Chapter 44
CHANIEL'S POV
Namangha ako kaagad sa ganda ng strawberry plantation ni Lola dito sa Baguio. Kakarating ko lang kasi kanina. At kaagad akong pumunta rito. Dahil maulan-ulan ang season, sobrang lamig talaga rito. Yakap-yakap ko yung sarili ko habang ninanamnam ang kagandahan ng paligid.
Nasa ibabaw ako ng bundok.
Dito, gusto kong isigaw ang poot na nararamdaman ko.
Kaya ko ba!?
"EROS, I'M SORRY!! MAPAPATAWAD MO BA AKO!?" alam kong ito ang dahilan kung bakit masakit ang dibdib ko. Hindi ko matanggap na hindi ako mapapatawad ni Eros. "I'M SORRY NA KASI!"
Walang nagtatanim ngayon kasi malamig at maulan-ulan nga ang panahon. Ako naman, balot na balot ako ng makapal na jacket. Gusto kong mamasyal sa bahagi na ito, eh. Kasi, kitang-kita ko ang kabilang bundok.
At kapag sisigaw ako, naririnig ko yung lakas ng boses ko.
Gusto kong marining kong gaano ako katapang.
Matapang ako! AJA! Manalig!
Naglalakad ako sa daan papuntang ibaba, may malaking bato kasi ibaba. Doon ako umuupo kapag may problema ako. Nakapag-isip-isip ako ng matino. Parang...relax-relax ako kapag nandun.
"CHANIEL!" matutumba na sana ako ngunit nakapagbalanse ako dahil dun sa sumigaw na bumasag sa tahimik kong paglalakad. "HUWAG KANG MAGPAPAKAMATAY!"
"Ha?"sino ba kasi yan? Hinawi ko yung buhok ko...si, Laura. Ay naman. Sino bang reporter ang nagsabi sa kanyang magpapakamatay ako?
"Chaniel..." hingal na hingal siyang lumapit sa akin. "Huwag kang magpapakamatay. Hindi yan solusyon sa problema. Mapapatawad ka pa ni God, lalong-lalo na si Eros. Maghintay ka. Huwag kang padalos-dalos. Nandito ka na naman, eh. Nagdedesisyon ka na nagagalit. Don't make decisions when you're angry, dahil pagsisishan mo yung resulta. Bigyan mo siya ng time na makapag-isip. Huwag kang magmadali. Give him time to accept everything. Be with him while he's recovering. Kung di mo matanggap ang ginawa mo, lalo na siya. Ipakita mo sa kanya na karapat-dapat kang patawarin. Huwag kang sumuko. Hindi ko gusto yung ginawa mo kanina. DI ba, sinabi ko, may pag-asa. May pag-asa, Chaniel. Bigyan mo lang ng daan diyan sa buhay mo. DON'T GIVE UP! Alam kong masakit, alam ko, nararamdaman ko yung nararamdaman mo dahil kapatid kita, pero...you need him, Chaniel. Hindi mo mawawala ang sakit ng nararamdaman mo kapag...wala siya sa tabi mo. I know, he's the one making you happy. Keep him."
Pinagsasabi niya. Ang taas!
"Hindi naman ako magpapakamatay. Mag-isip-isip lang ako, eh..." but, she just said it. Pinagsisihan ko nga yung ginawa ko kanina. GRABEH NA THIZ! Ako na yung bipolar. Nagpadala kasi ako sa inis at galit. Nagmamadali kasi ako. Nagpadala ako sa sakit.
Lumapit siya nang lumapit, at kinuha ang isa kong kamay.
"Pinabibigay niya. Sa'yo raw yan. Ang mga bagay na binigay ay dapat pinapahalagahan. Kapag binigay na ng tao yan sa'yo, hindi mo na pwedeng ibalik kasi parte na yan ng buhay mo. Sabi niya, masakit ang ginawa mo. See...may pag-asa."
"Don't make stories," nilapag niya yung dalawang singsing sa kamay ko. Napako ang mga mata ko dun. Oo nga, akin nga to. Akin to. Laking tanga ko talaga, tingnan niyo, pinagsisihan ko na ang ginawa ko kanina.
"I'm not making stories," sinuot ko ulit yung mga singsing. "Di ba, mas bagay sa daliri mo."
"Tama ka."
Mas maganda ang mga 'to sa darili ko.
***
"Puntahan ko muna si Carol, ha," nagtatakbo papaalis si Laura. Kagagaling lang namin sa bundok. Maputik pa yung bota na sinuot ko.
Nag-hum-hum pa ako ng kantang hindi ko alam while naglalakad papuntang mansion. Bago ka mapunta sa mansion, may nakahelira munang mga luxury villa para sa mga guests sa resort ni Lola.
Sa isang mapalad na right timing, nasa may bintana yung asawa ko...naka-topless ba tawag dun? Yung makalaglag pan..panga. Panga po talaga ang sasabihin. SYET! Nagtago ako sa isang malaking vase na may nakatanim na hindi ko alam ang pangalan ng plant.
Silip-silip muna kapag may time.
Kinagat ko yung labi ko...aaaaa! Ngayon ko lang ulit nakita yung hubad na katawan ng asawa ko. Ang sarap...pisirin. Gusto ko yung haplusin ang mga yun ulit. Ulam yung katawan. Nagugutom pa naman ako...ulit. Kakain ko lang talga kanina, pero, gutom na gutom ako. Sa katawan ng asawa mo. PWEDE!
Kinapa ko yung cellphone ko...nang successful na nadala ko siya, ay...nag-stole ako ng picture. Kumuha ako ng tatlong picture, saka ginawang wallpaper yung pinakayummy na shot.
Pwede na akong photographer.
Nang bigla siyang lumingon sa gawi ko...ay kaagad akong nagtago nang masinsinan. Nang humarap ako...nakita ko si...Fred.
"HI BRO!" pulang-pula akong nag-sshhh sa kanya. Kinaway-kaway pa niya si Eros.
"Parang may kumukuha sa akin ng photos, Bro! Baka ipangkalat yun sa net! Pakitingin naman oh!! BAKA nakaalis, eh!" as in, pulang-pula na talaga ako. Umiling-iling ako kay Fred. Tawang-tawa siya.
"Fred...please," nag-puppy eyes ako sa kanya. "Balato mo na to sa akin." Bumulong ako.
"BRO! WALA EH! MUKHANG NAKATAKBO NA!" nakahinga ako ng maluwag sa sinagot ni Fred.
"Thank you. Maswerte talaga si Mia sa'yo."
"Talaga ba?" tumango ako. Inosenteng bata talaga itong si Fred.
SOMEONE'S POV
Dahan-dahan akong pumasok sa isang kwarto. Mabuti ngayon, nabigyan ako ng pagkakataon na pumasok sa kwartong ito na noon ko pa gustong pasukin. Wala kasi ang stepsister kong evil, at yung stepmother kong baliw. May mga amigang bisita sa ibaba.
Kaagad akong nagbaba ng tingin sa baby's crib. Ang cute talaga ng batang ito. Ang problema, ninakaw lang. Noon ko pa nalaman na nakaw ang baby itong.
Mga Filipino kami nag-migrate dito sa Spain. Yung Daddy ko kasi, isa sa mga tagapagmana ng hotel empire na number two in ranking throughout Europe. Well, in fact, hindi niya gustong mamahala sa ganitong negosyo dahil may simpleng buhay kami sa Pilipinas, pero, masamang magalit ang mga parents niya, kaya ito...nandito kami sa Spain.
We're living here five years already, and the time doesn't even reach three years since my mother died, may nakita na siyang iba.
Hindi na ako gaano pinapansin ni Daddy. Kahit gaano kasama ng ginawa ng bago niyang pamilya, push lang siya ng push sa pag-konsenti sa mga ito. Ako, I can't even sleep in the evening knowing that my house has a stolen baby.
One evening, pagkatapos kung pumasok galing trabaho, at pagbalik ko sa bahay na to dahil sa apartment ako tumitira usually, ay...may nakita akong babae sa harapang gate ng bahay namin. Sobrang kinakabahan ako dahil baka nasagasaan ko yung babae, kaya binaba ko siya.
But when I realized that the lady was so familiar and dear to me. Kaagad akong tumawag ng tulong kay Daddy, at dinala namin siya sa hospital. Hindi ko alam kung sino ang nag-leave sa kanya sa harapan ng gate, pero isa lang ang masasabi ko...nahanap ko na siya.
Everyday, I monitored and visited her in the hospital. Minsan, iisipin kong mabait pa talaga si Daddy dahil kahit na ayaw ng stepmother ko na maging responsibilidad na alagaan yung babae ay pumayag siya sa gusto ko na tulungan ko yung babae dahil bestfriend ko siya.
Bestfriend ko sya na hinahanap ko simula nang umalis o iniwan niya ang asawa niya.
Hindi ko sinabi sa asawa niya na alam ko kung nasaan yung hinahanap niya, dahil gusto ko, matulungan ko yung kaibigan ko na patawarin yung sarili niya kapag gigising na siya.
Pero, sinabi ng doctor na comatose siya dahil lasog na lasog yung buong katawan niya. Baling-bali yung mga paa niya. Her heart was beating abnormally.
Time came when the doctor said she was pregnant. Natakot ako dahil baka mahirapan yung baby. Ikaw ba namana ng ma-coma, di ba? Pero, ginawa ko lahat para maalagaan lang siya. Ginawa ko lahat araw-araw para maalagaan siya.
Sakto rin, yung malandi kong stepsister ay nabuntis sa boyfriend niya. Di ko alam kung sino ang boyfriend niya pero kahit na ganoon siya ka-maldita ay parang love na love niya yung baby niya. Oo, tama kayo, after nine months, nilabas namin yung bata nung kaibigan ko through cesarean section.
Thanks be to God, kahit may mga complications ahead of time ay sakto naman lahat ng decision ko na ilabas yung baby niya. Sobrang hirap mag-desisyon pala talaga. Ang nakakalungkot isipin, hindi man lang narinig ng kaibigan ko yung unang pag-iyak ng baby niya.
Two days after ng delivery, ay nanganak din yung stepsiter ko, dahil immature yung baby at hindi pa kumpleto yung siyam na buwan, ay namatay yung baby. Hindi ko naman kasalanan kung sobrang arte niya, kahit saan na lang pumupunta kahit na alam niyang buntis siya. Yeah, she loved her daughter but she's not taking care of her body.
Ang resulta, evil nga yung stepsister ko, at baliw yung stepmother ko, they decided na kunin yung baby ng kaibigan ko. Noon, sobrang depress ng stepsister ko, my father loves her so much, a love that he can't even give to me, kaya kinonsente na naman niya yung desisyon ng asawa niya na ipagpalit yung dalawang bata.
Pangbayad na lang daw sa hosipital bills na ginastos niya. ANG SAMA NIYANG AMA! Yes, gusto ko nang lumayas sa pamamahay na to, at umuwi ng Pilipinas, dahil dun...peaceful ang buhay ko.
Why am I bothering working hard? To make him proud? Ginawa ko na lahat, naging chamber maid ako sa hotel niya, pero wala akong napala. Ganun pa rina ng pakikitungo ng mga grandparents and my father sa akin. Isang malaking palpak! Isang malaking kahihiyan.
Ngayon, I want to make myslef proud. Gusto kong gumawa ng tama. Ibabalik ko sa kaibigan ko yng baby niya. Kahit mahirap tumakas sa mansion na to.
But, everyone here was my allies. Maliban na lang sa personal maid at yung mga guards ng stepsister ko.
"Baby,"kinuha ko yung baby na nilalaro yung daliri niya. She was six months old. Ang gandang bata, copy paste niya yung mommy niya. "You want to see your Mommy, right?" ngiting-ngiti ako sa kanya, and she only extend her finger on my cheek, and chuckled.
"Baby, uuwi tayo ng Pilipinas. Magugustuhan mo dun..." I can feel that someone is ascending from the stairs. Wala ng karakara, kaagad akong lumabas sa kwarto. Mataas naman yung hagdanan, hindi ako makikita nun.
Busy kasi sa labas, maraming bisita yung mga halimaw.
Nag-lock ako ng kwarto ko...saka, kinuha yung shoulder bag ko na may passport, plain ticket at pera lang. Wala na akong pakialam sa mga gamit ko, pinagplanuhan ko na to lahat. I need to escape from hell. I need to escape Catherine from hell.
Hindi ko na binihisan si baby. Kailangan kong makaabot ng airport bago pa ma-report na nakidnap yung bata. Dahil kung di ako makaabot ng airport, baka maharangan ako pagdating ng twenty-four hours.
"Senora..." bubuksan ko na sana yung pinto, pero may kumatok na maid. Niyaya akong mag-breakfast.
"Si! I will be there in a minute!" mabuti si Catherine ay hindi maarte, at go with the flow lang siya. "Mabuti yun, baby. Partner in crime tayo rito, ha. Just trust me, okay."
"Baby Cath..." I can hear my stepsister's words. Anong gagawin ko? Aha!
Kaagad akong kumuha ng flashlight. May secret door way ako sa ibaba ng banyo ko. Papunta yung basement na may old library na papunta sa labasan, yung garden namin. Wala ng pumupunta dun dahil sa grand-grandparents ko pa tong bahay.
Nakita koyung blue print ng bahay na to two years ago, at napuntahan ko na ang bawat bahagi.
May nakikita nga akong mga nakatagong diamonds, eh. In the name na hindi sa akin ang mga yun, pinabayaan ko na lang, at hanggang ngayon, di ko pa binabalik yung blue print dahil...baka, makita pa ng mga step-family ko at mapagdiskitaan na kunin.
Dahan-dahan kong binuksan yung nakaharang na pinto kunwari papuntang ibaba, at dahan-dahan ding tumuntong sa hagdanan. Sinigurado kong hindi naiipit si baby. May narinig akong pumasok sa kwarto ko...at kaagad kong ni-lock mula sa loob yung pinto.
Pina-ilaw ko yung flashlight. Umiyak si baby nang nakita niyang sobrang dilim siguro ng paligid. Umicho pa yung iyak niya.
"Sshhh...okay lang yan."
Kaya ko to!
Nang nalagpasan kong babain yung hagdanan, ay kaagad kong pinindot yung switch sa malaking chandelier ng basement. Bumungad sa akin ulit yung mga lumang gamit na parang centuries ago pa nabubuhay. Mga paintings na galing England and Italy. Mga high chairs, salamin, couches, candleholders, goblets...at iba't-iba pa.
Wala akong sinayang na oras, at kaagad kong binuksan yung pinto papuntang library. ISANG lumang library na parang yung prince lang yung nakakaalam. Duh, di ako naniniwalang may prince na nakatira rito noon.
Distant relative daw ng great-great-great-grandfather ko.
Umiyak na naman si baby...kapag di siya tumigil, baka marinig kami sa ibabaw. Pero,d i naman siguro mangyayari yun.
Bakit ngayon ko napag-isipan na tumakas...kasi out of Europe ang Daddy ko, pumunta ng Russia at wala namang kaalam-alam yung mga bruha sa bahay na to, at kung saan naka-locate yung mga keys, maliban na lang sa dalawang pinagkakatiwalaang butler ni Daddy.
Okay sasabihin ko....may father is a duke. Okay, at anak ako ng isang duke. At hindi AKO PROUD dun. TSE! Wala akong pakialam.
Pinasok ko yung susi sa lock ng pinto papalabas ng library...at saka kinakabahan ako.
Pagbukas ko nang pinto...nakita ko yung isang servant na lalaki, one of the young men in the palace. Prinsesang-prinsesa ang datingan, di ba? Gosh, malas ko.
"Aria?" yun ang tanong niya na gulat na gulat.
Umiling-iling ako. Huwag naman sanang maudlot ang plano ko.
CHANIEL'S POV
Cause I want to make up my mind, gusto kong malamigan ang nag-uumapaw sa confusions kong utak, kaya pumasok ako sa isang private covered pool dito sa resort. Binaligtad ko na lang yung sign imbis 'Unoccupied' ay ginawa kong 'Occupied', meaning close.
May dalawang private covered pool sa resort, kaya kung sino man ang magplanong maligo, pwede silang pumunta sa kabilang pool.
Every person has one and a half hours to be with the place. Pwede mong gawin lahat ng gusto mo sa mga oras na yun, sa'yong-sayo ang pool. Wala kang kasama, solong-solo mo yung lugar.
May malaking Tv din kung gusto mong manood ka habang naliligo. Saka, may mga couches, magazines, free laptops, and other gadgets with free internet data para lang masolo mo yung lugar. Promo ng resort every February, no fees.
Pero limited lang yung makakapasok, five persons everyday lang. Kaya limited dahil hindi naman lahat ng tao na pumupunta rito ay maliligo ang sa isang covered pool, at private na private pa, di ba?
Walang karakara ay kaagad akong lumusong sa tubig pagkatapos kong hubarin ang roba ko at nilagay ang phone ko sa gilid ng pool, hubo't hubad ako by the way. Eh, wala naman sigurong maglakas loob na tumingin sa akin dito, eh. Wala naman akong kasama. Solong-solo ko yung place, anyway.
Kaya, hindi ako ma-wo-worry.
Lumangoy ako sa kahabaan ng pool. Gusto ko yung lamig, kaya lang ng body ko. Gabi na kasi, at saka, mabuti nang makapagpalamig bago matulog. I want peace of mind. Sobrang gulo na ng isip ko simula nang dumating ako ng Pilipinas.
Nang makaabot ako sa kabilang bahagi, ay huminga ako ng malalim.
At, nilangoy ko ulit yung kahabaan ng pool pabalik don sa phone ko. I dried my hands by wiping them in my robe, and slide the screen of my phone after. Bumungad sa akin ang sobrang di-ko-ma-explain-na-kagandahan-ng-katawan-husband-ko. Kung pwede lang, kanina ko pa to kinagat yung phone, pero magiging baliw ako kapag ganun.
It's better in this way, I can mezmerize his body again, because in the outside world, mahirap nang mangyaring may some quality time pa kami sa isang private place. DI BA? Sayang, nasa private place pa naman ako. Ang nakakalungkot, solo flight ako.
Sa gitna ng pagnanasa ko sa katawan ng asawa ko, may biglang nag-text.
From: Carol
[Where are you? Di ka ba kakain? Mama is waiting for you.]
Oo nga pala, hindi pa pala ako kumakain.
To: Carol
[Nasa private pool ako. Naliligo. Wait for me in thirty minute time. Gusto ko munang mapag-isa.]
Sent.
LAURA'S POV
"Laura!" bigla akong hinila ni Carol mula sa pagkakaupo ko rito sa lamesa. Bahagya ko sanang isusubo yung pizza after dinner ko, isang tradition na kasi sa tiyan ko na kumain ng pizza after dinner. Ngunit, sinira ng Christmas Carol na to!
Binigyan ko siya ng nakakamatay na tingin.
"Can't you see? I'm eating, di mo ba nakikita?"
"Laura, may mission tayo. Halika ka na..." kunot-noo akong tumingin sa kanya. Nakatingin sa amin sila Mama at Papa na kasama ko sa paglamon ng pizza.
"What mission?" our father asked and then, inupuan ni Carol ang katabing upuan, saka mukhang mahalaga talaga ang balita niya, mukhang makikinabang talaga ang buong Pilipinas.
"Kasi si Chaniel, nandun sa private pool, nag-text ako sa kanya kanina dun sa may labas, and right timing, narinig ko na kausap ni Edmund ba yun, yes, siya..kausap niya si Eros, at sabi... 'bro, dinner time na?...ha? maliligo ka pa? Saan?...sa private pool?...oh sige, magmadali ka, ha...'"
"See, dalian natin Laura. Kailangan may gawin tayo."
"Carol, anong gagawin mo?" Mama.
"It's time for them to have a really real talk, Ma, Pa. So, huwag na kayong pumalag diyang dalawa."
"Aba't..."
"Oopss, huwag na nga, Pa," malapit na akong masubsub sa sahig ng hinila niya ako. Gusto ko sanang sumigaw ngunit nakabaon sa bibig ko ang pizza, kaya wala akong nagawa kundi magpahila na lang.
Nagpahila na lang ako papunta dun sa pupuntahan namin.
Makikinabang nga ang Pilipinas sa mission namin, with 0% benefit.
Goodbye for now, pizza dear.
***
"Carol, bilisan mo, ha," sinilip namin yung door ng private pool, ngunit may nakabantay pa dung staff ng resort.
"Bantayan mo si Eros, ha. Kundi malalagot ka sa akin..." tumango ako ng pilit, saka pinuntaha niya yung staff ng resort.
"Ate, yung kabilang private pool po, walang tagabantay. Kailan kong pumasok..." malambing na tugon ng kapatid ko, nakatingin naman ako sa entrance ng building kong may dadating ba.
Nang makaaninag ako ng isang shadow...
"Carol..." bulong ko. "Dalian mo." Gulat pa rin yung mukha nung tagabantay.
"Ate, please, kundi, mawawalan ka ng trabaho...," pilit na iniabot ni Carol yung susi na nakasabit sa dingding. Lock kasi yung sa loob.
"Miss, bawal po blackmail dito. At, sigurado naman akong may tagabantay sa kabilang pool."
"Pero, Ate, umalis talaga, eh. I need to be there. Nangangati na ako, gusto ko nang maligo," kamot nang kamot sa ulo yung Ate, at ako naman gusto ko na siyang sabunutan dahil nasa front desk ng building na si Eros. Mabuti may kausap pa sa phone niya.
"Carol..."
"Ate..."
"Oo sige na nga...." napilitang tumayo yung Ate saka naunang naglakad kay Carol. Bumati ako sa kanya, at ngumiti ng malambing. Nakasunod sa kanya yung kapatid kong may masamang balak, saka binato sa akin yung susi nang palihim.
Dahil limitado na lang yung time, ay kaagad akong lumapit sa pintuan saka inan-lock iyon. Binaligtad ko yung sign mula sa 'Occupied' to 'Unoccupied.' Sinilip ko muna yung buong pool court, at nandun sa Chaniel nakikinig ng kanta sa phone niya.
Naked siya...jusme!
Sinarado ko yung pinto saka nilagay sa bulsa ko yung susi.
Nang humarap ako, nakita ko yung bother in-law ko na kunot-noong nakatingin sa akin na may dalang tuwalya, naka trousers pa siya saka naka-transparent v-neck white t-shirt.
"Hi po..." masaya kong bati. "Wala pong tao. Chineck ko lang po kasi gusto kong maligo, ngunit, nagbago yung isip ko. Giniginaw kasi ako, eh."
Kunwari, niyayakap ko yung katawan ko.
"Ah, okay. Sure kang walang tao?" tumabi ako saka pinakita ko sa kanya yung sign na 'Unoccupied.'
"Wala po talaga. Solong-solo niyo po yun buong room," hinila ko siya papasok ng pool court. "Enjoy!" kaagad kong sinarado yung pinto saka ni-lock iyon sa labas.
"Bigyan mo po ako ng pamangkin!" natatawa kong tugon sa kanya. Binaligtad ko ulit yung sign from 'Unoccupied' to 'Occupied, at pilit na ginalaw-glaw ni Kuya yung doorknob.
"Sorry po, na-trap po kayo sa mission namin, eh."
Isang mission na hindi ka talaga makakalabas kapag na-trap ka na.
EROS' POV
Pilit kong inikot-ikot yung doorknob. Walang yang bata yun! Anong ginagawa niya!? Ni-lock pa mula sa labas!
Anong bigyan ng pamangkin?
Anong na-trap sa mission?
Parang desperada silang ipasok ako rito. Ano ba to? Isa ba to sa mga fans trick? Kaaasssar!
Maliligo lang naman ako. I need to have peace of mind dahil sa ginawa ni Chaniel kaninang umaga. Hindi ako naka-get over. Its all over the news kasi yung ginawa niya.
Wala naman akong magagawa, parang galit na galit siya kasi.
Maliligo na nga lang ako, nakulong na naman ako sa kwarto na to, eh.
Nang humarap ako, naibagsak ko lahat ng dala ko nang makita kong may babae palang namamalagi sa loob. Nakatalikod siyang nakasandal sa edge ng pool habang may ginagawa sa phone niya. Hindi siguro niya narinig yong komosyon kanina kasi naka-earphones siya.
Kawawa.
Naked pa naman.
Sino ba yan?
Lantad na lantad sa dalawang mata ko yung side view ng upper body niya. I gulped hard when I realized from the side view again, that...the lady was so familiar to me.
Oh my...save me from temptation!!!
Pilit kong ginalaw-galaw ulit yung knob ng pinto pero lock talaga siya, eh. Eros, wala ka ng magagawa. Kundi ang...tingan ang katawan ng asawa mo. Jusmio, mia amore!
Pinulot ko yung naibagsak ko kanina at saka lumapit na lang sa kabilang side ng pool. Magtatago ba ako hanggang sa makalabas siya. Eh, hindi nga siya makakalabas dahil lock yung labas. Sino ba kasi yung batang babae na yun?
Isipin mo na lang, guardian angel siya!
Iisipin ko ba! Eh, nakakita ako ng hubad na katawan ng asawa ko.
Asawa mo naman siya, ha!
Wala na akong magagawa kundi maligo na lang kasi wala rin naman akong mapagtaguan dito, eh. At saka, hinahanap na ako ng mga kaibigan ko, they just give me ten minutes to bathe.
Hinubad ko lahat ng saplot ko sa katawan, saka dahan-dahan na lumusong sa tubig. Dahan-dahan in the sense na hindi niya mararamdaman na may kasama siya sa malaking pool na to.
Sobrang kinakabahan ako just scrutinizing her naked back. Her neck that only made for my kisses. Her body that was created for mine only. Ganyan ang asawa ko sa akin. Kung ano siya, akin lamang ang mga yun.
Akin lamang.
The surroundings was full of thick glasses covering the place. May malaking salamin din sa left side ng kwarto. Soothing yung pakiramdam kasi the lights are producing little light. Madilim-dilim, at isa pa, orange yung ilaw ng mga mali-liit na chandeliers sa ibabaw.
Bigla kong nilubog yung buong katawan ko nang lumingon siya, after how many seconds dahil hindi ko kaya ang mag-practice ng pagkawala ng hininga ay bumalik ako sa ibabaw walang pakialam kung makikita ako ni Chaniel dito, kasi, malalaman din naman niyang hindi siya nag-iisa sa isang private place na to.
Kabang-kaba yung dibdib ko nang makita kong papalangoy siya papunta sa gawi ko.
Hindi na ako e-se-save ng savior ko sa isang temptation. Wala na akong magagawa...my body isa aching for a love making with my...
...wife. At bigla siyang humaon na gulat na gulat. Ikaw ba naman, di ba? Pumikit ako nang may napagtanto ako, ang laking kahihiyan!, nakita kaya niya yung ano?
"Eros?" dumilat ako pero umaatras siya. "Anong ginagawa mo rito?"
"Um—naliligo?" I asked not sure of my question.
"But..." tinuro niya yung pinto. "Lock yun mula dito sa loob?"
"Pinapasok ako, eh. At isa pa, gusto ko ng maligo."
"Aalis na ako..." tumalikod siya...pero hinila ko naman siya kaagad papunta sa dibdib ko, at kinulong sa mga braso ko.
"You're not going anywhere. Hindi ka aware na hubad yung upper body mo, at parang wala kang pakialam na makita ko yung magaganda mong...," umubo ako. "...mountains."
I can feel those mountains in my chest, and I can feel our naked body pasted with each other.
"Did I make you...," umubo rin siya. "...awake."
Ngumiti ako nang dahan-dahan niyang inikot yung mga braso niya sa katawan ko, hugging me back.
"Yes, and no one can save me from the temptation."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
THANK YOU SA MGA NAGBABASA NGAYON NITO!
COMMENT. VOTE. SHARE