(Unicode)
မြေပြင်ပေါ် ခြေမထိဘဲ အကောင်းတကာ့
အကောင်းဆုံး ပို့ဆောင်ရေးယာဉ်တို့ကို
အားပြု ခဲ့သော နှစ်နှစ်ဆယ်တာ ကာလရဲ့
မူဆိုး တချို့က ပစ္စုန်ပ္ပန်မှာတောင် တစ်ခါတစ်လေ
ကျွန်တော့်အပေါ် သက်ရောက်တတ်သည်ထင်။
သွေးခြေဥနေတဲ့ ခြေဖဝါးနုနုကို
ကျွန်တော် မနှစ်မြို့ ။ နာစရာရယ်လို့
မသတ်မှတ်ပေမဲ့လည်း ကိုက်ခဲတတ်တဲ့
သဘာဝအရ ကျွန်တော့် မျက်နှာ
တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ ပျက်သွားလိမ့်မည်။
အသီးအရွက်အစုံ ရောပြွန်းနေတဲ့ ခေါက်ဆွဲ
ပြုတ်ကို ပါးစပ်ထဲသို့ အတင်းထိုးသွင်းရင်း
ပလုပ်ပလောင်းစားနေတဲ့သူ့ပုံက ဟန်မာယာ
များတဲ့လူသားလို့ကို ထင်ရက်စရာ မရှိဘူး ။
ရွေ့လျားခြင်း ကင်းမဲ့တယ်လို့ ယူဆမိတဲ့
အချိန်ယန္တရားတွေ အလယ်မှာ ဤလူသားက
ကျွန်တော့် ဒဏ်ရာများကို မေ့စေနိုင်စွမ်းသည်ထင်။
ကျွန်တော့်ရင်ဟာ အေးမြမြ ။
" babe မျက်နှာကြီးကလည်း "
အလုတ်အလွေးသွေးရင်း ပြောလာတာမို့
ကျွန်တော် နောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်
မိတယ် ။ ဒါတောင် လေးငါးစက်လောက်
ကတော့ အသာလေး လာစင်တာ ။
" ငါ့ မျက်နှာက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ "
" မဲ့နေတာလေ "
ကျွန်တော် ပြုံးနေခဲ့တာပါ ။
ဒါမှ မဟုတ် ....၊ မဲ့ချင်လည်း မဲ့မိမှာပေါ့ ။
တွန့်ကုပ်ကာ ဆိုနေတဲ့ သူ့ဟန်က
ကျွန်တော့်အား ဆူပူနေချင်သည့်နှယ် ။
ကျွန်တော့် မျက်နှာ အတင်အကျတိုင်းကို
အထအန လိုက်ကောက်တတ်သည်က
သူ့ အကျင့် ။
နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်း ချိုင့်ဝင်အောင်ကို
ခပ်မာမာညစ်ပြုံးနှင့် ကျွန်တော်
စိုက်ကြည့်တဲ့အခါ ၊
လှိုက်ခနဲ ထွက်လာတဲ့ သူ့ရီသံချို ချို ။
" ကိုယ် ဒါလေးပဲ စားမိတာကိုကွာ ...။
ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ရုပ်ကလေးကလည်း ၊
လူယုတ်မာလေးကျလို့ ...."
" ဘာ !!!! JEON JUNG KOOKK မင်း "
ကျွန်တော့် မျက်ထောင့်နီကို သူကြောက်ပုံမရ။
ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပူပူကိုသာ အာရုံကျကျ
ပြန်စားနေလေရဲ့ ။ ကျွန်တော် မစားရလို့ဆိုပြီး
ဘာ ငြူ စူစရာရှိမလဲ ။ မစားချင်ဘူးဆိုပြီးတောင်
ခေါင်းခါခဲ့တာ သူအသိကို ... ။
ကျွန်တော့် စိတ်ကို ငြိမ်အောင် သူဘယ်တော့မှ
မထား ။ တစ်ခုမဟုတ် ၊ တစ်ခုနဲ့ လာလာဆွ
ပေးနေတဲ့ ပေါက်ချွန်းလေး အတိုင်းပဲ ။
အသက်ရှုသံ မှန်မှန်ထားရင်း အိမ်ခန်းသော့ကို
ခေါင်းအုံးအောက်မှ လှမ်းနှိုက်ရန် ကျွန်တော်
ပြင်လိုက်သည် ။
အိပ်ရာ ခေါင်းရင်းမှာ သူက ကျကျနနထိုင်ပြီး
စားနေတာမို့ ဗိုက်ကို အသာလှပ်ကာ သူ့
နံဘေးမှ တွားသွားသလို မှောက်ပြီးနောက် ...,
ရပြီ.... ။
လွယ်လင့်တကူပါလာသော သော့ကို
ကျွန်တော် တစ်ချက်မျှ ကြည့်ရင်း ၊
" ပြန် ..... "
" ကိုယ် ဗိုက်မပြည့်သေးပါဘူးဆိုမှ
Babe က မြူ စွယ်နေပြန်ပါပြီ "
သူ့အပြောနှင့်အတူ ကျွန်တော့်ဝမ်းဗိုက်ဆီမှ
ခပ်အေးအေး အတွေ့တစ်ခု ။ ညွှတ်ခနဲ
ခွေကျချင်လာတဲ့ ဒူးကိုအသာထိန်းရင်း
ကျွန်တော် မြန်မြန်ထလိုက်မိသည်။
အပြဲတကာ့ထိပ်ခေါင် သူ့ ပေါင်တံနဲ့
အင်္ကျီလွတ်နေသော ကျွန်တော့်ဗိုက်သား
ဖူးစာဆုံသွားသည်ထင်ပါ၏။
" ငါက မြူ စွယ်တာလား ...?
မင်းက အသဲငယ်နေတာလား ....?
ဟမ် ... JEON JUNG KOOK "
" မသိဘူးလေ ၊ ကိုယ်မှ စိတ်မခိုင်တာကို "
" phewwww ... လဲသေလိုက် "
သူ မရီပါ ။ နွေးထွေးသည့် သူ့မျက်ဝန်းများနဲ့
သာ ဆုံလိုက်ရပြီး ကျွန်တော့်ဆီ တရွေ့ရွေ့
တိုးလာတယ် ။ သူ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကို
ကျွန်တော်ရတဲ့အခါ ကြောင်အမ်းစွာဖြင့်
လူက မလှုပ်တော့ ။ မတူစွာပင် တဒိန်းဒိန်း
ခုန်လာသော ကျွန်တော့် နှလုံးအိမ်သည်
နားစည်အား ဖောက်ထွက်မတတ် ။
" အသဲ ငယ်တာ ဘယ်သူပါလိမ့် ....?
Babe ရင်ခုန်သံတွေတောင် ကြားနေရပြီနော် "
" ..... "
ဆို့ပိတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းလွှာဟာ
စကားဆိုရန် လက်လျော့လိုက်ပုံ ။ ခပ်နွေးနွေး
ပူတက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သူက
မလွတ်တမ်း လိုက်ကြည့်တယ် ။
ခဲညိုရောင် မျက်ဝန်းများနှင့်ဖြင့် ကျွန်တော်
မဆုံချင် ။ ရင်ခုန်ရင် သိသာလွန်းတဲ့ ကျွန်တော့်
အမူအရာကို သူက စဦးမည်မို့ ...၊
" ပြန် ပြန်ရအောင် ... "
သူ ပြုံးကာ ခေါင်းငြိမ့်တော့ ကျွန်တော်
မျက်စောင်းထိုးမိသည်ထင် ။ ဟုတ်၏ ၊
မဟုတ်၏တော့ သေချာမသိ ။
ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြာကြာမရှိချင်စိတ်က
များနေသောကြောင့်
ကျွန်တော် အပြင်သို့ ခပ်မြန်မြန်
လျှောက်တဲ့အခါ....၊
ပုခုံးပေါ်ကို အုပ်ကျလာတဲ့ တစ်စုံတစ်ခု ။
သားရေဂျာကင်ကို သူက ဆွဲဝတ်ပေးနေခြင်း ။
" မင်း အေးလိမ့်မယ် "
" ကိုယ်က အသားကျနေပါပြီ ။
Babe မဖျားဖို့ဘဲ အဓိက "
ရင်စို့သည် ဆိုတာက ဒါမျိုးပင် ဖြစ်မည်ထင်။
အသားကျနေပါပြီ ဆိုသော မဆန်းလှသည့်
စကားတစ်ခွန်းက ကျွန်တော့် အသွေးအသား
ထဲ နင့်အောင့်စူးသည် ။
မဆုံခဲ့မိသော ငယ်ဘဝကာလတွေမှာ သူတစ်ယောက် မည်သို့နေခဲ့ပါသနည်း။
အစောင့်ရှောက်ခံ ဘဝတစ်ခု သူ
မရရှိခဲ့ဖူးဘူးလေ။
လမ်းပြကြယ် မရှိပါဘဲ ဆန်တက်ခဲ့ရသော
လှေငယ်က သမုဒ္ဒရာတစ်ခွင် တိမ်းချင်တိမ်း၊
ယိမ်းချင်ယိမ်းလိမ့်မည် ။ သို့သော် ရေထု
အောက်တော့ ဘယ်သောအခါမှ မနစ်မြုပ် ။
ဘဒ္ဒလောကရဲ့ သင်ခန်းစာများ ကြားမှာ
ကျွန်တော့် အချစ်ရဲ့ပုံက ရဲရဲတောက်လို့ ။
သူ သိပ်ကို ကြံခိုင်လွန်းခဲ့သည်ပဲ ။
#####
ကျွန်တော် မမှီသော သူ့လည်တိုင်ကို
လက်နဲ့လှမ်းဆွဲတော့ အလိုက်သိစွာ
ခါးကိုင်းပေးလာတယ်။
" ငါ့ကို ဘယ်တော့မှ လက်မလွှတ်နဲ့နော်
တန်ဖိုးကြီးတယ် "
" သေချာတာပေါ့ ။ ဒီအဖိုးတန်လေးကို
လုံးဝ လွှတ်မပေးဘူး ။ စိတ်ချ "
ကျောပြင်ပေါ် သိုင်းဖက်လာတဲ့ သူ့လက်ဖဝါး
၏ ညင်သာခြင်း အထိအတွေ့ကို ကျွန်တော်
အလွတ်ကျက်မိတယ် ။
စူးရှရှ သူ့ရနံ့က ကျွန်တော့် ရင်ကို
အေးစေသည် ။ နွေးအီအီ သူ့စကားက
ကျွန်တော့် ညကို လင်းစေသည် ။
သူ့အရာရာက မြကမ္ဗလာ အဆင်းဖြင့် မတင့်တယ်စေဦးတော့ ၊ ကျွန်တော့်အဖို့မူ
ခမ်းနားထည်ဝါတတ်စမြဲ ။
ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ကျွန်တော် တစ်ဦးတည်း
သာ သိမ်းကြုံးပိုင်ဆိုင်ချင်မိသည် ။ ပိုတယ်ဟု
ဆိုချင်ဆို ၊အရင်းခံနှလုံးသားတို့အတွက် ကျွန်တော် ဒီမျှတော့ လောဘကြီးသင့်သည်ပေ ။
\\\\\\\\\\ Virus of L♡ ve /////////////
ဆေးစစ်ချက်အောင်မြင်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း
ကျွန်တော် အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရန် ဆုံးဖြတ်
လိုက်သည် ။ အပေါင်းအဖော်များနှင့်လည်း
သိပ်မဆုံဖြစ်တော့သလို ၊ အိမ်ထဲမှာလည်း
အမြဲလိုလိုနေဖြစ်လာသည်။
Hyung ကျန်းမာရေးအခြေအနေကိုလည်း
စောင့်ကြည့်ချင်သေးသည်မို့ အပြင်လောကနှင့်
ခဏ အဆက်ဖြတ်ထားမိတယ် ။
အကူအညီမလိုဘဲနှင့်ပင် hyung က သူ့ဘာသာ
ခါးမတ်နိုင်နေပြီ ။ လမ်းလျှောက်ဖို့အားသန်
နေသော်လည်း အနားပေးခဲ့တာကြာပြီဖြစ်
သော ခြေထောက်ပိုင်းက သူထင်သလောက်
မလှမ်းနိုင်ခဲ့ ။ hyung ကို ကျန်းမာစွာတွေ့ချင် လွန်းသူမှာ ကျွန်တော် ဖြစ်သော်လည်း
မဆုံမိအောင် ရှောင်နေမိသူမှာလည်း
ကျွန်တော်ပင်ဖြစ်နေခဲ့ပြန်သည် ။
Hyung အိပ်မောကျနေချိန်များ အတွင်း၌သာ
သွားကြည့်ဖို့ ရဲသည် ။
မျှော်လင့်တကြီး မေးမြန်းလာမယ့် hyung
စကားများကို အတွေးနဲ့ပင် ကျွန်တော် ကြောက်သည် ။ အဖြေရှိသော်လည်း
ဆိုရန်မစွမ်း ။ ဆိုးဆိုးရွားရွား အတိတ်များကို
အနာဟောင်း ပြန် မဆွလို ။ အကောင်း
တစ်ခုမှ မရှိခဲ့ဘူးမို့ Hyung ခဏ မေ့နေပေးပါ
ဟုသာ ကြိတ်ဆုတောင်းမိသည် ။
သူနာပြုများက Hyung အား တစ်ခုခုတိုက်ကျွေး
နေကြပုံ ။ hyung က ကျောပေးလျက်ရှိ
သောကြောင့် တံခါးဘောင်ကို ကွယ်ရင်း
ကျွန်တော် ရပ်ကြည့်နေမိတယ် ။
Hyung တစ်ခုခုပြောနေပုံရသည် ။ သူနာပြုမ
လေးက ကျွန်တော့်ဆီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်
တော့ လူက ထိတ်ခနဲ ။
ကျွန်တော် ဒီမှာ နေဖို့မသင့်တော့ ။
သို့သော် ...၊
" လူနာက ရှင့်ကို ခေါ်ပေးပါတဲ့ "
ကျွန်တော် လေးလံစွာ အသိအမှတ်ပြုလိုက်ရင်း၊
" Taehyung !!!!! "
ကျွန်တော် ခေါင်းငုံ့နေမိစဲ ။
" K I M TAE HY UN G "
အိပ်ရာထဲလဲနေခဲ့သူလို့ မယုံနိုင်အောင်ကို
hyung အသံက မာတယ် ။
" ပြောလေ ... h...y ...u..n...g... "
" So ... Hee ဘယ်မှာလဲ .... ? "
" မသိဘူး "
ကျွန်တော့်အသံတွေ ပြတ်သားနေခဲ့သည်။
Hyung ကို ပေးမသိချင်ဘူး ။ ကျွန်တော်
ညာမှဖြစ်မည် ။ အချိန်တန်လို့သိကာမှသိ။
အခုတော့ မဖြစ်ဟု နှလုံးသွင်းရင်း ဘူးခံငြင်းမှ
တော်ကာကျမည် ။ hyung သာ လုံးလုံး
နလန်မထူခဲ့ရင်..၊ ဒီလိုတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။
ကလေးအတွက် hyung ကျန်းမာမှဖြစ်မည်မို့။
" ငါ့ကို မညာနဲ့ ။ မင်းသိတယ် "
" မသိဘူးလို့ ကျွန်တော် ပြောပြီးပြီလေ "
" က လေး ..... "
ကျွန်တော် လက်သီးဆုပ်မိသည် ။
" ရှိ သေး ... လား .... "
Hyung လေသံတွေ တုန်ယင်လာတယ်။
" မသိဘူး ။ ဘာမှ မသိဘူး ။ ကျွန်တော့်ကို
အဲ့တာတွေ လာမမေးနဲ့ ။ Hyung သာ
နေကောင်းအောင် .... "
ဘုရားရေ ....၊ Hyung ကျွန်တော့် အရှေ့မှာ
မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်လား ။ ဒါမှ မဟုတ်
ကျွန်တော်ကပဲ အမြင်မှားနေမိသလား။
" မြင်လား Taehyung ... "
" h y u n g ခြေ ထောက် တွေ "
" ကောင်းနေတာ ရက်နည်းနည်းကြာပြီ "
" ဘာလို့ မပြောခဲ့တာလဲ ။ ဘာ . ..လို့ "
" စိတ်မချရသေးလို့ ။ အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ
ဆိုရင် ဒီမြေမှာ မနေဘူး ။ ဖေဖေက So Hee နဲ့
သေရင်တောင် ခွင့်ပြုမှာမဟုတ်လို့ ။ အဲ့တော့
မင်းက ကူညီကွာ .... "
ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်ကုန်တယ်။
Hyung မျှော်လင့်ချက်တွေ ၊ Hyung အနာဂတ်
တွေ ၊ Hyung မသိခဲ့တဲ့ ..... .... ကာလတချို့ရဲ့
ပြင်ဆင်ပြောင်းလဲချက်တွေ ....၊
" So Hee ..... "
ပြောလို့မဖြစ်ဘူးဟု ကျွန်တော် တင်းခံပါ
သော်လည်း ၊
" ဘာလဲ .... သူ တခြား ယောကျာ်းတွေ...
ဘာတွေ ..."
" မဟုတ် ဘူးးး "
" ဒါဆို ဘာလဲ မြန်မြန်ပြော !!! တခြားလူတွေ
ဝင်မလာခင် "
" မရှိတော့ဘူး ...So Hee.... သူ မရှိတော့ဘူး "
မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ကျွန်တော်ပြောချလိုက်သည်။
ရင်တွေ ပူလောင်လွန်းလှသည် ။ Hyung ဆို
မည်သို့နေမည်မသိ ။
" မ ရှိေ တာ့ ဘူး တဲ့ လားးး "
ထိုစကားကိုပဲ အထပ်ထပ်အခါခါရွတ်ကာ
ခုတင်ပေါ်သို့ ဖြေးညင်းစွာ ထိုင်ပြီး Hyung
ခေါင်းငိုက်စိုက်နေတယ် ။
" ငါ တော် တော် အဖြစ်မရှိတဲ့ကောင်
ငါက သေသင့်တဲ့ကောင် ...ငါက ကိုယ့်
မိန်းကလေးကိုတောင်...မကာကွယ်ပေးနိုင်တဲ့"
" Hyung အပြစ်မရှိဘူး ။ အားလုံး သူဌေးကြီး
ကြောင့်... အားလုံးသူ့ကြောင့် "
" တောက် !!! "
Hyung က မျက်ရည်ပင်မဝဲ ။ ခံရခက်ခက်ပုံဖြင့်
အံကိုသာ တင်းနေအောင် ကြိတ်ထားသည်။
မာသော စိတ်ထားမှာ ကျဉ်းစူးသော
မျက်စံအိမ်များတွင် အရောင်တလဲ့လဲ့ ။
ပြီးတော့.... မမြင်ခဲ့ဖူးပါသော Hyung
နောင်တတွေကို ကျွန်တော် အခုမြင်နေရသလို။
" ကလေး အသက်ရှင်နေသေးတယ်Hyung"
ချက်ချင်းဆိုသလို ပွင့်ဟလာသော Hyung
နှုတ်ခမ်းများ ။ Hyung က ကျွန်တော့်
ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း
ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အရာအားလုံးကို ပြောပြဖို့ ကျွန်တော် အသင့်ဖြစ်နေခဲ့သည်။
\\\\\\\\\\\\Virus of L♡ ve////////////
ငြိမ်နေပြီထင်သော ရာသီဥတုက
ချက်ချင်းဆိုသလို ထဖောက်သည် ။
ကျွန်တော့် ငြင်းဆိုသံကျယ်ကျယ်က
ဧည့်ခန်းထဲမှာ ပေါ်တစ်လှည့်
ပျောက်တစ်လှည့် ။
" ကျွန်တော် မတွေ့ချင်ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီနော် "
" ငါကလည်း စကားကို နှစ်ခါမပြင်ဘူး
မင်းတွေ့ကို တွေ့ရမယ် "
" ကျစ် .... ဒါဆို အပေးအယူလုပ်မယ် "
ကျွန်တော့်စကားကြောင့် သူဌေးကြီး
မျက်ခုံး ပင့်သွားတယ် ။
" မြို့တော်ဝန်သမီးနဲ့ တွေ့မယ်
ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်ခရီးထွက်မယ် "
" ဘယ်ကိုလဲ "
" ဂျပန် "
" ကြာချိန်က "
" အနည်းဆုံး တစ်လ ၊ အများဆုံးနှစ်လ "
"ကြာလှချည်လား ...။ အဲ့လောက်အချိန်
အများကြီးကို ..."
" အဲ့လောက်ကတော့ ကြာမှာပဲ "
" ကောင်းပြီလေ ။ ကောင်မလေးကိုသာ
ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံ "
" သေချာတာပေါ့ ကျွန်တော့်ကို မတွေ့ရ
မနေနိုင်တောင် ဖြစ်ရင်ဖြစ်သွားဦးမှာ"
ကျွန်တော် အရွဲ့စကားကို သူဌေးကြီးက
တဟင်းဟင်းရယ်တယ် ။
" ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ငါ့လူ
တစ်ယောက် ထည့်ဖို့ မင်းလက်ခံရမယ် "
" နေစမ်းပါဦး ... ။ သူဌေးကြီးက ကျွန်တော့်ကို
ဘာကြောင့်အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြစ်နေတာလဲ
မချစ်ဘူးမလား ၊ သားတစ်ယောက်လို
ဘယ်တုန်းကမှ မချစ်ခဲ့ဘူးမလား ။
ဘာမှ အသုံးမဝင်တဲ့ကောင်လေ ၊ ကျွန်တော့်
ကို လွှတ်ထားပေးပါလား ဟင်.. ..ကျေးဇူးပြု၍ "
" ငါသာ မရှိရင် မင်းဒီအချိန်အထိ အသက်
ရှင်မနေဘူး...၊ ငါ့အရိပ်အောက်မှာမို့လို့ မင်းကို
ဘယ်သူမှ လွန်လွန်ကျူးကျူးမလုပ်ရဲတာ
အဲ့တာရော နားလည်ရဲ့လား "
" မလိုပါဘူး ။ သေလည်း အေးတာပဲ ။
သူများအလိုတော်ကျ နေရတဲ့
ဘဝထက်တော့ သာတယ် "
" လက်တွေ့မှာ မနေသမျှ ကာလပတ်လုံးတော့
မင်း ...သူများလက်အောက်မှာပဲ "
သူဌေးကြီးက လက်ညိုးထိုးကာ ဆိုတယ်။
ကျွန်တော့် နာကျည်းစက်ဆုပ်စိတ်တွေသည်
လည်း တမဟုတ်ချင်း ဆင့်၍ ၊ ဆင့်၍ ။
" လက်တွေ့ ဟုတ်လား ? ဘာက
လက်တွေ့လဲ ? ဘယ်လိုပေတံတွေနဲ့
တိုင်းတာလဲ? ကျွန်တော်က အများကြီး
မတွေးဘူး သူဌေးကြီး ။ ကျွန်တော်
ပျော်တဲ့ဘဝက လက်တွေ့ဆန်တာ
ပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ မဆန်တာပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ ကျွန်တော်
တန်ဖိုးထားတယ် ။ ကျွန်တော် ကျေနပ်တယ် "
" အဲ့ ခံယူချက်တွေ ကျိုးမယ့်အချိန်
ရှိလာမှာပါ ... ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လူထည့်
ပေးမဲ့ ကိစ္စကိုတော့ မပြင်နိုင်ဘူး "
အရံသင့်ဖွင့်ပေးလာတဲ့ ကားပေါ်ကို
သူဌေးကြီး တက်သွားခဲ့သည်။ အသက်မဲ့စွာ
ကျွန်တော် မတ်တပ်ရပ်နေမိတုန်းပဲ ။
သူဌေးကြီးရဲ့ လူသာ ပါလာခဲ့ရင် ခွဲစိတ်ခံဖို့
ကိစ္စတွေ အားလုံးလွဲချော်ကုန်မှာ ။
သိသွားခဲ့ရင် ကလေးဆိုပြီးလည်း ညှာတာ
နေမှာမဟုတ် ။ အငယ်အနှောင်းထားပြီး
ရလာတဲ့ ရင်သွေးတောင် သွေးအေးအေး
ဖျက်ချခိုင်းခဲ့သူလို့ သတင်းထွက်ခဲ့တာမို့ ၊
ကျွန်တော် စိတ်ပူသည် ။
Feng အကူအညီတော့ ကျိန်းသေပေါက်
လိုကိုလိုမှာ ။ အဆင်ပြေရင် ကောင်းမည်
မဟုတ် ၊ ပြေကိုပြေတာတောင် ကောင်းသည်
ဆိုရုံသာသာရှိမှာ ။
\\\\\\\\\\\ Virus of L♡ ve ///////////
ပုံရိပ်ဖော်ကာ သူမကို မှန်းကြည့်ရန် မလို ။
သူဌေးကြီးပေးခဲ့ဖူးသော ဓာတ်ပုံအရတော့
သိမ်သိမ့်မွေ့မွေ့ရှိမှန်း သိသာသည်။
ရုပ်ရည် လှသည်၊မလှသည် ဆိုတာ ကျွန်တော်
စိတ်မဝင်စားတော့ ။ JEON JUNG KOOK ထံအပိုင်စားပေးပြီးသား နှလုံးသားနှင့်မို့
သမာဓိအား ကောင်းလာသည် ဆိုရမည် ။
သူမနှင့် သဟဇာတဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးသည်။
သို့ဖြစ်ပါ၍ ... ရှိသမျှ နားကပ်ချွတ်သိမ်းရ
တော့သည် ။
ကျွန်တော့်လိုပင် ဒီကိစ္စကို ကန့်ကွက်သူ
ဖြစ်နေပါက Kim Taehyung တို့
အကွက်လှလှ သုံးစရာမလိုတော့ ။
သမီးလိမ္မာဖြစ်နေရင်တော့ ကျွန်တော်
ကံဆိုးသည်သာ မှတ်ပြီး မီးစင်ကြည့်က
ရပေဦးမည် ။
ဗီဒိုတစ်ခုလုံး တုံးလုံးလဲမတတ် ကောင်းနိုး
ရာရာ ကျွန်တော် ရှာပါသော်လည်း
စိတ်တိုင်းကျစရာ တစ်ထည်တစ်လေမှ မတွေ့။
အများစုမှာ ဂျင်းအတိုအစများသာ ဖြစ်ပြီး
တီရှပ်နဲ့ အင်္ကျီကြောင်ကြောင်ကြားကြားတွေ။
ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ ?
" Jung Kook.... အားလားဟင် "
" မ အား ဘူး "
တစ်လုံးချင်း ပြောချလိုက်သော ဖုန်းထဲမှ
သူ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်နင်သွားရပါသည်။
မနေ့ညက ကျွန်တော်ပြောပြမိသော
မိန်းကလေးအကြောင်းကြောင့် သူစိတ်ဆိုး
သွားပုံရသည် ။ ကျွန်တော်မလန့်မိဘဲ
သူစိတ်ဆိုးရင် ဘယ်လိုပုံရှိလိမ့်မလဲဟု
တွေးတွေးပြီး အူတက်နေရသည်။
" တကယ် စိတ်ပူစရာမရှိပါဘူးဆို
ကောင်မလေးက အေးမဲ့ပုံပါ "
" ...... "
" အချစ် နော် .... နော် စိတ်မဆိုးနဲ့တော့လို့ "
"...... "
ဖုန်းကြီးကိုင်ရင်း ကျွန်တော်အသဲယားလာရသည်။
ပြောဖို့အိမ်မက်တောင် မမက်ဖူးတဲ့ စကားတွေကို ဒင်းစနက်ကြောင့် ။
" ဘာဖြစ်တယ် ခုနက "
" စိတ်မပူနဲ့လို့ "
" အဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ။ နောက်တစ်ခွန်းလေ
အချစ် ဆိုလား ဘာလား "
စကားနဲ့ပါ အသားမရရင် အရိုးလှီးယူမယ်
ဆိုတဲ့သူမျိုး ။ Jeon Jung Kook ဆိုတဲ့
ကောင်ကို ပိတ်ပိတ်တီးပစ်ချင်စိတ်တွေမှ
မဟားဒယား ။
ဒါပေမဲ့ ..... ၊
ဖုန်းထဲမှာမို့ မချိတင်ကဲ ကျွန်တော့်ဒေါသတွေ
ပြန်လျောချလိုက်ရသည် ။
" ငါ အင်္ကျီအဆင်မပြေဘူး .... အ. .. ချ စ် "
တစ်လုံးနှင့်တစ်လုံး တစ်မိုင်လောက်ခြားပြီး
ကျွန်တော်ပြောတော့ ပျော့ပျောင်းလာတဲ့
သူ့လေသံ ။ အီစီကလီဇာတ်လမ်း တစ်ခန်း
ရိုက်လို့ ရကောင်းနိုင်သည် ။ တကယ့်ကို
အနုအယွဆိုတာမျိုးမှ... ဒင်းက ။
" ဘာ ဝတ်သွားမှာလဲ ..babe က? ..... "
" နည်းနည်း လူကြီးဆန်ပြီး တည်ငြိမ်တာမျိုး"
" အရောင်မှိုင်းတာရွေးကြည့်ပါလား "
" ငါပြမယ် ခဏ "
သူပြောသလို ရွေးကြည့်တော့ မဆိုး ။
သုံးလေးစုံရှာကြည့်ပြီးတဲ့ နောက်မှာ
ခုနက သဘောမတွေ့ခဲ့တဲ့ အင်္ကျီတွေကို
မျက်စိပြန်ကျလာတဲ့ ကျွန်တော် ။
သူပြောသမျှ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်ရင်း
ကျွန်တော် ပြင်ဆင်ကြည့်လိုက်သည် ။
အရမ်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ အဆင်ပြေ
သည်ဟု ခံစားရသည် ။
" မင်းက ဒါလည်း တော်တာပဲ "
" အချစ်လို့ မခေါ်တော့ဘူးပေါ့ "
" ဆုတောင်းလေ ... မသေမချင်း "
" B A B E E E ..... "
" ဖုန်းချလိုက်ပြီ "
လေးလံနေတဲ့ စိတ်တွေ ခပ်မြူးမြူး
ဖြစ်သွားသလိုမျိုး ။ အဲ့တာ ဝဋ်လည်တယ်
ခေါ်တယ် Jeon Jung Kook ရဲ့ ။
______________TBC
Is it so boring , right ?
Miyanae TT
THX U
LOVE U
SARANGHAE ALL MY READERS
___________________________________
(Zawgyi)
ေျမျပင္ေပၚ ေျခမထိဘဲ အေကာင္းတကာ့
အေကာင္းဆံုး ပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္တို႔ကို
အားျပဳ ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တာ ကာလရဲ႕
မူဆိုး တခ်ိဳ႕က ပစၥဳန္ပၸန္မွာေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ သက္ေရာက္တတ္သည္ထင္။
ေသြးေျခဥေနတဲ့ ေျခဖဝါးနုနုကို
ကြၽန္ေတာ္ မႏွစ္ၿမိဳ ႕ ။ နာစရာရယ္လို႔
မသတ္မွတ္ေပမဲ့လည္း ကိုက္ခဲတတ္တဲ့
သဘာဝအရ ကြၽန္ေတာ္ ့မ်က္ႏွာ
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ ပ်က္သြားလိမ့္မည္။
အသီးအရြက္အစံု ေရာႁပြန္းေနတဲ့ ေခါက္ဆဲြ
ျပဳတ္ကို ပါးစပ္ထဲသို႔ အတင္းထိုးသြင္းရင္း
ပလုပ္ပေလာင္းစားေနတဲ့သူ႕ပံုက ဟန္မာယာ
မ်ားတဲ့လူသားလို႔ကို ထင္ရက္စရာ မ႐ွိဘူး ။
ေရြ႕လ်ားျခင္း ကင္းမဲ့တယ္လို႔ ယူဆမိတဲ့
အခ်ိန္ယႏၱရားေတြ အလယ္မွာ ဤလူသားက
ကြၽန္ေတာ့္ ဒဏ္ရာမ်ားကို ေမ့ေစႏိုင္စြမ္းသည္ထင္။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဟာ ေအးျမျမ ။
" babe မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း "
အလုတ္အေလြးေသြးရင္း ေျပာလာတာမို႔
ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ကို နည္းနည္းဆုတ္
မိတယ္ ။ ဒါေတာင္ ေလးငါးစက္ေလာက္
ကေတာ့ အသာေလး လာစင္တာ ။
" ငါ့ မ်က္ႏွာက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ "
" မဲ့ေနတာေလ "
ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးေနခဲ့တာပါ ။
ဒါမွ မဟုတ္ ....၊ မဲ့ခ်င္လည္း မဲ့မိမွာေပါ့ ။
တြန္႕ကုပ္ကာ ဆိုေနတဲ့ သူ႔ဟန္က
ကြၽန္ေတာ့္အား ဆူပူေနခ်င္သည့္ႏွယ္ ။
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာ အတင္အက်တိုင္းကို
အထအန လိုက္ေကာက္တတ္သည္က
သူ႔ အက်င့္ ။
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္း ခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ကို
ခပ္မာမာညစ္ျပံဳးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္
စိုက္ၾကည့္တဲ့အခါ ၊
လိႈက္ခနဲ ထြက္လာတဲ့ သူ႔ရီသံခ်ိဳ ခ်ိဳ ။
" ကိုယ္ ဒါေလးပဲ စားမိတာကိုကြာ ...။
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ႐ုပ္ကေလးကလည္း ၊
လူယုတ္မာေလးက်လို႔ ...."
" ဘာ !!!! JEON JUNG KOOKK မင္း "
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ေထာင့္နီကို သူေၾကာက္ပံုမရ။
ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ပူပူကိုသာ အာရံုက်က်
ျပန္စားေနေလရဲ႕ ။ ကြၽန္ေတာ္ မစားရလို႔ဆိုၿပီး
ဘာ ျငဴ စူစရာ႐ွိမလဲ ။ မစားခ်င္ဘူးဆိုၿပီးေတာင္
ေခါင္းခါခဲ့တာ သူအသိကို ... ။
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ သူဘယ္ေတာ့မွ
မထား ။ တစ္ခုမဟုတ္ ၊ တစ္ခုနဲ႔ လာလာဆြ
ေပးေနတဲ့ ေပါက္ခြၽန္းေလး အတိုင္းပဲ ။
အသက္႐ႈသံ မွန္မွန္ထားရင္း အိမ္ခန္းေသာ့ကို
ေခါင္းအံုးေအာက္မွ လွမ္းႏိႈက္ရန္ ကြၽန္ေတာ္
ျပင္လိုက္သည္ ။
အိပ္ရာ ေခါင္းရင္းမွာ သူက က်က်နနထိုင္ၿပီး
စားေနတာမို႔ ဗိုက္ကို အသာလွပ္ကာ သူ႕
နံေဘးမွ တြားသြားသလို ေမွာက္ၿပီးေနာက္ ...,
ရၿပီ.... ။
လြယ္လင့္တကူပါလာေသာ ေသာ့ကို
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်က္မွ် ၾကည့္ရင္း ၊
" ျပန္ ..... "
" ကိုယ္ ဗိုက္မျပည့္ေသးပါဘူးဆိုမွ
Babe က ျမဴ စြယ္ေနျပန္ပါၿပီ "
သူ႔အေျပာႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ့္ဝမ္းဗိုက္ဆီမွ
ခပ္ေအးေအး အေတြ႕တစ္ခု ။ ၫႊတ္ခနဲ
ေခြက်ခ်င္လာတဲ့ ဒူးကိုအသာထိန္းရင္း
ကြၽန္ေတာ္ ျမန္ျမန္ထလိုက္မိသည္။
အျပဲတကာ့ထိပ္ေခါင္ သူ႔ ေပါင္တံနဲ႔
အက်ႌလြတ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္သား
ဖူးစာဆံုသြားသည္ထင္ပါ၏။
" ငါက ျမဴ စြယ္တာလား ...?
မင္းက အသဲငယ္ေနတာလား ....?
ဟမ္ ... JEON JUNG KOOK "
" မသိဘူးေလ ၊ ကိုယ္မွ စိတ္မခိုင္တာကို "
" phewwww ... လဲေသလိုက္ "
သူ မရီပါ ။ ေႏြးေထြးသည့္ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔
သာ ဆံုလိုက္ရၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆီ တေရြ႕ေရြ႕
တိုးလာတယ္ ။ သူ႔ အသက္႐ႈသံျပင္းျပင္းကို
ကြၽန္ေတာ္ရတဲ့အခါ ေၾကာင္အမ္းစြာျဖင့္
လူက မလႈပ္ေတာ့ ။ မတူစြာပင္ တဒိန္းဒိန္း
ခုန္လာေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလံုးအိမ္သည္
နားစည္အား ေဖာက္ထြက္မတတ္ ။
" အသဲ ငယ္တာ ဘယ္သူပါလိမ့္ ....?
Babe ရင္ခုန္သံေတြေတာင္ ၾကားေနရၿပီေနာ္ "
" ..... "
ဆို႔ပိတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာဟာ
စကားဆိုရန္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ပံု ။ ခပ္ေႏြးေႏြး
ပူတက္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို သူက
မလြတ္တမ္း လိုက္ၾကည့္တယ္ ။
ခဲညိဳေရာင္ မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္
မဆံုခ်င္ ။ ရင္ခုန္ရင္ သိသာလြန္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္
အမူအရာကို သူက စဦးမည္မို ႔ ...၊
" ျပန္ ျပန္ရေအာင္ ... "
သူ ျပံဳးကာ ေခါင္းၿငိမ့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
မ်က္ေစာင္းထိုးမိသည္ထင္ ။ ဟုတ္၏ ၊
မဟုတ္၏ေတာ့ ေသခ်ာမသိ ။
ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ၾကာၾကာမ႐ွိခ်င္စိတ္က
မ်ားေနေသာေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္ အျပင္သို႔ ခပ္ျမန္ျမန္
ေလွ်ာက္တဲ့အခါ....၊
ပုခံုးေပၚကို အုပ္က်လာတဲ့ တစ္စံုတစ္ခု ။
သားေရဂ်ာကင္ကို သူက ဆဲြဝတ္ေပးေနျခင္း ။
" မင္း ေအးလိမ့္မယ္ "
" ကိုယ္က အသားက်ေနပါၿပီ ။
Babe မဖ်ားဖို႔ဘဲ အဓိက "
ရင္စို႔သည္ ဆိုတာက ဒါမ်ိဳးပင္ ျဖစ္မည္ထင္။
အသားက်ေနပါၿပီ ဆိုေသာ မဆန္းလွသည့္
စကားတစ္ခြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ အေသြးအသား
ထဲ နင့္ေအာင့္စူးသည္ ။
မဆံုခဲ့မိေသာ ငယ္ဘဝကာလေတြမွာ သူတစ္ေယာက္ မည္သို႔ေနခဲ့ပါသနည္း။
အေစာင့္ေ႐ွာက္ခံ ဘဝတစ္ခု သူ
မရ႐ွိခဲ့ဖူးဘူးေလ။
လမ္းျပၾကယ္ မ႐ွိပါဘဲ ဆန္တက္ခဲ့ရေသာ
ေလွငယ္က သမုဒၵရာတစ္ခြင္ တိမ္းခ်င္တိမ္း၊
ယိမ္းခ်င္ယိမ္းလိမ့္မည္ ။ သို႔ေသာ္ ေရထု
ေအာက္ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ မနစ္ျမဳပ္ ။
ဘဒၵေလာကရဲ႕ သင္ခန္းစာမ်ား ၾကားမွာ
ကြၽန္ေတာ့္ အခ်စ္ရဲ႕ပံုက ရဲရဲေတာက္လို႔ ။
သူ သိပ္ကို ၾကံခိုင္လြန္းခဲ့သည္ပဲ ။
#####
ကြၽန္ေတာ္ မမွီေသာ သူ႔လည္တိုင္ကို
လက္နဲ႔လွမ္းဆဲြေတာ့ အလိုက္သိစြာ
ခါးကိုင္းေပးလာတယ္။
" ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မလႊတ္နဲ႔ေနာ္
တန္ဖိုးႀကီးတယ္ "
" ေသခ်ာတာေပါ့ ။ ဒီအဖိုးတန္ေလးကို
လံုးဝ လႊတ္မေပးဘူး ။ စိတ္ခ် "
ေက်ာျပင္ေပၚ သိုင္းဖက္လာတဲ့ သူ႔လက္ဖဝါး
၏ ညင္သာျခင္း အထိအေတြ႕ကို ကြၽန္ေတာ္
အလြတ္က်က္မိတယ္ ။
စူး႐ွ႐ွ သူ႔ရနံ႔က ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ကို
ေအးေစသည္ ။ ေႏြးအီအီ သူ႔စကားက
ကြၽန္ေတာ့္ ညကို လင္းေစသည္ ။
သူ႔အရာရာက ျမကမၺလာ အဆင္းျဖင့္ မတင့္တယ္ေစဦးေတာ့ ၊ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔မူ
ခမ္းနားထည္ဝါတတ္စျမဲ ။
ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဦးတည္း
သာ သိမ္းၾကံဳးပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိသည္ ။ ပိုတယ္ဟု
ဆိုခ်င္ဆို ၊အရင္းခံႏွလံုးသားတို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွ်ေတာ့ ေလာဘႀကီးသင့္သည္ေပ ။
\\\\\\\\\\ Virus of L♡ ve /////////////
ေဆးစစ္ခ်က္ေအာင္ျမင္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း
ကြၽန္ေတာ္ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရန္ ဆံုးျဖတ္
လိုက္သည္ ။ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္လည္း
သိပ္မဆံုျဖစ္ေတာ့သလို ၊ အိမ္ထဲမွာလည္း
အျမဲလိုလိုေနျဖစ္လာသည္။
Hyung က်န္းမာေရးအေျခအေနကိုလည္း
ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္မို႔ အျပင္ေလာကႏွင့္
ခဏ အဆက္ျဖတ္ထားမိတယ္ ။
အကူအညီမလိုဘဲႏွင့္ပင္ hyung က သူ႔ဘာသာ
ခါးမတ္ႏိုင္ေနၿပီ ။ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အားသန္
ေနေသာ္လည္း အနားေပးခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္
ေသာ ေျခေထာက္ပိုင္းက သူထင္သေလာက္
မလွမ္းႏိုင္ခဲ့ ။ hyung ကို က်န္းမာစြာေတြ႕ခ်င္ လြန္းသူမွာ ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း
မဆံုမိေအာင္ ေ႐ွာင္ေနမိသူမွာလည္း
ကြၽန္ေတာ္ပင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္သည္ ။
Hyung အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မ်ား အတြင္း၌သာ
သြားၾကည့္ဖို႔ ရဲသည္ ။
ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေမးျမန္းလာမယ့္ hyung
စကားမ်ားကို အေတြးနဲ႔ပင္ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္သည္ ။ အေျဖ႐ွိေသာ္လည္း
ဆိုရန္မစြမ္း ။ ဆိုးဆိုးရြားရြား အတိတ္မ်ားကို
အနာေဟာင္း ျပန္ မဆြလို ။ အေကာင္း
တစ္ခုမွ မ႐ွိခဲ့ဘူးမို႔ Hyung ခဏ ေမ့ေနေပးပါ
ဟုသာ ႀကိတ္ဆုေတာင္းမိသည္ ။
သူနာျပဳမ်ားက Hyung အား တစ္ခုခုတိုက္ေကြၽး
ေနၾကပံု ။ hyung က ေက်ာေပးလ်က္႐ွိ
ေသာေၾကာင့္ တံခါးေဘာင္ကို ကြယ္ရင္း
ကြၽန္ေတာ္ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။
Hyung တစ္ခုခုေျပာေနပံုရသည္ ။ သူနာျပဳမ
ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္
ေတာ့ လူက ထိတ္ခနဲ ။
ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာ ေနဖို႔မသင့္ေတာ့ ။
သို႔ေသာ္ ...၊
" လူနာက ႐ွင့္ကို ေခၚေပးပါတဲ့ "
ကြၽန္ေတာ္ ေလးလံစြာ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ရင္း၊
" Taehyung !!!!! "
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းငံု႕ေနမိစဲ ။
" K I M TAE HY UN G "
အိပ္ရာထဲလဲေနခဲ့သူလို႔ မယံုႏိုင္ေအာင္ကို
hyung အသံက မာတယ္ ။
" ေျပာေလ ... h...y ...u..n...g... "
" So ... Hee ဘယ္မွာလဲ .... ? "
" မသိဘူး "
ကြၽန္ေတာ့္အသံေတြ ျပတ္သားေနခဲ့သည္။
Hyung ကို ေပးမသိခ်င္ဘူး ။ ကြၽန္ေတာ္
ညာမွျဖစ္မည္ ။ အခ်ိန္တန္လို႔သိကာမွသိ။
အခုေတာ့ မျဖစ္ဟု ႏွလံုးသြင္းရင္း ဘူးခံျငင္းမွ
ေတာ္ကာက်မည္ ။ hyung သာ လံုးလံုး
နလန္မထူခဲ့ရင္..၊ ဒီလိုေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။
ကေလးအတြက္ hyung က်န္းမာမွျဖစ္မည္မို႔။
" ငါ့ကို မညာနဲ႔ ။ မင္းသိတယ္ "
" မသိဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာၿပီးၿပီေလ "
" က ေလး ..... "
ကြၽန္ေတာ္ လက္သီးဆုပ္မိသည္ ။
" ႐ွိ ေသး ... လား .... "
Hyung ေလသံေတြ တုန္ယင္လာတယ္။
" မသိဘူး ။ ဘာမွ မသိဘူး ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို
အဲ့တာေတြ လာမေမးနဲ႔ ။ Hyung သာ
ေနေကာင္းေအာင္ .... "
ဘုရားေရ ....၊ Hyung ကြၽန္ေတာ့္ အေ႐ွ႕မွာ
မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္လား ။ ဒါမွ မဟုတ္
ကြၽန္ေတာ္ကပဲ အျမင္မွားေနမိသလား။
" ျမင္လား Taehyung ... "
" h y u n g ေ ျခ ေ ထ ာ က ္ ေ တ ြ "
" ေကာင္းေနတာ ရက္နည္းနည္းၾကာၿပီ "
" ဘာလို႔ မေျပာခဲ့တာလဲ ။ ဘာ . ..လို႔ "
" စိတ္မခ်ရေသးလို႔ ။ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ
ဆိုရင္ ဒီေျမမွာ မေနဘူး ။ ေဖေဖက So Hee နဲ႔
ေသရင္ေတာင္ ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္လို႔ ။ အဲ့ေတာ့
မင္းက ကူညီကြာ .... "
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴ းက်ယ္ကုန္တယ္။
Hyung ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၊ Hyung အနာဂတ္
ေတြ ၊ Hyung မသိခဲ့တဲ့ ..... .... ကာလတခ်ိဳ႕ရဲ႕
ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲခ်က္ေတြ ....၊
" So Hee ..... "
ေျပာလို႔မျဖစ္ဘူးဟု ကြၽန္ေတာ္ တင္းခံပါ
ေသာ္လည္း ၊
" ဘာလဲ .... သူ တျခား ေယာက်ာ္းေတြ...
ဘာေတြ ..."
" မဟုတ္ ဘူးးး "
" ဒါဆို ဘာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ !!! တျခားလူေတြ
ဝင္မလာခင္ "
" မ႐ွိေတာ့ဘူး ...So Hee.... သူ မ႐ွိေတာ့ဘူး "
မ်က္လံုးစံုမိွတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်လိုက္သည္။
ရင္ေတြ ပူေလာင္လြန္းလွသည္ ။ Hyung ဆို
မည္သို႔ေနမည္မသိ ။
" မ ႐ွိ ေ တာ ့ ဘူ း တ ဲ ့ လ ာ း း း "
ထိုစကားကုိပဲ အထပ္ထပ္အခါခါရြတ္ကာ
ခုတင္ေပၚသို႔ ေျဖးညင္းစြာ ထိုင္ၿပီး Hyung
ေခါင္းငိုက္စိုက္ေနတယ္ ။
" ငါ ေတာ္ ေတာ္ အျဖစ္မ႐ွိတဲ့ေကာင္
ငါက ေသသင့္တဲ့ေကာင္ ...ငါက ကိုယ့္
မိန္းကေလးကိုေတာင္...မကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့"
" Hyung အျပစ္မ႐ွိဘူး ။ အားလံုး သူေဌးႀကီး
ေၾကာင့္... အားလံုးသူ႔ေၾကာင့္ "
" ေတာက္ !!! "
Hyung က မ်က္ရည္ပင္မဝဲ ။ ခံရခက္ခက္ပံုျဖင့္
အံကိုသာ တင္းေနေအာင္ ႀကိတ္ထားသည္။
မာေသာ စိတ္ထားမွာ က်ဥ္းစူးေသာ
မ်က္စံအိမ္မ်ားတြင္ အေရာင္တလဲ့လဲ့ ။
ၿပီးေတာ့.... မျမင္ခဲ့ဖူးပါေသာ Hyung
ေနာင္တေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္ အခုျမင္ေနရသလို။
" ကေလး အသက္႐ွင္ေနေသးတယ္Hyung"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပြင့္ဟလာေသာ Hyung
ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ။ Hyung က ကြၽန္ေတာ့္
ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အရာအားလံုးကို ေျပာျပဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
\\\\\\\\\\\\Virus of L♡ ve////////////
ၿငိမ္ေနၿပီထင္ေသာ ရာသီဥတုက
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထေဖာက္သည္ ။
ကြၽန္ေတာ့္ ျငင္းဆိုသံက်ယ္က်ယ္က
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေပၚတစ္လွည့္
ေပ်ာက္တစ္လွည့္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာၿပီးၿပီေနာ္ "
" ငါကလည္း စကားကို ႏွစ္ခါမျပင္ဘူး
မင္းေတြ႕ကို ေတြ႕ရမယ္ "
" က်စ္ .... ဒါဆို အေပးအယူလုပ္မယ္ "
ကြၽန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ သူေဌးႀကီး
မ်က္ခံုး ပင့္သြားတယ္ ။
" ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္သမီးနဲ႔ ေတြ႕မယ္
ၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ခရီးထြက္မယ္ "
" ဘယ္ကိုလဲ "
" ဂ်ပန္ "
" ၾကာခ်ိန္က "
" အနည္းဆံုး တစ္လ ၊ အမ်ားဆံုးႏွစ္လ "
"ၾကာလွခ်ည္လား ...။ အဲ့ေလာက္အခ်ိန္
အမ်ားႀကီးကို ..."
" အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ၾကာမွာပဲ "
" ေကာင္းၿပီေလ ။ ေကာင္မေလးကိုသာ
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံ "
" ေသခ်ာတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေတြ႕ရ
မေနႏိုင္ေတာင္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္သြားဦးမွာ"
ကြၽန္ေတာ္ အရဲြ႕စကားကို သူေဌးႀကီးက
တဟင္းဟင္းရယ္တယ္ ။
" ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ ငါ့လူ
တစ္ေယာက္ ထည့္ဖို႔ မင္းလက္ခံရမယ္ "
" ေနစမ္းပါဦး ... ။ သူေဌးႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
ဘာေၾကာင့္အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတာလဲ
မခ်စ္ဘူးမလား ၊ သားတစ္ေယာက္လို
ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ဘူးမလား ။
ဘာမွ အသံုးမဝင္တဲ့ေကာင္ေလ ၊ ကြၽန္ေတာ့္
ကို လႊတ္ထားေပးပါလား ဟင္.. ..ေက်းဇူးျပဳ၍ "
" ငါသာ မ႐ွိရင္ မင္းဒီအခ်ိန္အထိ အသက္
႐ွင္မေနဘူး...၊ ငါ့အရိပ္ေအာက္မွာမို႔လို႔ မင္းကို
ဘယ္သူမွ လြန္လြန္က်ဴ းက်ဴ းမလုပ္ရဲတာ
အဲ့တာေရာ နားလည္ရဲ႕လား "
" မလိုပါဘူး ။ ေသလည္း ေအးတာပဲ ။
သူမ်ားအလိုေတာ္က် ေနရတဲ့
ဘဝထက္ေတာ့ သာတယ္ "
" လက္ေတြ႕မွာ မေနသမွ် ကာလပတ္လံုးေတာ့
မင္း ...သူမ်ားလက္ေအာက္မွာပဲ "
သူေဌးႀကီးက လက္ညိဳးထိုးကာ ဆိုတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ နာက်ည္းစက္ဆုပ္စိတ္ေတြသည္
လည္း တမဟုတ္ခ်င္း ဆင့္၍ ၊ ဆင့္၍ ။
" လက္ေတြ႕ ဟုတ္လား ? ဘာက
လက္ေတြ႕လဲ ? ဘယ္လိုေပတံေတြနဲ႔
တိုင္းတာလဲ? ကြၽန္ေတာ္က အမ်ားႀကီး
မေတြးဘူး သူေဌးႀကီး ။ ကြၽန္ေတာ္
ေပ်ာ္တဲ့ဘဝက လက္ေတြ႕ဆန္တာ
ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မဆန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္
တန္ဖိုးထားတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္ "
" အဲ့ ခံယူခ်က္ေတြ က်ိဳးမယ့္အခ်ိန္
႐ွိလာမွာပါ ... ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူထည့္
ေပးမဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ မျပင္ႏိုင္ဘူး "
အရံသင့္ဖြင့္ေပးလာတဲ့ ကားေပၚကုိ
သူေဌးႀကီး တက္သြားခဲ့သည္။ အသက္မဲ့စြာ
ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနမိတုန္းပဲ ။
သူေဌးႀကီးရဲ႕ လူသာ ပါလာခဲ့ရင္ ခဲြစိတ္ခံဖို႔
ကိစၥေတြ အားလံုးလဲြေခ်ာ္ကုန္မွာ ။
သိသြားခဲ့ရင္ ကေလးဆိုၿပီးလည္း ညႇာတာ
ေနမွာမဟုတ္ ။ အငယ္အေႏွာင္းထားၿပီး
ရလာတဲ့ ႐င္ေသြးေတာင္ ေသြးေအးေအး
ဖ်က္ခ်ခိုင္းခဲ့သူလို႔ သတင္းထြက္ခဲ့တာမို႔ ၊
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူသည္ ။
Feng အကူအညီေတာ့ က်ိန္းေသေပါက္
လိုကိုလိုမွာ ။ အဆင္ေျပရင္ ေကာင္းမည္
မဟုတ္ ၊ ေျပကိုေျပတာေတာင္ ေကာင္းသည္
ဆိုရံုသာသာ႐ွိမွာ ။
\\\\\\\\\\\ Virus of L♡ ve ///////////
ပံုရိပ္ေဖာ္ကာ သူမကို မွန္းၾကည့္ရန္ မလို ။
သူေဌးႀကီးေပးခဲ့ဖူးေသာ ဓာတ္ပံုအရေတာ့
သိမ္သိမ့္ေမြ႕ေမြ႕႐ွိမွန္း သိသာသည္။
႐ုပ္ရည္ လွသည္၊မလွသည္ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္
စိတ္မဝင္စားေတာ့ ။ JEON JUNG KOOK ထံအပိုင္စားေပးၿပီးသား နွလံုးသားႏွင့္မို႔
သမာဓိအား ေကာင္းလာသည္ ဆိုရမည္ ။
သူမႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ... ႐ွိသမွ် နားကပ္ခြၽတ္သိမ္းရ
ေတာ့သည္ ။
ကြၽန္ေတာ့္လိုပင္ ဒီကိစၥကို ကန္႔ကြက္သူ
ျဖစ္ေနပါက Kim Taehyung တို႔
အကြက္လွလွ သံုးစရာမလိုေတာ့ ။
သမီးလိမၼာျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
ကံဆိုးသည္သာ မွတ္ၿပီး မီးစင္ၾကည့္က
ရေပဦးမည္ ။
ဗီဒိုတစ္ခုလံုး တံုးလံုးလဲမတတ္ ေကာင္းႏိုး
ရာရာ ကြၽန္ေတာ္ ႐ွာပါေသာ္လည္း
စိတ္တိုင္းက်စရာ တစ္ထည္တစ္ေလမွ မေတြ႕။
အမ်ားစုမွာ ဂ်င္းအတိုအစမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး
တီ႐ွပ္နဲ႔ အက်ႌေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားေတြ။
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ ?
" Jung Kook.... အားလားဟင္ "
" မ အား ဘူး "
တစ္လံုးခ်င္း ေျပာခ်လိုက္ေသာ ဖုန္းထဲမွ
သူ႔စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နင္သြားရပါသည္။
မေန႔ညက ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမိေသာ
မိန္းကေလးအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူစိတ္ဆိုး
သြားပံုရသည္ ။ ကြၽန္ေတာ္မလန္႔မိဘဲ
သူစိတ္ဆိုးရင္ ဘယ္လိုပံု႐ွိလိမ့္မလဲဟု
ေတြးေတြးၿပီး အူတက္ေနရသည္။
" တကယ္ စိတ္ပူစရာမ႐ွိပါဘူးဆို
ေကာင္မေလးက ေအးမဲ့ပံုပါ "
" ...... "
" အခ်စ္ ေနာ္ .... ေနာ္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့လို႔ "
"...... "
ဖုန္းႀကီးကိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္အသဲယားလာရသည္။
ေျပာဖို႔အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးတဲ့ စကားေတြကို ဒင္းစနက္ေၾကာင့္ ။
" ဘာျဖစ္တယ္ ခုနက "
" စိတ္မပူနဲ႔လို႔ "
" အဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ။ ေနာက္တစ္ခြန္းေလ
အခ်စ္ ဆိုလား ဘာလား "
စကားနဲ႔ပါ အသားမရရင္ အ႐ိုးလွီးယူမယ္
ဆိုတဲ့သူမ်ိဳး ။ Jeon Jung Kook ဆိုတဲ့
ေကာင္ကို ပိတ္ပိတ္တီးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြမွ
မဟားဒယား ။
ဒါေပမဲ့ ..... ၊
ဖုန္းထဲမွာမို႔ မခ်ိတင္ကဲ ကြၽန္ေတာ့္ေဒါသေတြ
ျပန္ေလ်ာခ်လိုက္ရသည္ ။
" ငါ အက်ႌအဆင္မေျပဘူး .... အ. .. ခ် စ္ "
တစ္လံုးႏွင့္တစ္လံုး တစ္မိုင္ေလာက္ျခားၿပီး
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတဲ့
သူ႔ေလသံ ။ အီစီကလီဇာတ္လမ္း တစ္ခန္း
႐ုိက္လို႔ ရေကာင္းႏိုင္သည္ ။ တကယ့္ကို
အႏုအယြဆိုတာမ်ဳိးမွ... ဒင္းက ။
" ဘာ ဝတ္သြားမွာလဲ ..babe က? ..... "
" နည္းနည္း လူႀကီးဆန္ၿပီး တည္ၿငိမ္တာမ်ိဳး"
" အေရာင္မိႈင္းတာေရြးၾကည့္ပါလား "
" ငါျပမယ္ ခဏ "
သူေျပာသလို ေရြးၾကည့္ေတာ့ မဆိုး ။
သံုးေလးစံု႐ွာၾကည့္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ
ခုနက သေဘာမေတြ႕ခဲ့တဲ့ အက်ႌေတြကို
မ်က္စိျပန္က်လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ။
သူေျပာသမွ် ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ရင္း
ကြၽန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
အရမ္းႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ အဆင္ေျပ
သည္ဟု ခံစားရသည္ ။
" မင္းက ဒါလည္း ေတာ္တာပဲ "
" အခ်စ္လို႔ မေခၚေတာ့ဘူးေပါ့ "
" ဆုေတာင္းေလ ... မေသမခ်င္း "
" B A B E E E ..... "
" ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ "
ေလးလံေနတဲ့ စိတ္ေတြ ခပ္ျမဴ းျမဴ း
ျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳး ။ အဲ့တာ ဝဋ္လည္တယ္
ေခၚတယ္ Jeon Jung Kook ရဲ႕ ။
______________TBC
Is it so boring , right ?
Miyanae TT
THX U
LOVE U
SARANGHAE ALL MY READERS