Chapter 84.2
Ivan’s POV
Totoo ba na may time machine?
Sana nga meron.
Gustong-gusto ko ibalik ang lahat tulad sa dati.
Para naman maitama ang maling nagawa ko na ngayon ay pinagsisihan ko.
Eto na naman. Hindi ko na naman mapigilan ang luha na maaaring pumatak na. November na pala. 2 weeks nalang birthday nya.
Akala ko may pag-asa pa. Pero wala na pala.
“Ivan…” Naramdaman ko ang biglang pagyakap sa akin mula patalikod ng isang babae.
Nagulat ako kaya naman agad kong nilayo ang sarili ko sa kanya. At laki din ng gulat ko na si Hannah ang nakita ko, “H-Hannah?!”
Umupo sya sa kaninang inuupuan ko, “Hindi ka na naman ba papasok ng klase? Ilang beses na yan ngayong buwan ah.” Sa tono ng boses nya, para syang Nanay na pinagsasabihan ang anak.
Nilagay ko ang kamay ko sa magkadalawang bulsa ko, “Ano naman sayo? Mabuti pa at bumalik ka na. Malapit ng matapos ang break time.” Sabi ko sa kanya. Tumalikod na ako sa kanya. Pero, kaagad nya din akong hinarangan.
“Do you think papayag ako na makita kang nagkakaganyan?! Ivan! For God’s sake! Hindi lang si Alisa ang babae sa mundo!”
Eto na naman sya. Pang-ilan na din ba nyang sinabi yan ngayong buwan sa akin to?
“Try to love again Ivan! Buksan mo ang puso mo sa iba!” Hinawakan nya ang polo ko.
“At gusto mong buksan ang puso ko sayo?” Tinitigan ko sya sa mata. Inilapit ko ang mukha ko sa mukha nya ng sobrang lapit.
“Ramdam mo rin ba na si Alisa talaga? Na sya talaga ang mahal ko? Na hindi lang ang puso ko ang hawak nya. Kundi ang mga mata ko din. Na kahit kanino ako tumingin, sya pa din ang hanap ko.” Mahina ko syang tinulak at nagsimula ng maglakad.
Ayokong masaktan ka Hannah.
Naranasan ko na ang manggamit ng iba para lang makalimutan ang taong talagang mahal ko.
Pero anong nangyari?
Ako pa din ang nasasaktan sa huli.
At saka hindi lang naman iyon ang dahilan eh -- Ang pag-iwan din sa amin ni Papa.
“Ivan naman! Ano bang ayaw mo sa kin?!” Hinigit nya ako paharap sa kanya.
“Ano ba Hannah. Wag kang gumawa ng eksena dito.” Pabulong kong sabi sa kanya. Pinagtitinginan din kasi kami ng ibang estudyante. Nagbubulungan na din sila kung ano ba daw ang talagang meron sa amin ni Hannah.
Huminga ako ng malalim, “Ihahatid na kita sa classroom.” Hinawakan ko sya sa kamay nya. Pero kaagad nya akong hinatak papalapit sa kanya at niyakap ako.
Halos nanlaki ang dalawa kong mata, “Hannah. Ano ba. Wag dito.” Bulong kong sabi sa kanya.
Pero mas lalo pa nyang hinigpitan ang yakap nya sa akin, “Rebound. Kahit maging rebound mo lang ako, okay lang.”
Napapikit ako ng marahan.
“Ivan..sandali lang.” Sabi ni Alisa pero hindi ko sya pinansin. Naramdaman ko nalang ang biglaang pagyakap nya sa likod ko.
“Ako na lang ang saktan mo, wag lang yang sarili mo… please?”
“Di mo ba alam, kada nakikita kitang tinitignan siya sa malayo nasasaktan ako? Lalo na pag nakikita kong nasasaktan ka ng dahil sa kanya.”
Agad akong humarap sa kanya, “Ano ba ko sayo?”
“Lalaking minamahal ko.”
“K-Kailan p-pa?”
“Matagal na. Simula Grd.5.”
“You mean, nung nag-tansfer ako sa school nyo? Gusto mo na ko?!!”
“Oo. Sorry. Ngayon lang ako nag-lakas ng loob. Hindi ko na kasi kaya masaktan ka ng dahil sa kanya. Wala akong pakielam kung i-reject mo ko. Basta ako, nasabi ko na yung nararamdaman ko.” Tuloy pa din ang pag-agos ng ulan. Kasabay nito ang pagtulo ng luha naming dalawa.
Parehas kaming naka-tayo ngayong dalawa. Magkaharap sa isa’t isa. Hinawakan ko ang kamay niya at sinabing, “Tayo nalang.”
That’s how are relationship started.
Tinanggal ko ang pagkakayakap sa akin ni Hannah, “I don’t want to be unfair to you. Hindi ikaw ang mahal ko. Pag magkakasama tayo o may date, sya pa din ang nasa isip ko. I know how that pain feels. Please Hannah -- Hanggang kaibigan lang ang kaya kong ibigay.” After I said those words, unti-unting may tumulong luha sa mata nya.
Alisa’s POV
“Bestfriend! Pag talaga ako natapilok! Ay nako! Magagasgasan ang makinis kong balat!” Pasigaw kong sabi kay bestfriend! Paano ba naman naka-blind fold ako. Hindi ko alam kung saan nya ako dadalhin! Tss. Di kaya’t may pinalano silang surprise sa akin? Achuchuchuhu! :’333
Oo, alam na ng barkada ang pagbalik lahat ng alaala ko. Kulang na nga lang i-massacre ako ni bestfriend at Ianne! Puro hampas sila sa akin! Bakit ngayon ko lang daw sinabi! Aba’y masisisi ba nila ako?! Ang sabi ko kasi kay Austin noon na pag bumalik na ang lahat ng alaala ko magpapa-annulled kami! Ek ayoko -- Kaya… Hindi ko na sinabi at sina aming dalawa nalang ni Ivan.
Nakakalungkot lang dahil wala na si Aaron. He left Philippines, 1 week ago. Kaya pakiramdam ko, ang laki din ng naging kulang sa akin dahil nawala ang lalaking tinuturing kong ‘Bf’.
Binatukan naman ako ni bestfriend. Napa-ngiti nalang ako. Nakakamiss. Gantong-ganto kami ni bestfriend dati. Nagkakasakitan pero at the same time, nagkakatuwaan din. Wala eh. Ganyan talaga ang mag-bestfriend. ;)
“Ano ba bestfriend! Wag kang malikot! Pag nagkataon, parehas tayong matatapilok at parehas tayong mahuhulog sa hagdan! At parehas din na magagasgasan ang magaganda nating balat!” Sabi naman nito. Namiss ko talaga to. Hindi na kasi namin nagagawa ang gantong kulitan ng mawala ang mga alaala ko.
“Ano bang oras na?! Madilim na bestfriend ah! Ay nako! Baka makidnap ka sa daan!” Pero hindi nya ako sinagot. -_-
Hinayaan ko nalang si Kyla sa pag-higit nya sa akin. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Pero sa tingin ko, rooftop ang punta namin. Ang dami kasi na naming hakbang papaakyat.
//
“Bestfriend! Asan ka?!” Sigaw ko habang nililibot ng mata ko ang buong paligid at hinahanap si bestfriend! Halos limang minuto na kasi akong nakatayo dito!
Laking gulat ko na biglang may nagbukas ng ilaw. At mas lalong nanlaki ang dalawa kong mata ng makita ang pink at red na balloon sa harapan ko.
Shemayy! Kinikilig ako! Eto na ba yung napapanood ko sa k-drama?! Or else, sa mga teleserye?!!! Shete. Kinikilig ako!
Unti-unti akong humakbang at tinahak ang daan. Ay nako Austin! Pag nalaman ko talaga na ikaw ang may pakana ng lahat ng to! Papaulanin kita ng pagmamahal! Hahahaha! XD
O______O
“M-Mama? D-Dad?” Napatakip ang bibig ko sa nakikita ko. Magulang ko pati magulang ni Austin.
“Andito na pala si Ate! ^^” Sabay yakap sa akin ni Lei ng makalabas sya sa isang sulok.
“Pinahirapan kami nitong asawa mo sa pag-aayos. Bakit sa dami pang pwedeng piliin na lugar sa rooftop pa.” Pabirong sabi ni Kuya Allen.
“Kuya naman! Walang basagan ng trip. Haha! Saka.. Para naman maiba-iba!” Sabi naman dito ni Lei.
Nakakatawa lang dahil bakit sa dinami-dami pang pwedeng maging lugar ay rooftop pa? Haha! Napaka-unique talaga nitong boyfr--- asawa ko.
Nilibot ko ang mata ko. Isang pang-hapag kainan ang narito. Lumapit ako kina Mama at Dad at humalik sa pisngi nila, “Si Austin po?” Tanong ko. Wala kasi sya dito. Tanging mga magulang namin at mga kapatid ko lang.
Nagulat nalang ako ng biglang may tumunog ng strum ng gitara.
~ For all the times I felt cheated, I complained
You know how I love to complain
For all the wrongs I repeated, though I was to blame
I still cursed that rain
I didn't have a prayer, didn't have a clue
Then out of the blue
Bigla namang nagsilabasan ang buong barkada at nakisabay na rin sa pagkanta.
God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you
Pa-sway sway pang nalalaman sina Ianne. Kahit naka-ngiti sya, alam kong konti na lang lyrics pa ay tutulo na din ang luha nya. 1 week ng wala si Aaron sa tabi nya.
For all the times I wore my self pity like a favorite shirt
All wrapped up in that hurt
For every glass I saw, I saw half empty
Now it overflows like a river through my soul
From every doubt I had, I'm finally free
I truly believe
God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you
Hindi ko na napigilan ang luha ko. Naman kasi e! How can he be this so sweet?!!! Sa mga palabas ko lang napapanood ang gantong scene ah!!! Kainis ka Austin! Pinapakilig mo ko! -_-
In your arms I'm someone new
With ever tender kiss from you
Oh must confess
I've been blessed
God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why (didn't know why)
Now I do (I finally do), 'cause God gave me you (God gave me You)
God gave me you
Lumapit sya sa akin at lumuhod. OMO! Tama ba ang iniisip ko?! Magpo-propose sya sa akin?? O__O
May nilabas syang maliit na box sa bulsa nya! Omegeddd! Tama nga ako!!!
“Alisa Jveonica Lopez, will you be the bride I’m waiting on the altar?” Omo! NEW VERSION!!!!!!! SHETE! KINIKILIG AKO!!!!
Napatakip ang kamay ko sa bibig ko kasabay nito ang pagtulo ng luha sa mata ko. Tears of joy!!!! Pati mga magulang namin nasaksihan ang pagpo-proposed nya sa akin!
“Y-Yes..” Medyo utal-utal ko pang sagot dahil barado ang ilong ko! Ngayon lang ako nakaramdam ng gantong saya. Yung pakiramdam na may taong nagmamahal sayo. Yung pakiramdam na alam mong magiging masaya na kayo. Yung pakiramdam na alam mong kayo talaga.
Agad syang napatayo at niyakap ako, “I love you, Mrs. Salvatorre.” Napa-ngiti ako sa pagkakabulong nya sa akin. Yumakap din ako sa kanya.
Tama nga sila.
Wag ipagpilitan ang isang bagay na hindi naman pala talaga para sayo. Dahil kung pagpipilitan mo, masasaktan ka lang. Sana noon ko pa lang yan na-realized.
At tama nga din sila ---
Dadating at dadating ang taong nakatakda sayo.
At alam kong si Austin na ang lalaking yun.
Sa may rooftop kami ng school nag-celebrate. Natatawa talaga kami lalo na nag barkada bakit sa dami pa daw ng pwedeng place na makapag-proposed sa akin ay sa may rooftop pa. Haha! At ang sagot naman ni Austin ay para maiba-iba naman daw. Aba! Sinisi pa ako na nahirapan daw sya mag-isip ng lugar! Yung talagang wala pang nakakagawa! Kahit sa teleserye lang! Aba’y nanisi pa! Kung hindi ko lang mahal ang lalaking to eh.
“Asan na naman kaya si Ivan?” Napatigil ako sa pagtawa ng banggitin ni Josh ang pangngalang yon. Napatigil ako hindi dahil sa meron pa akong nararamdaman sa kanya kundi hindi ko maintindihan kung bakit kailangan nyang gawin ang mga bagay na hindi naman nya ginagawa noon. Like, cutting classes, drinking alcohol, at pakikipag-away. Ako ang nagu-guilty sa gawa nya! Pero wala akong magawa. Hi-hindi ko na din sya halos nakikita.
“A-Ah. S-Sorry. Nag-aalala lang kasi ako.” Napansin yata ni Josh ang pagkawala ko sa sarili ko.
Ngumiti ako, “Okay lang.” Napabuntong-hininga ako. Alam ko naman ang dahilan kung bakit wala sya dito.
Kinuhit naman ako ni Ianne at bumulong, “Mag-usap kayo ni Ivan. Sabihin mo sa kanya na itigil nya ang mga kalokohan nya. Hindi kasi sya nakikinig sa akin. Alam mo naman na -- ikaw lang ang pinapakinggan non. Sorry pero hindi ko kaya na makita na unti-unti na syang nagbabago. Lalo na’t wala na syang Tatay ngayon na maaarring mag-gabay sa kanya.”
Hinawakan ni Austin ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya at ang mga mata nya ay waring nagsasabi na ‘Tama si Ianne. Kausapin mo si Ivan.’