Yalnız insanların,
Yeni hikayeleri yoktur,
Hep aynı yerden başlarlar anlatmaya hikayelerini,
Geçmişten,
Ama adı gibi,
Geçmiştir aslında hiç geçmeyen..
Eğer yalnızsan,
Yumuşacık yatakta bile sana iğneler batar,
Yalnızsan sarılırsın saçlarını,
Dağıtan hoyrat rüzgara..
Ellerin ceplerinde,
Kulaklıkların kulağında,
Deniz kıyısında bir bankta,
Sustuklarını haykırırsın,
Bağıra çağıra,
Eğer yalnızsan martıları seversin,
Kuşlardan en çok,
Sonra simidi,
Ve içini ısıtan bir bardak çay,
Demlersin kendi gözlerinin buğusunda,
Dalga gibi taşarsın da,
Atamazsın satamazsın onu,
Çünkü,
Hangi kalabalığa karışsan,
Ayağına dolanır yalnızlık,
Kuytu bir köşeye çekilsen Yüreğine...