Gözlerimi kliniğin kapısının hızla açılması ile aralamıştım. Gece eve gitmeyip klinikte kalmıştım ve uyumamıştım, sabah olunca da uyku akan gözlerimi dinlendirmek istemiştim fakat bu mümkün olmadı gördüğünüz gibi. Kapıdan giren kişi dün kliniğe kaşları çatık bir şekilde bakan adamdı. Elindeki büyükçe koli ile içeri girince tedirginlik tüm bedenimi sarmıştı.
"Burası veteriner, öyle değil mi?" kafamı korkakça onaylarcasına salladım. Ağzımı açamıyordum. O sırada içeriye giren Jungkook ve Min Yoongi'ye dönmüştü gözlerim. Yoongi'nin gelmesine bile doğru düzgün sevinememiştim açıkçası. Jungkook bir adama bir de bana bakıp yanıma geldi.
"Noona? İyi misin?" Zoraki bir şekilde gülümsedim. Adam ile tek kalmadığım için tanrıya şükürlerimi yağdırıyordum. Adam elindeki koliyi üzerime atarak bağırmaya başlamıştı.
"Alın şu iti o zaman!" Üzerime atılan kolinin içinde bir hayvan olduğu düşüncesi çıldırmama yetmişti. Hemen yere sert bir şekilde düşen kolinin kapağını açıp içindeki minik köpeği çıkardım. Kafamı kaldırdığımda adam yoktu. Bana endişeyle bana Yoongi ve Jungkook vardı.
"Bu ne cüret?" Peşinden gitmeye hazırlanan Jungkook'u durdurdum. Boşuna gidip o seviyesiz insanla muhatap olmasını istemiyordum. Daha önce böyle bir şey yaşamamıştım.
Köpeği elime alıp bir şeyi var mı diye baktım. Bembeyaz ufacık bir köpekti. Bir insan nasıl böyle bir sevimliliğe kötü davranabilirdi? Köpeğe bakarken gözümden düşen yaşı fark etmemiştim bile. Bana aniden yapılan hareketlerde iyi değildim. Korkudan ağlamaya başlamıştım. Yoongi'nin yanıma eğilip oturduğunu çeneme elini yerleştirip kafamı kaldırdığında fark etmiştim.
Kaşıma ufak bir yara bandı yapıştırıp gözlerime baktı. Yüzündeki buruk gülümseme iyice ağlamama sebep olmuştu. Neden ağladığımı daha kavrayamadan beni göğsüne çekmesi daha da garip olanıydı aslında.