Vincent
Felix'in kayıp vakasıyla günlerdir uğraşıyordum fakat elime hiçbir sonuç geçmiyordu. Dosya hala bomboştu ve genç adamdan hiçbir iz yoktu. Monica, güzel kızım, akşam yemeklerini es geçer olmuştu ve ne zaman görsem kafası yastığına gömülü bir şekilde ağlıyordu. Ona bir anne şefkati veremediğim için içten içe üzülsem de güçlü durmaya çalışıyordum. Onu desteklemem gerekiyordu.
Bay ve Bayan Cooper ile konuştuğumda da bir sonuç alamıyordum. Hiç kimseyle bir sorunlarının olmadığını söylüyor ve bana oğullarını bulmam için yalvarıyorlardı. Bense basit bir polis memuru olarak ne kadar başarılı olabileceğimden şüphe ediyordum.
Araştırma sürerken günden güne umudumu kaybediyordum. Nasıl bir çete tarafından kaçırıldığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Adamlar arkalarında bir tane bile işe yarar iz bırakmamışlardı. Sadece cinsel içerikli mektuplar... Başka elle tutulur belge yoktu. Felix'in arabası da bulunamamıştı.
Yatakta dönüp durmaktan sıkılmıştım. O genci bulmadan rahat bir uyku uyuyamayacağımı biliyordum. Bu yüzden onu bulacağıma dair kendime yemin ettim.
Her neredeysen gelip seni bulacağım evlat!