Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Μπορεί να κάθομαι στην καρέκλα μου για 5 λεπτά ή 5 ώρες από τότε που μου ανακοινώθηκαν τα "νεα". Αλλά δεν ξέρω τη διαφορά γιατί το μυαλό μου τρέχει και δεν μπορεί να ησυχάσει. Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχω ματώσει το κάτω χείλος μου.Σε κάποια στιγμή της ημέρας η Lane ,που μάλλον έχει ενημερωθεί για την κατάσταση ήρθε στο γραφείο μου και προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανοίξει κουβέντα, πριν αφήσει στο γραφείο μου ένα κλειδί και ένα μαύρο μεταλλικό χοντρό βραχιόλι, το βραχιόλι gps που θα φορέσω αύριο στον Styles.
Κρατάω ένα χαρτί στο χέρι μου και το κοιτάζω. Δεν έχω ιδέα τι είναι. Προσπάθησα να ξεχαστω δουλεύοντας αλλά από ότι φαίνεται δεν έχω καταφέρει να κάνω πολλά. Τα λόγια του κυρίου Burk ακούγονται ξανά και ξανά μέσα στο κεφάλι μου. Αλλά δεν το έχω συνειδητοποιησει ακόμη. Πέρασα από πολλά στάδια. Πρώτα αναστάτωση. Μετά άρνηση . Τέλος θυμός και νευρικότητα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να μου κάνει μια πλάκα. Ή ότι μπορεί η Lane να του είπε για τη συζήτηση περί Styles που είχαμε τις προάλλες και να το παρεξήγησε και έτσι θέλει να με τεστάρει . Πράγμα το οποίο αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στο τέλος ένα σενάριο μένει . Ότι όλο αυτό είναι αλήθεια και πρόκειται να συμβεί. Θα δουλέψω με εναν εγκληματια. Θα τον βγάλουμε από τη φυλακή και θα δουλεύει για το fbi. Αυτό από μόνο του είναι λίγο τρελό και ο καθένας θα ένιωθε περίεργα στην αρχή. Ξέρω πολλούς πράκτορες με τέτοιου είδους σύμβουλους αλλά ποτέ δεν περίμενα να αποκτήσω και εγώ έναν. Και όχι οποιονδήποτε. Αλλά τον Harry Styles. Του άνθρωπο που είχα γίνει η σκιά του. Που τελικά έπιασα και έβαλα στη φυλακή. Διάολε κατέθεσα ακόμη και στη δική του . Του ανθρώπου που ανεξήγητα σέβομαι και θεωρώ τοσο έξυπνο .
Αλλά ότι εκτίμηση είχα για αυτόν εξαφανίστηκε. Αυτός φταίει. Θέλει να μου κάνει τι ζωή δύσκολη γιαυτο δέχτηκε μόνο αν ήμουν εγώ η υπεύθυνη πράκτορας .
Όταν επιτέλους περνώ τα μάτια μου από το χαρτί και κοιτάω το παράθυρο βλέπω ότι ο ήλιος έχει δύσει. Κοιτάω το ρολόι μου και είναι όντως 9.30.
Τρίβω το μέτωπο μου με τα χέρια μου και αφήνω αρκετό αέρα να μπει στα πνευμόνια μου προσπαθοντας να ηρεμήσω πριν μαζέψω τα πράγματα μου και πάω σπίτι.
Περνάω περίπου 1 ώρα κάτω από το ντουζ μέχρι που το ζεστό τελειώνει και το κρύο με αναγκάζει να βγω επιτελούς και να τύλιξω το σώμα και τα μαλλιά μου με μια πετσέτα . Το νερό δεν είχε σχεδόν καμία επίδραση στα τεντωμένα νεύρα μου. Βγαίνω από το μπάνιο και μπαίνω στο δωμάτιο μου.
Σκουπιζομαι και δεν κάνω τον κόπο να μαζέψω τις πετσέτες από το πάτωμα. Δεν χρειάζεται να βάλω ρούχα. Προτιμώ να κοιμάμαι χωρίς τίποτα. Ένα από τα πράγματα που αγαπώ στο να ζω μόνη .Είναι κάτι που κάνω χρόνια και δεν έχω σκοπό να αλλάξω, γιατί με χαλαρώνει.
Γυρνάω προς το κρεβατι μου και ξεφυσάω όταν βλέπω τον πινακα.
"Γαμώτο , Styles. " μουρμούριζω και έπειτα κάνω κωλοδάχτυλο στον πίνακα.
Με μια τελευταία μάτια στο έργο τέχνης μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα. Κλίνω τα μάτια μου και προσοσθω νσ βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά.
Για ένα πράγμα είναι σίγουρη .
Από αύριο τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Το πρωί ξυπνάω ένα τέταρτο πριν το ξυπνητήρι μου πράγμα που φανερώνει ότι δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου.
Φοράω ένα μαύρο παντελόνι και ένα άσπρο πουκάμισο και το συνιθισμενο μαύρο σακάκι που φοράω στη δουλειά. Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και φεύγω με προορισμό την φυλακή ύψιστης ασφαλείας της Νέας Υόρκης χωρίς καν να πιο καφέ.
Όσο οδηγάς έχω την εντύπωση ότι το σύμπαν έχει στραφεί εναντίον μου γιατί δεν έχει την συνηθισμένη κίνηση και φτάνω πολύ πιο γρήγορα από όσο θα θελα. Ηλπιζα πως μέχρι να πάω θα χτυπούσε το τηλέφωνο μου και θα μπύρα λέγαν ότι η συμφωνία ακυρώθηκε. Ή ότι τελικά ήταν όλα μια κακόγουστη φάρσα. Αλλά το τηλέφωνο δεν χτυπάει ποτέ .
Με μισή καρδιά παρκάρω έξω από την φυλακή και πάω με τα πόδια στην πύλη. Όπου δείχνω το σήμα νου στον φύλακα και του λέω ότι ήρθα να παραλάβω έναν κρατούμενο. Αυτός νεύει και σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα η πύλη ανοίγει κάνοντας έναν ηλεκτρικό ήχο. Ένας φύλακας εμφανίζεται και κρατάει τον Styles. Δεν φοράει πλέον τη στολή της φυλακής αλλά ένα μαύρο τζιν και ένα άσπρο κοντομάνικο . Χειροπέδες εξακολουθούν να στολίζουν τα ταλαντούχα χέρια του. Τα βλέμματα μας συναντώνται και όταν τα μάτια του εντοπίσουν τα δικά μου σηκώνει το φρύδι και χαμογελαει στραβα.
Θεε μου δώσε μου δύναμη να μην τον σκοτώσω από σήμερα .
"Σκάσε Styles " λέω και ο φύλακας δείχνει αμήχανος.
Ο Styles γελάει ξανά αλλά δεν του δίνω σημασία.
"Είμαι η πράκτορας Wild. FBI. Θα τον αναλάβω εγώ από εδώ ." Λέω στο φύλακα καθώς τον πλησιάζω, εκείνος νεύει και πάει να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες του. Αλλά το χέρι μου τον σταματάει. Με κοιταει περίεργα.
"Θα το κανω εγώ. Συνήθως του τις περνάω αλλά θα αρκεστώ σαυτο σήμερα " εξηγώ άλλο δεν είμαι σίγουρη ότι καλαβαινει τον σαρκασμό μου. Παρόλα αυτά μου δίνει το κλειδί και κάνει ένα βήμα πίσω. Πάνω τα δεμένα χέρια του Styles και το δερμα του δερμα του ρομαντικού ζεστό κάτω από τα δάχτυλά μου . Η επαφή αυτή με απόσυντονίζει για μερικά δευτερόλεπτα αλλά συνέρχομαι γρήγορα. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω που με παρακολουθεί σιωπηλά. Δεν έχει πει λέξη τόση ώρα αλλά έχει αυτό το ηλιθιο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Με μια απότομη κίνηση τραβαω απότομα τα χέρια του και το σώμα του κολλάει στο δικό μου ενώ αυτός βγάζει ένα επιφώνημα έκπληξης. Το στόμα μου είναι δίπλα στο αυτί του.
"Ακου προσεχτικά Styles. " ψιθυρίζω νευριασμενα και τον ακούω να περνάει μια κόφτη ανάσα αλλά αμφιβάλω αν είναι από φόβο.
" Με την πρώτη μαλάκια θα ξαναβρεθείς εκεί μέσα. Ακόμα και κλίση για παράνομο παρκάρισμα να πάρεις από την αστυνομία , ακόμα και αν απλά τολμήσεις να ονειρευτείς να κάνεις κάτι παράνομο θα σου περάσω ξανά χειροπέδες και το σκορ θα είναι Wild 3 Styles 0." Συνεχίζω με τον ίδιο απειλητικό τονο.
"Σύμφωνοι " ψυθιριζει με ηρεμο τονο και με κοιτάει στα μάτια.
Φαίνεται ειλικρινής πράγμα που με ξαφνιάζει αλλά με κάνει ταυτόχρονα να θέλω να του δώσω μια ευκαιρία. Ίσως μπορούμε να συνεργαστουμε τελικά. Περνώ μια βαθιά αναπνοη και νεύω, ελευθέρωνω επιτέλους τα χεριά του από τις χειροπέδες. Ενώ το κανω το βλέμμα του είναι πάνω μου.
"Χμμ να κάτι που δεν βλέπεις λάθος μέρα " λεει χαμογελοντας και περνάει το χέρι του μέσα από τις καστανές του μπούκλες.
"Προσωπικά προτιμούσα να σου τις περνάω " λέω ειρωνικά .
"Σίγουρα; γιατί την τελευταία φορά που το έκανες δεν θυμάμαι να ήσουν ενθουσιασμενη. " απαντάει και θυμάμαι . Έχει δίκιο αλλά δεν θα του το πω αυτο.
" Την προηγούμενη φορά παραδόθηκες , δε είναι το ίδιο... τώρα προχωρά πριν αλλάξω γνώμη και σε στείλω πίσω στο κλουβί. " Αυτός γελάει σιγανά και προχωράει μπροστά. Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και πάει να ανοίξει την πόρτα τι συνοδηγού αλλά τον σταματώ.
"Όχι τόσο γρήγορα Styles " λέω χαμογελοντας. Εκείνος περιμένει και εγώ ανοίγω το αυτοκίνητο και περνώ το βραχιόλι από το πίσω κάθισμα.
Προχωράω προς το μέρος του και γονατίζω μπροστά στα πόδια του.
"Amelia! Είσαι τρελή; όχι εδω μας βλέπουν! " λεει προσποιουμενος το σοκαρισμένο. Το αστείο του κάνει τα μάγουλα μου να καίνε.
"Μην χαιρεσαι τόσο Styles απλά σου φοράω του "λουράκι" σου " λέω χτυπωντας το ποδι του, σηκώνω το παντελόνι του και το κλειδώνω γύρο από τον αστράγαλο του. Όταν τελειώνω Σηκώνομαι, κανω ένα βήμα πίσω και σταυρωνω τα χεριά στο στήθος μου.
Αυτός με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι και ένα ελαφρύ χαμόγελο.
"Τι;" λέω απότομα.
Σκέφτηκα να του δώσω μια ευκαιρία και μα μην είμαι τόσο απότομη και επιφυλακτικη αλλά με εκνευρίζει αφάνταστα το ηλιθιο χαμόγελο του.
"Τίποτα..Λοιπόν μέχρι που μου επιτρέπετε να βολταρω μέχρι το βραχιολακι μου ανατιναχτεί και να με διαμελισει; "ρωτάει κοιταζοντας το πόδι του.
" Δυστυχώς δεν ανατινασεται. Μπορείς να κινηθείς σε ακτίνα 6 χιλιομέτρων από το διαμέρισμα που θα μένεις. Αν περάσεις το όριο θα ειδοποιηθούν το fbi,η αστυνομία και εγώ. Μάντεψε ποιος θα σε πιάσει." Τον προκαλώ και εκείνος κουναει το κεφάλι του δεξιά αριστερά γελοντας αμυδρά.
"Πάντα εσύ Wild." Απαντάει μετά από λίγο.
"Ωραία τώρα μπες στο αυτοκίνητο για να σου δείξω που θα μένεις " χωρίς να τον περιμένω μπαίνω στη θέση του οδηγού και βάζω μπρος όταν η πόρτα του συνοδηγού ανοίγει και αυτός περνάει τη θέση του δίπλα μου.
"Ζώνη " λέω χωρίς να κοιτάξω προς το μέρος του.
"Αυτή είναι η Νέα Υόρκη με τόση κίνηση δεν πάμε πάνω από 80 , δεν χρειάζεται ζώνη. "
"Styles αν δεν βάλεις ζώνη θα σου βάλω χειροπέδες. "Λέω σοβαρά και ρίχνω μια ματιά προς το μέρος του. Αυτός με κοιτάει χαμογελοντας πονηρά ενώ βάζει τη ζώνη του .
"Σταμάτα μα χαμογελάς μου σπας τα νεύρα. " λεω αλλά δεν ακούγομαι τόσο απειλητική πια. Η ατμόσφαιρα έχει ελαφρυνει αρκετά μέσα στο αυτοκίνητο και νιώθω πιο χαλαρή δίπλα του.
"Έχεις συνέχεια νεύρα. "
"Πιστεψε με εσύ μου τα προκαλείς. "
"Με κολακεύεις "
Ρολάρω τα μάτια μου. "Λοιπόν που είναι το καινούριο μου σπίτι; " ρωτάει μετά λίγη ώρα σιωπής.
"Στη γωνία" του απαντώ ενώ δείχνω το κτήριο με το χέρι μου.
Παρκάρω απέναντι και κατεβαίνουμε.
Ο Styles το κοιταει και σηκώνει τα φρύδια του.
Δεν είναι και το καλύτερο κτήριο ούτε περιοχή αλλά σίγουρα είναι καλύτερο από τη φυλακή. Αυτό έλειπε να του νοίκιαζα ρετιρέ στο Μανχάταν.
"Μην το κοιτάς έτσι. Ακολούθησε με ."λέω και περνάω τον δρόμο και τον ακούω να ξεφυσαει ενώ με ακολουθεί μέσα. Μυρίζει υγρασία και κλεισούρα, το πάτωμα έχει λίγες τρύπες. Είναι όντως χάλια αλλά το τρομαγμενο του βλέμμα με ικανοποιεί και με κάνει να γελάσω.
" Σε παρακαλώ. ..οχι" λεει γρινιαζοντας.
"Δεν έχεις δει καν το διαμέρισμα ακόμα! Έλα να πάρουμε το ασανσέρ. "Λέω και κάνω ένα βήμα προς εκείνη την κατεύθυνση αλλά το μετανιώνω όταν βλέπω σε τη κατάσταση βρίσκεται το ασανσέρ .
" Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω εκεί μέσα. "Λεει αποφασισμενος.
"Αυτό διαθέτουμε Styles αν βρεις κάτι καλύτερο στην ίδια τιμή που μα εγκρίνει το FBI τότε μπορείς να μείνεις εκεί. Αλλά αποκλείεται γιατί αυτή είναι η Νέα Υόρκη ." Λέω χρησιμοποιωντας τα λόγια του .
"Έχω σπίτι μπορώ να μείνω δωρεάν!" Λεει ενώ βγαίνει έξω χωρίς προειδοποιηση, τον ακολουθώ γιατί η σκόνη είναι αποπνικτικη. "Δεν μπορείς να πας στο διαμέρισμα που σε βρήκα την τελευταία φορά, απαγορεύεται. " του εξηγώ αλλά κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
"Όχι δεν εννοούσα εκεί..μπορώ να πάω στο πατρικό μου; " ρωτάει και με ξαφνιάζει. Το πατρικό του; Δεν έχω ιδέα που είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω τίποτα γιαυτον πριν τα 18 του. Δεν υπάρχει τίποτα στο σύστημα .
"Στο Μανχάταν. Έλα θα σου δείξω το δρόμο και θα πάμε, αν δεν το εγκρίνει το FBI..θα ..θα μείνω σε αυτό το..πραγμα " λεει και με κοιτάει με μάτια όλο ελπίδα που κάνουν το βλέμμα μου να μαλακώσει. " Οκ." Απαντώ απλά.
Μετά από λίγη ώρα οδηγήσης φτάνουμε στο σημείο που μου είπε. Ξέρω αυτή τη γειτονιά. .αλλα δεν περίμενα ότι θα με φέρει εδώ. Τα σπίτια αυτού το δρόμου είναι μεγάλα και όμορφα. Πάνω από όλα όμως ακριβά. Κατεβαίνουνε από το αυτοκίνητο και στεκομαστε στο πεζοδρόμιο . Αυτός κοιταει απέναντι και το βλέμμα του μοιάζει να ταξιδεύει αλλού σαν να αναπολεί αναμνήσεις.
" Λοιπόν ποιο είναι ;" τον ρωτάω σπάζοντας τη σιωπή.
"Αυτό εκεί. " λεει αφού επανέλθει. Ακουλοθω το χέρι του για να δω αυτί που μου δείχνει αλλά μάλλον δεν κατάλαβα καλά γιατί μου δείχνει το πιο όμορφο σπίτι στο δρόμο. Είναι γωνιακό άσπρο και έχει νεοκλασικό στυλ. Ξεχωρίζει από όλα τα σπίτι στην περιοχή σαν μια κύλισαν άσπρου πάνω σε ένα πολύχρωμο σεντονι.
"Μου κάνει πλάκα "λέω ενώ τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. "Όχι αυτό είναι. Έλα πάμε. " κουνάω το κεφάλι μου πέρα δοθε προσπαθοντας να συνέλθω και τον ακολουθώ.
Έχουμε φτάσει ,ανεβαίνουμε τα λίγα λευκά μαρμάρινα σκαλιά που οδηγούν στη μεγάλη ξύλινη πόρτα.
"Πώς ξέρω ιριδα είναι δικό σου; δεν έχει καν κλειδιά. " απορώ κσι αρχίζω να γίνομαι καχύποπτη.
"Θα δεις. " λεει και χαμογελάω σηκώνει το χέρι του και χτυπάω το κουδούνι.
Τι κάνει; είναι έτοιμη να τον σιρω πίσω στο αυτοκίνητο όταν η πόρτα ανοίγει. Ένας ψηλός άντρας γύρος γύρος στα 60 φανερωνεται από πίσω της κσι εγώ δεν ξέρω τι μα κάνω. Με κοίταει απορία αλλά μετά το βλέμμα του εντοπίζει τον Styles και η έκφραση του αλαζονεία εντελώς. Το χαμόγελο του κοντεύει να φτάσει στα αυτιά του και πριν προλάβω να καταλάβω ακριβώς το γίνεται τον τραβάει και τον αγκαλιάζει.
" Ήξερα ότι θα γυρίσετε κάπου μέρα κύριε Styles. Κράτησα το σπίτι όπως το αφήσατε. "
Κύριε; τι συμβαίνει;
"Σε ευχαριστώ πολύ Robert σου είμαι ευγνώμων. " λεει ειλικρινά μετά την αγκαλιά ο Styles. Στη συνέχεια βλέπει το σοκαρισμένο βλέμμα μου και γελάει σιγανά πριν εξήγησει.
"Πράκτορα Wild από εδώ ο μπάτλερ αλλά πάνω από όλα καλός μου φίλος Robert. .Robert απ εδώ η πράκτορας Wild." Διστακτικά απλώνω το χέρι μου και κάνω χειραψία. Έχει μπάτλερ; ποιος είναι ο batman;
"Παρακαλώ περάστε" λεει ο Robert μετά από λίγο και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι σε ένα τεράστιο σαλόνι . Ένα μαύρο παχύ ψάχνω καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι του μαρμαρινου δαπέδου .Στο χώρο υπαρχει ένας τεράστιος γκρι καναπές με πολλά μαξιλάρια σε γήινα χρώματα , μπροστά του είναι τοποθετημένο ένα για λινό τραπεζάκι αλλά το πιο όμορφο πράγμα είναι η τεράστια βιβλιοθήκη που καλύπτει έναν ολόκληρο τοίχο. Πρέπει να κοιτάω με αν μοχλό το στόμα γιατί ακούω τον Styles να ξεροβηχει. Κλίνω το στόμα μου κσι γυρνάω να τον κοιτάξω . "Λοιπόν θα νέα αφήσεις να μείνω εδώ ξ θα αναγκαστώ να πάω σε εκείνο το αχουρι; " μιλάει για πρώτη φορά και τοτε παρατηρώ ότι είμαστε πλέον μόνοι στο μεγάλο σαλόνι.
"Αυτό είναι το σπίτι σου; " ρωτάω συνοφριωμενη αυτός αλά γνέφει.
"Έχεις μπάτλερ; " Συνεχίζω στον ίδιο τόνο. "Πιστός φίλος που φροντίζει την οικογένεια μου από τότε που γεννήθηκα." Απαντάει αυτός.
" Οι γονείς σου δεν ζουν. " λέω χωρίς μας σκεφτώ για το αυτή είναι μια από τις λίγες πληροφορίες που έχω για το παρελθόν του . Το βλέμμα του χαμηλώνει για λίγο και πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει που το είπα τόσο απότομα. Επανέρχεται όπως γρήγορα
και με κοιτάει στα μάτια.
" Δηλαδή ο Robert φρόντιζε το σπίτι μέχρι να βγεις από τη φυλακή; " ρωτάω προσπαθοντας να καταλάβω περισσότερα.
"Ακριβώς. "
"οι γονείς σου είχαν λεφτά. " λέω αλλά δεν το κάνω σε μομφή ερώτησης. Είναι φανερό. Ξεφυσαει πριν μου απαντήσει θετικά .
" Τότε γιατί; γιατί έγινες. .ξέρεις. " διστάζω λίγο γιατί το μυαλό μου έχει μπερδευτεί τέλειος και δεν μπορεί να βρει τις σωστές λέξεις.
Του ξεφεύγει ένα γέλιο όταν ακούει την φωνή μου. "Αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία. Λοιπόν θα μείνω ;" με ρωταει αλλάζοντας θέμα .
Ξεφυσάω και κοιτάω για άλλη μια φορά το σαλόνι.
" Εντάξει μπορείς να μείνεις εδώ .Αφού είναι δωρεάν τότε μάλλον καλύτερα από υπ μα πληρώνει το FBI ένα ενοίκιο. Αλλά το απόγευμα θα στείλω μια ομάδα μα ψάξει το σπίτι. " του απαντώ και το πρόσωπο του φωτίζεται σαν μικρού παιδιού που του δίνουν παγωτό .Δεν φαίνεται να φοβάται για τη έρευνα που του είπα οπότε νιώθω πιο σίγουρη ότι λέει αλήθεια . Αλλά θα στείλω την ομάδα για παν ενδεχόμενο στην τελική μιλάμε για τον Styles , δεν θα κερδίσει την εμπιστοσύνη μου από την μια μερά στην άλλη.
"Ευχαριστώ Amelia " λεει μετά από λίγο σοβαρά.
" Ειναι ενταξει . Λοιπόν εγώ θα πάω στο γραφείο τώρα μα ενημέρωσω. Να θυμάσαι ότι μπορώ να ξέρω ακριβώς που είσαι οποιαδήποτε στιγμή .5 χιλιόμετρα από εδώ μπορείς να πας."
" Το έπιασα. "Απαντάει
"Αύριο αρχίζεις δουλειά Styles. να είσαι έτοιμος στις 9 , θα περάσω να σε πάρω με το αυτοκίνητο. Απόλαυσε την μεροικα ελευθερία σου." Λέω ενώ έχω φτάσει στην πόρτα και γη ανοίγω. Είμαι έτοιμη να βγω όταν θυμάμαι κάτι. "Βρες ένα κοστούμι ..δουλεύεις για το FBI τώρα. " λέω και κλείνω την πόρτα πίσω μου βγαίνοντας στον καθαρό αέρα. Επιστέγασμα στο αυτοκίνητο μου καο βάζω μπρος.
Αυτή ήταν περίεργη μέρα.
Επανήλθα! οχι οτι το διαβάζει κανείς. Αλλα γιολο. Ειπα γιολο. Πάλι καλά που δεν το διαβάζει κανείς . Στο μυαλό μου πάντως ειμαι wattpad famous.