Na een paar minuten maakte hij zich los van mij...."Wat is er schoonheid? Waarom huil je", de woorden kwamen er zacht uit...nog nooit had ik Faudel iets van mijn verleden verteld, nou was er wel een groot gedeelte dat hij al kende, maar hij wist niet dat mijn moeder zelfmoord had gepleegd...Hij kende niet het hele verhaal...Ik had het nooit over mijn hart kunnen krijgen om hem er iets over te vertellen en dat zou nu ook niet veranderen....ik schudde langzaam mijn hoofd..."Er is niks, kunnen we naar huis gaan"...hij knikte..."Is goed lieverd...Was je gezicht even en wacht ik buiten in de auto op je oke.'' zonder te wachten op antwoord liep hij weg...Ik veegde mijn tranen met een zakdoekje weg...ik had geen zin om als een model bij het feest aan te komen en weg te gaan als een spook...Mijn verdriet duurde nooit lang, snel werd het overgenomen door woede...Woede wegens mijn vader, de klootzak..."Ze zijn je tranen niet waard Lena, niemand is dat", ik zei het hardop tegen mezelf...Ik duwde de wc deur hard open, wat niet zo'n slim idee bleek te zijn...."Verdomme", ik hoorde iemand hard vloeken, ik schrok me rot toen ik die stem hoorde en draaide me snel om...Ik zag een jongen op zijn knieën zitten met zijn handen om zijn neus heen...Ik had de deur hard opengegooid en daarmee de jongen precies op zijn neus geraakt...Ik knielde snel naast hem neer..."oooh, sorry...het spijt me, ik wilde je niet raken, de deur gleed uit mijn handen...", ik zag de woede in zijn ogen toen hij opkeek, maar zodra zijn blik de mijne kruiste, was dat weg...ik haalde zijn handen weg en keek naar zijn neus...het hele plaatje, zijn verbaasde ogen, witte gezicht en gloedrode neus, was gewoonweg lachwekkend..."Je lijkt op een clown man, het circus zou je zo aannemen..."...hij lachte gemaakt en raakte zijn neus weer aan...."Je had me neus wel kunnen breken"...ik haalde zijn hand weer weg en drukte op zijn neus..."hey, doe is even normaal, hij is niet gebroken..maar wil je m alsnog breken ofzo..."....ik stond op..."ach stel je niet zo aan, de zwelling zal morgen wel weg zijn", nog zonder een woord tegen hem te zeggen draaide ik me om en liep weg...Ik moest toegeven, ik vond het wel leuk om arrogant te doen..."Je mag me op zijn minst je naam zeggen, zodat ik weet wie ik moet aanklagen", hij riep het me nog na, maar ik ging er niet op in...Ik liep naar buiten en stapte bij Faudel de auto in..."Gaat het weer een beetje", vroeg hij....ik knikte maar zei niks...hij begreep de hint en hield zijn mond ook dicht....
Thuis aangekomen, trok ik mijn kleren uit en kroop meteen in bed...Ik had zulke gemengde gevoelens over de hele avond....Het hele gedoe had mijn herinneringen aan mijn moeder weer omhoog gebracht...maar aan de andere kant, bleef die ene jongen in mijn hoofd ronddwalen..hij was op zich niet lelijk, het was een mooie jongen...hij was niks vergeleken met Faudel, maar ik betwijfelde het of er überhaupt iemand was die er beter uit zag als Faudel...Maar het was meer de brutaliteit van die gozer die mij overrompeld had...Ik werd uit mijn gedachten geschud door Faudel...hij kroop bij me in bed en sloeg zijn armen om me heen...het was lang geleden dat hij dat had gedaan, sinds ik wat ouder was geworden en 'vrouwelijker', deed hij dat niet meer...misschien was hij bang iets verkeerds te doen ofzo...het deed me denken aan de tijden dat ik net bij hem was ingetrokken...hoe we vrijwel iedere avond zo samen waren...ik draaide me om en liet mijn hoofd op zijn schouder rusten..."gaat het een beetje", vroeg hij zacht....ik knikte mompelde iets van bedankt en welterusten en sloot mijn ogen....
Die ochtend was hij al weg toen ik wakker werd....Dat was standaard, Faudel sliep zelden uit en was altijd druk in de weer...Ik wilde me weer omdraaien en verder slapen toen ik me besefte dat het, het geluid van de telefoon was, waar ik wakker van was geworden...ik pakte de telefoon en nam op met een slaperige stem...:"hallo"...."Hey meisje, met Faudel...luister even oké...", ik knikte en besefte me toen dat hij dat niet zag, maar hij was al verder gegaan met zijn verhaal..."Er komt zo een vriend van me langs, om een pakketje op te halen..ik had geen tijd meer om het zelf af te geven...Het is een grote gozer, zwart haar, donker, zware stem, breed gebouwd, z'n naam is Hicham...Het pakketje ligt in de onderste la van de grote kast in de woonkamer..Als hij komt kun je het dan even aan hem geven"...."Ja, is goed..ik geef het wel..."....het bleef eventjes stil en wat hij toen zei vond ik een beetje vreemd, maar ik dacht er niet zo bij na..."Niet openmaken hè, het is gewoon iets voor me werk...", hij was me net voor toen ik antwoord wilde geven..."trouwens, ik heb reserveringen gemaakt..we gaan vanavond uit eten met wat collega's van me oké", ik kon toen geen nee zeggen, dus ik stemde toe en verbrak de verbinding...ik keek besluitloos voor me uit...ik was nieuwsgierig van aard en had ook zo de neiging om het pakketje open te gaan maken en te kijken wat erin zat....ik bleef meer als een halfuur de mogelijkheden af te wegen....en zonder er nog langer over na te denken stond ik op en liep naar de woonkamer...ik opende de onderste la van de kast en trof inderdaad een pakketje aan...het was redelijk groot en wel heel erg goed ingepakt...ik pakte het op en liep naar de bank...wat zou erin kunnen zitten...het was op zich niet zo heel erg zwaar...opnieuw zat ik daar en opnieuw kon ik geen besluit nemen....Faudel zei dat ik het niet moest openmaken, vertrouwde ik hem niet ofzo....maar Faudel zou toch moeten weten, dat wanneer hij mij iets verbied te doen of mij iets afraad te doen, ik het juist altijd doe...
Ik schrok op uit mijn gedachten door het geluid van de deurbel...ik legde snel het pakketje op tafel en ging me badjas halen...ik deed voorzichtig de deur open..."Ben jij Lena", de man had een zware stem en hij oogde niet bepaald vriendelijk..."Jah, dat ben ik...", het kwam er haast stotterend uit...ik keek naar zijn gezicht en het kwam me vaag bekend voor...."Faudel heeft je als het goed is gebeld, ik kom het pakketje ophalen"...Faudel's beschrijving klopte..."Wat is je naam", ik had ook net zo goed kunnen vragen of hij hicham was, maar ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor het feit dat ik het aan de verkeerde persoon had gegeven ofzo...hij vond de vraag ook vreemd, maar antwoordde toch..."Hicham"...ik knikte..."momentje", ik liep naar binnen en pakte het pakketje op...ik bleef er twijfelend naar kijken, ik hoorde zijn zware stem, hij was dus samen met iemand anders...ik draaide me om en liep terug...ik wilde het hem net aanreiken toen ik schrok van het gezicht dat ik zag....hij was net zo opgeschrokken van mij, dat we elkaar even bleven aanstaren...het was hicham met zijn harde stem, die ons deed wakker schudden....hij kuchte.."is alles in orde"...we knikte tegelijk..."je hebt waar je voor bent gekomen, kan ik mijn slaap nu gaan voortzetten...van mijn angstige houding van net, was niks meer te verkennen....ik wist dat ik weinig aanhad en hij bleef ook met grote ogen naar me staren...zijn neus was nog steeds rood en een klein beetje opgezwollen....net voordat ik de deur dicht wilde gooien, zei ik nog snel..."Ik zei toch dat de zwelling vandaag wel weg zou zijn...Kijk uit voor de deur hè, ik zou niet willen dat je hij weer tegen je neus aankomt", met een grijns liet ik de deur uit mijn handen vallen en ging terug naar bed....
Ik bleef maar denken aan die jongen, die jongen die mijn interesse had getrokken...Het gebeurde niet zo vaak dat een jongen mijn aandacht zo trok....met moeite stond ik op uit bed...Ik kleedde me om, ik had een stagegesprek vandaag en ik zag er enorm tegen op...De stage was al zo goed als geregeld, maar ik moest nog wat formulieren ondertekenen...Ik zag er niet slecht uit en ik gebruikte dat dan ook volop in mijn gesprekken....Ik was dan ook blij dat ik kreeg te horen dat ik een mannelijke stagebegeleider kreeg toegewezen, ik had hem nog niet gezien, maar aan de telefoon klonk hij vriendelijk....Maar goed, de reden dat ik geen zin had om te gaan, was de kou buiten...Het was hartje winter en niet bepaald lekker om naar buiten te gaan, bovendien leek het erop alsof het zou gaan regenen...ik besloot om Faudel's auto te pakken en zo naar me stage te gaan...
Meteen toen ik de auto uitstapte, voelde ik de ijskoude wind, die zich door mijn dikke winterjas heen boorde...Ik liep snel naar binnen en besloot om een kop koffie te nemen voordat ik naar m'n gesprek toeging...Opnieuw moest ik weer denken aan die ene mooie jongen...Zuchtend probeerde ik de gedachte aan hem, weg te drukken, maar het lukte niet...ik bleef maar denken aan zijn lieve koppie...Nog half dromend en fantaserend over hoe onze volgende ontmoeting zou zijn, draaide ik me om en botste tegen iemand op...Van schrik liet ik de koffie uit mijn handen vallen, toen ik de jongen zag die voor me stond...Hij had op zijn beurt wat bladeren uit zijn hand laten vallen en keek mij net zo verbaast aan...Hij herstelde zich echter snel en knielde om zijn spullen op te rapen...Vloekend hield hij de met koffie druipende formulieren voor mijn neus..."kijk de volgende keer eens wat beter uit ja"...ik bleef hem verbijsterd aankijken...Zat ik net nog te bedenken hoe het zou zijn als ik hem weer zou zien, nu stond hij voor me neus...Iedere keer als ik hem zag, deed ik wel iets verkeerds...hij gunde me niet eens een blik en liep weg, en liet mij nog steeds verbijsterd achter...ik riep nog snel een sorry, maar ik betwijfelde of dat hij het had gehoord...Ik keek eerst naar de plas koffie waar ik in stond en vervolgens naar de vrouw aan de balie...Met een geïrriteerde blik, zei ze dat ze wel een schoonmaker zou roepen...Ik besloot om maar snel naar mijn gesprek te gaan, voordat ik te laat zou komen...ik werd doorverwezen naar een kamertje en toen ik binnenkwam zat er nog niemand...ik moest denken aan de jongen van net, zou hij hier werken...Wat was de wereld klein zeg...Alles leek ineens zo toevallig allemaal...Ik werd uit mijn gedachten wakker geschud, door een vrouw die de kamer binnen kwam..."Hallo, jij moet Lena zijn"...ik knikte, maar begreep het niet, ik had toch een man aan de telefoon gehad....ze begreep mijn verwarde gezicht en begon meteen met uitleggen..."Johan, de man die jij hebt gesproken aan de telefoon, is tijdelijk uit zijn functie gezet...hij kan jou daarom niet begeleiden tijdens je stage...Dat maakt op zich niet uit, er zijn genoeg andere mensen die het kunnen doen, we hebben dan ook iemand anders aangewezen...", nog voordat ze haar zin kon afmaken, ging de deur open...."Angela, ik heb geen tijd om één of andere kleuter te moeten gaan meesleuren, terwijl ik omkom in het werk", hij was zo druk met het lezen van wat documenten die hij in zijn handen had, dat hij niet eens opkeek tot de vrouw die kennelijk Angela heette zachtjes kuchte...Hij keek snel naar haar en toen hij mij zag zitten, werden zijn ogen groot...kleuter haha..... ik zou hem wel eens laten zien wie hier de kleuter was.. ik stond op en keek hem met een dodelijke blik aan..."Kleuter?..Noemde jij mij nou een kleuter"...nog steeds vol verbazing stotterde hij..."Jij bent de nieuwe stagiaire"...zonder hem nog aan te kijken, draaide ik me om naar Angela..."Deze jongenman, zal vast en zeker goed in zijn werk zijn, maar ik zou het zeer op prijs stellen als mij een andere begeleider werd aangewezen...Ik zou het zeer fijn vinden met iemand te werken die mij geen kleuter noemt..."...ik zag de vrouw moeizaam kijken van de een naar de ander...de stilte die was ontstaan, werd onderbroken door zijn harde lach..."Het is al goed Angela, ik denk dat ik deze opdracht nog wel eens leuk zou kunnen gaan vinden...Ik red me hier wel, kun je even mijn afspraken voor deze ochtend verzetten..", hij keek haar niet meer aan en wenkte mij..."Loop maar mee, naar m'n kantoor", ik keek de vrouw een beetje twijfelend aan, maar ze gaf me een klopje op me schouder en zei met een glimlach..."Hij kan af en toe een beetje chagrijnig zijn, maar over het algemeen is hij een prima kerel...Het is een leuke collega, je zal het naar je zin hebben met hem...", snel pakte ik mijn tas op en liep achter hem aan...waarom moest ik nou perse bij hem terecht komen...ik vond hem leuk, maar hij was tegelijkertijd zo arrogant...ik liep zijn kantoor in, het was redelijk groot, zonder naar me te kijken, wees hij naar de stoel die voor hem stond..."ga zitten"...ik deed maar wat hij zei en ging voor hem zitten...."Zo, dus jij bent Lena...Ik heb een heleboel over je gelezen", duidend op de documenten die hij voor zich had liggen.."Ik had eigenlijk een Nederlandse verwacht, of in ieder geval..Ik had jou niet verwacht...We moeten ophouden met elkaar zo te ontmoeten..."...de blik in zijn ogen, vertelde me in ieder geval dat hij het me niet makkelijk zou maken..."hoe gaat het met je neus", ik keek hem arrogant en spottend aan...maar hij liet zich niet van de wijs brengen door mijn houding..."Vriendin van Faudel..."?...ik schudde mijn hoofd..."Nee, ik ben zijn vriendin niet..."...hij deed zijn best om zijn opluchting te verbergen, maar ik merkte het toch op...."Zusje"?....even leek het alsof ik iets van angst hoorde in zijn stem...opnieuw schudde ik mijn hoofd...."Soort van nichtje, goede vriendin", ik haalde mijn schouders op..het was voor het eerst dat ik iemand moest uitleggen wat ik was van Faudel, nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn...."En jij..?vriend van Faudel", nu was het mijn beurt om hem vragend aan te kijken...hij lachte even en schudde toen zijn hoofd..."Mijn broer en wat vrienden van mij doen zaken met hem, verder ken ik hem niet zo goed, maar heb genoeg over hem gehoord...Moest mijn broer vanmorgen even langsbrengen, het laatste wat ik had verwacht was jou te zien", terwijl ik zijn kantoor aan het bekijken was, nam hij mij van top tot teen op..."Wat is je naam eigenlijk"?,vroeg ik hem, terwijl ik nog steeds zijn kantoor aan het bestuderen was "Issam", hij stond op, "maar genoeg geklets, tijd om aan het werk te gaan...Luister goed, ik zeg dit maar 1x , ik ben niet van plan om als een moeder achter je reet aan te zitten..je doet wat ik zeg en zorgt dat wanneer ik iets van je wil, ik het ook krijg...op tijd!...begrepen"?