Öylece kafam yerde bekliyordum, hâlâ kafamda kimin benle ne derdi olabilir sorusu dönüyordu. Gelen ağır kapı sesi ile sıçradım, içeri aşırı kötü kokuyordu. Eski püskü bir yerdi. İçeri giren yüzünün yarısı maskeli olan bir adam yanıma yaklaştı. Elinde kalın bir sopa vardı. Korkuyla hareket ediyordum,ve en sonunda yere düştüm sandalye ile. Adamın iğrenç kahkahası etrafı doldurdu ve sandalyemi kaldırdı. Saçlarımla oynayıp yüzümdekileri geriye atıyordu.
Bir süre sonra içeriyi bir koku sardı,o pis kokuyu örten bir kokuydu. Çok tanıdıktı. Heyecanla ve korkuyla etrafıma bakınıyordum. Adam arkama geçti ve ellerini omzuma koydu. "Sana bir sürprizim var" dedi dalga geçer ses tonuyla. Karşıma benim gibi elleri kolları bağlı biri oturtuldu, yüzü kapalıydı. Ve maskesini açtılar.
Yüzü kanlı her yeri yara bere içinde olan Emre'yi gördüğümde gözlerim doldu, çırpınmaya başladım. Ağlamaya başlamıştım bile. Adam beni tutuyor öylece gülüyordu. Omuzlarıma baskı uyguladığı için canım yanıyordu. Kafamı eğip ağlamaya devam ettim. "Son kez sevdiğini gör istedim, benim yüzümden ayrıldınız ama bu sonu görmen gerektiğini düşündüm" dedi ve devam etti "Yoksa ikinizin birbirinizi görmemeniz için elimden geleni yapacaktım" dedi. Gözyaşlarım akıyordu hâlâ,ne diyeceğimi bilmiyordum. Sadece bedenimi saran bir titreme vardı, korkuyordum. Yüreğim çok acıyordu, cidden son kez mi dokunmaya öpmeye kıyamadığım yüzünü görecektim? Arkamdaki adam yanıma geçti ve Emre'nin arkasındaki adamlara kafasıyla işaret verdi. Biri belindeki silahı çıkardı ve Emre'nin kafasına tuttu. Yanımdaki adam gözlerimi eliyle kapattı ve bir kaç el silah sesi duyuldu.
Öldüğümü düşündüm, sevdiğimi tekrar kaybederken öldüğümü düşündüm. Onu tekrardan elimden kaybediyordum,ve hiç bir şey yapamıyorum. Etrafı saran bir karanlık var,onun dışında ne bir renk ne bir ses,ne bir insan ne bir hayvan. Sadece karanlık,koca karanlık ile tek başımayım. Bu karanlığı ne kadar yürüsemde aydınlatamıyordum. Onun ışığına ihtiyacım vardı,bu karanlıktan tekrar beni çıkarmasına.