baby üzerinden ilerlediğim için şunu söylemek istiyorum burda dizideki gibi kızlar gece hayatına atılmayacak fakat ona benzer olaylar olacak <33
ve bazı okuyucularımın olması beni gerçekten mutlu etti keyifli okumalar diliyorum kitapla ilgili düşüncelerinizi belirtmeyi ve aklınıza takılan bir şey varsa sormayı unutmayın.💘
bu arada Brando gay değil sadece diğer erkekler gibi gördüğü her kıza atlamıyor
Lüks Range Rover'ın arka koltuğunda kafamı cama yaslamış Roma'nın Şubat ayı dolayısıyla olan kasvetli havasını izliyordum.
Şu anda ne Camilla ne de Niccolo beni darlıyordu çünkü bazı durumlarda sadece sessizleşip dışarıyı izlemeyi severdim ve bunu ikiside çok iyi biliyordu.
Bir kaç tane kahkaha sesi duymamla bakışlarımı camdan çekmiştim,Niccolo ve Camilla eski fotoğraflara bakıp birbirlerine gülümsüyorlardı.
O an hissettiğim acı ikiye katlanmıştı,en yakın arkadaşımın abisi ile yatarken tüm bu geçmişimizi hiçe saymıştım. Niccolo'ya olan takımtılılığım beni bu raddeye getirmişti.
Ama artık onun yattığı kız olmak istemiyordum,gerçekten beni istiyorsa Virginia ile değil benimle sevgili olmalıydı.
Bu durumu Camilla'ya anlatmakta vardı tabi,düşünceler beni boğarken telefonuma gelen mesajla eteğimin üstündeki ters çevrilmiş telefonu elime aldım.
Mesaj Brando'dandı.
Brando:
hey,nasıl gidiyor?
bugün okulda çok durgundun.
Brando ile arkadaş bile sayılmazdık fakat beni 2 hafta önce bahçede ağlarken görmüştü,o günden beri arada dertleşirdik.
İçimdeki ses Brando'nun bana karşı bir ilgisi olduğu yönündeydi fakat Niccolo'nun en yakın arkadaşıydı,bu yüzden bu saçma düşünceye fazla kulak asmıyordum.
Bizim Niccolo ile yattığımızı bizden başka bilen tek kişiydi,bunu öğrendiğimde Niccolo'ya kızmıştım fakat Brando'nun kimseye söylemeyeceğinden fazla emin olduğundan o bunu önemsemedi.
Mesaja yanıt vereceğim sırada araba durunca bende duraksadım,şöför arabadan inip arka koltuğu açtığında Camilla arabadan ilk inen kişi oldu.
Brando'nun mesajını görüldüde bırakmamak için arabadan inmeden önce klavyede parmaklarımı gezdirdim,arabadan inmeyişim Niccolo'nun dikkatini çekmiş olacak ki yanıma gelip kafasını telefonuma götürdü.
"Nico,dur."
Hafif kıkırdayarak onun dalgalı saçlarına parmaklarımı götürüp hafifçe çekiştirerek kafasını telefonumdan çektim,böylece ekranı daha net görebiliyordum.
"Ne zamandan beri mesajlaşıyorsunuz?"
Benim hafif kıkırdayarak söylediğim şeye o oldukça buz kesen bir ifadeyle soru yöneltmişti.
Kaşlarımı çattım, "Mesajlaşmıyoruz,sadece bugün beni kötü gördüğü için merak etmiş. O en yakın arkadaşın Niccolo." dedim.
Sevgili bile değildik,bile demek yanlıştı çünkü onun zaten bir sevgilisi vardı. Beni kıskanma hakkı yoktu.
"Olabilir,onunla konuşmanı istemiyorum."
Cevap vereceğim sırada telefonumu elimden hızlıca çekmesiyle aynı şekilde hızlıca arabadan indi,çantamı sırtıma takarak onun peşinden gittim.
"Niccolo! Şu siktiğimin telefonunu bana ver. Ben senin kız arkadaşın değilim,senin istediklerini yapmak zorunda da değilim."
Niccolo gözlerini kısarak bana döndü ve telefonu havaya kaldırıp salladı.
"Ne istiyorsun,Brando ile mesajlaşmak mı? O benim en yakın arkadaşım onunla konuşacak kadar sürtük olamazsın."
Sinirden artık dişleri gözükürken bana 'sürtük' demesi üzerine elinde telefonu alarak koşarak eve doğru gittim.
Camilla ayakkabılarını çıkarırken kapıya yaslanmış bana bakıyordu.
"Ne oluyor,neden bağırışıyorsunuz?" diyerek kolumu tuttu.
Dudaklarımı birbirine bastırdım, "Önemli bir şey değil Cami,Brando mesaj atmış ve Niccolo abilik iç güdülerini kullanıyor sadece." diyerek gülümsedim ve kendi ayakkabıma uzandım.
Camilla rahatlamış bir şekilde, "Ah takma,beraber büyüdüğümüz için senide kardeşi olarak görüyor ve doğal olarak korumaya çalışıyor." dedi.
Bir şey söylemedim,açıkcası ne diyeceğimi zaten bilmiyordum.
Niccolo'da arkamdan gelip ayakkabılarını çıkarttığında üçümüz içeri geçtik fakat ailesi ortalıkta gözükmüyordu.
Camilla cebinden telefonunu çıkarttı, "Markete gitmiş olabilirler,ben arasam iyi olacak." dedi ve mutfağa doğru adımlayarak annesini aradı.
Çantamı yavaşça bırakıp doğduğumdan beri geldiğim bu evdeki koltuklara yığıldım. Huzurumu bozan şeyse Niccolo'nun çantasını fırlatmasıydı.
"Bir kez olsun sakin olmayı dener misin?"
Gözlerimi kapatarak ona söylediğim şey sonrasında duyduğum tek şey sinir kahkahasıydı.
"Bu lanet konuyu şu an konuşmak istemiyorum."
Niccolo her zaman ki gibi kavgadan kaçarak merdivenlere yöneldi,odasına çıkacağı sırada Camilla mutfaktan çıktı.
"Görünüşe bakılırsa 3 gün boyunca yalnızız."