Unicode
တိမ်ယံအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာမိုးသားနဲ့သတိုးရာဇာတို့ကခြံရှေ့မှာရယ်မောပြုံးရွှင်ကာစကားပြောနေတာအားသူခပ်လှမ်းလှမ်းကနေကားကိုရပ်ကာလှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။
သူကြည့်နေတုန်းသတိုးရာဇာကမိုးသားခေါင်းကိုကိုင်ကာဆံပင်တွေကိုဖွလိုက်တာကြောင့်တိမ်ယံ့စိတ်ထဲဘာကိုအလိုမကျမှန်းမသိ။
သူ့ကားကိုတောင်မမြင်ရလောက်တဲ့ထိမွှန်နေကြတာပဲ။
''ငါသွားတော့မယ် မနက်ဖြန်ကျရင်လည်းအရန်သင့်လုပ်ထား ငါလာခေါ်မယ်''
''အင်းပါ ဘိုင့်ဘိုင်''
မိုးသားလည်းသတိုးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးခြံထဲဝင်ခဲ့လိုက်၏။
ပြီးတော့သူမကိုကို့ကားကိုမြင်ပါတယ်။တမင်မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တာ။
သူမအိမ်ထဲရောက်တော့မီးဖိုခန်းထဲဝင်ခဲ့ပြီးရေခဲသေတ္တာထဲကရေဗူးအားယူကာရေသောက်နေတုန်း နောက်ပါးဆီမှ
''မင်းဘယ်ကပြန်လာတာလဲ''
သူမကရေကိုသာဆက်သောက်နေပြီးသူ့အားဂရုမစိုက်တာကြောင့်တိမ်ယံစိတ်မရှည်စွာနဲ့သူမလက်ထဲကရေဗူးကိုဆွဲယူလိုက်ရာရေတွေကသူမကိုယ်ပေါ်ဖိတ်ကျကုန်ပြီးရေပါသီးသွားရလေသည်။
''အဟွတ် ဟွတ်''
''မိုးသား''
တိမ်ယံသူ့ကိုယ်သူပင်မသိလိုက်ပဲသူမပုခုံးအားကိုင်ကာစိုးရိမ်တကြီးခေါ်လိုက်မိ၏။
မိုးသားကသူ့လက်ထဲကိုဖယ်ချပစ်ပြီးသူ့ကိုပါတွန်းလွှတ်ကာ
''သွား လာမထိနဲ့''
''မိုးသားချို''
''ဘာလဲ မိုးသားကိစ္စတွေကိုဘယ်တုန်းကစိတ်ဝင်စားသွားတာလဲ''
''မေးချင်လွန်းလို့မေးနေတာမဟုတ်ဘူး ငါတို့ကပတ်ဝန်းကျင်နဲ့နေတာ မင်းအဲလိုသူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့အမြဲသွားလာနေ ကြာလာရင်ပတ်ဝန်းကျင်မှာပြောစရာဖြစ်မယ် မင်းနားလည်လား''
''ဂရုမစိုက်ဘူး အပြောခံရမှာမိုးသားလေ ကိုကိုမှမဟုတ်တာ အဲလိုဖြစ်ခဲ့ရင်တစ်လောကလုံးမှာကိုကိုကအပျော်ဆုံးဖြစ်နေမှာပဲမဟုတ်ဘူးလား ပြီးတော့သတိုးကသူစိမ်းမဟုတ်ဘူး သူနဲ့မိုးသားရဲ့ဆက်ဆံရေးကကိုကို့ထက်တောင်ပိုပြီးရင်းနှီးလေးနက်သေးတယ်''
''ဘာကွ!''
မိုးသားကသူ့ကိုစိတ်တိုခွင့်ပင်မပေးတော့ပဲသူ့ရှေ့ကထွက်သွားတာကြောင့်သူမိုးသားနောက်ကနေလိုက်သွားကာ
''မိုးသားချို မင်းရပ်စမ်း''
''......''
''ငါခေါ်နေတာမကြားဘူးလား''
''......''
''မိုးသားချို!''
တိမ်ယံသူမကိုအမီလိုက်ပြီးသူမရှေ့ကျော်တက်ကာ
''မင်းနားလေးနေလား''
မိုးသားသူမရှေ့ပိတ်ရပ်နေသောကိုကို့အားမကျေမနပ်ကြည့်ကာ
''ဖယ်နော်''
''အောင်မာ လေသံကိုက မင်းကဘာလဲ အားကိုးရှိလို့ငါ့ကိုခုလိုကလန်ကဆန်ပြန်လုပ်နေတာလား''
''ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ဖယ်စမ်းပါ''
မိုးသားကိုကို့အားတွန်းဖယ်လိုက်ပေမယ့်ကိုကိုကနေရာကနေရွေ့မသွားပဲနှစ်ယောက်သားလှေကားထိပ်မှာပဲတစ်နေကြလေ၏။
''မင်းကိုငါကြည့်နေတာကြာပြီနော်မိုးသားချို မင်းတစ်နေ့တစ်ခြားအချိုးတွေပြောင်းပြောင်းလာတာ''
''အဲဒါကိုကိုလုပ်တာပဲလေ မိုးသားခုလိုဖြစ်သွားရတာကိုကို့ကြောင့်ပဲ ကိုကိုမြဲမြဲမှတ်ထားလိုက် ခုရှေ့ကဖယ်''
တိမ်ယံသူ့ရင်ဘတ်ကိုလာတွန်းတဲ့မိုးသားလက်အားဆွဲဖယ်ပြီးပုတ်လိုက်ရာမိုးသားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကပါနောက်သို့အနည်းငယ်လန်သွားပြီးခြေထောက်ကပါချော်ထွက်သွားရလေ၏။
''ဟင်...''
''အားးး''
မိုးသားနောက်ကိုပြုတ်ကျပြီလို့ထင်သွားပေမယ့်ကိုကိုကသူမလက်ကောက်ဝတ်အားဆွဲထားပြီးသူမကိုယ်လေးအားဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။
ထိုသို့လုပ်လိုက်မှအခြေအနေကပိုဆိုးသွားရကာနှစ်ယောက်သားဖက်လျက်ဖြင့်လှေကားပေါ်မှဒလိမ့်ကောက်ကွေးပြုတ်ကျတော့သည်။
မိုးသားခန္ဓာကိုယ်ကသူ့တစ်ပွေ့စာပဲရှိတာမို့သူမိုးသားသားခပ်တင်းတင်းဖက်ကာသူမခေါင်းကိုပါထိခိုက်မသွားအောင်သူ့လက်နဲ့ကာထားပေးလိုက်ပေမယ့်လည်းသူကိုယ်တိုင်ကတော့အတော်လေးအီသွားရလေ၏။
''ဒုတ်''
''အ့!''
လှေကားအောက်ခြေကိုရောက်သွားတော့သူကမိုးသားအောက်ရောက်သွား၍ခေါင်းနဲ့ကြမ်းပြင်ကသွားဆောင့်သည်။
မိုးသားလည်းမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရာမှကပြာကယာဖွင့်ကြည့်တော့ကိုကိုကသူမအောက်မှာရောက်နေပြီးမျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့၍သူ့နောက်စေ့ကိုလည်းကိုင်ထားတာမို့ သူမကိုကို့ပေါ်မှကုန်းရုန်းထကာ
''ကိုကို ကိုကိုဘာဖြစ်သွားသေးလဲ''
''ငါ့ခေါင်းနဲ့ငါ့ခါး''
မိုးသား ကိုကို့အားဆွဲထူလိုက်ပြီးကိုကိုခေါင်းကိုကြည့်ကာ
''သွေးတော့မထွက်ဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆေးခန်းသွားကြမလားဟင် အတွင်းကြေဖြစ်သွားရင်ဒုက္ခရောက်မယ်''
''မသွားဘူး ဘာမှမဖြစ်ဘူး ငါ့ကိုထူ''
မိုးသားကိုကို့အားဆွဲထူပေးလိုက်ပြီး
''ခါးကရောအရမ်းနာသွားတာလား''
''စကားများမနေပဲငါ့ကိုအခန်းထဲတွဲခေါ်သွား''
''အင်းအင်း''
မိုးသားမှာခုနကစိတ်တိုနေတာတွေကဘယ်ရောက်မှန်းမသိပဲကိုကို့ကိုသာစိုးရိမ်မိတော့သည်။
သူတို့အခန်းထဲရောက်တော့တိမ်ယံကအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး
''ဆေးသွားယူ ငါ့ကိုဆေးလာလိမ်းပေး''
''ဟမ်''
''ဘယ်နှစ်ခါပြောရမှာလဲပြော''
ကိုကို့ဆီကခုလိုစကားကြားရတော့သူမ အံ့သြမိတာပေါ့လေ။
''အင်း ခုသွားယူလိုက်မယ်''
သူမအခန်းထဲကထွက်သွားပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲဆေးဗူးလေးကိုင်ကာသူ့အခန်းထဲပြန်ရောက်လာလေ၏။
''ရပြီကိုကို ဘယ်နားနာတာလဲ''
သူပက်လက်အနေအထားမှမှောက်ခုံပြောင်းအိပ်လိုက်ပြီးသူ့အင်္ကျီကိုလှန်ပေးကာ
''ဒီနား''
သူမကုတင်ပေါ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးဆေးဗူးလေးကိုဖွင့်ကာကိုကိုပြတဲ့နေရာအားဆေးလိမ်းပေးလိုက်၏။
''အာ့! အသာလုပ်ဟ နာတယ်''
''ဥုံဖွ ဥုံဖွ မိုးသားဖြေးဖြေးပဲလိမ်းပေးမယ်နော်''
ဆေးအလိမ်းခံနေရင်းမှကိုကိုက
''မင်းရော ဘယ်နားနာသွားသေးလဲ''
''ဟင့်အင်း မိုးသားဘာမှမဖြစ်ပါဘူး''
''အင်း''
သူမစိတ်ထဲမှာတော့ကိုကိုခေါင်းထိပြီးများရူးသွားသလားဟု...။
💙💙
ကိုကိုကခါးနာတာသိပ်မပျောက်သေး၍ဆိုင်ကိုမသွားတာကြောင့်သူမလည်းအလုပ်သွားဖို့အခက်တွေ့နေပြီပင်။
သူမမျက်နှာပူစွာနဲ့ပဲမနွေဦးကိုဖုန်းလှမ်းဆက်ကာခွင့်တိုင်လိုက်၏။
''မမ မိုးသားလေ ဒီနေ့တစ်ရက်ခွင့်ယူလို့ရမလားဟင်''
မနေ့ကမှအလုပ်ဝင်တာကိုဒီနေ့ခွင့်ယူတယ်ဆိုတော့အလုပ်ရှင်အဖို့စိတ်တိုချင်စရာပေမယ့်မနွေဦးက
''ရတယ်မိုးသား ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ညီမလေးအဆင်ပြေမယ့်ရက်မှလာခဲ့''
''ရှင်..ဟို မမမိုးသားကိုစိတ်မဆိုးဘူးလားဟင်''
''စိတ်ဆိုးစရာဘာရှိလို့လဲကွယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မနက်ဖြန်လည်းလာလို့မရသေးရင်ပြောနော်မိုးသား''
''ဟုတ်မမ ဟုတ်ဟုတ်''
''အေးအေး အဲဒါဆိုဒါပဲနော်''
''ဟုတ်''
သူမဖုန်းချပြီးတာနဲ့လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ကာဝရန်တာမှထွက်လာခဲ့လိုက်၏။
ကိုကို့အတွက်မနက်စာပြင်ပေးရဦးမည်လေ။
တစ်ချိန်လုံးသူမလက်နဲ့ထိထားတာဆိုမစားချင်ဘူးဆိုပြီးကြွေးကြော်ထားတဲ့သူကအခုသူမအားမုန့်ဟင်းခါးချက်ကျွေးပါဆို၍မိုးသားမှာမနက်အစောကြီးထပြီးလိုအပ်တာတွေကိုဈေးမှာသွားဝယ်ရသေးသည်။
ကိုကို့စိတ်ကသူမလိုက်မမီအောင်ကိုနားလည်ရခက်၏။
______________
သူမအားလုံးချက်ပြုတ်ပြီးတာနဲ့ကိုကို့အတွက်မုန့်ဟင်းခါးထည့်ယူကာအိမ်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
''ကိုကို မနက်စာစားလို့ရပြီ''
သူမလက်ထဲကမုန့်ဟင်းခါးပန်းကန်အားစားပွဲပေါ်တင်ရင်းပြောလိုက်တော့ကိုကိုကအိပ်ရာမှထကာကျောအောက်မှာခေါင်းအုံးခုကာမှီထိုင်ပြီး
''ငါကဒီအတိုင်းစားရမှာလား''
''ဒီတိုင်းမစားလို့ဘယ်လိုစားချင်လို့လဲ''
''ငါဇွန်းမကိုင်နိုင်ဘူး''
''ဟမ်...ကိုကိုနာတာခါးလေ ဒါပေမယ့်ဘာလို့...''
သူမစကားမဆုံးခင်သူကရှေ့ကပိတ်ကာ
''စကားမပေါနဲ့''
ပြောပြီးသူမုန့်ဟင်းခါးပန်းကန်ကိုမေးဆတ်ပြလိုက်တော့မိုးသားကကုတင်မှာဝင်ထိုင်၍ပန်းကန်ကိုလှမ်းယူကာမျက်နှာလေးအနည်းငယ်စူပုပ်၍
''ပါးစပ်ဟ''
သူပါးစပ်ဟပေးလိုက်တော့မိုးသားကခွံ့ကျွေးမလို့လုပ်တုန်းခြံရှေ့မှကားဟွန်းတီးသံကိုကြားလိုက်ရ၍မိုးသားကတစ်ခုခုကိုသတိရသွားဟန်နဲ့လက်ထဲကပန်းကန်ကိုချကာအခန်းထဲမှအပြေးတစ်ပိုင်းထွက်သွားတော့သည်။
''မိုးသားချို''
သူလှမ်းခေါ်တာပိုပင်ဂရုမစိုက်သောသူမကြောင့်တိမ်ယံစိတ်တိုသွားရကာအခန်းထဲကထွက်ခဲ့ပြီးဝရန်တာကိုထွက်လာခဲ့လိုက်တော့ခြံရှေ့မှသတိုးရာဇာကိုတွေ့လိုက်ရ၍သူ့ဒေါသကနှစ်ဆထိုးတက်သွားရ၏။
သူကြည့်နေတုန်းမိုးသားကအိမ်ကထဲပြေးထွက်လာပြီးခြံတံခါးကိုဖွင့်ကာအပြင်ထွက်သွားလေသည်။
မိုးသား သတိုးကိုအကျိုးအကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောဖို့တစ်ကယ်ကြီးမေ့သွားခဲ့တာ။မမနွေဦးလည်းသူ့ကိုလှမ်းမပြောဘူးထင်သည်။
''သတိုး ဆောရီးပါဟာ ငါဒီနေ့ဆိုင်မသွားတော့ဘူး မမနွေဦးကိုပြောထားပြီးပြီ နင့်ကိုပြောဖို့တစ်ကယ်မေ့သွားတာ''
''ဘာလို့လဲ နင်နေမကောင်းလို့လား''
''မဟုတ်ဘူး အိမ်မှာကိုကိုရှိနေလို့ မနေ့ကသူလှေကားပေါ်ကပြုတ်ကျလို့ခါးထိသွားတယ်လေ''
''အောက်ပိုင်းတွေဘာတွေသေမသွားဘူးလား ခါးရောကျိုးမသွားဘူးလား''
''ငါရောတူတူပြုတ်ကျတာ''
''ဟင် နင်ရောလား နင်ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ဘယ်နားထိသွားသေးလဲ နင်ဘာလို့ငါ့ကိုဖုန်းမဆက်တာလဲဟ တစ်ခုခုဆိုငါ့ကိုချက်ချင်းပြောပါဆို နင်ဆေးခန်းလည်းမပြရသေးဘူးလား ငါနင့်ကိုအခုချက်ချင်းဆေးခန်းပို့ပေးမယ်လာ''
ပြောရင်းသတိုးကသူမလက်ကိုလာဆွဲ၍မိုးသားမှာသူ့အားပြန်ဆွဲကာ
''ငါဘာမှမဖြစ်လို့နင့်ရှေ့မှာရှိနေတာပေါ့''
ထိုအခါမှသတိုးကသက်ပြင်းချကာရင်ဘတ်ကိုဖိ၍
''တော်ပါသေးရဲ့ ငါကနင့်တစ်ခုခုဖြစ်မှာပဲစိုးရိမ်နေရတာ ဒါဆိုမနက်ဖြန်ကရော''
''မမနွေဦးကတော့မနက်ဖြန်နားချင်လည်းရတယ်တဲ့ ငါအခြေအနေထူးရင်နင့်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်မယ်''
''အင်းပါ ဂရုစိုက်ဦး ငါ့ကိုလည်းဖုန်းဆက်ဦး''
''အင်း တာ့တာ''
သတိုးပြန်သွားမှမိုးသားလည်းခြံတံခါးပြန်ပိတ်ကာအိမ်ထဲပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
သူမအိမ်ထဲဝင်သွားတာမြင်တော့တိမ်ယံလည်းအခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်၏။
မိုးသားကိုကို့အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ကိုကိုကကုတင်မှာခြေချထိုင်နေရင်းမှသူမအားစူးစူးဝါးဝါးကြည့်ကာ
''တော်တော်တရားလွန်နေပြီနော်''
''ကိုကိုဘာကိုပြောတာလဲ''
ကိုကိုကထိုင်ရာမှထလာပြီးသူမလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ
''မင်းအကောင်ကမိုးမလင်းသေးဘူးအိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ မင်းနဲ့သူကဘာလဲ ငါ့ကိုခုပြော!''
''ကိုကိုထင်ချင်သလိုထင်ပေါ့ မိုးသားကဘာမှရှင်းပြနေမှာမဟုတ်ဘူး မိုးသားဘာမဟုတ်တာမှလုပ်မထားတဲ့အတွက်လိပ်ပြာလုံတယ်''
''မိုးသားချို! မင်းငါ့ဒေါသကိုလာမဆွနဲ့နော်''
မိုးသားကသူ့လက်တွေကိုပုတ်ထုတ်ပစ်ပြီးမှ
''ကိုကို့စိတ်နဲ့နှိုင်းရင်တော့မဟုတ်တာလုပ်နေတယ်ပဲထင်မှာပေါ့''
''ဘာ! မင်းဘာစကားပြောတာလဲ''
''အဲဒါတော့ကိုကိုအသိဆုံးဖြစ်မှာပေါ့ ကိုကိုပဲမိုးသားကိုမုန်းတယ်ဆို ဒါဆိုဘာလို့မိုးသားနဲ့ပတ်သက်ပြီးလိုက်စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ''
''ငါမင်းကိုမုန်းတယ်ဆိုတာ မင်းအခုလိုယောကျ်ားတကာနဲ့ပလူးပလဲလုပ်ဖို့ခွင့်ပြုတယ်လို့မဆိုလိုဘူးမိုးသားချို''
''ကိုကိုမိုးသားကိုလာပြီးမစော်ကားနဲ့ မိုးသားဘယ်မှာဘယ်သူပလူးပလဲလုပ်နေလို့လဲ''
''ငါမြင်တာကိုဘယ်နှစ်ခါရှိနေပြီလဲမိုးသားချို မင်းပြော''
ဒီလောက်ထိန်းထားတဲ့ကြားကမျက်ရည်တွေကမုန်းစရာကောင်းလောက်အောင်အလိုက်မသိစွာဖြင့်ပါးပြင်ပေါ်လိမ့်ဆင်းကျလာလေသည်။
''ကိုကိုကကြာလေမုန်းဖို့ကောင်းလေပဲ မိုးသားကြာတော့ကိုကို့ကိုမုန်းချင်လာပြီ''
သူမဆီကထိုစကားကသူ့နှလုံးသားအားဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းလိုက်သလိုနာကျင်သွားစေတာဘာကြောင့်များလဲ။
မိုးသားမျက်ရည်တွေကိုလက်ဖမိုးနဲ့ဖိသုတ်ပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားဖို့လုပ်တုန်းကိုကိုကသူမအားခါးကနေဆွဲဖက်ပြီးကုတင်ပေါ်ပစ်ကာသူမပေါ်ကအုပ်မိုး၍ပုခုံးတွေကိုဖိထားပြီး
''မင်းကငါ့ကိုမုန်းတယ်ပေါ့လေ''
''ကိုကိုဖယ်နော်''
''ငါမေးတာဖြေ မင်းကငါ့ကိုမုန်းတယ်ပေါ့ဟုတ်လား''
''ဟုတ်တယ် မုန်းတယ် မုန်းတာမှလေအသံလည်းမကြားချင်မျက်နှာလည်းမမြင်ချင်တဲ့ထိမုန်းတာ ကုန်ကုန်ပြောရရင်ခုလိုအသားချင်းထိမနေချင်တဲ့ထိမုန်းတာ အွန့်''
ရုတ်တရက် ကိုကိုလုပ်လိုက်တဲ့အပြုအမူကြောင့်မိုးသားခဏတော့ကြောင်သွားလေ၏။
သတိပြန်ဝင်လာသည့်နှင့်သူ့အားတွန်းဖယ်ပေမယ့်အားချင်းမျှ၍အရာမဝင်ခဲ့ပါ။
မိုးသားသတိထားမိတာတစ်ခုကကိုကို့အနမ်းတွေကအရမ်းနူးညံ့နေခဲ့တယ်ဆိုတာပင်။
တစ်ကယ်ကိုနူးညံ့ညင်သာစွာဖြင့်သူမအားကြင်ကြင်နာနာနမ်းနေခဲ့တာ။
သူမလည်းကိုကို့အနမ်းတွေအားငြိမ်သက်စွာခံယူနေမိ၏။
ထို့နောက်သူမလည်တိုင်လေးခပ်နွေးနွေးဖြစ်သွားချိန်မှာကိုကိုဘယ်ကိုဦးတည်နေလဲဆိုတာသိလိုက်ရပြီးတစ်ဆက်တည်းဆိုသလိုစကားသံတစ်ချို့ကသူမနားထဲပြန်ကြားယောင်လာရတော့သည်။
''ငါတို့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုမရှိခဲ့ဘူးပဲမှတ်လိုက်''
''ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီးမင်းဘက်ကလည်းဘာမှမျှော်လင့်မနေနဲ့ မင်းဆေးလည်းကြိုသောက်ထား မလိုလားအပ်တဲ့ပြဿနာတွေငါ့ဆီသယ်မလာနဲ့''
''ဟင့်အင်း...မလုပ်နဲ့''
မိုးသားနှုတ်ကလည်းပြောရင်းကိုကိုဆီမှအတင်းရုန်းထွက်ကာသူ့ရင်ဘတ်အားဆောင့်တွန်းပစ်ပြီးအခန်းထဲကပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
''မိုးသား...မိုးသား''
တိမ်ယံသူမနောက်ကလိုက်မသွားမိပါ။
သူမရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်မှာနင့်နင့်သီးသီးအပြောခံခဲ့ရတာကြောင့်သူမကအခုလက်မခံနိုင်တော့တာဖြစ်မည်။
သူဘာလို့ခုလိုမျိုးသူမရဲ့ခံစားချက်ကိုထည့်တွေးပေးနေမိတာလဲဆိုတာကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်မေးကြည့်တော့လည်းအဖြေကထွက်မလာ။
''ဟူးးးး''
သူလေပူတွေကိုမှုတ်ထုတ်ပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲချကာမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်လိုက်တော့ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်မျက်ရည်တွေပြည့်နေသောမိုးသားမျက်လုံးတွေကသူ့အာရုံထဲပေါ်လာလေ၏။
သူမျက်လုံးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်တာတောင်ထိုပုံရိပ်တွေကပျောက်မသွားပေ။
တစ်ဖက်မှာလည်းမိုးသားတစ်ယောက်သူမနှုတ်ခမ်းတွေအားလက်ဖမိုးနဲ့ဖိပွတ်ပြီးသူနမ်းလိုက်သောလည်ပင်းကိုလည်းလက်နဲ့ကုတ်ဖဲ့နေမိသည်။
မျက်ရည်တွေကလည်းအခုထိမတိတ်နိုင်။
မိုးသားခုလိုအမြဲမျက်ရည်တွေနဲ့ဖြတ်သန်းနေရတဲ့ဘဝကြီးကိုတစ်ကယ်စိတ်ကုန်နေပါပြီ။
သူမနောက်ကိုဘယ်သူမှလိုက်မမီနိုင်တဲ့နေရာကိုတစ်ကယ်ပဲထွက်ပြေးသွားချင်နေပါပြီ။
💙💙
Zawgyi
တိမ္ယံအိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာမိုးသားနဲ႔သတိုးရာဇာတို႔ကၿခံေရွ႕မွာရယ္ေမာၿပဳံး႐ႊင္ကာစကားေျပာေနတာအားသူခပ္လွမ္းလွမ္းကေနကားကိုရပ္ကာလွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။
သူၾကည့္ေနတုန္းသတိုးရာဇာကမိုးသားေခါင္းကိုကိုင္ကာဆံပင္ေတြကိုဖြလိုက္တာေၾကာင့္တိမ္ယံ့စိတ္ထဲဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိ။
သူ႔ကားကိုေတာင္မျမင္ရေလာက္တဲ့ထိမႊန္ေနၾကတာပဲ။
''ငါသြားေတာ့မယ္ မနက္ျဖန္က်ရင္လည္းအရန္သင့္လုပ္ထား ငါလာေခၚမယ္''
''အင္းပါ ဘိုင့္ဘိုင္''
မိုးသားလည္းသတိုးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးၿခံထဲဝင္ခဲ့လိုက္၏။
ၿပီးေတာ့သူမကိုကို႔ကားကိုျမင္ပါတယ္။တမင္မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တာ။
သူမအိမ္ထဲေရာက္ေတာ့မီးဖိုခန္းထဲဝင္ခဲ့ၿပီးေရခဲေသတၱာထဲကေရဗူးအားယူကာေရေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ပါးဆီမွ
''မင္းဘယ္ကျပန္လာတာလဲ''
သူမကေရကိုသာဆက္ေသာက္ေနၿပီးသူ႔အားဂ႐ုမစိုက္တာေၾကာင့္တိမ္ယံစိတ္မရွည္စြာနဲ႔သူမလက္ထဲကေရဗူးကိုဆြဲယူလိုက္ရာေရေတြကသူမကိုယ္ေပၚဖိတ္က်ကုန္ၿပီးေရပါသီးသြားရေလသည္။
''အဟြတ္ ဟြတ္''
''မိုးသား''
တိမ္ယံသူ႔ကိုယ္သူပင္မသိလိုက္ပဲသူမပုခုံးအားကိုင္ကာစိုးရိမ္တႀကီးေခၚလိုက္မိ၏။
မိုးသားကသူ႔လက္ထဲကိုဖယ္ခ်ပစ္ၿပီးသူ႔ကိုပါတြန္းလႊတ္ကာ
''သြား လာမထိနဲ႔''
''မိုးသားခ်ိဳ''
''ဘာလဲ မိုးသားကိစၥေတြကိုဘယ္တုန္းကစိတ္ဝင္စားသြားတာလဲ''
''ေမးခ်င္လြန္းလို႔ေမးေနတာမဟုတ္ဘူး ငါတို႔ကပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ေနတာ မင္းအဲလိုသူစိမ္းေယာက်္ားနဲ႔အၿမဲသြားလာေန ၾကာလာရင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာေျပာစရာျဖစ္မယ္ မင္းနားလည္လား''
''ဂ႐ုမစိုက္ဘူး အေျပာခံရမွာမိုးသားေလ ကိုကိုမွမဟုတ္တာ အဲလိုျဖစ္ခဲ့ရင္တစ္ေလာကလုံးမွာကိုကိုကအေပ်ာ္ဆုံးျဖစ္ေနမွာပဲမဟုတ္ဘူးလား ၿပီးေတာ့သတိုးကသူစိမ္းမဟုတ္ဘူး သူနဲ႔မိုးသားရဲ႕ဆက္ဆံေရးကကိုကို႔ထက္ေတာင္ပိုၿပီးရင္းႏွီးေလးနက္ေသးတယ္''
''ဘာကြ!''
မိုးသားကသူ႔ကိုစိတ္တိုခြင့္ပင္မေပးေတာ့ပဲသူ႔ေရွ႕ကထြက္သြားတာေၾကာင့္သူမိုးသားေနာက္ကေနလိုက္သြားကာ
''မိုးသားခ်ိဳ မင္းရပ္စမ္း''
''......''
''ငါေခၚေနတာမၾကားဘူးလား''
''......''
''မိုးသားခ်ိဳ!''
တိမ္ယံသူမကိုအမီလိုက္ၿပီးသူမေရွ႕ေက်ာ္တက္ကာ
''မင္းနားေလးေနလား''
မိုးသားသူမေရွ႕ပိတ္ရပ္ေနေသာကိုကို႔အားမေက်မနပ္ၾကည့္ကာ
''ဖယ္ေနာ္''
''ေအာင္မာ ေလသံကိုက မင္းကဘာလဲ အားကိုးရွိလို႔ငါ့ကိုခုလိုကလန္ကဆန္ျပန္လုပ္ေနတာလား''
''ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ဖယ္စမ္းပါ''
မိုးသားကိုကို႔အားတြန္းဖယ္လိုက္ေပမယ့္ကိုကိုကေနရာကေနေ႐ြ႕မသြားပဲႏွစ္ေယာက္သားေလွကားထိပ္မွာပဲတစ္ေနၾကေလ၏။
''မင္းကိုငါၾကည့္ေနတာၾကာၿပီေနာ္မိုးသားခ်ိဳ မင္းတစ္ေန႔တစ္ျခားအခ်ိဳးေတြေျပာင္းေျပာင္းလာတာ''
''အဲဒါကိုကိုလုပ္တာပဲေလ မိုးသားခုလိုျဖစ္သြားရတာကိုကို႔ေၾကာင့္ပဲ ကိုကိုၿမဲၿမဲမွတ္ထားလိုက္ ခုေရွ႕ကဖယ္''
တိမ္ယံသူ႔ရင္ဘတ္ကိုလာတြန္းတဲ့မိုးသားလက္အားဆြဲဖယ္ၿပီးပုတ္လိုက္ရာမိုးသားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကပါေနာက္သို႔အနည္းငယ္လန္သြားၿပီးေျခေထာက္ကပါေခ်ာ္ထြက္သြားရေလ၏။
''ဟင္...''
''အားးး''
မိုးသားေနာက္ကိုျပဳတ္က်ၿပီလို႔ထင္သြားေပမယ့္ကိုကိုကသူမလက္ေကာက္ဝတ္အားဆြဲထားၿပီးသူမကိုယ္ေလးအားဆြဲဖက္လိုက္ေလသည္။
ထိုသို႔လုပ္လိုက္မွအေျခအေနကပိုဆိုးသြားရကာႏွစ္ေယာက္သားဖက္လ်က္ျဖင့္ေလွကားေပၚမွဒလိမ့္ေကာက္ေကြးျပဳတ္က်ေတာ့သည္။
မိုးသားခႏၶာကိုယ္ကသူ႔တစ္ေပြ႕စာပဲရွိတာမို႔သူမိုးသားသားခပ္တင္းတင္းဖက္ကာသူမေခါင္းကိုပါထိခိုက္မသြားေအာင္သူ႔လက္နဲ႔ကာထားေပးလိုက္ေပမယ့္လည္းသူကိုယ္တိုင္ကေတာ့အေတာ္ေလးအီသြားရေလ၏။
''ဒုတ္''
''အ့!''
ေလွကားေအာက္ေျခကိုေရာက္သြားေတာ့သူကမိုးသားေအာက္ေရာက္သြား၍ေခါင္းနဲ႔ၾကမ္းျပင္ကသြားေဆာင့္သည္။
မိုးသားလည္းမ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားရာမွကျပာကယာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ကိုကိုကသူမေအာက္မွာေရာက္ေနၿပီးမ်က္ႏွာကိုရႈံ႕မဲ့၍သူ႔ေနာက္ေစ့ကိုလည္းကိုင္ထားတာမို႔ သူမကိုကို႔ေပၚမွကုန္း႐ုန္းထကာ
''ကိုကို ကိုကိုဘာျဖစ္သြားေသးလဲ''
''ငါ့ေခါင္းနဲ႔ငါ့ခါး''
မိုးသား ကိုကို႔အားဆြဲထူလိုက္ၿပီးကိုကိုေခါင္းကိုၾကည့္ကာ
''ေသြးေတာ့မထြက္ဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေဆးခန္းသြားၾကမလားဟင္ အတြင္းေၾကျဖစ္သြားရင္ဒုကၡေရာက္မယ္''
''မသြားဘူး ဘာမွမျဖစ္ဘူး ငါ့ကိုထူ''
မိုးသားကိုကို႔အားဆြဲထူေပးလိုက္ၿပီး
''ခါးကေရာအရမ္းနာသြားတာလား''
''စကားမ်ားမေနပဲငါ့ကိုအခန္းထဲတြဲေခၚသြား''
''အင္းအင္း''
မိုးသားမွာခုနကစိတ္တိုေနတာေတြကဘယ္ေရာက္မွန္းမသိပဲကိုကို႔ကိုသာစိုးရိမ္မိေတာ့သည္။
သူတို႔အခန္းထဲေရာက္ေတာ့တိမ္ယံကအိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး
''ေဆးသြားယူ ငါ့ကိုေဆးလာလိမ္းေပး''
''ဟမ္''
''ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမွာလဲေျပာ''
ကိုကို႔ဆီကခုလိုစကားၾကားရေတာ့သူမ အံ့ၾသမိတာေပါ့ေလ။
''အင္း ခုသြားယူလိုက္မယ္''
သူမအခန္းထဲကထြက္သြားၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲေဆးဗူးေလးကိုင္ကာသူ႔အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေလ၏။
''ရၿပီကိုကို ဘယ္နားနာတာလဲ''
သူပက္လက္အေနအထားမွေမွာက္ခုံေျပာင္းအိပ္လိုက္ၿပီးသူ႔အက်ႌကိုလွန္ေပးကာ
''ဒီနား''
သူမကုတင္ေပၚမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးေဆးဗူးေလးကိုဖြင့္ကာကိုကိုျပတဲ့ေနရာအားေဆးလိမ္းေပးလိုက္၏။
''အာ့! အသာလုပ္ဟ နာတယ္''
''ဥဳံဖြ ဥဳံဖြ မိုးသားေျဖးေျဖးပဲလိမ္းေပးမယ္ေနာ္''
ေဆးအလိမ္းခံေနရင္းမွကိုကိုက
''မင္းေရာ ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ''
''ဟင့္အင္း မိုးသားဘာမွမျဖစ္ပါဘူး''
''အင္း''
သူမစိတ္ထဲမွာေတာ့ကိုကိုေခါင္းထိၿပီးမ်ား႐ူးသြားသလားဟု...။
💙💙
ကိုကိုကခါးနာတာသိပ္မေပ်ာက္ေသး၍ဆိုင္ကိုမသြားတာေၾကာင့္သူမလည္းအလုပ္သြားဖို႔အခက္ေတြ႕ေနၿပီပင္။
သူမမ်က္ႏွာပူစြာနဲ႔ပဲမေႏြဦးကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ကာခြင့္တိုင္လိုက္၏။
''မမ မိုးသားေလ ဒီေန႔တစ္ရက္ခြင့္ယူလို႔ရမလားဟင္''
မေန႔ကမွအလုပ္ဝင္တာကိုဒီေန႔ခြင့္ယူတယ္ဆိုေတာ့အလုပ္ရွင္အဖို႔စိတ္တိုခ်င္စရာေပမယ့္မေႏြဦးက
''ရတယ္မိုးသား ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ ညီမေလးအဆင္ေျပမယ့္ရက္မွလာခဲ့''
''ရွင္..ဟို မမမိုးသားကိုစိတ္မဆိုးဘူးလားဟင္''
''စိတ္ဆိုးစရာဘာရွိလို႔လဲကြယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မနက္ျဖန္လည္းလာလို႔မရေသးရင္ေျပာေနာ္မိုးသား''
''ဟုတ္မမ ဟုတ္ဟုတ္''
''ေအးေအး အဲဒါဆိုဒါပဲေနာ္''
''ဟုတ္''
သူမဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာဝရန္တာမွထြက္လာခဲ့လိုက္၏။
ကိုကို႔အတြက္မနက္စာျပင္ေပးရဦးမည္ေလ။
တစ္ခ်ိန္လုံးသူမလက္နဲ႔ထိထားတာဆိုမစားခ်င္ဘူးဆိုၿပီးေႂကြးေၾကာ္ထားတဲ့သူကအခုသူမအားမုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေကြၽးပါဆို၍မိုးသားမွာမနက္အေစာႀကီးထၿပီးလိုအပ္တာေတြကိုေဈးမွာသြားဝယ္ရေသးသည္။
ကိုကို႔စိတ္ကသူမလိုက္မမီေအာင္ကိုနားလည္ရခက္၏။
______________
သူမအားလုံးခ်က္ျပဳတ္ၿပီးတာနဲ႔ကိုကို႔အတြက္မုန္႔ဟင္းခါးထည့္ယူကာအိမ္ေပၚသို႔တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
''ကိုကို မနက္စာစားလို႔ရၿပီ''
သူမလက္ထဲကမုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္အားစားပြဲေပၚတင္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ကိုကိုကအိပ္ရာမွထကာေက်ာေအာက္မွာေခါင္းအုံးခုကာမွီထိုင္ၿပီး
''ငါကဒီအတိုင္းစားရမွာလား''
''ဒီတိုင္းမစားလို႔ဘယ္လိုစားခ်င္လို႔လဲ''
''ငါဇြန္းမကိုင္ႏိုင္ဘူး''
''ဟမ္...ကိုကိုနာတာခါးေလ ဒါေပမယ့္ဘာလို႔...''
သူမစကားမဆုံးခင္သူကေရွ႕ကပိတ္ကာ
''စကားမေပါနဲ႔''
ေျပာၿပီးသူမုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ကိုေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့မိုးသားကကုတင္မွာဝင္ထိုင္၍ပန္းကန္ကိုလွမ္းယူကာမ်က္ႏွာေလးအနည္းငယ္စူပုပ္၍
''ပါးစပ္ဟ''
သူပါးစပ္ဟေပးလိုက္ေတာ့မိုးသားကခြံ႕ေကြၽးမလို႔လုပ္တုန္းၿခံေရွ႕မွကားဟြန္းတီးသံကိုၾကားလိုက္ရ၍မိုးသားကတစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္နဲ႔လက္ထဲကပန္းကန္ကိုခ်ကာအခန္းထဲမွအေျပးတစ္ပိုင္းထြက္သြားေတာ့သည္။
''မိုးသားခ်ိဳ''
သူလွမ္းေခၚတာပိုပင္ဂ႐ုမစိုက္ေသာသူမေၾကာင့္တိမ္ယံစိတ္တိုသြားရကာအခန္းထဲကထြက္ခဲ့ၿပီးဝရန္တာကိုထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့ၿခံေရွ႕မွသတိုးရာဇာကိုေတြ႕လိုက္ရ၍သူ႔ေဒါသကႏွစ္ဆထိုးတက္သြားရ၏။
သူၾကည့္ေနတုန္းမိုးသားကအိမ္ကထဲေျပးထြက္လာၿပီးၿခံတံခါးကိုဖြင့္ကာအျပင္ထြက္သြားေလသည္။
မိုးသား သတိုးကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းဖုန္းဆက္ေျပာဖို႔တစ္ကယ္ႀကီးေမ့သြားခဲ့တာ။မမေႏြဦးလည္းသူ႔ကိုလွမ္းမေျပာဘူးထင္သည္။
''သတိုး ေဆာရီးပါဟာ ငါဒီေန႔ဆိုင္မသြားေတာ့ဘူး မမေႏြဦးကိုေျပာထားၿပီးၿပီ နင့္ကိုေျပာဖို႔တစ္ကယ္ေမ့သြားတာ''
''ဘာလို႔လဲ နင္ေနမေကာင္းလို႔လား''
''မဟုတ္ဘူး အိမ္မွာကိုကိုရွိေနလို႔ မေန႔ကသူေလွကားေပၚကျပဳတ္က်လို႔ခါးထိသြားတယ္ေလ''
''ေအာက္ပိုင္းေတြဘာေတြေသမသြားဘူးလား ခါးေရာက်ိဳးမသြားဘူးလား''
''ငါေရာတူတူျပဳတ္က်တာ''
''ဟင္ နင္ေရာလား နင္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ဘယ္နားထိသြားေသးလဲ နင္ဘာလို႔ငါ့ကိုဖုန္းမဆက္တာလဲဟ တစ္ခုခုဆိုငါ့ကိုခ်က္ခ်င္းေျပာပါဆို နင္ေဆးခန္းလည္းမျပရေသးဘူးလား ငါနင့္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းေဆးခန္းပို႔ေပးမယ္လာ''
ေျပာရင္းသတိုးကသူမလက္ကိုလာဆြဲ၍မိုးသားမွာသူ႔အားျပန္ဆြဲကာ
''ငါဘာမွမျဖစ္လို႔နင့္ေရွ႕မွာရွိေနတာေပါ့''
ထိုအခါမွသတိုးကသက္ျပင္းခ်ကာရင္ဘတ္ကိုဖိ၍
''ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ငါကနင့္တစ္ခုခုျဖစ္မွာပဲစိုးရိမ္ေနရတာ ဒါဆိုမနက္ျဖန္ကေရာ''
''မမေႏြဦးကေတာ့မနက္ျဖန္နားခ်င္လည္းရတယ္တဲ့ ငါအေျခအေနထူးရင္နင့္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္မယ္''
''အင္းပါ ဂ႐ုစိုက္ဦး ငါ့ကိုလည္းဖုန္းဆက္ဦး''
''အင္း တာ့တာ''
သတိုးျပန္သြားမွမိုးသားလည္းၿခံတံခါးျပန္ပိတ္ကာအိမ္ထဲျပန္ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
သူမအိမ္ထဲဝင္သြားတာျမင္ေတာ့တိမ္ယံလည္းအခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့လိုက္၏။
မိုးသားကိုကို႔အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုကကုတင္မွာေျခခ်ထိုင္ေနရင္းမွသူမအားစူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ကာ
''ေတာ္ေတာ္တရားလြန္ေနၿပီေနာ္''
''ကိုကိုဘာကိုေျပာတာလဲ''
ကိုကိုကထိုင္ရာမွထလာၿပီးသူမလက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ကိုင္ကာ
''မင္းအေကာင္ကမိုးမလင္းေသးဘူးအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ မင္းနဲ႔သူကဘာလဲ ငါ့ကိုခုေျပာ!''
''ကိုကိုထင္ခ်င္သလိုထင္ေပါ့ မိုးသားကဘာမွရွင္းျပေနမွာမဟုတ္ဘူး မိုးသားဘာမဟုတ္တာမွလုပ္မထားတဲ့အတြက္လိပ္ျပာလုံတယ္''
''မိုးသားခ်ိဳ! မင္းငါ့ေဒါသကိုလာမဆြနဲ႔ေနာ္''
မိုးသားကသူ႔လက္ေတြကိုပုတ္ထုတ္ပစ္ၿပီးမွ
''ကိုကို႔စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းရင္ေတာ့မဟုတ္တာလုပ္ေနတယ္ပဲထင္မွာေပါ့''
''ဘာ! မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ''
''အဲဒါေတာ့ကိုကိုအသိဆုံးျဖစ္မွာေပါ့ ကိုကိုပဲမိုးသားကိုမုန္းတယ္ဆို ဒါဆိုဘာလို႔မိုးသားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးလိုက္စိတ္ဝင္စားေနတာလဲ''
''ငါမင္းကိုမုန္းတယ္ဆိုတာ မင္းအခုလိုေယာက်္ားတကာနဲ႔ပလူးပလဲလုပ္ဖို႔ခြင့္ျပဳတယ္လို႔မဆိုလိုဘူးမိုးသားခ်ိဳ''
''ကိုကိုမိုးသားကိုလာၿပီးမေစာ္ကားနဲ႔ မိုးသားဘယ္မွာဘယ္သူပလူးပလဲလုပ္ေနလို႔လဲ''
''ငါျမင္တာကိုဘယ္ႏွစ္ခါရွိေနၿပီလဲမိုးသားခ်ိဳ မင္းေျပာ''
ဒီေလာက္ထိန္းထားတဲ့ၾကားကမ်က္ရည္ေတြကမုန္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္အလိုက္မသိစြာျဖင့္ပါးျပင္ေပၚလိမ့္ဆင္းက်လာေလသည္။
''ကိုကိုကၾကာေလမုန္းဖို႔ေကာင္းေလပဲ မိုးသားၾကာေတာ့ကိုကို႔ကိုမုန္းခ်င္လာၿပီ''
သူမဆီကထိုစကားကသူ႔ႏွလုံးသားအားဆြဲကိုင္လႈပ္ရမ္းလိုက္သလိုနာက်င္သြားေစတာဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
မိုးသားမ်က္ရည္ေတြကိုလက္ဖမိုးနဲ႔ဖိသုတ္ၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားဖို႔လုပ္တုန္းကိုကိုကသူမအားခါးကေနဆြဲဖက္ၿပီးကုတင္ေပၚပစ္ကာသူမေပၚကအုပ္မိုး၍ပုခုံးေတြကိုဖိထားၿပီး
''မင္းကငါ့ကိုမုန္းတယ္ေပါ့ေလ''
''ကိုကိုဖယ္ေနာ္''
''ငါေမးတာေျဖ မင္းကငါ့ကိုမုန္းတယ္ေပါ့ဟုတ္လား''
''ဟုတ္တယ္ မုန္းတယ္ မုန္းတာမွေလအသံလည္းမၾကားခ်င္မ်က္ႏွာလည္းမျမင္ခ်င္တဲ့ထိမုန္းတာ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ခုလိုအသားခ်င္းထိမေနခ်င္တဲ့ထိမုန္းတာ အြန္႔''
႐ုတ္တရက္ ကိုကိုလုပ္လိုက္တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္မိုးသားခဏေတာ့ေၾကာင္သြားေလ၏။
သတိျပန္ဝင္လာသည့္ႏွင့္သူ႔အားတြန္းဖယ္ေပမယ့္အားခ်င္းမွ်၍အရာမဝင္ခဲ့ပါ။
မိုးသားသတိထားမိတာတစ္ခုကကိုကို႔အနမ္းေတြကအရမ္းႏူးညံ့ေနခဲ့တယ္ဆိုတာပင္။
တစ္ကယ္ကိုႏူးညံ့ညင္သာစြာျဖင့္သူမအားၾကင္ၾကင္နာနာနမ္းေနခဲ့တာ။
သူမလည္းကိုကို႔အနမ္းေတြအားၿငိမ္သက္စြာခံယူေနမိ၏။
ထို႔ေနာက္သူမလည္တိုင္ေလးခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္သြားခ်ိန္မွာကိုကိုဘယ္ကိုဦးတည္ေနလဲဆိုတာသိလိုက္ရၿပီးတစ္ဆက္တည္းဆိုသလိုစကားသံတစ္ခ်ိဳ႕ကသူမနားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာရေတာ့သည္။
''ငါတို႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကိုမရွိခဲ့ဘူးပဲမွတ္လိုက္''
''ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးမင္းဘက္ကလည္းဘာမွေမွ်ာ္လင့္မေနနဲ႔ မင္းေဆးလည္းႀကိဳေသာက္ထား မလိုလားအပ္တဲ့ျပႆနာေတြငါ့ဆီသယ္မလာနဲ႔''
''ဟင့္အင္း...မလုပ္နဲ႔''
မိုးသားႏႈတ္ကလည္းေျပာရင္းကိုကိုဆီမွအတင္း႐ုန္းထြက္ကာသူ႔ရင္ဘတ္အားေဆာင့္တြန္းပစ္ၿပီးအခန္းထဲကေျပးထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
''မိုးသား...မိုးသား''
တိမ္ယံသူမေနာက္ကလိုက္မသြားမိပါ။
သူမရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာနင့္နင့္သီးသီးအေျပာခံခဲ့ရတာေၾကာင့္သူမကအခုလက္မခံႏိုင္ေတာ့တာျဖစ္မည္။
သူဘာလို႔ခုလိုမ်ိဳးသူမရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုထည့္ေတြးေပးေနမိတာလဲဆိုတာကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့လည္းအေျဖကထြက္မလာ။
''ဟူးးးး''
သူေလပူေတြကိုမႈတ္ထုတ္ၿပီးအိပ္ရာေပၚလွဲခ်ကာမ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္လိုက္ေတာ့ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနေသာမိုးသားမ်က္လုံးေတြကသူ႔အာ႐ုံထဲေပၚလာေလ၏။
သူမ်က္လုံးကိုျပန္ဖြင့္လိုက္တာေတာင္ထိုပုံရိပ္ေတြကေပ်ာက္မသြားေပ။
တစ္ဖက္မွာလည္းမိုးသားတစ္ေယာက္သူမႏႈတ္ခမ္းေတြအားလက္ဖမိုးနဲ႔ဖိပြတ္ၿပီးသူနမ္းလိုက္ေသာလည္ပင္းကိုလည္းလက္နဲ႔ကုတ္ဖဲ့ေနမိသည္။
မ်က္ရည္ေတြကလည္းအခုထိမတိတ္ႏိုင္။
မိုးသားခုလိုအၿမဲမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ဘဝႀကီးကိုတစ္ကယ္စိတ္ကုန္ေနပါၿပီ။
သူမေနာက္ကိုဘယ္သူမွလိုက္မမီႏိုင္တဲ့ေနရာကိုတစ္ကယ္ပဲထြက္ေျပးသြားခ်င္ေနပါၿပီ။
💙💙