Aklına ben geldikçe ağlıyormuşsun, ben olsam ağlamazdım,
Her göz yaşı döktüğünde yine bana sövüyormuşsun, ben olsam sövmezdim,
Bana sövdüğünde içinde bir ateş yanıyormuş, ben olsam ateşi söndürürdüm,
Ama imkansızım, ne sen bensin nede bunları yaşıyorsun.
Gördüğünde beni eski anılarımız canlanıyormuş, bırak ölü kalsın,
İmkansız olduğun kadar da, bir o kadar ulaşılırsın,
Benliğini herkesten üstün sanıp, kendini bir şey sanırsın,
Ama zor hayalim, ne sen bunu anlarsın nede bunları yaşıyorsun.
Bensiz yolun ortasında, yapayalnız mı kalıyorsun? Kal yok tasam,
O yolun ortasında, sen değil miydin beni ıssızlığa bırakan?
Bilmiyorsun beni, ben kimler tarafından yolda yalnız bırakılan,
Ama benden uzak, ne sen bunun farkındasın nede bunları yaşıyorsun.