ရှောင်းကျန့်မျက်နှာမှာအဝတ်မဲတစ်ခုစွပ်ခံလိုက်ရပြီး ဝေါယာဉ်လို့ထင်ရတဲ့လှည်းပေါ်တင်တာခံလိုက်ရတယ်။ ရှောင်းကျန့်က ရုန်းနေပေမယ့်အရာမရောက်ဘူး။ လက်ပြန်ကြိုးပါချည်ထားတာ။ အဲ့အချိန်မှာပဲရုတ်တရက် ဝေါယာဉ်က တစ်ခုခုနဲ့တိုက်မိသွားတယ်။ ရှောင်းကျန့်အထဲမှာအီသွားပေမယ့် သတိတော့လစ်မသွားခဲ့ဘူး။ တိုက်ခိုက်သံအချို့ကို လည်းသူကြားနေရတယ်။ ငမူးဘုရင်က လူနည်းစုပဲခေါ်လာပုံပေါက်တယ်။ အခုသူစိုးရိမ်နေတာက သူ့အဖေနဲ့ အပေါင်းဖေါ်တွေ။ သူတို့တော်လှန်ရေးကြီးပျက်သွားပြီလား။ အဲ့ခါကြရင် သူ့မိသားစုလည်းမလွယ်ဘူး။
"အ့.."
အဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ဝေါယာဉ်ကိုမြင်းနဲ့ အားပြင်းပြင်းဆွဲယူတာခံရပြန်တယ်။
"မင်းဘယ်သူလဲ......"
စကားသံတော့ပြန်မလာပေ။ တစ်နေရာရောက်တော့သူ့ကို ဝေါယာဉ်ထဲကထုတ်ပြီး မြင်းပေါ်တင်ခံကပြန်တယ်။ သူကအခုမြင်းသမားရင်ခွင်ထဲမှာ။ ဘယ်သူများလဲသိလိုစိတ်နဲ့စမ်းကြည့်ပေမယ့် ရင်အုပ်မာမာကျယ်ကျယ်ကြီးကလွဲပြီးကျန်တာ မခန့်မှန်းနိုင်ပေ။
"မင်းဘယ်သူလဲ။ ဘယ်သူလဲလို့ငါမေးနေတယ်။"
အသံပြန်မလာပုံထောက်ရင် နောက်တစ်ခါပြန်ပေးဆွဲခံရတာသေချာပြန်ပြီ။
ရင်ဘက်မာမာကြီးရဲ့နှလုံးခုန်သံတွေကမြန်ဆန်ပြီး အပြင်ကနေပါကြားနေရတယ်။ လက်တစ်ဖက်က မြင်းဇာတ်ကြိုးကိုထိန်းထားတာဖြစ်လိမ့်မယ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူ့ခါးမှာထိန်းကိုင်ထားတယ်။ မသတီပေမယ့်ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ ငြိမ်နေရတယ်။ သူတို့သွားနေတာက တောနက်တစ်နေရာဖြစ်လိမ့်မယ်။ တဖြည်းဖြည်းအေးလာတယ်။ မကြာခင်တော့ မြင်းကပြေးနေရာမှရပ်တန့်သွားတယ်။ သူ့လက်ကကြိုးကို ဖြေပေးပြီး ခေါင်းမှာစွတ်ထားတဲ့ အဝတ်မဲကိုလည်းချွတ်ပေးလိုက်တော့ မီးတုတ်ကိုင်ထားတဲ့လူကိုတွေ့လိုက်တယ်။ အဲ့လူကိုတွေ့တွေ့ချင်းပဲ
"မင်း ဘာလို့ငါ့အိမ်တော်နားမှာရှိနေသေးတာလဲ။ ငါ့စကားကိုနားမထောင်တာလား။ ဝမ်ရိပေါ်။"
ဝမ်ရိပေါ်သူ့အရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။
"ကျွန်တော်နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လောက်ပဲ ကြည့်ဖို့...."
"ဖြန်း...."
"အမိန့်ကို လွန်ဆန်ရဲတယ်။"
ရိပေါ်ပါးတစ်ခြမ်းပူထူသွားတယ်။ အဲ့အချိန်မြင်းခွာသံတွေကြားတော့ သူတို့စကားမများနိုင်တော့ဘူး။ မြက်တွေအုပ်နေတဲ့မြေကြီးထဲက တံခါးတစ်ချက်ကိုရိပေါ်ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။
"ဒါ ဒါဘာလဲ။"
"ကျွန်တော်တူးထားတာပါ။ မြေအောက်ခန်းပါ။ မကြောက်ပါနဲ့။"
လှေကားနဲ့ဆင်းရမှာဖြစ်ပြီးမှောင်မဲနေတော့ရှောင်းကျန့်နောက်ဆုတ်သွားတယ်။
"ကျွန်တော့်ကိုယုံပါ။ သခင်လေးကိုကျွန်တော်ထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါဘူး။ "
ရိပေါ်က ရှေ့ကနေ မီးတုတ်ကိုင်ပြီးဆင်းသွားတယ်။ သခင်လေးကိုဖွက်ထားချင်တဲ့စိတ်ကူးနဲ့ ငါးနှစ်နီးပါး တူးထားခဲ့တဲ့ မြေအောက် အိမ်ကလေးဆီ တစ်ကယ်ပဲသခင်လေးကိုခေါ်လာခွင့်ရမယ်ဆိုတာ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ သူတို့ အိမ်အောက်ထဲရောက်တော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီးမြင်းခွာသံတွေကိုနားစွင့်တယ်။ ပြီးတော့ရှောင်းကျန့်က ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ပြောလာတယ်။
"ငါဘယ်အချိန်ထိ ဒီအမှောင်ထဲနေရမှာလဲ။"
"ကျွန်တော်အမြဲမပြတ် မီးထွန်းနိုင်အောင်လုပ်ပါမယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေရာကို ဘယ်သူမှ ထပ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။"
"ငါ့ကိုပြန်ပို့ပေး။"
"နန်းတော်မှာအခြေနေတွေ မတည်ငြိမ်ဘူး။ သခင်လေးကိုဖမ်းတဲ့လူတွေက နန်းတော်ထဲကလို့ကျွန်တော်ထင်တယ်။"
ထိုအခါရှောင်းကျန့်က စိတ်လှုပ်ရှားကာ ထလာပြီး
"မင်းကြီး အသစ် ၊ မင်းကြီးအသစ်ဘာဖြစ်သွားလဲ။"
"မင်းကြီးအသစ်???"
ဟုတ်တာပဲ။ ဒါလျို့ဝှက်ကိစ္စဆိုတာရှောင်းကျန့်မေ့သွားတယ်။
"ထားလိုက်တော့။"
ရှောင်းကျန့် ထလာပြီး အိပ်ယာကိုကြည့်လိုက်တယ်။
"ဒီဖက်ရွက်တွေခင်းထားတဲ့အိပ်ယာ ငါဘယ်လိုအိပ်ရမှာလဲ။ ဒီလောက်အေးတာ။"
"ရုတ်တရက်မို့ မစီစဉ်ရသေးတာပါ။ ကျွန်တော့်အင်္ကျီခင်းလိုက်မယ်လေ။"
"ရွံတယ်။"
"ခု ခုနမှ ဝတ်လာတာပါ။"
"မလိုဘူး။ ငါ့ကိုမီးဖို ဖိုပေး"
ရိပေါ်ချက်ချင်းပဲ မီးဖိုပေးတယ်။ မီးဖိုပြီးတော့ တစ်ခန်းလုံးရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရှောင်းကျန့်မြင်လိုက်ရတယ်။နှစ်ယောက်ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရတဲ့ ကွပ်ပျစ်တစ်ခုရှိပြီး နံရံမှာကပ်ပြီးစုထားတဲ့ ထင်းပုံကြီးတစ်ပုံရှိတယ်။ အခန်းကတော့ ၁၅ ပေပတ်လည်လောက်တော့ကျယ်တယ်။
"မကြာခင် မိုးကျတော့မှာမို့ကျွန်တော် ထင်းတွေစုထားတာ။"
"ခုတောင်ဒီလောက်အေးရင် မိုးရွာတော့ပိုဆိုးမယ်ထင်တယ်။"
ရှောင်းကျန့်သူ့ဘာသာရေရွတ်နေပေမယ့် ရိပေါ်ကပြာပြာသလဲပဲ
"သခင်လေးကိုတစ်ညလုံးမီးဖိုပေးမယ်။ ခြုံထည်ဝယ်နိုင်ပေးနိုင်အောင်ကြိုးစားမယ်။"
ရှောင်းကျန့်အပေါ်နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကိုအပေါ်တွန့်ကာ ရိပေါ်ကိုခေါင်းစခြေဆုံး အထက်အောက်လှန်ကြည့်ပြီး
"ရွံစရာကောင်းတဲ့မင်းပုံစံကိုပဲ အရင်ပြုပြင်ပါဦး။"
ရိပေါ် သူ့ဘာသာသိမ်ငယ်ပြီးနောက်ဆုတ်သွားတယ်။
"ဒီလိုနေရာမျိုးဖန်တီးထားတာ မဟုတ်မှ မင်းပုန်ကန်ဖို့စီစဉ်နေတာလား။"
"မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် ဝါသနာပါလို့ပါ။"
ရှောင်းကျန့်စကားပြောတာရပ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူနွေးဖို့ကြိုးစားရင်း မီးလှုံနေတယ်။
*အစေခံနဲ့ ခုလိုအနီးကပ်နေရမယ်လို့တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး။*
ရိပေါ်က အပြင်ထွက်ဖို့ပြင်တော့ ရှောင်းကျန့်က အသံပြတ်ပြတ်ဖြင့်
"ဘယ်သွားမလို့လဲ။"
သူအပြင် စကားပြောစရာလူမရှိတာကိုတွေးရင်း ရိပေါ်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရတယ်။ သခင်လေးက သူ့ကိုစကားပြောနေတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအခန်းထဲမှာသူနဲ့သခင်လေးနှစ်ယောက်တည်းအတူရှိနေတယ်။ ရုတ်တရက်မြန်မြန်လေးလှုပ်ခက်သွားတဲ့ ရင်ဘက်ကိုရိပေါ် ဖိထားမိလိုက်တယ်။
"သခင်လေးဗိုက်ဆာရင် စားဖို့ သွားရှာလိုက်ဦးမယ်။"
"ညဘက်ကြီးကိုလား။"
"ခနလေးပဲကြာမှာ။"
"မြန်မြန်သွား"
ရှောင်းကျန့် မျက်စောင်းထိုးပြီးတစ်ဖက်လှည့်သွားတာကိုကြည့်ပြီး ရိပေါ်ရယ်ကျဲကျဲလုပ်မိတယ်။ သူ့အပေါ်အားကိုးချင်စိတ်လေး သန်းနေတာမြင်တော့ ချက်ချင်း ရန်သူတစ်ရာနဲ့စစ်ခင်းပစ်ချင်စိတ်တောင်ပေါက်တယ်။
မကြာခင်တော့ရိပေါ်က အမွှေးနှုတ်ပြီးသားငှက်နှစ်ကောင်နဲ့ ကန်စွန်းဥ ကြီးကြီးနှစ်လုံးပါလာတယ်။ ငှက်ကိုကင်ကာ ကန်စွန်းဥကိုဖုတ်ပြီးချိန်မှာတော့ ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကို ငှက်ကင်တစ်ကောင်ပေးတယ်။ ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်လက်ထဲကငှက်ကင်ကိုပါကြည့်ပြီး
"ဒါကမင်းအတွက်လား။"
ရိပေါ်ခေါင်းညိမ့်တယ်။
"ပေး ငါ့ကို။ ငါမဝဘူး။ "
ရိပေါ်ကတော့ သူဘာလုပ်လုပ်ပြုံးပြုံးကြီးပဲလုပ်နေတယ်။ ဘာလို့ဒီလောက်သဘောကျစရာကောင်းရတာလဲ ဒီလူသားလေးက။
ရှောင်းကျန့်စားသောက်ပြီးချိန်မှာတော့ ကွပ်ပျစ်မှာအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ရိပေါ်က ကျန်နေတဲ့ ကန်စွန်းဥတစ်ခြမ်းကိုသာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးစားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အပေါ်အင်္ကျီကို ခြုံပေးလိုက်တယ်။ မနက်မှ အဆူခံလိုက်မယ်။ မဟုတ်ရင်သခင်လေးအေးလိမ့်မယ်။ သခင်လေးကသူဝတ်နေကျတိုင်းပိုးဖဲဝတ်ရုံအပြည့်ရှိတယ်။ ရိပေါ်ကအပေါ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်ရင် ဖျင်အင်္ကျီဂျိုင်းပြတ်အစုတ်ပဲရှိတော့တယ်။ ဒါပေမယ့်သခင်လေးက နုနုလေးမို့သူစိုးရိမ်တယ်။
ရိပေါ်တစ်ညလုံးမီးဖိုပြီး ရှောင်းကျန့်ကို ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ သူ့ရင်ဘက်ပေါ်သူ လက်တင်ပြီးအိပ်နေတဲ့ သခင်လေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ လက်ဖမိုးလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့တို့တော့ သခင်လေးကမနိုးဘူး။ ရိပေါ်တိတ်တိတ်လေးခိုးပြုံးပြီး မကြာခန လက်ဖမိုးလေးကိုခိုးတို့နေရာက မိုးလင်းခါနီးတော့ မခံနိုင်ပဲအိပ်ပျော်သွားတယ်။
______
ဇာတ်လမ်းကထင်သလိုမဟုတ်တော့ မကြိုက်ကြတော့ဘူးထင်တယ်။ plot ထူးထူးခြားခြားမရှိပါဘူး။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပါပဲနော်။ update က အားပေးတဲ့အပေါ်မူတည်ပါတယ်နော်။ ❤️
Zawgyi
ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာမွာအဝတ္မဲတစ္ခုစြပ္ခံလိုက္ရၿပီး ေဝါယာဥ္လို႔ထင္ရတဲ့လွည္းေပၚတင္တာခံလိုက္ရတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္က ႐ုန္းေနေပမယ့္အရာမေရာက္ဘူး။ လက္ျပန္ႀကိဳးပါခ်ည္ထားတာ။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ႐ုတ္တရက္ ေဝါယာဥ္က တစ္ခုခုနဲ႕တိုက္မိသြားတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္အထဲမွာအီသြားေပမယ့္ သတိေတာ့လစ္မသြားခဲ့ဘူး။ တိုက္ခိုက္သံအခ်ိဳ႕ကို လည္းသူၾကားေနရတယ္။ ငမူးဘုရင္က လူနည္းစုပဲေခၚလာပုံေပါက္တယ္။ အခုသူစိုးရိမ္ေနတာက သူ႕အေဖနဲ႕ အေပါင္းေဖၚေတြ။ သူတို႔ေတာ္လွန္ေရးႀကီးပ်က္သြားၿပီလား။ အဲ့ခါၾကရင္ သူ႕မိသားစုလည္းမလြယ္ဘူး။
"အ့.."
အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ေဝါယာဥ္ကိုျမင္းနဲ႕ အားျပင္းျပင္းဆြဲယူတာခံရျပန္တယ္။
"မင္းဘယ္သူလဲ......"
စကားသံေတာ့ျပန္မလာေပ။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့သူ႕ကို ေဝါယာဥ္ထဲကထုတ္ၿပီး ျမင္းေပၚတင္ခံကျပန္တယ္။ သူကအခုျမင္းသမားရင္ခြင္ထဲမွာ။ ဘယ္သူမ်ားလဲသိလိုစိတ္နဲ႕စမ္းၾကည့္ေပမယ့္ ရင္အုပ္မာမာက်ယ္က်ယ္ႀကီးကလြဲၿပီးက်န္တာ မခန႔္မွန္းနိုင္ေပ။
"မင္းဘယ္သူလဲ။ ဘယ္သူလဲလို႔ငါေမးေနတယ္။"
အသံျပန္မလာပုံေထာက္ရင္ ေနာက္တစ္ခါျပန္ေပးဆြဲခံရတာေသခ်ာျပန္ၿပီ။
ရင္ဘက္မာမာႀကီးရဲ႕ႏွလုံးခုန္သံေတြကျမန္ဆန္ၿပီး အျပင္ကေနပါၾကားေနရတယ္။ လက္တစ္ဖက္က ျမင္းဇာတ္ႀကိဳးကိုထိန္းထားတာျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ သူ႕ခါးမွာထိန္းကိုင္ထားတယ္။ မသတီေပမယ့္ျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ ၿငိမ္ေနရတယ္။ သူတို႔သြားေနတာက ေတာနက္တစ္ေနရာျဖစ္လိမ့္မယ္။ တျဖည္းျဖည္းေအးလာတယ္။ မၾကာခင္ေတာ့ ျမင္းကေျပးေနရာမွရပ္တန႔္သြားတယ္။ သူ႕လက္ကႀကိဳးကို ေျဖေပးၿပီး ေခါင္းမွာစြတ္ထားတဲ့ အဝတ္မဲကိုလည္းခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မီးတုတ္ကိုင္ထားတဲ့လူကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ အဲ့လူကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ
"မင္း ဘာလို႔ငါ့အိမ္ေတာ္နားမွာရွိေနေသးတာလဲ။ ငါ့စကားကိုနားမေထာင္တာလား။ ဝမ္ရိေပၚ။"
ဝမ္ရိေပၚသူ႕အေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ေလာက္ပဲ ၾကည့္ဖို႔...."
"ျဖန္း...."
"အမိန႔္ကို လြန္ဆန္ရဲတယ္။"
ရိေပၚပါးတစ္ျခမ္းပူထူသြားတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ျမင္းခြာသံေတြၾကားေတာ့ သူတို႔စကားမမ်ားနိုင္ေတာ့ဘူး။ ျမက္ေတြအုပ္ေနတဲ့ေျမႀကီးထဲက တံခါးတစ္ခ်က္ကိုရိေပၚဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
"ဒါ ဒါဘာလဲ။"
"ကြၽန္ေတာ္တူးထားတာပါ။ ေျမေအာက္ခန္းပါ။ မေၾကာက္ပါနဲ႕။"
ေလွကားနဲ႕ဆင္းရမွာျဖစ္ၿပီးေမွာင္မဲေနေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုယုံပါ။ သခင္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္ထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ပါဘူး။ "
ရိေပၚက ေရွ႕ကေန မီးတုတ္ကိုင္ၿပီးဆင္းသြားတယ္။ သခင္ေလးကိုဖြက္ထားခ်င္တဲ့စိတ္ကူးနဲ႕ ငါးႏွစ္နီးပါး တူးထားခဲ့တဲ့ ေျမေအာက္ အိမ္ကေလးဆီ တစ္ကယ္ပဲသခင္ေလးကိုေခၚလာခြင့္ရမယ္ဆိုတာ ယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး။ သူတို႔ အိမ္ေအာက္ထဲေရာက္ေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီးျမင္းခြာသံေတြကိုနားစြင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေရွာင္းက်န႔္က ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕ေျပာလာတယ္။
"ငါဘယ္အခ်ိန္ထိ ဒီအေမွာင္ထဲေနရမွာလဲ။"
"ကြၽန္ေတာ္အၿမဲမျပတ္ မီးထြန္းနိုင္ေအာင္လုပ္ပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေနရာကို ဘယ္သူမွ ထပ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။"
"ငါ့ကိုျပန္ပို႔ေပး။"
"နန္းေတာ္မွာအေျခေနေတြ မတည္ၿငိမ္ဘူး။ သခင္ေလးကိုဖမ္းတဲ့လူေတြက နန္းေတာ္ထဲကလို႔ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။"
ထိုအခါေရွာင္းက်န႔္က စိတ္လႈပ္ရွားကာ ထလာၿပီး
"မင္းႀကီး အသစ္ ၊ မင္းႀကီးအသစ္ဘာျဖစ္သြားလဲ။"
"မင္းႀကီးအသစ္???"
ဟုတ္တာပဲ။ ဒါလ်ိဳ႕ဝွက္ကိစၥဆိုတာေရွာင္းက်န႔္ေမ့သြားတယ္။
"ထားလိုက္ေတာ့။"
ေရွာင္းက်န႔္ ထလာၿပီး အိပ္ယာကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
"ဒီဖက္႐ြက္ေတြခင္းထားတဲ့အိပ္ယာ ငါဘယ္လိုအိပ္ရမွာလဲ။ ဒီေလာက္ေအးတာ။"
"႐ုတ္တရက္မို႔ မစီစဥ္ရေသးတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အကၤ်ီခင္းလိုက္မယ္ေလ။"
"႐ြံတယ္။"
"ခု ခုနမွ ဝတ္လာတာပါ။"
"မလိုဘူး။ ငါ့ကိုမီးဖို ဖိုေပး"
ရိေပၚခ်က္ခ်င္းပဲ မီးဖိုေပးတယ္။ မီးဖိုၿပီးေတာ့ တစ္ခန္းလုံးရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရွာင္းက်န႔္ျမင္လိုက္ရတယ္။ႏွစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔ရတဲ့ ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုရွိၿပီး နံရံမွာကပ္ၿပီးစုထားတဲ့ ထင္းပုံႀကီးတစ္ပုံရွိတယ္။ အခန္းကေတာ့ ၁၅ ေပပတ္လည္ေလာက္ေတာ့က်ယ္တယ္။
"မၾကာခင္ မိုးက်ေတာ့မွာမို႔ကြၽန္ေတာ္ ထင္းေတြစုထားတာ။"
"ခုေတာင္ဒီေလာက္ေအးရင္ မိုး႐ြာေတာ့ပိုဆိုးမယ္ထင္တယ္။"
ေရွာင္းက်န႔္သူ႕ဘာသာေရ႐ြတ္ေနေပမယ့္ ရိေပၚကျပာျပာသလဲပဲ
"သခင္ေလးကိုတစ္ညလုံးမီးဖိုေပးမယ္။ ၿခဳံထည္ဝယ္နိုင္ေပးနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္။"
ေရွာင္းက်န႔္အေပၚႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကိုအေပၚတြန႔္ကာ ရိေပၚကိုေခါင္းစေျခဆုံး အထက္ေအာက္လွန္ၾကည့္ၿပီး
"႐ြံစရာေကာင္းတဲ့မင္းပုံစံကိုပဲ အရင္ျပဳျပင္ပါဦး။"
ရိေပၚ သူ႕ဘာသာသိမ္ငယ္ၿပီးေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။
"ဒီလိုေနရာမ်ိဳးဖန္တီးထားတာ မဟုတ္မွ မင္းပုန္ကန္ဖို႔စီစဥ္ေနတာလား။"
"မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဝါသနာပါလို႔ပါ။"
ေရွာင္းက်န႔္စကားေျပာတာရပ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူေႏြးဖို႔ႀကိဳးစားရင္း မီးလႈံေနတယ္။
*အေစခံနဲ႕ ခုလိုအနီးကပ္ေနရမယ္လို႔တစ္ခါမွ မေတြးဖူးဘူး။*
ရိေပၚက အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္က အသံျပတ္ျပတ္ျဖင့္
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ။"
သူအျပင္ စကားေျပာစရာလူမရွိတာကိုေတြးရင္း ရိေပၚေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ရတယ္။ သခင္ေလးက သူ႕ကိုစကားေျပာေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအခန္းထဲမွာသူနဲ႕သခင္ေလးႏွစ္ေယာက္တည္းအတူရွိေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ျမန္ျမန္ေလးလႈပ္ခက္သြားတဲ့ ရင္ဘက္ကိုရိေပၚ ဖိထားမိလိုက္တယ္။
"သခင္ေလးဗိုက္ဆာရင္ စားဖို႔ သြားရွာလိုက္ဦးမယ္။"
"ညဘက္ႀကီးကိုလား။"
"ခနေလးပဲၾကာမွာ။"
"ျမန္ျမန္သြား"
ေရွာင္းက်န႔္ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးတစ္ဖက္လွည့္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီး ရိေပၚရယ္က်ဲက်ဲလုပ္မိတယ္။ သူ႕အေပၚအားကိုးခ်င္စိတ္ေလး သန္းေနတာျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ရန္သူတစ္ရာနဲ႕စစ္ခင္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္တယ္။
မၾကာခင္ေတာ့ရိေပၚက အေမႊးႏႈတ္ၿပီးသားငွက္ႏွစ္ေကာင္နဲ႕ ကန္စြန္းဥ ႀကီးႀကီးႏွစ္လုံးပါလာတယ္။ ငွက္ကိုကင္ကာ ကန္စြန္းဥကိုဖုတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကို ငွက္ကင္တစ္ေကာင္ေပးတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚလက္ထဲကငွက္ကင္ကိုပါၾကည့္ၿပီး
"ဒါကမင္းအတြက္လား။"
ရိေပၚေခါင္းညိမ့္တယ္။
"ေပး ငါ့ကို။ ငါမဝဘူး။ "
ရိေပၚကေတာ့ သူဘာလုပ္လုပ္ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးပဲလုပ္ေနတယ္။ ဘာလို႔ဒီေလာက္သေဘာက်စရာေကာင္းရတာလဲ ဒီလူသားေလးက။
ေရွာင္းက်န႔္စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကြပ္ပ်စ္မွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ရိေပၚက က်န္ေနတဲ့ ကန္စြန္းဥတစ္ျခမ္းကိုသာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးစားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕အေပၚအကၤ်ီကို ၿခဳံေပးလိုက္တယ္။ မနက္မွ အဆူခံလိုက္မယ္။ မဟုတ္ရင္သခင္ေလးေအးလိမ့္မယ္။ သခင္ေလးကသူဝတ္ေနက်တိဳင္းပိုးဖဲဝတ္႐ုံအျပည့္ရွိတယ္။ ရိေပၚကအေပၚအကၤ်ီခြၽတ္လိုက္ရင္ ဖ်င္အကၤ်ီဂ်ိဳင္းျပတ္အစုတ္ပဲရွိေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္သခင္ေလးက ႏုႏုေလးမို႔သူစိုးရိမ္တယ္။
ရိေပၚတစ္ညလုံးမီးဖိုၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ကို ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႕ရင္ဘက္ေပၚသူ လက္တင္ၿပီးအိပ္ေနတဲ့ သခင္ေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ လက္ဖမိုးေလးကို လက္ညိုးေလးနဲ႕တို႔ေတာ့ သခင္ေလးကမနိုးဘူး။ ရိေပၚတိတ္တိတ္ေလးခိုးၿပဳံးၿပီး မၾကာခန လက္ဖမိုးေလးကိုခိုးတို႔ေနရာက မိုးလင္းခါနီးေတာ့ မခံနိုင္ပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
______
ဇာတ္လမ္းကထင္သလိုမဟုတ္ေတာ့ မႀကိဳက္ၾကေတာ့ဘူးထင္တယ္။ plot ထူးထူးျခားျခားမရွိပါဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါပဲေနာ္။ update က အားေပးတဲ့အေပၚမူတည္ပါတယ္ေနာ္။ ❤️