Since hindi na ako nakakapagdedicate dahil palaging mobile ang gamit ko. Comment those persons na gustong magpabati sa next chapters! If possible name ninyo na lang 😉
Shameless promotion: Para sa mga hindi nakakaalam, published na po ang first book ko here in Wattpad entitled A Wife's Secret under Psicom Publishing at available na in nationwide bookstores! Bili po kayo 😂
SPRING's POV
Spring, what are you doing?! Why are you letting him kiss you? Moreover, why are you kissing him back?! Wake up! Mali ang ginagawa ninyo!
No matter how much my mind hates what we're doing, my traitor heart won't follow what my brain wants.
I just need to escape the reality for a while...and right now, kissing him was my escape.
Marahan ang paggalaw ng labi niya sa labi ko. Hindi ko alam kung paano humalik pero tila may sariling buhay ang labi ko. Tila isang sayaw na hinahayaan kong tangayin niya ako.
Ngunit isang nakabibinging tunog mula sa bulsa ko ang nakapagpagising sa ginagawa ko. Mabilis kong naitulak si Torn nang maramdaman ang pag-vibrate ng cellphone ko kasabay ang malakas na ringtone nito.
Napahawak ako sa dibdib ko at naramdaman ang malakas na kabog ng puso ko. Hinihingal ako pero wala na ang paninikip sa dibdib ko. Nagkatinginan kami ni Torn, napapikit siya at tinangkang lapitan ako pero mabilis akong tumayo.
Parang isang cycle, kung kanina naghahanap ako ng panandaliang paraan para makatakas sa nalaman at nakita ko, ngayon naman ay gusto ko namang takasan ang taong pansamantalang nakapagpawala sa mga nalaman ko.
Nanginginig ang kamay kong kinuha ang cellphone sa bulsa ko. Tila wala sa sarili kong sinagot ang tumatawag sa akin.
"Princess, where are you?"
Tila nabalik sa reyalidad na tiningnan ko kung sino ang tumatawag sa akin. Dalawang tao lang ang tumatawag sa akin na 'Princess' at hindi ang Tatay ko ang tumatawag sa akin.
"Trent?"
"At your service. So where are you my dear cousin?"
Napalunok ako at sinulyapan si Torn na nakatingin pa rin sa akin.
"I-I'm at the hospital..."
"Uhuh, where exactly are you?"
Iniwas ko ang paningin kay Torn. "Nasa hospital nga..."
"Then bakit hindi kita nakikita rito sa kuwarto ni Tito?"
Nanlaki ang mata ko sa narinig ko. "Y-You're back?!"
"Yep, and we've been waiting for you for almost an hour--"
"I-I just bought something, p-pabalik na rin ako..."
Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin ni Trent at mabilis kong ibinaba ang cellphone ko.
Huminga ako nang malalim at saglit na sinulyapan si Torn. Nang makita na lalapit siya sa akin ay mabilis akong tumalikod. Nakakailang hakbang pa lang ako nang hawakan niya ang palapulsuhan ko.
"Where are you going?"
Bumuntong-hininga ako at hindi pinagaksayahan ng oras na hilahin ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.
"I need to go, please let me go Tornado..."
"Stay. We need to talk."
Umiling ako. "Wala tayong dapat pag-usapan--"
"What just happened is something that we should talk about!"
Pumiksi ako sa pagkakahawak niya at nilingon siya. "It's nothing...I was not in my right mind and," Lumunok ako at pinatigas ang ekspresyon ko. "You took advantage of me. That's what happened."
Dumilim ang mukha niya at madiing hinawakan ang magkabila kong balikat. "S-Stop being like this! I can feel it! Hindi lang simpleng pagkawala sa sarili mo ang nangyari. Bakit ba pilit mo kong itinataboy? Do you hate me that much? Why?" Tumawa siya pero walang saya sa pagtawa niya. "That's a nonsense question, am I right?"
Hindi ako nagsalita at iniwas ko lang ang paningin ko sa kanya.
"Because all I did was to hurt you... I always hurt you for the last three years. I made you an outcast...a laughingstock in HU..."
"Alam mo naman pala eh... and if you're truly sorry for what you did then leave me alone. Mali na nga 'tong ginawa natin eh kasi parehas tayong committed na sa iba...so please tigilan mo na ko. I'll do my very best para makalayo sa 'yo and I hope that you'll do the same thing..."
Umiling siya, "No... I won't do that. I will never do that, again. I won't pretend that I like that kid! I won't f*cking pretend that I care for her because I'm not! Dahil pagbali-baliktarin man ang lahat, ikaw lang ang gusto ko!"
Please stop...
"I'm tired of everything Torn... just please hayaan mo na lang ako. Dahil pagpilitan mo man ang gusto mo, hindi kita gusto. Hindi ikaw ang m-mahal ko. Just forget what happened between us. It was just a mistake."
Tumalikod ako pero napahinto nang marinig ang huli niyang sinabi.
"Wala namang batas na nagbabawal na mahalin ang taong hindi ka mahal hindi ba? And if it's a crime then I'm willing to be a criminal. I won't force myself on you, I won't even stay beside you. I'll just stay right here behind you..."
May kasunod pa siyang sinabi pero hindi ko iyon narinig dahil sa malakas na pagkulog. Naramdaman ko ang pagpatak ng ulan kaya nagmamadali akong naglakad papunta sa pinto. Mabilis kong isinara iyon nang tuluyang makapasok sa loob. Dinig ko ang papalakas na ulan, hinintay kong muling bumukas ang nilabasan ko pero lumipas na ang ilang minuto ay hindi pa rin siya lumalabas. Nang hindi makatiis ay sinilip ko si Torn sa rooftop.
Napanganga ako nang makita na nakaupo lang siya habang nakatingala sa langit. Sinasalubong ang malakas na ulan. Humakbang ako para muling pumasok pero napatigil ako sa muling pagtunog ng cellphone ko.
Muli kong sinulyapan si Torn at huminga nang malalim bago muling isinara ang pinto.
He's a grown-up man, kaya niya na ang sarili niya...
"WHAT took you so long?"
Napapitlag ako nang may umakbay sa akin. Pagbaling ko ay bumungad sa akin ang nakangiti kong pinsan. Nakauwi na pala talaga si Trent.
Tipid akong ngumiti at nagkibit-balikat, "May binili lang...mahaba iyong pila sa cafeteria, eh."
"What did you buy?"
"Pagkain..." Tila wala sa sariling sagot ko.
"So where is it?"
"Huh?"
Huminto ako sa paglalakad nang pumunta siya sa harap ko.
"The food, where is it?" seryoso ang mukhang tanong niya.
I mentally face-palmed myself, what an epic excuse.
"N-Naiwan ko yata?" Tumalikod ako. Kilala ako ni Trent at ilang saglit na lang ay puputaktehin niya ako ng tanong sa iniaakto ko ngayon.
"Where are you going?"
"Kukunin iyong binili ko..."
Na hindi naman talaga nage-exist dahil wala akong binili.
"Stay. Let's talk."
"A-Ano, kakauwi mo lang ano? Magpahinga ka muna, bukas--" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang hilahin niya ako paharap sa kanya.
"You clearly knew na wala kang talent pagdating sa pagsisinungaling. So now, tell me what happened to you..."
Pinakatitigan ko si Trent at may mga dumadaan man ay mabilis akong yumakap sa kanya.
"I-I'm tired Trent... there's so many things that happened that I think I'm going crazy...I'm starting to hate myself...I'm starting to question my existence again..."
"Don't talk like that..."
Nang mapansin na marami na ang napapatingin sa amin ay humiwalay ako sa kanya at naupo sa isa sa nakahilerang upuan.
"A-Alam mo ba kung sino ang nakita ko kanina?" saad ko nang tumabi siya sa akin at akbayan ako.
Humilig ako sa balikat niya. "You won't believe it kung sino...I've been longing for her for so many years. I did my best to live because of her..."
"Spring, don't tell me..."
"Si Nanay, nagkita na kami ulit. And you know what she said when she saw me? Who is she? S-Sino raw ako?"
Tumulo ang luha mula sa mga mata ko. "After all these years, iyon lang ang maririnig ko mula sa kanya. Kung sino ako! I-I hate her...it's been so long since that accident. Bakit hindi niya pa rin ako naaalala? Am I not worth remembering? When I had the chance na malaman kung nasaan siya, hindi ko inalam," Mapakla akong tumawa. "Kinumbinsi ko ang sarili ko na ayoko lang magulo pa ang pamilya natin kasi ayos na ang lahat...pero ang totoo natatakot akong m-malaman na sa hinaba ng panahon hindi niya pa rin ako natatandaan. But life is so ironic and probably hates me a lot...kasi nagkita pa rin kami. K-Kung ganito rin pala, bakit? Bakit nagkita pa rin kami?! Talaga bang hobby na ng tadhana ang saktan ako?"
Umiyak ako at mahigpit akong niyakap ni Trent. Hindi siya nagsalita at hinayaan lang ako.
KINABUKASAN
"Wala namang batas na nagbabawal na mahalin ang taong hindi ka mahal hindi ba? And if it's a crime then I'm willing to be a criminal. I won't force myself on you, I won't even stay beside you. I'll just stay right here behind you..."
"SPRING?"
Mahinang pagsiko ang naramdaman ko sa bewang ko at doon lang ako nabalik sa reyalidad. Binalingan ko si Rain na puno ng pagtatanong ang mga nasa mata. Iginala ko ang paningin at napayuko nang makitang nasa akin na pala ang atensyon nila Tita Amethyst at Lola. Mukhang kanina pa sila nagsasalita pero nasa ibang lupalop ang isip ko.
Tumikhim ako at iniurong ang plato na halos hindi man lang nabawasan ang nakalagay na pagkain.
"Are you okay, Spring?"
Ngumiti ako nang tipid at tumango, "I'm fine Tita, medyo kinakabahan lang po dahil it's my first day in my internship."
Tumango si Tita pero nasa mga mata niya pa rin ang pag-aalala.
"I heard na sa Helios Group of Companies ka nakapasa?" tanong ni Lola.
"Yes po..."
"Under which department?"
"Finance po."
Tumango-tango siya, "You should do your best in your internship. I heard from your school dean na candidate ka for Cum Laude in your school?"
"Really Ate?!"
Napangiwi ako sa sigaw ni Rain sa tabi ko.
"That was wow! Hindi ba't you didn't finish your last sem because--"
"Rain, hinihintay na tayo ng Daddy mo. Bilisan mo riyan..." pagputol ni Tita Amethyst sa sinasabi ni Rain.
Tumikhim ako at tumayo na. "Mauna na po ako..."
As usual ay may hinandang sandwich si Tita Amethyst para sa akin.
Hikab ako nang hikab habang naglalakad papalabas. Inaantok pa ako. Ilang oras lang ang naitulog ko dahil sa mga gumugulo sa isip ko.
Will she ever remember me?
Mapait akong napangiti at umiling.
Ten years. Ganoon niya na ako katagal nakalimutan. It's impossible na maalala niya pa ako.
Paglabas ko ay bumungad sa akin si Cane na nakasandal sa hood ng kotse niya. Nagmamadali akong lumapit sa kanya, mahirap na at baka makita pa siya nila Lola.
"W-What are you doing here? Sabi ko naman sa 'yo hindi mo na ako kailangan pang sunduin--"
"What's wrong in picking up my girlfriend?"
I cringed with what he said. I'm his girlfriend. It's a relationship na nag-umpisa dahil sa kagustuhan kong makaiwas sa kakambal niya. Ginagamit ko siya. Remembering what I did yesterday, pakiramdam ko wala akong karapatan na tingnan si Cane. I don't deserve everything he's doing for me.
"L-Let's go...baka mahuli pa tayo."
"It's still early, hindi pa rin ako kumakain--"
Itinaas ko ang hawak ko. "I have this..."
Ngumisi siya. "You're going to feed me?" pang-aasar niya.
Napalunok ako bago dahan-dahang tumango. "Halika na...mag-drive thru na lang tayo for your coffee."
Tumalikod ako at bubuksan na sana ang pinto ng kotse niya nang mahigpit niya akong akbayan.
"Bakit ang bait mo yata ngayon, Tagsibol?"
Napalunok ako. "H-Halika na sabi--"
"May kasalanan ka ba sa akin?"
Nanigas ako sa kinatatayuan ko sa tanong niya. Napakagat ako sa labi ko habang hindi malaman kung anong isasagot ko sa tanong niya.
"H-Hindi ah!"
Umalis ako sa pagkakaakbay niya at itinuloy ang pagbubukas ng pinto.
"Kahit ano pa 'yon...handa akong patawarin ka. Always remember that."
Nilingon ko si Cane at may pumiga sa puso ko nang makita ang ngiti niya sa akin.
TBC