Hoofdstuk 26
Music: Szymon - golden
"Renzo," zeg ik. "Ik heb het beste idee ooit!"
Laten we niet veder praten over mijn fantastische val. En daarna met een harde klap op Renzo viel. Daar zijn geen details voor nodig. Hij werd wakker met de meest pijnlijkste blik op zijn gezicht die daarna veranderd in geamuseerd en dan als een echt gentleman met een verleidelijke en sexy ochtendstem zeggen: "Goedemorgen April, kon je niet van me afblijven?"
Waarop ik natuurlijk vreselijk rood werd en hem zo hard mogelijk op zijn buik sloeg wat natuurlijk niks uitmaakte want die was knoeiend hard. Oh ja en niet te vergeten.
Dat mijn shirt te ver naar boven was gekropen en je mijn onderbroek met daar allemaal hallo Kitty's op kon zien. Hij was ook nog eens knalroze! Nee, ik vertel jullie niks meer.
Dus toen al deze ongemakkelijke momenten waren gebeurd en nog meer ongemakkelijke moment kwamen, zijn we uiteindelijk maar naar beneden gegaan om te ontbijten.
"Wat?" Vraagt hij en kijkt even op van zijn bord.
"Laten we een chocoladetaart gaan bakken!" Zeg ik en klap in mijn handen. "Nee." Zegt hij direct.
"Renzo!" Zeur ik. "Alsjeblieft!" Ik kijk hem met een pruillip aan om het allemaal nog overtuigden over te laten komen.
"Nee." Hij pakt zijn broodje weer en neemt er een grote hap van, ik daarin tegen hou het gewoon vol.
Ik stap en loop naar hem toe. "April wat doe je?" Zegt hij en kijk me verwarrend aan als ik op mijn knieën ga zitten.
"Alsjeblieft!" smeek ik hem. "We doen toch de hele dag niks dan kunnen we toch net zo goed een taart bakken!"
"Nee." Zegt hij weer.
Ik grom en sta weer op, ik ga op zijn schoot zitten en pak zijn handen vast. "Zeg ja anders dan mag je niet meer eten!"
Mijn handen tintelen als een gek, en nu beseffend dat ik met niet meer dan een short, die ik na onze ongemakkelijke momenten heb aangetrokken, en een shirt aan op zijn schoot zit. Hij gromt. "Waarom wil je zo graag een taart bakken?"
"Omdat het leuk is!" Zeg ik en knijp me ogen dicht en schudt met zijn handen. "Zeg nou ja!" Ik hoor hem hard zuchten.
"Oké." Zegt hij uiteindelijk na een lange en smekende stilte die ik had veroorzaakt. Ik doe meteen mijn ogen wijdt open. "Wacht even! Wat zei je nou net?!"
"Ik ga het niet nog een keer zeggen April." Zegt hij weer zuchten maar ik hoor dat hij dit heel grappig vind.
Ik lach en klim van zijn shoot af. "Ik ga met Renzo taart bakken!" Zeg ik en huppel terug naar mijn plek.
"Door jou is mijn eten koud." Gromt hij. Ik glimlach en geef hem een luchtkusje die hij met vele verbazing in zijn hand grijpt. Maar door mijn blije bui boeit mij dat vrij weinig.
-----
"April! Ben je bijna klaar?" Roept Renzo vanaf beneden. "God, waarom doe ik dit überhaupt." Ik hoor hem dramatisch zuchten. "Bijna!" Zeg ik en loop naar de badkamer om nog even mijn tanden te poetsen. Ik en Renzo gaan namelijk zo naar de supermarkt om wat spullen te kopen voor de taart.
Nadat ik mijn tanden heb gepoetst loop ik naar beneden waar Renzo al helemaal klaar staat. "Hoi." Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Hij kijkt op en onze ogen maken weer contact. "He."
Ik trek mijn schoenen aan en wil daarna mijn jas pakken maar ik kom erachter dat ik helemaal geen jas heb. "Renzo?" Zeg ik.
"April." Zegt hij geamuseerd en laat zijn ogen over mijn lichaam gaan, mijn wangen worden wat rood. Wat heeft hij toch? Ik bedoel wat heb ik?!
"Ik heb geen jas." Zeg ik en kijk een beetje ongemakkelijk om mij heen. Hij pakt een zwarte spijkerjas en geeft hem aan mij, ik ruik er even onschuldig aan en ruik de goddelijke en hemelse geur van kokos en vanille. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen. "Doe deze maar aan." Zegt hij.
Renzo blijft ongeduldig naar mij kijken en als ik dan eindelijk klaar ben doet hij de deur open en lopen we naar zijn auto toe. We stappen alle twee in en Renzo start de auto.
"Ik moet je toegeven, mijn jas staat je verdomd goed." Zegt hij sluw en ik lach even en geef hem een duwtje. Hij glimlacht.
We rijden weg, de hele weg blijven we een beetje stil, zingen we samen super vals Abba mee en voordat we het weten zijn we al bij de supermarkt. We stappen uit en lopen naar binnen toe.
"We maken een chocoladetaart." Zeg ik. "Het lijkt me handig als we eerst chocolade gaan vinden!"
Renzo knikt. Ik kijk gelijk langs alle schappen en zie dan eindelijk in de verte mijn goddelijke chocolade liggen. Ieder meisje heeft chocola nodig. Ik haast me er naartoe en gooi gelijk een volle lading in ons mandje. Renzo daarin tegen komt rustig mijn kant op lopen met een pak chocoladetaart mix.
"We nemen sowieso nog deze chocoladerepen mee!" Zeg ik en wijs naar de tien verschillende milkarepen in mijn mandje. Renzo lacht en stopt de chocoladetaart mix ook in het mandje.
"Nu alleen nog eieren en melk." Zegt Renzo en samen lopen we naar de zuivelproducten. Ik pak een pak melk en Renzo pakt een doos eieren. Samen lopen we naar de kassa en ik leg alles op de loopband. Renzo daarin tegen kijkt me gewoon de tijd aan. "Je kon me ook helpen hoor!" Zeg ik leg mijn laatste milka repen op de loopband.
"Nu hoeft dat niet meer hé!" Grinnikt hij. Ik por hem in zijn dij en kijk hem pist aan. Eigenlijk moesten mannen dit zware werk doen! Het is namelijk heel zwaar om steeds wat uit je mandje te pakken en het op de loopband te zetten!
"Dat is dan vijfentwintig euro en dertigcent." Zegt het meisje achter de balie die Renzo een knipoog geeft. Mijn hele lichaam trekt het niet, dat dit meisje, met de teveel make-up met onze Renzo zitten te flirten. Haar Blonden haren gooit ze naar achter en ze tuit haar lippen om elk moment Renzo te zoenen. Ik wil het negeren mezelf er aan herinneren dat ik en Renzo niks hebben, maar het lukt niet.
Ik voel mezelf boos, nee woedend worden en een lichte hebberige grom komt mijn mond uit. Het meisje, die dus Fleur heet, heeft mij nog steeds niet gehoord en ik word al helemaal gek van het idee, van haar en Renzo samen.
Ik pak voor wat meer effect Renzo zijn hand vast, die het geld aan Fleur geeft. Ze ziet me gewoon nog steeds niet! Want net als ik denk dat ze me ziet knippert ze nog overdreven met haar wimpers en schrift en met dikke koeienletters haar nummer op de achterkant van het bonnetje.
Ziet ze dan echt niet dat ík hier met hem ben?! Ik lijk wel bezeten zo boos en jaloers ben ik. Ik schuif Renzo, die hier vreselijk van geniet, grommend aan de kant en ga zelf in de plaats staan van Renzo. Het meisje kijkt op en verwacht dat Renzo er natuurlijk staat. Ik glimlach gemeen.
Ze wil wat zeggen maar ik ben haar voor, mijn controle over mijn hele lichaam is weg en ik ben compleet bezeten door de jaloezie. "Hij.is.van.mij." Zeg ik arrogant. Ze schrikt.
En zonder nog wat te zeggen loop ik stampvoetend weg en ontmoet de ogen van Renzo, zijn ogen twinkelen en een grote grijns op zijn gezicht laat mij weer terug de controle nemen.
Ik schrik, ik kijk achter me en zie de geschokte Fleur staan, oh wie ben ik? "Ik moet sorry zeggen, dit is niet goed!" Zeg ik.
"Apr-" Zegt Renzo maar ik onderbreek hem. "Je houdt je mond hierover!" Zeg ik en een blos komt op mijn wangen terecht. Ik loop met een rood hoofd de supermarkt uit zonder ook nog maar moeite te doen om mijn excuses aan te bieden aan Fleur, met Renzo op mijn hielen. Als we aan zijn gekomen bij de auto doet Renzo open en ik stap in. Ik adem diep in en uit.
Renzo stapt aan de andere kant in en ik kijk hem even aan hij kijkt terug en we zeggen even niks tegen elkaar. "Wie ben je ook al weer?" Lacht Renzo. Ik geef hem een stoot tegen zijn schouder aan. "Ik weet niet wat er gebeurde oké!" Zeg ik en wenk mijn hoofd af omdat ik weer rood wordt.
Ik hoor Renzo licht grinniken en voor velen minuten blijven we stil. "Ze was toch nooit mooier geweest dan jou." Zegt hij.
Ik lach. "Ja, tuurlijk."
"Ja, ik meen het. Veel meiden moeten eerst hun hele gezicht in kleuren voordat ze er mooi uitzien, terwijl jij al zonder make-up perfect uitziet." Zegt hij. Ik bloos diep en zeg niks meer. Want daar is mijn ademhaling te onregelmatig voor en daar is mijn hart te snel aan het kloppen voor.
Eindelijk thuis aangekomen pak ik de tas met eten en ren naar de keuken toe. Ik leg alles alvast klaar en ga daarna terug naar de gang toe om me schoenen uit te trekken. Mijn spijkerjasje laat ik aan.
Ik loop weer terug naar de keuken en wacht ongeduldig op Renzo. "Renzo! Schiet is op!" Schreeuw ik hopend dat hij het hoort. "Jaja." Zegt hij en komt de keuken binnen.
"Renzo?" Zeg ik. "Heb je ooit al iets gebakken?"
"Nee." Zegt hij.
"Laten we dan maar snel beginnen!" Zeg ik en kom naast hem staan. Ik pak de chocolade mix.
"Renzo een kom!" Zeg ik en kijk hem aan. Hij loopt naar een kastje en pak daar een kom uit. Hij zet het op het kookeiland en ik doe chocoladepoeder in de kom. Ik kijk op het pak en zie dat er nu vier eieren bij moet. "Heb je een mixer?" Vraag ik aan Renzo en hij knikt. Ik doe de eieren erin en Renzo geeft mij de mixer. Ik zoek een stopcontact en stop daar de stekker van de mixer in. Ik mix alle eieren erdoor en als het een heel mengsel is geworden zet ik de mixer uit en kijk wat er veder op het pak staat. "Renzo doe jij even de melk in de kom en mix het dan door goed?" Zeg ik.
"Ik dacht dat je het nooit ging vragen!" Zegt hij dramatisch en pakt de melk vast. "Driehonderd milliliter hé!" Zeg ik. "Hebben jullie misschien bloem?!"
"Ja! Helemaal rechts en dan het onderste laatje." Zegt hij. "Hoezo? Dat staat toch niet op de verpakking."
"Goed gezien Einstein!" Zeg ik en pak de bloem. Renzo is gestopt met mixen en kijkt nu mijn kant op.
Ik doe een beetje bloem in mijn handen en kom dichterbij Renzo staan. Ik ga op mijn tenen staan en blaas de bloem in zijn gezicht. Renzo probeert met zijn handen de bloem uit zijn gezicht te halen wat moeilijk gaat. Ik lach hard. Renzo stopt gelijk met proberen de bloem van zijn gezicht af te halen als hij mij hoort lachen.
"Och April." Zeg hij en grijnst breed. Hij zet stapje voor stapje mijn kant op en ik loop dan ook stapje voor stapje naar achter.
Ik zie achter mij dat ik nu naar rechts kan gaan om naar de gang te gaan. Ik kijk nog even naar Renzo en ren daarna zo snel als ik kan naar de gang toe. Ik hoor Renzo lachen. Ik kijk achter mij en zie dat hij pittig dichtbij is. Ik ren de trap op maar wordt tegengehouden door twee handen die zich om mijn middel heen hebben gebonden. Ik laat een kreet en lach daarna.
"Ik heb je.." Zegt Renzo hees in mijn oor. Tintelingen verspreiden zich over mijn middel. Ik draai me om waardoor ik Renzo nu aankijk. Een hele nieuwe zweer is in de kamer gekomen. Door het gevoel wat met Renzo mij geeft en de warmte die mij overneemt, val ik een beetje naar voren in Renzo zijn armen. Hij kijkt trots, weet wat voor effect hij op mij heeft. "Voel je het ook?" Vraagt Renzo.
Mijn worden ben ik kwijt, alsof mijn mond mij dwingt te zwijgen en mijn ogen alleen kunnen praten.
"De tintelingen," hij aait over mijn arm, een warme tinteling gaat over mijn arm. "De warmte die tussen ons hangt," hij glimlacht. "Het nare gevoel dat je krijgt als je niet bij mij bent," zijn handen blijven me breekbaar aaien. "De hemelst geur die van je afkomt, de geur die ik alleen kan ruiken." Hij laat zijn hoofd zachtjes in mijn nek vallen. "De drang om bijna elk uur, elk minuut bij me te zijn." Zijn warme adem voel ik in mijn nek.
"Het geweldige gevoel die ik je alleen kan geven." Zegt hij, en alles wat hij zegt klopt, alles. "De gelukkigste man die je mij maakt op dit moment, ook al was ik niet de aardigste of liefste tegen je April. Ik beloof dat ik mij best ga doen deze keer, ik heb nog nooit gevoelens gehad als dit, het is ook nieuw voor mij. Maar ik wil dat je gewoon weet dat ik van je hou." Eindigt hij zijn zin.
En mijn hart, die eerst een beschermlaagje erom heen had zitten, is eraf gegaan. En ja, ik wil het proberen.
Ik wil het proberen met Renzo.
Ik pak met beide handen zijn hoofd vast waardoor hij me moest aankijken, zijn uitdrukking staat ernstig, is hij bang? Ik glimlach lief naar hem, waardoor zijn uitdrukking gelijk verandert en ook een glimlach op zijn gezicht tovert.
"Heeft dit te beteken dat je het wilt proberen?" Vraagt hij glimlachend. Ik knik uitgebreid. En zijn ogen beginnen te twinkelen, zijn robijn groene ogen krijgen allemaal kleine kristallen erin. "Laat mij je zoenen April." Zegt hij.
Voordat hij nog wat kan zeggen zitten zijn lippen al vastgeplakt aan de mijne, en wordt ik in een heel nieuwe wereld gebracht, waar explosie ontstaan, van maar één zoen.