaan ang sarili ko mahulog sa kanya. Tumunog bigla ang cellphone ko at nakita kong tumatawag si Ice, hindi ko nalang ito sinagot dahil ayoko muna siya makausap
Nandito ako ngayon sa isang park kung saan wala medyo katao-tao rito, nasa akin pa rin yung binili kong regalo para kay Ice iniisip kung paano ko ito ibibigay siguro hindi na niya ito kailangan. Sobrang pait ng ngiti ko ngayon dahil iniisip ko pa rin yung nangyari, wala akong karapatan na magalit o magselos dahil kasal lang kami sa papel. Atsaka hindi naman niya ako mahal, hay nako para akong tanga dito kinakausap ang sarili ko
"Hey Ashley ikaw ba yan" may biglang nagsalita sa likod ko at laking gulat ko si Raven
Bigla ko agad pinunasan luha ko at tumingin sa kanya
"Oh Raven ano ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya
"Ah may binili lang ako tapos naisipan ko na pumunta dito, hindi ko nga alam kung bakit ako napadpad dito pero mukhang alam ko na" sabi nito saakin
"Ano naman iyon?"
"Dahil nandito ka, nga pala bakit ka pala nandito?" tanong niya saakin
"Ahh, wala lang gusto ko lang pumasyal hehe" pagsisinungaling ko
"Pumasyal? Pero bakit namumula mata mo? Umiyak kaba" bigla siyang umupo sa tabi ko
"Ahh hindi hehe napuwing lang ako" pagsisinungaling ko ulit sa kanya
"Halatang umiyak ka, wag mo ng takpan. Bakit? Bakit ka umiiyak?" tanong pa nito ulit saakin
"Wala lang ito Raven" umiwas ako agad ng tingin sa kanya
"Sige pero always remember na nandito ako para magsilbing balikat na pwede mong iiyak. Pwede mo namang ilabas yan Ashley eh, mas maganda nga na naiilabas mo at nasasabi mo kaysa naman na dinadaramdam mo mag isa yan. Kaibigan mo ako Ashley wag kang mahiyang magsabi saakin" sabi nito saakin
Napakabait talaga ni Raven, hindi ko alam pero sa oras na nalulungkot ako habang wala si Steph ay nandiyan siya sa tabi. Matagal ko ng naging kaklase si Raven simula elementary palang kami at naging close ko siya pero hindi kami palagi magkasama hindi tulad ni Steph dahil lagi itong umuuwi agad kaya hindi namin ito nakakalaro minsan at noong tumungtong kami ng highschool ay bigla nalang siya pumunta ng Australia dahil lumipat na sila ng pamilya niya at nang mag college na kami ay bigla na itong umuwi ay dito nalang nanirahan sa pilipinas at meron daw itong rason kaya siya umuwi ay dahil daw sa babae. Nasagap ko lang yang impormasyon na yan dahil kay Steph. Wala naman sigurong masama kung maglalabas ako ng sakit diba? Hindi ko na din kaya mag isa na damdamin ito. Tao din ako nasasaktan at naghahanap ng pwede kong masandalan
Bigla nalang tumulo ang luha ko at yumakap sa kanya
"Raven bakit ganito? Bakit ganito nalang ang nangyayari sa buhay ko ang sakit" sabi ko at patuloy lang umaagos ang luha ko
"Hindi ko din alam Ashley pero siguro may rason iyon kung bakit mo napapagdaanan ang mga ganong bagay. Minsan kasi may mga pagsubok o problema tayo na nahihirapan tayong harapin eto pero pag naharap natin ito mas lalo tayong lumalakas at nagiging aral ito saatin. Isipin mo nalang na ginagawa ito ng Diyos para mas maging matatag tayo at mas tumibay ang paniniwala natin sa kanya, tandaan mo Ashley may mga rason kung bakit ito nangyayari saatin. Tutulungan naman tayo ni God para masolve natin ito. Kaya tumahan kana" mahabang sabi ni Raven saakin. Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa mga sinabi ni Raven, siguro nga may rason kung bakit ko ito napagdadaanan basta matibay lang ang paniniwala ko kay God at malalagpasan ko rin ito
"At isa diba nga sabi life can be hard sometimes but remember that there's always a rainbow after the rain mawawala din yang paghihirap mo at mapapalitan ng saya" tumingin siya saakin at ngumiti
"Thank you ahh Raven, thanks dahil nandiyan ka sa tabi ko" sabi ko sa kanya
"Walang anuman ginagawa ko naman ito dahil kaibigan kita at mahal kita" sabi niya saakin pero hindi medyo narinig yung huli niyang sanabi
"Anong sinabi mo sa huli? Di ko medyo narinig" sabi ko sa kanya
"Ah ang sabi ko dahil kaibigan kita at nandito lang ako para sayo" sabi nito saakin
"Gusto mo kumain? Tara may malapit na kainan dito" yaya nito saakin, tatanggi na sana ako. Pero hinatak na niya ako at pumunta sa malapit na cafe dito sa park
"What do you want? Ice cream?" tanong nito saakin
"Sige" at pumunta nalang muna ako sa bakanteng upuan at hinintay si Raven
Why does my life sucks, akala ko pa naman magiging masaya na ako ngayon. I thought this will be the perfect day for us, gusto kong makabawi sa kanya sa mga ginawa niya para saakin. Remembering the things he've done for me, like the dinner we had. Sobrang kinilig ako doon sa ginawa niya, I feel my heart skipped a beat. Palagi siyang gumagawa ng sweet things for me like what a husband do to his wife. I know may kakaiba na akong nararamdaman para sakanya but I keep denying to myself that I was not in love with him. But I know that I now love I'm just scared to face the truth because I don't know if we feel the same
"Hey are you okay? Here is your Ice cream" biglang abot saakin ni Raven yung Ice cream na inorder niya
"Oh thank you, yes I'm okay" sabi ko sa kanya
"Hmm okay, so bakit ka pala nasa park kanina, and why are you crying?" sunod sunod na tanong niya
"Ohh Uhm its nothing, I just miss my dad" pagsisinungaling ko
"I know hindi iyon talaga ang rason. You can cover it you want but I know there's the pain and hurt in your eyes. Don't fool me Ashley I know you were hurt by a certain person. Atsaka that lies of yours won't work for me" seryosong sabi niya habang nakatingin saakin
I don't know but my tears started to fall again, I can't bear the pain anymore
"Why does love hurts?" I asked
"Hmm yeah why does love really hurts us? Maybe we were scared of rejection or we were scared that the one we love cannot love us back, because once we fall in love we don't really know if they feel the same way. There are two answer it's either I love/like you too or I don't feel the same. Dahil diyan sa dalawang posibleng answer na yan maraming tao na natatakot na sabihin sa mahal nila na mahal sila kasi 50-50 yung magiging sagot diyan eh. Pero ang mas masakit ay yung sasabihin nila na i love someone else doble ang sakit na yun" huminto siya at nagsalit ulit
"Some people scared to fall in love because the don't know if the fall with the wrong person. Kaya kung may mahal na siyang iba wala kanang ibang magagawa kundi tanggapin ang totoo at magmove on. Maybe he's not the right one for you, basta ang mahalaga ay makita lang natin na masaya ang mahal natin sa piling ng iba ay magiging masaya na tayo" sabi niya saakin
"There are some people behind us who is secretly love us but the one they love was too blinded to see it, because all they care was the ones they love" makahulugang sabi niya
"Whoah you sure know about love" sabi ko sakanya
"Well konti lang" sabi nito saakin
"Nagmahal kana ba?" I asked out of blue
"Yes, but she's in love with him"
"Ohh sorry to hear that" malungkot na sabi ko sakanya
"Ayos lang yun. Sige na kainin na natin yung ice cream baka matunaw na" biglang bumalik ulit yung pagiging jolly niyang person
Napangiti nalang ako at sinimulan ko na din kainin yung ice cream ko. Sa totoo lang na kay Raven na din yung katangian na gusto ko sa lalaki bakit hindi kaya sa kanya ako nahulog? Pero alam kong kaibigan lang talaga tingin ko sa kanya
___________________
Finally nakaupdate na rin. Sorry for the long wait, don't forget to Comment and vote my dear readers