Veda ederken;
Jonghyun; Yaşanan onca güzel şey varken veda etmekten nefret eder, bırakmamak için sıkıca sarılır. Buna rağmen elinden bir şey gelmeyince gözlerinde yaşlar sel olur.
Minho; Ayrılmak öyle çok dokunur ki kalbine, gözlerine bakamaz. Bakarsa bırakamaz çünkü. Sana ise ıslak kirpikleri ile sarsılan omuzlarını yaşlı gözlerle izlemek düşer.
Onew; Sana söyleyecek o kadar çok şeyi vardır ki her biri boğazında yeni düğümler oluştururken göz yaşlarına hakim olmaya çabalar. Ama bunu hiçbir seferinde başaramaz ve yeniden göz yaşlarına boğulur.
Key; Öyle bir bakar ki gözleri ayrılık vakti geldiğinde, içerisinde tüm sevgisini, özlemini, acısını tüm yoğunluğu ile barındırır. O gözler tane tane düşen damlalar ise yakar her ikinizin de içini.
Taemin; Islak gözleriyle öylece durur karşında, konuşamaz. Dudaklarını ısırır, başını eğer, ayrılığın kaldırmadığı yükü altında gözlerinden akıttığı sevgisiyle susar.
-
Ve finale geldik...
Üzmek istemezdik ama birlikte paylaştığımız bunca güzelliğin ardından veda ederken ağlamamak mümkün değil.
Açıkçası şu an ne söyleyebileceğimi bilmiyorum, sadece başlarken hayal ettiğimin çok daha fazlasına sahip olduğumu söyleyebilirim sanırım 😢 Güzel çocuklarımız sayesinde birlikte gülüp eğlendiğimiz yeri geldiğinde üzüldüğümüz pek çok güzel insan tanıdım bu hikaye ile. Kimi ile hala konuşuyoruz kimi ile artık konuşamıyoruz kimi ile ise belki hiç konuşmadık bile ama bu hikayeyi okuyarak beğenerek yorum yaparak hepiniz kalbimde birer iz bıraktınız ve bunun için her birinize teker teker teşekkür ederim. Sizleri çok sevdim, çok seviyorumm 😭😭😭💖
En büyük teşekkürlerimi de bu hikayeye başlamamı sağladığı gibi wattpad serüvenimin baş tacı olan minhorisyeol'e gönderiyorum. Seni seviyorum 😏💖
Yaa ben gidemeyeceğim sanırım 🙈🙈 Cidden bu hikaye çok özel ya, resmen her bir bölümü birlikte yaşadık. Ne hissettiğimi anlatamıyorum ama anlayın işte 😯
Sizleri çoook seviyorum ve giderken de yüzünüz gülsün diye sizlere kocaman gülümsemeler bırakıyorum 😙 Her zaman mutlu olun 🌟
Ve beni de unutmayın... 🙆💖
01.11.2017