Unicode
၃ရက်ခန့်ကြာသော်...
" သား ဘာဖြစ်တာလဲနေမကောင်းလို့လား "
" ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်နေလို့ပါ မေမေ သားအဆင်ပြေပါတယ် "
" ဆေးသောက်ထားဦး နေမကောင်းဖြစ်နေဦးမယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ "
ရှိုင်းတစ်ယောက် ဧည်းခန်းဆိုဖာတွင်ထိုင်ကာ လေပျက်နေကြသော သားအမိနှစ်ယောက်ကို အပေါ်ဝရံတာမှ ကြည့်နေရင်း ကြာတော့ မကြည်တော့။
" လွန်းငယ် ! "
အသံမြှင့်ကာ ဆောင့်အော်လိုက်တာကြောင့် မေမေတောင်လန့်သွားရသည်။ လွန်းကတော့ မလန့်ပေ။ ရှိုင်းအား မထီသလိုမော့ကြည့်နေပြန်သည်။
" ခင်ဗျားမှာ ပါးစပ်မပါဘူးလား ခေါ်ရင်ထူးလေ "
" မင်းခေါ်တိုင်းထူးရအောင် မင်းကိုယ်မင်းဘာထင်နေတာလဲ "
" ကျစ်! ငါကွာ စိတ်ရှိလက်ရှိလုပ်လိုက်ရရင်ဖြင့်... "
" ဘာ! "
" ကဲ တော်ကြတော့! "
အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ် စကားများနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ မေမေက ကြားထဲမှ နှစ်ယောက်လုံးကို မျက်စောင်းထိုးပေးလိုက်တော့ သူတို့မဟုတ်သလိုတစ်ဖက်လှည့်သွားကြသည်။ ရှိုင်းကလည်း အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားတော့မှ လွန်းတစ်ယောက်အသက်ရှူချောင်တော့သည်။
" သား ဒီရက်ပိုင်း ရှိုင်းကို ရှောင်နေသလိုဘဲနော် ရှိုင်းသားကိုတစ်ခုခုလုပ်ထားလို့လား "
" မေမေ စိတ်ထင်လို့နေမှာပါ "
မေမေ့အား ကောင်းမွန်သော ဖြေရှင်းချက်ပေးပြီး မျက်ရည်များဝဲတက်လာတာကြောင့်မျက်နှာအား တစ်ဖက်ကိုလွှဲထားမိသည်။
" တောက်! လွန်းငယ် ခင်ဗျားဘာစောက်ချိုးချိုးနေတာလဲကွာ "
အခန်းထဲတွင်တော့ ရှိုင်းတစ်ယောက် ဒေါသအလိပ်လိုက်ထွက်နေသလို အောက်ထပ်တွင်လည်း လူသိမည်စိုး၍ ခိုးငိုနေသူလည်း ရှိနေသည်။
( တောင်းပန်ပါတယ်မေမေရယ် သားဘာဆက်လုပ်ရမလဲဟင် ကျွန်တော်တို့ကိစ္စကို မေမေတို့သာ သိရင် ကျွန်တော့်ကိုမုန်းသွားမှာလားဟင် ဟုတ်ပါတယ်လေ အားလုံးကျွန်တော့်အမှားပါ ကျွန်တော်မေမေတို့ကို ဖုံးကွယ်ထားလည်း တစ်ချိန်ချိန်ကျ မေမေတို့ သိမှာဘဲလေ အဲ့ကျ ကျွန်တော့်အပြစ်က ပိုများနေမလားဘဲ။ ဒါမှမဟုတ် ဘယ်သူမှမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးဒီအိမ်က ထွက်သွားလိုက်ရမလား )
" မေမေ ကျွန်တော်ပင်ပန်းနေလို့ သွားနားတော့မယ်နော် "
" အေးအေး စောစောနားတာကောင်းပါတယ် ကောင်းသောညပါ သားလေး "
" ဟုတ်ကဲ့ "
မေမေ့အား နှုတ်ဆက်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ လေးပင်သော ခြေလှမ်းများလှမ်းကာ တက်နေမိသည်။ လွန်းအခန်းထဲဝင်ပြီးသည်နှင့် တဘက်ယူကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ တန်းဝင်လိုက်သည်။
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ အပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် အောက်ဘက်ကို တဘက်ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲမှာထွက်ခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းရှေ့တွင် မိန့်မိန့်ကြီးရပ်ကြည့်နေသူကြောင့် လွန်းမှာ မျက်နှာတွေပူထူလာတော့သည်။
" မင်း... မင်း ဘယ်ချိန်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ "
" ခင်ဗျား ရေစချိုးကတည်းက.. "
" ဟမ်! ဒီဆို ဒီမှာအကြာကြီးရပ်နေတာလား "
" ဆိုပါတော့... "
လူကြီးလူကောင်းစတိုင်ဖမ်းကာ ပြောနေသော ရှိုင်းကို ကြည့်မရတော့။
" ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ငါ့အခန်းထဲကထွက်သွား မင်းကိုမမြင်ချင်ဘူး "
" ခင်ဗျား သွားခိုင်းတိုင်း ကျုပ်ကသွားရမှာလား ဒီမှာ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ထဲနော် ပြီးတော့... "
" မင်း... မင်းမသွားရင် ငါသွားမယ် "
လွန်းက ရှေ့တွက်ရပ်နေသော ရှိုင်းကိုရှောင်ကာ ကုတင်ေပါ်တွင်တင်ထားသော t-shirtအပြာရောင်နှင့်ဂျင်းပျော့အနက်ရောင် ဘောင်းဘီရှည်ကို ယူကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားဖို့ လုပ်လျှင်...
" ခင်ဗျားကို ဘယ်သူသွားခိုင်းလဲ "
" လွှတ်စမ်း! ငါ့လက်ကို မထိနဲ့ "
" ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုရွံနေသလိုဘဲနော် ဘာတွေစိတ်ထဲထားနေတာလဲ ယောက်ျားချင်းဘဲ ကိုယ်ဝန်ရနိုင်တာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဘာတွေအဲ့လောက်ဖြစ်ပျက်နေတာလဲ ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျားက ဂေး... "
ခွပ်!
စကားဆုံးအောင်ပင်မပြောလိုက်ရ။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ထိုးခံလိုက်ရတာကြောင့် ရှိုင်းမျက်နှာချက်ချင်းတည်သွားကာ ကိုင်ထားသော လွန်း၏လက်ကောက်ဝတ်အား အားထည့်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့..
" အာ့.. မင်းငါ့လက်ကိုလွှတ် နာတယ်လို့ "
" ခင်ဗျားကျနာတတ်တယ်ပေါ့ "
" ငါ.. အာ့... လွှတ်ပါတော့ "
" အဟက်! ခင်ဗျားကို လွှတ်ပေးချင်မှတော့ ဘာကိစ္စအလုပ်ရှုပ်ခံပြီး ခင်ဗျားအခန်းထဲဝင်လာရမှာလဲ "
" မင်း!... အွန့်... "
ပြွတ်!
" ရှိုင်း... မ..မလုပ် အွန့်... "
လွန်းနှုတ်ခမ်းများအား အငမ်းမရစုပ်ယူလာသည်။ ငြင်သာမှုမရှိတဲ့ အနမ်းတွေအောက် လွန်း လွန့်လူးနေရသည်။လွန်းနှုတ်ခမ်းအား လွှတ်ပေးပြီး လည်တိုင်တစ်လျှောက် လျှာနှင့် ပွတ်သပ်ပေးတော့ လွန်းတစ်ယောက် ခြေဖျားများပင်ထောက်လိုက်မိသည်။
" ဟင်းးး ရှိုင်း ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ အာ့.. မ..မကိုက်နဲ့ "
လည်တိုင်တစ်နေရာအား ဖိကိုက်ပေးလိုက်တော့ လွန်းတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်သွားလေသည်။ရှိုင်းတစ်ယောက် လွန်း၏ လွတ်နေသော ဗိုက်သားများကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးမိသည်။
ပြီးနောက် ခါးတွင်ပတ်ထားသော တဘက်အား ဖြုတ်ချလိုက်လျှင်...
" မ.. မလုပ်ပါနဲ့ ငါ တောင်းပန်ပါတယ် ရှိုင်း အာ့.. ဟာ့! "
လွန်းပြောသော်လည်း ရှိုင်းက နားပင်မထောင် သူလုပ်ချင်တာသာဆက်လုပ်နေသည်။ လွန်း၏အရာအား လက်ဖြင့် အထက်အောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်ဆွဲပေးလေတော့ လွန်းမှာ မငြီးဘဲမနေနိုင်။
" အဟက်! ခင်ဗျား သာယာနေတယ်မလား "
" အာ့..အ့! ဟာ့! အင့်.. ရှိုင်း ရပ်..ရပ်ပါတော့ အာ့.. "
" ခင်ဗျား ငြီးစမ်းပါ ခင်ဗျားငြီးလေ ကျုပ်လက်က ပိုမြန်လေဘဲ "
" အာ့.ဟင့် တော်ပါတော့ ငါ..ငါမရတော့ဘူး "
" အဟက်! ခနဘဲလုပ်ပေးရသေးတာလေ လိုချင်နေပြီလား "
" အားးး တော်ပါတော့ ရှိုင်းရာ ငါ..ငါမနေတတ်တော့ဘူး "
" အိုကေလေ ဒါဖြင့် ကျုပ်ကူညီပေးမယ် "
လွန်းအား ကောက်ပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်ပြီး လွန်းအပေါ်မှ အုပ်မိုးလိုက်သည်။ပြီးနောက် ဝတ်ထားသော t-shirtအနက်ရောင်အား ချွတ်လိုက်ပြီး လွန်း လည်တိုင်အား ထပ်မံနမ်းရှိုက်လာသည်။
" အာ့! ဟင်းးးး မကိုက်နဲ့ ဟင့်! "
ရှိုင်းတစ်ယောက် လျှာဖြင့် လည်တိုင်တစ်လျှောက် ဆင်းလာသည်။ ပြီးနောက် လွန်းအရာအား ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
လွန်းအရာအား ပါးစပ်ထဲငုံကာ လျှာဖြင့်ကစားပေးသည်။လွန်းအရာ၏ ထိပ်ဖျားလေးအား လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးတော့ လွန်းတစ်ယောက် ခါးများပက် ကော့တက်လာခဲ့သည်။
ပြီးနောက်....
_____
အဟမ်း! နောက်အပိုင်းဆက်မှောင်မယ်နော် လောင်ခိုင်းမလို့ပါဆို မှောင်မိပြန်ပြီ နောက်ပိုင်းတစ်ကယ်လောင်မယ်ကွာ🥹
Zawgyi
၃ရက္ခန႔္ၾကာေသာ္...
" သား ဘာျဖစ္တာလဲေနမေကာင္းလို႔လား "
" ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔ပါ ေမေမ သားအဆင္ေျပပါတယ္ "
" ေဆးေသာက္ထားဦး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ "
ရႈိင္းတစ္ေယာက္ ဧည္းခန္းဆိုဖာတြင္ထိုင္ကာ ေလပ်က္ေနၾကေသာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို အေပၚဝရံတာမွ ၾကည့္ေနရင္း ၾကာေတာ့ မၾကည္ေတာ့။
" လြန္းငယ္ ! "
အသံျမႇင့္ကာ ေဆာင့္ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေမေမေတာင္လန႔္သြားရသည္။ လြန္းကေတာ့ မလန႔္ေပ။ ရႈိင္းအား မထီသလိုေမာ့ၾကည့္ေနျပန္သည္။
" ခင္ဗ်ားမွာ ပါးစပ္မပါဘူးလား ေခၚရင္ထူးေလ "
" မင္းေခၚတိုင္းထူးရေအာင္ မင္းကိုယ္မင္းဘာထင္ေနတာလဲ "
" က်စ္! ငါကြာ စိတ္ရွိလက္ရွိလုပ္လိုက္ရရင္ျဖင့္... "
" ဘာ! "
" ကဲ ေတာ္ၾကေတာ့! "
အေပၚထပ္ႏွင့္ေအာက္ထပ္ စကားမ်ားေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ ေမေမက ၾကားထဲမွ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို မ်က္ေစာင္းထိုးေပးလိုက္ေတာ့ သူတို႔မဟုတ္သလိုတစ္ဖက္လွည့္သြားၾကသည္။ ရႈိင္းကလည္း အခန္းထဲျပန္ဝင္သြားေတာ့မွ လြန္းတစ္ေယာက္အသက္ရႉေခ်ာင္ေတာ့သည္။
" သား ဒီရက္ပိုင္း ရႈိင္းကို ေရွာင္ေနသလိုဘဲေနာ္ ရႈိင္းသားကိုတစ္ခုခုလုပ္ထားလို႔လား "
" ေမေမ စိတ္ထင္လို႔ေနမွာပါ "
ေမေမ့အား ေကာင္းမြန္ေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးၿပီး မ်က္ရည္မ်ားဝဲတက္လာတာေၾကာင့္မ်က္ႏွာအား တစ္ဖက္ကိုလႊဲထားမိသည္။
" ေတာက္! လြန္းငယ္ ခင္ဗ်ားဘာေစာက္ခ်ိဳးခ်ိဳးေနတာလဲကြာ "
အခန္းထဲတြင္ေတာ့ ရႈိင္းတစ္ေယာက္ ေဒါသအလိပ္လိုက္ထြက္ေနသလို ေအာက္ထပ္တြင္လည္း လူသိမည္စိုး၍ ခိုးငိုေနသူလည္း ရွိေနသည္။
( ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမေမရယ္ သားဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိစၥကို ေမေမတို႔သာ သိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္းသြားမွာလားဟင္ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အားလုံးကြၽန္ေတာ့္အမွားပါ ကြၽန္ေတာ္ေမေမတို႔ကို ဖုံးကြယ္ထားလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က် ေမေမတို႔ သိမွာဘဲေလ အဲ့က် ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္က ပိုမ်ားေနမလားဘဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးဒီအိမ္က ထြက္သြားလိုက္ရမလား )
" ေမေမ ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းေနလို႔ သြားနားေတာ့မယ္ေနာ္ "
" ေအးေအး ေစာေစာနားတာေကာင္းပါတယ္ ေကာင္းေသာညပါ သားေလး "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ေမေမ့အား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေပၚထပ္သို႔ ေလးပင္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားလွမ္းကာ တက္ေနမိသည္။ လြန္းအခန္းထဲဝင္ၿပီးသည္ႏွင့္ တဘက္ယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ တန္းဝင္လိုက္သည္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေပၚပိုင္းဗလာႏွင့္ ေအာက္ဘက္ကို တဘက္ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာထြက္ခဲ့သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕တြင္ မိန႔္မိန႔္ႀကီးရပ္ၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ လြန္းမွာ မ်က္ႏွာေတြပူထူလာေတာ့သည္။
" မင္း... မင္း ဘယ္ခ်ိန္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ "
" ခင္ဗ်ား ေရစခ်ိဳးကတည္းက.. "
" ဟမ္! ဒီဆို ဒီမွာအၾကာႀကီးရပ္ေနတာလား "
" ဆိုပါေတာ့... "
လူႀကီးလူေကာင္းစတိုင္ဖမ္းကာ ေျပာေနေသာ ရႈိင္းကို ၾကည့္မရေတာ့။
" ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ငါ့အခန္းထဲကထြက္သြား မင္းကိုမျမင္ခ်င္ဘူး "
" ခင္ဗ်ား သြားခိုင္းတိုင္း က်ဳပ္ကသြားရမွာလား ဒီမွာ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲေနာ္ ၿပီးေတာ့... "
" မင္း... မင္းမသြားရင္ ငါသြားမယ္ "
လြန္းက ေရွ႕တြက္ရပ္ေနေသာ ရႈိင္းကိုေရွာင္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ t-shirtအျပာေရာင္ႏွင့္ဂ်င္းေပ်ာ့အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီရွည္ကို ယူကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားဖို႔ လုပ္လွ်င္...
" ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူသြားခိုင္းလဲ "
" လႊတ္စမ္း! ငါ့လက္ကို မထိနဲ႔ "
" ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို႐ြံေနသလိုဘဲေနာ္ ဘာေတြစိတ္ထဲထားေနတာလဲ ေယာက္်ားခ်င္းဘဲ ကိုယ္ဝန္ရႏိုင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဘာေတြအဲ့ေလာက္ျဖစ္ပ်က္ေနတာလဲ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားက ေဂး... "
ခြပ္!
စကားဆုံးေအာင္ပင္မေျပာလိုက္ရ။ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ထိုးခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ရႈိင္းမ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းတည္သြားကာ ကိုင္ထားေသာ လြန္း၏လက္ေကာက္ဝတ္အား အားထည့္ကာ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ေတာ့..
" အာ့.. မင္းငါ့လက္ကိုလႊတ္ နာတယ္လို႔ "
" ခင္ဗ်ားက်နာတတ္တယ္ေပါ့ "
" ငါ.. အာ့... လႊတ္ပါေတာ့ "
" အဟက္! ခင္ဗ်ားကို လႊတ္ေပးခ်င္မွေတာ့ ဘာကိစၥအလုပ္ရႈပ္ခံၿပီး ခင္ဗ်ားအခန္းထဲဝင္လာရမွာလဲ "
" မင္း!... အြန႔္... "
ႁပြတ္!
" ရႈိင္း... မ..မလုပ္ အြန႔္... "
လြန္းႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား အငမ္းမရစုပ္ယူလာသည္။ ျငင္သာမႈမရွိတဲ့ အနမ္းေတြေအာက္ လြန္း လြန႔္လူးေနရသည္။လြန္းႏႈတ္ခမ္းအား လႊတ္ေပးၿပီး လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ လွ်ာႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ လြန္းတစ္ေယာက္ ေျခဖ်ားမ်ားပင္ေထာက္လိုက္မိသည္။
" ဟင္းးး ရႈိင္း ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါ အာ့.. မ..မကိုက္နဲ႔ "
လည္တိုင္တစ္ေနရာအား ဖိကိုက္ေပးလိုက္ေတာ့ လြန္းတစ္ကိုယ္လုံးတြန႔္သြားေလသည္။ရႈိင္းတစ္ေယာက္ လြန္း၏ လြတ္ေနေသာ ဗိုက္သားမ်ားကိုပါ ပြတ္သပ္ေပးမိသည္။
ၿပီးေနာက္ ခါးတြင္ပတ္ထားေသာ တဘက္အား ျဖဳတ္ခ်လိုက္လွ်င္...
" မ.. မလုပ္ပါနဲ႔ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရႈိင္း အာ့.. ဟာ့! "
လြန္းေျပာေသာ္လည္း ရႈိင္းက နားပင္မေထာင္ သူလုပ္ခ်င္တာသာဆက္လုပ္ေနသည္။ လြန္း၏အရာအား လက္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္ဆြဲေပးေလေတာ့ လြန္းမွာ မၿငီးဘဲမေနႏိုင္။
" အဟက္! ခင္ဗ်ား သာယာေနတယ္မလား "
" အာ့..အ့! ဟာ့! အင့္.. ရႈိင္း ရပ္..ရပ္ပါေတာ့ အာ့.. "
" ခင္ဗ်ား ၿငီးစမ္းပါ ခင္ဗ်ားၿငီးေလ က်ဳပ္လက္က ပိုျမန္ေလဘဲ "
" အာ့.ဟင့္ ေတာ္ပါေတာ့ ငါ..ငါမရေတာ့ဘူး "
" အဟက္! ခနဘဲလုပ္ေပးရေသးတာေလ လိုခ်င္ေနၿပီလား "
" အားးး ေတာ္ပါေတာ့ ရႈိင္းရာ ငါ..ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး "
" အိုေကေလ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္ကူညီေပးမယ္ "
လြန္းအား ေကာက္ေပြ႕ကာ ကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္ၿပီး လြန္းအေပၚမွ အုပ္မိုးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ဝတ္ထားေသာ t-shirtအနက္ေရာင္အား ခြၽတ္လိုက္ၿပီး လြန္း လည္တိုင္အား ထပ္မံနမ္းရႈိက္လာသည္။
" အာ့! ဟင္းးးး မကိုက္နဲ႔ ဟင့္! "
ရႈိင္းတစ္ေယာက္ လွ်ာျဖင့္ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ ဆင္းလာသည္။ ၿပီးေနာက္ လြန္းအရာအား ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။
လြန္းအရာအား ပါးစပ္ထဲငုံကာ လွ်ာျဖင့္ကစားေပးသည္။လြန္းအရာ၏ ထိပ္ဖ်ားေလးအား လွ်ာျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ လြန္းတစ္ေယာက္ ခါးမ်ားပက္ ေကာ့တက္လာခဲ့သည္။
ၿပီးေနာက္....
_____
အဟမ္း! ေနာက္အပိုင္းဆက္ေမွာင္မယ္ေနာ္ ေလာင္ခိုင္းမလို႔ပါဆို ေမွာင္မိျပန္ၿပီ ေနာက္ပိုင္းတစ္ကယ္ေလာင္မယ္ကြာ🥹