- Καλημέρα κ.Camila.
- Θες να με εκνευρίσεις και άρχισες τους πληθυντικούς πάλι;, είπα και κοίταξα το νεαρό που κάθισε δίπλα μου στην καφετέρεια.
- Από σεβασμό. Και νήπιο όταν ήσουν, πάλι στον πληθυντικό σου μιλούσα.
- Νήπιο. Σιγά. Είσαι 5 χρόνια μεγαλύτερος μου. Πλάκα πλάκα, ήσουν 20 όταν άρχισες να δουλεύεις για τον πατέρα μου κι εγώ 15. Πως περνούν τα χρόνια, απάντησα και ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου.
Ο Jake παρήγγειλε έναν καφέ για τον εαυτό του και παραμείναμε σιωπηλοί για λίγη ώρα.
- Γιατί βγήκαμε για καφέ; Θέλεις να μου πεις κάτι; Έχει σχέση με τα προχθεσινά;
- Όχι. Απλά θέλω να γνωριστούμε καλύτερα. Δε νομίζω να είναι κακό. Δε δουλεύεις απλά για μένα, σε ξέρω τόσα χρόνια. Θα ήθελα να έχουμε και μια παραπάνω σχέση, αποκρίθηκα και έσκυψα προς το μέρος του, χαμογελώντας λοξά.
Άφησε τα χείλη του να σχηματίσουν ένα χαμόγελο και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου.
- Μάλιστα σήμερα μπορείς να πάρεις και ρεπό.
- Είσαι πολύ ευγενική και καλή. Έλα πες μου τι έγινε.
- Τι εννοείς; Ότι δεν είμαι καλή γενικότερα;, χαμογέλασα και προσποιήθηκα ότι θίχτηκα με τα λεγόμενα του.
- Δεν είπα αυτό. Αλλά δεν το βλέπεις συχνά.
- Τι κάνεις σήμερα το βράδυ Jake;
- Προς το παρόν τίποτα. Εκτός αν έχεις να προτείνεις κάτι.
- Ωραία. Μόλις κανόνισες.
- Πάει το ρεπό δηλαδή;
- Όχι. Μπορείς να φύγεις αν θέλεις. Αλλά το βράδυ μου χρωστάς μια έξοδο.
- Μάλιστα. Θα το δεχθώ. Αλλά μόνο αν κεράσω εγώ.
- Δεν είμαι από τις γκόμενες που δεν έχουν χρήματα και περιμένουν από τους άλλους και το ξέρεις πολύ καλά.
- Ναι αλλά είμαι ο άντρας.
- Στερεότυπο.
- Θα μπορούσε. Καλή συνέχεια Camila. Θα περάσω κατά τις 12 να σε πάρω, είπε και με φίλησε στο κεφάλι φεύγοντας από το μαγαζί.
Φόρεσα τα γυαλιά του ηλίου μου και άφησα τη ζέστη να θερμάνει το σώμα μου. Δεν έχουμε πολύ καιρό μέχρι το χειμώνα και απολαμβάνω τον ήλιο εφόσον έχω την ευκαιρία. Θα μου πεις, ζεις στο Mαϊάμι. Στο Λονδίνο είχα συνηθίσει τον απαίσιο καιρό και τώρα αυτές οι στιγμές μου φαίνονται ανεκτίμητες. Το κινητό μου τρίζει στο τραπέζι και γυρνάω το βλέμμα μου απαθέστατα προς το μέρος του.
"1η κλήση για σήμερα", σκέφτηκα και την έκανα σίγαση, απολαμβάνοντας τον καφέ μου. Μπορώ να πω πως έχω αρκετή διάθεση σήμερα και δε θέλω τίποτα να μου τη χαλάσει. Και σίγουρα, μια κλήση από τη Lauren θα το έκανε μετά από αυτό που συνέβη.
*Flashback 2 ημέρες πριν*
- Είσαι έτοιμη;, άκουσα τη Lauren να μου λέει στο τηλέφωνο καθώς εγώ ετοιμαζόμουν και το είχα στην ανοιχτή ακρόαση.
- Τώρα βάζω μπλούζα και κατεβαίνω. Είσαι από έξω;
- Ναι, σε περιμένω στο αυτοκίνητο.
- Πως και δε σχολίασες κάτι για το γεγονός ότι σου μιλάω χωρίς να φοράω κάτι από πάνω;, τη ρώτησα και χαμογέλασα ειρωνικά, πλησίαζοντας τη συσκευή και βάζοντας την στο αφτί μου.
- Δεν έχουμε ώρα γι' αυτά. Τελείωνε, απάντησε με αρκετή σοβαρότητα στη φωνή της και τερμάτισε την κλήση αφήνοντας με άναυδη για μερικά δευτερόλεπτα.
Ξέρω πως κάτι την προβληματίζει στη ζωή της. Δε μπορώ να την πιέσω να μου πει, αν νιώσει άνετα ξέρει ότι μπορεί να μου μιλήσει, της το έχω ξεκαθαρίσει. Ωστόσο, αυτό δεν της δίνει το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεται σα σκουπίδι εφόσον δεν έχει πρόβλημα μαζί μου. Εκτός αν όντως δε θέλει να έχει επαφές μαζί μου και προσπαθεί να το κάνει με έμμεσο τρόπο. Στην τελική, με πλησίασε γιατί έχουμε έναν κοινό εχθρό. Τον οποίο πάμε τώρα να βρούμε. Ή μάλλον καλύτερα, πάμε στο σπίτι του. Ύστερα από αρκετή παρακολούθηση, σήμερα και αύριο θα λείπει σε "επαγγελματικό" ταξίδι οπότε είναι ευκαιρία να δούμε αν μπορούμε να βρούμε κάτι στο σπίτι του.
- Καλησπέρα, είπα απότομα και έκλεισα την πόρτα του συνοδηγού.
- Καλησπέρα και από εδώ, μου απάντησε και ξεκίνησε το αυτοκίνητο χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.
Επικρατούσε για αρκετή ώρα σιωπή, μέχρι και το ραδιόφωνο ήταν ελάχιστα ανοιχτό, δε μπορούσες καν να αναγνωρίσεις το τραγούδι που έπαιζε.
- Έχεις κάτι μαζί μου;
Δεν κατάφερα να κρατηθώ, αν είχε κάποιο πρόβλημα με εμένα, θα ήθελα να το ξεκαθαρίσουμε και να μην το αφήσουμε να μας "φάει" περισσότερο.
- Όχι. Πως σου ήρθε αυτό;
- Μου μιλάς απότομα, με αποφεύγεις. Στο μαγαζί είσαι συνεχώς με τη Lucy και δε μου απευθύνεις καν το λόγο.
- Είπαμε ότι αυτό θα μείνει μεταξύ μας. Οπότε είναι λογική η στάση μου μπροστά στη Lucy.
- Παλαιότερα αυτό δε σε εμπόδιζε. Καθόλου.
- Camila, αν έχεις όρεξη γάμησε το. Σε γυρνάω σπίτι και πάω μόνη μου.
- Εγώ έχω όρεξη ή εσύ; Μου μιλάς λες και σου έχω σκοτώσει τη μάνα.
- Δε σου επιτρέπω να μιλάς για τη μάνα μου αρχικά. Επίσης κατέβα, φτάσαμε.
Δε μίλησα, κατάπια αυτό που είχα να πω και βγήκα από το αυτοκίνητο κοπανώντας δυνατά την πόρτα και χέστηκα για το αν θα με κράξει ή όχι. Δεν είπε κάτι ωστόσο. Φόρεσα την κουκούλα της ζακέτας μου και μπήκα στην πολυκατοικία που έμενε ο Dylan, η Lauren με ακολουθεί. Κατευθύνθηκα προς τη σκάλα και ανέβηκα μερικά σκαλοπάτια μέχρι να ακούσω τη φωνή της.
- Γιατί δεν έρχεσαι με το ασανσέρ; Μένει στον 6ο.
- Θέλω να πάω με τα πόδια. Και αυτό σε πειράζει; της απάντησα χωρίς να σταματήσω.
- Κάνε ότι γουστάρεις.
Όταν έφτασα στο σπίτι του, η Lauren με περίμενε ήδη από έξω. Της έδωσα το κιτ για να παραβιάσει την πόρτα και ακούμπησα στον τοίχο δίπλα μέχρι να την ανοίξει.
- Έχω πρόβλημα.
- Το ξέρω.
Γύρισε το βλέμμα της στο μέρος μου. Το πρόσωπο της αρκετά αγριεμένο. Αφήνει τα πράγματα κάτω και σηκώνεται όρθια. Το σώμα της στέκεται ακριβώς μπροστά στο δικό μου. Η αναπνοή της βίαιη, χτυπάει το μισό μου πρόσωπο καθώς έχω σκυμμένο το κεφάλι μου.
- Αν δεν έχεις όρεξη μία φορά, δεν έχω δέκα. Άνοιξε την πόρτα μη σε πάρει ο-
- Ο ποιος; Για πες το. Μίλα.
Έκανε ένα βήμα πίσω και το χέρι της έδειξε προς την πόρτα. Έσκυψα στο πάτωμα και μερικά λεπτά αργότερα, η πόρτα ήταν ανοιχτή μπροστά μας.
- Ίσως πρέπει να σου μάθει να παραβιάζεις σωστά τις κλειδαριές.
- Ίσως πάλι θα έχω εσένα να μου τις ανοίγεις.
- Δεν είμαι δούλα σου.
- Εξαρτάται πως το εννοείς, είπε και μου έκλεισε το μάτι καθώς μπήκε στο σπίτι.
- Όχι αγάπη μου. Ούτε στο σεξ είμαι δούλα σου.
- Θα μπορούσες να γίνεις.
Δεν απάντησα σε αυτό αν και σοκαρίστηκα αρκετά με τα λεγόμενα της. Κατευθύνθηκε προς το γραφείο του Dylan κι εγώ στην κρεβατοκάμαρα. Δε ξέρω τι ακριβώς ψάχνουμε, σίγουρα κάτι σχετικό με εμάς. Δε μπορώ να πω πως είμαι αρκετά συγκεντρωμένη σε αυτό που έχουμε να κάνουμε. Ανοίγω κάθε συρτάρι από το κομοδίνο, τη ντουλάπα, τη συρταριέρα, φροντίζω να μην αλλάξω θέση σε τίποτα. Φρόντισα, επίσης να φορέσω γάντια, ποτέ δε ξέρεις. Κοιτούσα στις τσέπες από τα κοστούμια του Dylan μέχρι που σε ένα βρήκα ένα χαρτί. Το άνοιξα και είχε έναν αριθμό γραμμένο, χωρίς όνομα ή κάποια άλλη πληροφορία. Έβγαλα το κινητό μου και τράβηξα φωτογραφία από το χαρτί, θα το έδειχνα αργότερα στη Lauren. Κλείνω το φύλλο της ντουλάπας και παρατηρώ ότι επικρατεί απόλυτη ησυχία έξω. Κατευθύνομαι αργά προς την πόρτα του δωματίου και κοιτάζω στο υπόλοιπο σπίτι χωρίς να μπορώ να δω πουθενά τη Lauren. Και το χειρότερο, η πόρτα του σπιτιού ανοίγει. Και ξέρω πως σίγουρα δεν είναι αυτή. Κάπου εδώ δε ξέρω πως βρήκα τη δύναμη να τρέξω προς το κρεβάτι και να ξαπλώσω από κάτω χωρίς να κάνω φασαρία και χωρίς να πάθω κρίση πανικού. Νομίζω πως ο φόβος μου ήταν πάνω από αυτά. Ακούω βήματα να πλησιάζουν προς το μέρος μου και ένα ζευγάρι μαύρα, αντρικά παπούτσια περνάει δίπλα από το κρεβάτι και ανοίγει τη ντουλάπα.
- Έλα. Όλα εντάξει; Ναι. Της το είπες; Εγώ γύρισα σπίτι γιατί ξέχασα κάτι έγγραφα. Εντάξει. Θα μιλήσουμε ξανά, είπε και τερμάτισε την κλήση που έκανε.
Μετακίνησα λίγο το κεφάλι μου ώστε να μπορώ να δω καλύτερα και τον παρατήρησα καθώς έβγαλε 2 σανίδες από το πίσω μέρος της ντουλάπας, έβγαλε έναν χαρτοφύλακα από εκεί μέσα και πήρε τα έγγραφα που προφανώς ήθελε, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία αντίστροφα. Βγήκε από το δωμάτιο, άκουσα τα κλειδιά του στο χέρι και την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει. Κι αν ήταν μπλόφα και με κατάλαβε και περιμένει να βγω; Και η Lauren που στον πούτσο χάθηκε; Στην τελική δεν έχω να χάσω κάτι και δε μπορώ να περιμένω πολύ ώρα κάτω από το κρεβάτι οπότε βγήκα και ήλπιζα για το καλύτερο. Κατευθύνθηκα αργά προς το σαλόνι και σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν πουθενά στο σπίτι, ούτε αυτός, ούτε αυτή. Περίμενα λίγα λεπτά ακόμα πριν βγω από το σπίτι και κατέβηκα από τις σκάλες με περισσότερη προσοχή από ότι θα χρειαζόταν. Και κάπου εκεί, βγαίνοντας από την πολυκατοικία, είδα τη Lauren στο αυτοκίνητο της.
- Μου λες τι στο διάολο κάνεις;, φώναξα εκνευρισμένη μπαίνοντας στο αυτοκίνητο.
- Τι έκανα; Έψαξα στο μέρος που επέλεξα και κατέβηκα στο αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσεις κι εσύ.
- Και σηκώθηκες και με παράτησες χωρίς να πεις τίποτα;!
- Ποιο είναι το πρόβλημα σου ρε Camila; Βρήκες τίποτα; Γιατί εγώ όχι.
Το στόμα μου πήγε να λειτουργήσει πριν σκεφτώ. Κάτι δεν πάει καλά και μπορώ να το καταλάβω. Επέλεξα να μην της πω για τον αριθμό που βρήκα, θα έψαχνα μόνη μου με τη βοήθεια της Ally.
- Προφανώς και έχω πρόβλημα μαζί σου. Γάμησε το Lauren. Όχι, δε βρήκα κάτι.
Και πάλι σιωπή ανάμεσα μας. Από αυτή την άβολη, που σε πνίγει. Που σου βάζει μια θηλιά στο λαιμό και όσο περνάνε τα δευτερόλεπτα, τόσο περισσότερο σε σφίγγει. Μέχρι να σου κόψει την ανάσα και να βγάλεις αυτό που θέλεις να πεις.
- Camila, δε θέλω να βρισκόμαστε πλέον. Εννοώ, ερωτικά.
Γέλασα ειρωνικά και γύρισα και την κοίταξα, κάτι που αυτή δεν έκανε.
- Επιτέλους μίλησες. Καλά να περνάς Lauren. Καλά γαμήσια με τη Lucy και όποια άλλη θες. Αφού τάρανδο θα την κάνεις. Βέβαια, βοήθησα κι εγώ σε αυτό λίγο.
- Έχω σκοπό να το πάω πιο σοβαρά με τη ξαδέρφη σου.
- Αυτό θα ήθελα να το δω. Δε σε κρίνω, ωστόσο. Περάσαμε καλά και αυτό ήταν. Καιρός να βρω κι εγώ κάτι πιο σοβαρό, δε νομίζεις;
- Οπότε, τι θα γίνει με το θέμα μας;
- Υποθέτω πως η κάθε μία θα συνεχίσει μόνη της. Στην τελική, για άλλο λόγο κυνηγούν εμένα και για άλλον εσένα. Καληνύχτα, της αποκρίθηκα και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου.
- Δε θες να σε πάω με το αυτοκίνητο;
- Όχι θα πάρω ταξί. Τα λέμε, είπα και έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου, κάνοντας ένα βήμα πίσω και περιμένοντας να φύγει από το οπτικό μου πεδίο πριν σταματήσω το πρώτο ταξί που πέρασε για να με πάει στη δουλειά.
Το κεφάλι μου είναι πολύ βαρύ και δε ξέρω πως να αντιδράσω σε όλα αυτά που έχω μαζέψει μέσα. Είναι σαν πολλά κομμάτια διαφορετικών παζλ που πρέπει να ξεχωρίσω αρχικά πριν αποφασίσω να ενώσω τα σωστά. Λίγη ώρα αργότερα ήμουν στο γραφείο μου και προσπαθούσα να σκεφτώ τι συνέβει μέσα σε αυτό το γαμημένο απόγευμα. Πήρα τηλέφωνο την Ally και της έδωσα τον αριθμό όμως δε μπορούσε να ψάξει τώρα οπότε θα μου απαντούσε αύριο. Δε βιάζομαι ιδιαίτερα. Βγήκα κάποια στιγμή από το γραφείο μου και κατευθύνθηκα προς το μπαρ. Το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκεύης προφανώς ήταν δίπλα - δίπλα και μιλούσε. Γελοία. Έβαλα ένα ποτό και μόλις γύρισα πλάτη για να πάω στο γραφείο, ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου.
- Έχεις δουλειά; Γιατί δεν κάθεσαι μαζί μας;, μου πρότεινε η ξαδέρφη μου και χαμογέλασα ελάχιστα.
Το βλέμμα μου, άθελα, έπεσε στην πρασινομάτα κοπέλα που κρατούσε μια αρκετά αμυντική στάση με τα χέρια της σταυρωμένα στο θώρακα. Σα να περίμενε να αρνηθώ, να φύγω, να μη με βλέπει.
- Η αλήθεια είναι πως δεν έχω δουλειά αλλά δε θέλω να ενοχλώ.
- Καλησπέρα σας, είπε ο Jake και χαμογέλασε και στις 2 μας.
- Καλώς τον ξανθό, είπα και πείραξα λίγο τα μαλλιά του με αποτέλεσμα να τον εκνευρίσω λίγο.
- Πείραξε ότι άλλο θες, τα μαλλιά μου όχι.
- Εντάξει γόη. Να κεράσω ποτό;
- Τι ωραίο το αφεντικό σου να έχει μαγαζί. Ένα ουίσκι θα το έπινα.
- Lucy, άκουσες την παραγγελία του παιδιού, απευθύνθηκα στη ξαδέρφη μου και μου χαμογέλασε καθώς ετοίμασε το ποτό του.
Καθίσαμε σε δύο ψηλά σκαμπό μπροστά στο μπαρ και πιάσαμε μια πολύ χαλαρή συζήτηση. Είχα πολύ καιρό να περάσω χρόνο μαζί του, παλαιότερα, όταν ήμουν πιο μικρή και μέχρι να με διώξουν οι γονείς μου, κάναμε πολύ παρέα εγώ, αυτός και ο αδερφός του. Μιλήσαμε για πολλά θέματα, για τη ζωή του, γενικότερα, ανοιχτήκαμε αρκετά. Και πάνω από όλα, ήπιαμε. Και ήπιαμε πολύ. Σε σημείο να βρεθούμε κάποια στιγμή στη μέση του μαγαζιού και να χορεύουμε έντονα. Ποιος; Εγώ. Όχι μόνο χόρευα, άφησα τον εαυτό μου να χορέψει με άντρα. Θα μου πεις, τόσα χρόνια τον ξέρω. Και ο Jake ξέρει ότι μου αρέσουν οι γυναίκες. Κι εδώ περιπλέκονται τα πράγματα. Γιατί το βλέμμα μου προφανώς πέφτει πάνω στη Lauren η οποία μας γδύνει και μας καίει με τα μάτια της. Και γω εκεί, να αφήνω τον εαυτό μου ακόμη πιο ελεύθερο. Να τη βλέπω να καίγεται. Στην τελική, είμαι ελεύθερη. Και πριν ήμουν. Αλλά τώρα δεν έχω καμία σχέση μαζί της. Γυρνάω το σώμα μου καθώς ήμουν πλάτη τόση ώρα στο νεαρό και τα χέρια μου τυλίγονται γύρω από το λαιμό του. Νιώθω τις παλάμες του να αγγίζουν τη μέση μου και τραβάω το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου.
- Camila, έχεις πιει πάρα πολύ.
- Και;
- Ξέρω ότι δε θέλεις να το κάνεις. Δε σου αρέσουν οι άντρες.
- Δε ξέρεις τι θέλω αυτή τη στιγμή.
- Camila, θα το μετανιώσεις.
- Γαμώτο σου. Σκάσε και φίλα με. Εκτός αν δεν το θέλεις.
- Δε νομίζω να μπορούσα να σου πω όχι.
- Τότε κάν' το, είπα και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
Κούνησε το κεφάλι του αριστερά δεξιά για λίγο καθώς ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του τα οποία και άφησε στα δικά μου. Το φιλί του ήταν απαλό, μεθοδικό. Στην αρχή αργό και όσο περνούσε η ώρα ακόμη πιο έντονο και με περισσότερο πάθος. Δε ξέρω τι κάνω, το αλκοόλ έχει κατακλύσει το σώμα μου. Δε μπορώ να πω όμως ότι δε μου αρέσει. Ίσως ο Jake είναι ένας άντρας με τον οποίο θα μπορούσα να κάνω κάτι μαζί του. Νιώθω τη γλώσσα του στο κάτω χείλος μου και αφήνω να εξερευνήσει το στόμα μου. Για πολύ λίγο. Κάποιος με τράβηξε απότομα. Γυρνάω το βλέμμα μου και βλέπω τη Lucy.
- Τι κάνεις;
- Τι σου φαίνεται ότι κάνω;
- Camila. Είναι ο Jake.
- Το ξέρω. Το βλέπω.
- Νόμιζα πως-
- Με διακόπτεις από κάτι το οποίο απολάμβανα αρκετά οπότε θα σε παρακαλούσα να μην ασχοληθείς άλλο με εμένα. Είμαι μεγάλη κοπέλα και ξέρω τι να κάνω.
Της έκλεισα το μάτι και βρέθηκα πάλι μπροστά στο Jake για να συνεχίσουμε αυτό που είχαμε αφήσει στη μέση. Και από το μαγαζί βρεθήκαμε στο παρακαρισμένο αυτοκίνητο του λίγη ώρα μετά.
- Δε θέλω να γυρίσω σπίτι.
- Camila, έχεις πιει πολύ. Πρέπει να ξεκουραστείς.
- Πήγαινε με στο δικό σου τότε.
- Camila. Δε σκέφτεσαι λογικά.
- Γιατί όλοι νομίζετε ότι κάνω κάτι λάθος; Δηλαδή το ότι μου αρέσουν οι γυναίκες αποκλείει το γεγονός ότι μπορεί να έβρισκα έναν άντρα που θα μου έκανε το κλικ; Δε βάζω ταμπέλα στον εαυτό μου, ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται, του απάντησα νευριασμένα και γύρισα το βλέμμα μου προς το παράθυρο.
- Εντάξει. Εντάξει μη νευριάζεις. Απλά πες μου τι θες.
- Ωραία. Για να μην το παιδεύουμε και πολύ. Θέλω να κάνω σεξ μαζί σου. Θέλεις; Πάμε σπίτι σου. Όχι; Πήγαινε με σπίτι και τελειώνει εδώ το θέμα.
- Απλά φοβάμαι ότι θα το μετανιώσεις και ότι δεν το θέλεις πραγματικά.
Γέλασα λίγο και ανασηκώθηκα από τη θέση μου ενώ πλησίασα προς το μέρος του.
- Δε σου ζήτησα σχέση. Να με πηδήξεις σου ζήτησα. Και ξέρω πως το θέλεις. Και το θέλω κι εγώ. Έχεις ένα βράδυ στη διάθεση σου που είμαι διαθέσιμη για σένα και δεν το εκμεταλεύεσαι, του ψιθύρισα στο αφτί και άφησα τα χείλη μου να εγκλωβίσουν το λοβό του.
- Και μετά; Εμένα αυτό με νοιάζει πιο πολύ.
- Το μετά θα το δούμε όταν έρθει η ώρα του. Γι' αυτό πάμε σπίτι σου γαμώτο.
Κάθισα στη θέση του συνοδηγού και έβαλα τη ζώνη μου. Γύρισα και κοίταξα τον ξανθό άντρα που μου χαμογέλασε καθώς ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Και κάπως έτσι, λίγη ώρα αργότερα βρισκόμασταν γυμνοί στο κρεβάτι του. Μπορώ να πω πως ήταν αρκετά ικανοποιητικός και δεν ήταν τόσο άσχημη εμπειρία. Σίγουρα, ήξερε πως να κάνει σεξ με μία κοπέλα. Η προηγούμενη και πρώτη φορά που είχα κάνει σεξ με άντρα ήταν με εκείνον που με ανάγκασε ο πατέρας μου και δε θα έλεγα ότι ήταν η καλύτερη εμπειρία. Γι' αυτό έχω "διαγράψει" από το μυαλό μου την ανάμνηση. Άλλωστε, ήταν βιασμός. Ο Jake ήξερε και πόση ώρα να μείνουμε στα προκαταρκτικά, και πως να με αγγίξει σε κάθε σημείο του σώματος μου, και πως να με φιλήσει παντού και κυρίως, πως να μπει μέσα μου με τον ελάχιστο πόνο γιατί εντάξει, είναι διαφορετική διείσδυση. Κατάφερε να με κάνει να τελειώσω. Δεν ήταν καθόλου άσχημο μπορώ να πω. Μου άρεσε αρκετά. Απλώς λείπει το συναίσθημα. Αυτή είναι η διαφορά στο σεξ με τις γυναίκες. Και δεν εννοώ ότι είναι πιο συναισθηματικές. Απλώς, τις περισσότερες φορές που έκανα σεξ με κάποια, την ήθελα κι όλας οπότε ήταν σίγουρα πολύ πιο έντονο. Τώρα, απλά ήθελα να πάω με τον Jake και αυτό έγινε.
- Καλύτερα να κοιμηθείς. Είσαι πολύ κουρασμένη, μου είπε λίγη ώρα αφότου τελειώσαμε.
- Θα κοιμηθώ. Έχεις να μου δώσεις κάτι να φορέσω;
- Ναι φυσικά, μου απάντησε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.
Φόρεσε ένα καθαρό μποξεράκι από τη ντουλάπα και μου έδωσε μια φόρμα και μια κοντομάνικη του μπλούζα.
- Ναι βασικά δώσε μόνο τη μπλούζα γιατί είμαι 1,60 και είσαι 1,90 και θα μου είναι σα φόρεμα.
Γέλασε λίγο και έβαλε τη φόρμα πίσω στη ντουλάπα μέχρι εγώ να φορέσω τη μπλούζα. Πλησίασε στο κρεβάτι και πήρε το μαξιλάρι του στο χέρι.
- Που πας;
- Θα κοιμηθώ στο σαλόνι.
- Μπορείς να κοιμηθείς κι εδώ, δε με ενοχλείς.
- Το ξέρω. Αλλά δε θέλω. Καλύτερα να κοιμηθούμε ξεχωριστά.
Πριν προλάβω να του απαντήσω, άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Είναι 8 το πρωί, πότε κι όλας ξημέρωσε; Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα.
- Παρακαλώ;
- Καλημέρα Camila. Ελπίζω να μην ενόχλησα. Έκανα την αναζήτηση του αριθμού που μου ζήτησες και σε πήρα τηλέφωνο γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
- Ποιανού είναι ο αριθμός;, ρώτησα και σηκώθηκα από το κρεβάτι απότομα.
Ο Jake ήρθε προς το μέρος μου γρήγορα και μου έκανε νόημα για το τι συμβαίνει όμως έβαλα το δείκτη μου στα χείλη μου για να κάνει ησυχία.
- Νόμιζα πως γνωριζόσουν με τη Lauren Jauregui και θα είχες τον αριθμό της.
Συνεχίζεται...*