________________
ដល់ពេលយប់ ក្នុងបន្ទប់ដ៍ធំទូលាយ កំពុងតែមានមនុស្សប្រុសមួយគូរ គេងអោបគ្នាលើគ្រែយ៉ាងស្អិតរមួត។ នាយសង្ហាប្រាស់ខ្លួន ហើយក៏ភ្ញាក់ឡើង ព្រោះនាយមានអារម្មណ៍ថាឃ្លាន ដោយសារតែមិនបានញាំអាហារពេលល្ងាច រវល់តែប្រដៅក្មេងខ្លះអស់ 2 3ម៉ោង។
« អ្អឹម!! »នាយសង្ហា ក្រហឹមដើម.ក.នឹងងាកសម្លឹងមើលមុខរាងតូច ដោយការគិតជាច្រើន។
«សុំទោស!! ចាំយើងបន្តិចណា យើងត្រូវការពេលវេលាខ្លះ » ជុងហ្គេន លើកដៃអង្អែលសក់នាយតូចថ្នមៗ ។
« ហ្ហឹម~~~» នាយដកដង្ហើមធំ បន្ធូរភាពតានតឹងនៅក្នុងចិត្ត នឹងងើបអង្គុយផ្អែកក្បាលខ្នងទៅក្បាលគ្រែ។ ហើយនឹកឃើញដល់រឿងអតីតកាលរបស់ខ្លួន
+កាលពី2ឆ្នាំមុន÷
នៅក្នុងសួនច្បារដ៏ស្រស់ស្អាត កំពុងតែមានសង្សារមួយគូរ បណ្តើរគ្នាទាំងសើចសប្បាយ រីករាយនឹងពេលវេលា ដែរបាននៅក្បែរមនុស្សជាទីស្រឡាញ់រៀងៗខ្លួន។
« ជុង! អូនសប្បាយចិត្តណាស់ ថ្ងៃនេះ! បងដឹងទេ ថាអូនចង់នៅក្បែរបងបែបនេះរហូត មិនចង់ឃ្លាតទេ »ស្រីស្អាត ម៉ូរី និយាយឡើងទាំងញញឹមញញែម ក៏សប្បាយចិត្តខ្លាំងដែរបានរស់ជាមួយ នាយក្រាស់ជាសង្សារ។
« តែប៉ាអូនមិនសប្បាយចិត្តទេ បើពួកយើងនៅតែបន្ត គាត់ច្បាស់ជា បំបែកពួកយើងទៀតមិនខាន » នាយសង្ហា ដែរគ្មាននរណាក្រៅ ពីជុងហ្គេន តបទៅម៉ូរីន ទាំងភិតភ័យនឹងការកើតទុក្ខ។ ព្រោះថាប៉ារបស់នាង មិនពេញចិត្តនាយឡើយ គាត់តែងតែតាមបំបែកនាយនឹងនាយជារឿយៗមកហើយ។
« បងកុំបារម្ភអី គាត់គ្មានថ្ងៃអាចបំបែកពួកយើងឡើយ បើសិនជាពួកយើងនៅតែស្រឡាញ់គ្នា នៅជំនះ » ម៉ូរីន ញញឹមនិយាយលួងនាយសង្ហា
« តែបងក្រណាស់ បងក្របែបនេះ តើអូនព្រមទទួលយកបងដែរឬ? បងគ្មានអ្វីច្រើនឡើយនៅពេលនេះ » ជុងហ្គេន ឲនមុខចុះ គិតដល់ជីវភាពរបស់ខ្លួន វាមិនអាចប្រៀបស្មើនឹងម៉ូរីនឡើយ ព្រោះនាងជាកូនអ្នកមាន។
« អូនស្រលាញ់បង គឺជាបង មិនថាបងធ្លាក់ខ្លួនដល់កម្រិតណា ក៏អូននៅតែស្រលាញ់បង »ម៉ូរីន និយាយចេញពីបេះដូងបរិសុទ្ធ ស្នេហា ក្តីស្រឡាញ់ដែរនាងមានចំពោះ ជុងហ្គេន គឺធំធេងណាស់ ក៏ស្មោះស្មាក់ផងដែរ។
« បងអរគុណណាស់ »នាយសង្ហា អោបសង្សារជាទីស្រឡាញ់ ស្រឡាញ់នាងខ្លាំងបំផុត ។
« លី ម៉ូរីន!!! » ភ្លាមនោះ សំឡេងមាំបន្លឺឡើង កាត់ចង្វាក់អ្នកទាំង2 ម៉ូរីនងាករកប្រភពសំឡេង ដោយដឹងច្បាស់ថាជានរណា។
« លោកប៉ា! »ម៉ូរីន ចាប់ផ្តើមភ័យ ឃើញវត្តមានប៉ារបស់នាងនៅទីនេះ វាគ្មានអ្វីឡើយ ក្រៅពីតាមមកបំបែកនាងនឹងជុងហ្គេន។
« លោកពូ! »ជុងហ្គេនស្រវ៉ាចាប់ដៃសង្សារបណ្តូរចិត្តជាប់ ទាំងភ័យខ្លាច ព្រោះនាយដឹងច្បាស់ណា ថាបន្តិចទៀតនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង។
« ប៉ាប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងហើយ ថាឪ្យឈប់ទាក់ទងនឹងអាក្ររហាមនេះ! ហេតុអ្វីឯងមិនស្តាប់ប៉ា?? ឯងមានគូរដណ្តឹងរួចហើយណា ម៉ូរីន!» លោកលី ស្រែកទោកាន់កូនស្រីទាំងខឹងសម្បារ គាត់ស្អប់ជុងហ្គេនខាំ្លងបំផុត ព្រោះនាយជាអ្នកក្រ គាត់មិនចង់ឲ្យកូនស្រីលំបាកឡើយ ទើបតាមបំបែករហូតបែបនេះ។
« លោកប៉ា តែកូនអត់ស្រឡាញ់អីុយ៉ុនទេ កូនស្រឡាញ់បងជុង កូនសុំអង្វរលោកប៉ា សូមកុំបំបែកពួកយើងអី ហ្ហឹក .ហ្ហឹក លោកប៉ា!! » ម៉ូរីន ចាប់ផ្តើមអង្វរអ្នកជាឪពុកទួសដឹងថាគ្មានបានផលអ្វីក៏ដោយ អីុយ៉ុជាគូរដណ្តឹងរបស់នាង ដែរលោកលីរៀបចំឪ្យ ព្រោះគេនោះអ្នកមាន ចរិកក៏ល្អផងដែរ។
« មែនហើយលោកពូ កុំបំបែកពួកយើងអី ពួកយើងស្រឡាញ់គ្នាណាស់ ខ្ញុំមិនអាចរស់ខ្វះនាងបានទេលោកពូ »ជុងហ្គេន លុតជង្គង់ចុះលើកដៃសំពះសុំអង្វរកដល់លោកលីជាឪពុករបស់សង្សារនាយ
« បើរស់ខ្វះកូនយើងមិនបាន ក៏ងាប់ទៅ! ឥលូវនេះឯងមានស្អីខ្លះនៅក្នុងខ្លួន ក្រៅពីសំបកកាយ! បើកូនយើងនៅជាមួយឯង តទៅថ្ងៃមុខកូនយើងនឹងវេតនារកសីុមិនបានហើយ យើងដាច់ខាតគ្មានថ្ងៃព្រមឲ្យនាងលំបាកជាមួយអាក្រដូចឯងទេ ពួកឯងនាំអ្នកនាងតូចទៅវិញ» លោកលី ស្រែកថាឪ្យនាយសង្ហា ដៀលនាយកប់ៗមាត់មិនរអា មុននឹងបញ្ជាកូនចៅ2 3នាក់ចាប់ម៉ូរីនយកទៅ។
« អត់ទេ! ហ្ហឹក!ៗ ជុងជួយអូនផង ហ្ហឹ.ហ្ហឹ លែង.លែងយើងទៅ បងជុង ហ្ហឹកៗ » ម៉ូរី រើបម្រះភ្លាមៗ យំស្រែកអស់ពីចិត្ត ព្យាយាមស្រែកហៅជំនួយពីសង្សារបណ្តូលចិត្ត
« ម៉ូរីនៗ ទេកុំយកនាងទៅអី ម៉ូរីន! ហ្ហឹក.ហ្ហឺ លោកពូ កុំយកនាងចេញពីខ្ងុំអី ខ្ងុំអង្វរ ខ្ងុំសុំអង្វរលោកពូ ហ្ហឹកៗ » ទឹកភ្នែកកូនប្រុស ស្រក់ចុះមកមលែងខ្មាស់ ព្យាយាមនិយាយអង្វរកលោកលី ដោយការឈឺចាប់
« ពួកឯង! វាយវាឪ្យងាប់ទៅ! »បញ្ជារទៅកូនរួច បុរសវ័យចំណាស់រើងអើងវណ្ណៈក៏ដើរចេញទៅ ដោយមិនអាណិតអាសូរដល់នាយសង្ហាឡើយ។
ដឹបៗ អូយ~ដឹប.
« អត់ទេ កុំវាយគាត់ ហ្ហឹកៗ កុំវាយគាត់អី ហ្ហឹកៗ ជុង~~» ម៉ូរីន ស្រែកឡើងទាំងអាណិតសង្សារ ដែរត្រូវគេទាត់ធាក់មិនប្រណី រហូតបែកឈាមពេញនឹង ម៉ូរីនស្រែកយំ សែនអាណិតដល់មនុស្សប្រុសជាទីស្រឡាញ់ រួចហើយក៏សន្លប់បាត់ស្មារតី។
« អូយ៎! អួយៗ ដឹបៗ »នាយសង្ហា អោបខ្លួនមាំដេកដួលលើសួនច្បារ ទាំងឈាមហូររហាច តាមមាត់ តាមត្រចៀក តាមច្រមុះ រួមទាំងក្បាលទៀតផង ឃើញហើយគួរឪ្យអាសូរណាស់។
« វាងាប់ហើយទេដឹង? »Man ម្នាក់និយាយឡើង សម្លឹងមើលនាយក្រាស់ដែរស្ងាត់ស្ងៀម
« ប្រហែលហើយ មោទៅវិញកុំទៅខ្វល់ងាប់ក៏ល្អហើយ » Man2 ក៏និយាយឡើង ហើយក៏នាំគ្នាចេញទៅអស់ ទុកឪ្យនាយក្រាស់ដែររបួសពេញខ្លួនដេកលើស្មៅនៃសួនច្បារ នាយមិនទាន់ស្លាប់ឡើយគ្រាន់តែតែសន្លប់ប៉ុណ្ណោះ។
+បច្ចុប្បន្នកាល
ក្រោយនឹកឃើញដល់រឿងនេះហើយជុងហ្គេនកាន់តែឈឺចាប់ លែងសើចអី បើមិនបាន រ៉េនជាជំនិតដើរកាត់សួននោះហើយជួយនាយទេ កុំអីពេលនេះនាយប្រហែលជាដេកក្នុងដីបាត់ទៅហើយ ។ ក្រោយជាសះស្បើយរបួសអស់ នាយក៏ចាប់ផ្តើមរកស៊ី អស់រយៈ1ឆ្នាំ ទើបអាចខ្លាចជាCEOដ៏មានប្រជាប្រិយភាពវិញបាន ហើយនាយក៏ព្យាយាមតាមរកម៉ូរីនដែរ តែបានត្រឹមខូចចិត្តស្អិតទ្រូង ព្រោះនាងបានរៀបការ នឹង អីុយ៉ុន តាមបំណងលោកលី បាត់ទៅហើយ ថែមទាំងមានកូន នឹងរើទៅរស់នៅឯបរទេសបាត់ទៀតផង។
« រីន! បងនឹកអូនណាស់! បងដឹងថាអូនធ្វើទាំងបង្ខំ បងដឹងថាអូននៅតែស្រឡាញ់បង តើពេលនេះអូនយ៉ាងមិចហើយ? សុខសប្បាយដែរឬទេ? គេធ្វើបាបអូនឬអត់? បងបារម្ភណាស់រីន » សំណួរគ្មានចម្លើយ នាយសង្ហាអង្គុយនិយាយម្នាក់ឯងទាំងខ្សោះៗ អួលដើមករហូតទប់ទឹកភ្នែកលែងជាប់ កន្លងទៅអស់2ឆ្នាំ នាយនៅនឹកដល់នាង នៅតែបារម្ភ គ្រាន់តែពេលនេះវាមិនដូចដំបូងៗ ដែរឈឺចាប់ស្ទើអស់ជីវិតឡើយ។ ដោយសារតែនាយនៅនឹករលឹកនាង ទើបនាយមិនទាន់ហ៊ានទទួលយករាងតូច ចិត្តនាយស្រឡាញ់ថេហីុ តែនឹកដល់ម៉ូរីន នឹងឃើញរឿងនេះម្តងៗ វាធ្វើឪ្យនាយឈឺចុកចាប់ណាស់។
« ហ្ហឹម~~! ថេហីុ កុំបារម្ភណា យ៉ាងណាពេលនេះយើងស្រឡាញ់ឯងហើយ គ្រាន់តែចង់ប្រើពេលខ្លះ ដើម្បីគិតមើលសិន! ពួកយើងស្គាល់គ្នាមិនទាន់បាន2ខែស្រួលបួលទេ យើងចង់ឲ្យបានយូរជាងនេះ » ជុងហ្គេន ដកដង្ហើមធំបន្តិច ក្រវាសទឹកភ្នែកដែរស្រក់ចុះរួចហើយ ហើយនិយាយតិចៗតែម្នាក់ឯង នឹងឪនទៅថើបសក់រាងតូចថ្នមៗ រួចហើយក៏ងើបដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ។
« ខ្ញុំនឹងរងចាំ! » ថេហីុ បើកភ្នែក ហើយទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះ នាយតូចនិយាយតែម្នាក់ឯងក្រោយនាយសង្ហាចូលបន្ទប់ទឹកផុត គេភ្ញាក់យូរហើយ ក៏ស្តាប់ឮទាំងអស់។
« រងចាំថ្ងៃមួយ! ថ្ងៃដែរលោកសារភាពផ្ទាល់មកកាន់ខ្ងុំ មិនមែនក្រោយខ្នងបែបនេះ ខ្ញុំដឹងហើយថាហេតុអ្វី លោកតែងតែនៅស្ងៀមមិននុយាយអ្វី ពេលខ្ងុំប្រាប់ថា ខ្ងុំស្រឡាញ់លោក ការពិតលោកនឹកឃើញដល់មនុស្សអាឌីតរបស់លោក » ថេហីុ សម្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកម៉ាត់ៗ និយាយបន្តទាំងក្តុកក្តួល ក៏រៀងរំភើបបន្តិច ដែរនាយក៏ស្រឡាញ់ខ្លួនវិញ តែក៏ឈឺអន់ចិត្តលាយលំគ្នា ។
បានបន្តិចនាយក្រាស់ក៏ចេញពីបន្ទប់ទឹកមកវិញដោយរុំអាវឃ្លុំ នឹងកាន់កន្សែងតូចមួយជូតញីសក់ ព្រោះនាយទើបតែងូតទឹក កក់សក់ហើយ។
« ភ្ញាក់ហើយ! ឃ្លានទេ? »នាយសង្ហា ចេញមកក៏ឃើញរាងតូចអង្គុយសំកុកលើគ្រែ ក៏សួរនាំ។
« ឃ្លាន! តែចង់ងូតទឹកសិន »ថែហីុ ធ្វើចរិតញិញក់ ដូចមិនបានដឹងអ្វីសោះនៅមុននេះ គឺលេងចរិកធ្វើដូចធម្មតា។
« បើចឹងទៅងូតទៅ ចាំចុះទៅញាំុបាយ!» នាយសង្ហា មិនបានខ្វល់ច្រើន ក៏ស្រដីប្រាប់ទៅថេហីុ នឹងដើរទៅបើកទូររាវរកខោអាវមកស្លៀកពាក់។
« ខ្ញុំដើរមិនរួចទេ ក៏ងូតខ្លួនឯងមិនកើតដែរ » ថេហីុ ឪនមុខចុះ និយាយបំណង់ចង់ឪ្យនាយសង្ហាបីខ្លួន នឹងងូតទឹកឪ្យខ្លួន។
« បើចឹងចាំយើងបី! ចាំយើងងូតទឹកឪ្យទៀត មោះ! » នាយសង្ហាប្រញាប់ស្លៀកពាក់ យល់បំណងនាយតូចច្បាស់ដូចថ្ងៃ ទើបស្របតាមគេ ណាមួយយល់ថាដោយសារតែខ្លួននាយដូចគ្នា។
« លោកធ្លាប់បី អ្នកណាមកពីមុនដែរទេ?? » ថេហីុ នៅក្នុងរង្វង់ដៃមាំ ក៏សួរទៅនាយ នឹងរងចាំស្តាប់ចំម្លើយឆ្លើយតប
«ធ្លាប់! »នាយសង្ហាមុខស្មើ ក៏ឆ្លើយដោយស្មោះត្រង់ថាធ្លាប់ រួចក៏នឹងឃើញ កាលនាយបីម៉ូរីន។
« ចុះធ្លាប់ងូតទឹកឪ្យអ្នកណាដែរទេ?? »រាងតូចឪនមុខចុះបន្តិចរៀងអន់ចិត្តដែរខ្លួនមិនមែនជាមនុស្សដំបូងដែរនាយបី មុននឹងសួរបន្ត
«អត់ទេ ឯងជាមនុស្សដំបូងហើយ ក៏ជាក្មេងដែរបិុនកេកកុក រករឿងឈឺក្បាល ដែរសម្រាប់យើង! » ជុងហ្គេន ដាក់រាងតូចចូលអាវទឹក នឹងនិយាយប្រាប់គេ ហួសដល់រឿងហួសចិត្តដែររាងតូចបិុងងរ បិុនរករឿង មិនចេះទំនេរ ។
« ហិហិ! »ឮបែបនេះ ថេហុីសើចលិបភ្នែកសប្បាយចិត្តវិញ ព្រោះដឹងថាខ្លួនជាមនុស្សដំបូងដែរនាយងូតទឹកដុះក្អែរឪ្យ យ៉ាងណាខ្លួននៅអស្ចារ្យជាង មនុស្សអាឌីតរបស់នាយ ។
ខ្យល់បក់មិនទៀងឡើយ បើថ្ងៃនេះវាបក់ទៅ ថ្ងៃណាមួយ ខ្យល់នោះនឹងបក់មកវិញ🙂
_______________
Jung Teaya 😚❤️