I was up all night long.
Hindi ko magawang matulog, even if I love it, sometimes you just have to let it go. For another important thing.
Hindi ko kayang matulog, baka bumalik sila, and when they came back I might be unarmed that will lead for our downfall. So its better to choose safety than sleep..
Well, for now.
Tinignan ko ang orasan, it's past 3, siguro naman ok lang na umalis ako? Impossibleng may mga tao pang gising ngayon at may makakakita pa sa paglabag ko.
Tumayo ako at naglakad papuntang pintuan palabas ng third floor na pagmamay-ari ng Freniere nang bumukas ang isang pinto kung saan siya nakahiga.
"Parker?"
Nakahawak siya sa kaniyang ulo, maybe because it was painful. It was bleeding when Uncle Sebastian and the doctor treat it. So he is probably wondering where the hell did the bandage came from.
"Hey." Bati ko nalang. Hindi ko naman alam kung anong dapat sabihin.
What would he feel after that encounter? Thinking that a girl is on his room, past curew at 3am?
Well?
"What happened?"
Tinignan niya ang mga basag na salamin sa sahig. Well, I wasn't able to clean it 'cause I was drowned in thoughts and cleaning is on my last priority.
"You were attacked." I simply said. I can't go in detail, because first of all I don't know who was it, what's the purpose and how did they get inside the Montello High.
Wait..
Is it possible that they are from the inside of the school? Is it possible that they are one of the faculty? Or even one of the students?
"I should probably get going."
I cut my thoughts and was about to open the door when he stopped me.
Nakahawak siya sa wrist ko, kaya napahinto ako at napatingin sa kaniya.
Now what is he doing?
"What?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"Parker."
"What?"
"I have something to tell you."
Inirapan ko siya at inalis ang kamay niya sa wrist ko.
"Can you just get to to the point?"
Kanina pa ako what ng what!
"They knew."
"H-ha?" Anong 'they knew'? Sinong They? At anong nalaman nila?
"The Mystics. They knew about Diane." Bigla niya akong hinawakan sa magkabila kong balikat at tinitigan sa mga mata.
I saw his eyes, and it is telling me that he's scared. His eyes are sparkling through the little light in this dark morning night, like stars twinkling in a dark sky.
"W-what? How? And who are the mystics?"
I can feel my head throbbing when I heard the name 'Mystics'. They are familliar yet I don't remember when, where and how.
"We have to protect her. Ayokong mapahamak siya, I won't let anything, anyone, to harm her." Unti-unti kong nararamdam ang paghigpit ng kaniyang hawak sa magkabilang balikat ko. "Pakiusap, Venice."
Tinitigan ko siya.
I can't believe this heartless jerk is begging me to protect the love of his life.
Inalis niya ang pagkakahawak sa balikat ko at tumalikod, ginulo niya ang kaniyang buhok bago sinuntok ng paulit-ulit ang pader while he is screaming.
Ako naman ay nakatitig lamang sa kaniya, hindi ko alam kung ano ang dapat ireak. Hindi ko alam kung ano ang dapat isagot.
"I knew this would happen. Hindi ko na dapat siya pinansin, hindi ko na dapat siya kinausap, hindi ko na dapat siya minahal." He said while leaning into the wall he just punched a minute ago. "My love is dangerous for her sake."
***
Tatlong araw ang nakalipas.
Tatlong araw mula nang nangyaring insidente. Wala ng training na nangyayari, it was unofficially postponed.
Kada pupunta ako sa training room, walang Zach na dumarating kaya I end up walking home without a sweat.
Which is a good thing for me kasi hindi ako napapagod at balik sa pagiging normal na estudyante ang role ko.
Kakalabas ko palang sa building dahil uuwi na ako nang may biglang isang lalakeng nakatayo sa isang pulang sasakyan at nakangiting kumakaway sa banda ko.
When I realized who it was I mentally cursed. Kailangan ko na talagang sabihan si Uncle Tres na hindi hinahayaan ang lalakeng itong makalabas-masok sa Montello nang hindi ako nabubuwisit.
"Hey pamangkin!" Sigaw nito with his open arms. Ngunit hindi niya itinuloy ang planong pagyakap sa akin dahil sa matalim na tingin ko.
"What the hell are you doing here?" Bakas sa boses ko ang inis. I really don't want to see him, obviously.
"Haha ang sungit mo pa rin." He touched his sunglasses before continuing. "Actually as a trusted detective of Frenieres, andito ako para imbestigahan ang nangyari kay Zach. At dahil andun ka nung nagyari 'yun and I kind of miss my dear pamangkin, so might as well have a coffee while we talk about some important matters?"
Nagsukatan kami ng tingin.
Bakit nga ba hindi ko naisip na magiging trabaho niya ang nangyari tatlong araw ang nakakalipas?
Hate to admit this but I think I need his help this time.
Kaya kahit labag sa loob ko ay pumasok ako sa loob ng kotse niya at lumabas kami ng skwelahan para mag-usap.
"Here's your Iced Americano." Nakangiting inilapag ni Detective Penber ang kape sa harap ko at umupo na rin katapat ko.
"Let's end this immediately, may pupuntahan pa ako." I said in an authorative tone. Alam kong hindi dapat ako umastang ganito, but I have to. Knowing Uncle Penber hangga't hindi ako magrereklamo hindi siya magseseryoso.
"Chill my niece. May pupuntahan din ako kaya hindi ka mababagot." He said with a creepy smile. "So tell me, what I need to know."
Agad nag-flashback ang nangyari nung gabing 'yun so I gave him the story with details. Habang inaalala ay gusto ko talaga silang tuluyan.
Wait..
"I am sure that Uncle Tres already have that guy." Nung gabing 'yun, nadakip siya. Bakit pa ako kinakausap ni Uncle Penber kung maari naman niyang harapin ang lalake?
"Yes, he had." Had? "Pero mukhang mas importante ang sinisilbihan niya kesa sa kaniyang buhay."
Does that mean..
"When I was interviewing him, as I keep on digging deeper, he stole my pistol and shot himself."
Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya dahil sa hindi kapani-paniwalang sinabi niya. I composed myself and acted like it was nothing.
Sino ba ang nagmamay-ari sa kaniya para kitilin ang sariling buhay para sa amo niya?
"Kaya natagalan ang pag-iimbestiga dahil sa eksenang ginawa nung suspect." He get a sip on his coffee. "Hanggang sa nakita ko ito sa selda kung saan ikinulong ang suspek."
He slid a yellow pad paper on the table towards the center for me to reach it. With a question mark I open it.
Agad akong nagulohan nang makitang isa itong sulat para kay Detective Penber.
"1:25pm when he killed himself infront of me. 3pm when I visited his place and then found it."
Habang binabasa ang unang parte ng sulat, alam ko na kung para saan ito.
"He is helping you." I muttered. "If this is the case, bakit niya papatayin ang sarili kung may plano din naman siyang tulongan ka sa imbestigasyon?"
I looked at Uncle Penber's eyes when realization hit me.
"Did you tell anyone about this letter?" I asked immediately. Kung may sinabihan siya, siya na ang pinakabobong detective na kilala ko!
"I didn't. Ikaw lang at si Freniere ang nakakaalam." His voice became serious.
"Freniere?"
Sinong Freniere?
"'Yung kliente mo."
Agad ko naman siyang sinamaan ng tingin.
"He is not my client." I clarified.
"But the mafia is paying you for whatever protection-act your pulling off." Inirapan ko naman siya. I'm not doing it because of the payment. "Nakakatawa nga lang, he seems like the prince in distress. Mukhang baliktad kayo ng posisyon."
Bumuntong-hininga ako dahil mukhang iba na ang topic namin ngayon.
"Now what are you going to do?" I said pertaining to the letter. Agad naman niyang kinuha ang papel at inilagay sa bulsa.
"I will keep this and will have an observation." Tinignan niya naman ako ng seryoso. "At dahil hindi ako palaging present sa Montello, gusto kong ikaw ang magmanman dito."
Gusto kong prumotesta. But this is important as a mission so hindi na ako umapela pa.
Hindi na rin kami nagtagal at inihatid na niya ako sa Montello. Ngunit, habang naglalakad ako paloob ng gate ay may nararamdaman akong kakaiba. Parang may nagmamasid sa akin, sinusundan ako.
Ng taga labas?
Pumasok ako sa gate at agad akong lumiko sa isang poste at dun nagtago. Kung makakapasok ang kung sinumang sumusunod sa akin, possibleng may kinalaman siya sa nangyari tatlong araw ang nakakalipas.
Mahirap makapasok ang isang estranghero sa skwelahan, kaya kung makakapasok man ang taong sumusunod sa akin, ibig sabihin taga Montello siya.
The letter the guy secretly gave to Detective Penber is a proof that someone from Montello is one of his colleagues. Kaya siya nagpakamatay para ipakita na wala siyang sinabi tungkol sa kung anong organisasyon sila kasapi, o kung kanino sila nagtatrabaho. But maybe his conscience is screaming that's why, secretly, he made the letter.
Hindi ko nabasa ng buo dahil sa bigla, ang unang parte lang kung saan sinasabing sana'y protektahan ng mga autoridad ang pamilya niya mula sa tintrabahuan niya na maybe, just maybe, ginawa na ni Uncle Penber.
Naging alerto ako nang biglang may pumasok mula sa labas ng Montello. Nang tignan ko ay isang lalakeng brown ang medyo messy na buhok, nakaunbotton ang uniform niya at may butas ang pants niya. A gangster look. Pero may kakaiba sa kaniya. He is wearing a nerdy glass.
What the heck? Parang nadisconnect ang nerdy glass sa attire niya?
At bakit pakiramdam ko galing siya sa away? Basehan sa magulong buhok, butas na pantalon at kusot kusot na polo uniform.
Possible kayang..
Siya ang isa sa mga spy?
He is just wearing a nerd glass for costume.
Akmang susundan ko na sana ang lalake nang nagvibrate ang phone ko. Hindi ko naman naiwasang mapamura.
At this important moment!
Agad kong sinagot ang tumawag without minding who it was.
"Excuse me but I am currently in an important matter and I don't have time to discuss any of your unimportant business so please call me again l--"
"May nadakip kaming myembro ng angkan ng Novou."
I was cut off by words I long to hear.
Agad naman akong napamaang.
"W-what?" Tinignan ko ang caller ID and saw it was Uncle Tres.
"May nadakip kaming isa myembro ng angkan ng Novou." He repeated. "Is this still an unimportant business?"
Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa phone ko. Nanggigigil ako. Because of the Novou my clan vanished. Kaya kailangan lang din nilang mawala.
"Where are you?"
~*~
Nasa investigator's room kami ngayon. Nasa loob pa rin ng Montello pero restricted for authorative personnel only.
Kaharap ko ang isang lalakeng hindi man ako pamilyar, pero isa sa matagal ko ng hinahanap.
"Kung gusto mo siyang patayin hahayaan kita." Biglang sambit ni Uncle Tres, ngunit hindi ko siya binalingan ng tingin.
Nakatitig lamang ako sa lalakeng kanina pa nakayuko.
"Where are the Novous?" I asked.
Hindi nagsalita ang lalake kaya isang malakas na paglanding ng aking palad sa lamesa ang narinig as I repeat the question.
Matagal ko ng gustong harapin ang mga Novou, gusto kong burahin ang pangalan nila sa kasaysayan, for good.
Bigla siyang nagpakawala ng isang malakas na tawa na agad nagpainit ng aking ulo.
Anong nakakatawa?!
As expected for a member of Novou. Lahat sila mga baliw!
Tumahimik siya at tinignan ako sa mga mata, hindi naman ako nagpatinag at tinitigan din siya. He still has this creepy smile surrounding his lips as he lean forward.
"Wala ka bang bilib sa taong katabi mo?" He said in a mocking tone probably pertaining to Uncle Tres who is sitting beside me. "Naglaban na sila noon, siguro naman natalo niya na ang angkan namin hindi ba?"
Nang nakawan ko ng tingin si Uncle Tres ay nakangiti pa rin siya. Mukhang tinanggap niya iyon as a compliment.
Habang ako, it feels like a mockery.
"Or hindi naman kaya. Wala ka bang tiwala sa bombang itinanim namin sa katawan nung Montreal? Sumabog ang buong isla nun."
Nagtagis ang aking bagang nang narinig ang apelyidong minsan ko ng ginamit.
So ganun, isa siya sa nagtanim ng bomba.
"Bakit buhay ka pa?" I tried myself to remain my composure. Ayokong magmukhang affected lalo na at mukhang hindi alam ng lalakeng nasa harapan ko na kapatid ako ng tinutukoy niyang Montreal.
Alam kong buhay pa kayo. Alam kong marami pa kayo. Alam kong may bagong henerasyon ang mga Novou.
Alam ko, kasi sila ang pumatay sa pamilya ko.