Jabba's POV
L = A - OE
ILANG MINUTO na kaming tahimik sa paglilibot sa library nang sirain ko ang katahimikan. I need to break the ice.
"Pre, I can't stand the fact that you are here with me in these longest running time."
Hinarap ko siya.
"Bakit nagsasawa ka na ba sa'kin, pre?" He chuckled and he went closer to me. We were just like this as the old times we had together. Minus the quietness.
Napangiti ako.
"Is there anything you want? You've been muted for hours. I know it seems odd that I can't see the presence of Ezebel with you this day. The fire between you two wasn't igniting. Nag-away ba kayo? I could lend you a drink for that." Tanong ko.
"That's not the reason why I am with you today, Jabs."
"Oh. So what was bugging you this whole time? Baka nag-aalala na si Bel kung nasaan ka at hindi mo siya kasama maghapon. Marahil hinahanap ka na n'on."
"Ezebel and I already talked about this so I don't need to inform her at least."
Natahimik kaming dalawa.
I patted his back. Mukhang nagkausap na talaga sila ni Bel nang masinsinan.
"Is it your monetary problem? Alam mo naman, pre, na I am always here by your side to provide you some secret transaction." I nudged him and shook his back playfully to ease his tension and stiffness.
In our transaction, palagi ko siyang binibigyan ng pera para sa girlfriend niya habang lubog na siya sa utang. Walang kamalay-malay si Ezebel doon. Usthero didn't feel regret to be in debt as long as he continuously provide the necessity of his liability. Masyado niyang minahal si Ezebel.
"It doesn't involve with that." He sulked and scratched his head.
"So what's the reason behind with that sulky face of yours? 'Kala mo cute ka dyan?"
Natawa siya. He shifted his smiley face to a serious one as he turn his head towards me. We met our eyes again.
"I missed you, pre. I missed the old times."
Hindi ako makapagsalita.
"Alam ko na ang dahilan kung bakit napapahiwalay ka na sa akin." He added.
I shifted my eyes off at him. I know we will come to this point kaya there is no way I should restrain this problem between us. This is the time where we discuss this issue. Mas mahalagang maitama na ang mali bago pa makita ang maling resulta just like accounting calculations.
I need to confess now.
"Sorry, pre. It's my fault. I didn't confront at first what is my true intentions and feelings. I should have know better. What's important to me is I see you two happy." Apologize ko without seeing his reaction.
"Sabi ko na nga ba..."
Napatingin ako sa kaniya.
"Na alin?"
"May pagtingin ka nga sa akin, pre." He gave me seductive smile as I turned shock and confuse.
"Huh?! A-Ano-!"
I accidentally tripped the piles of books on my side which gives me an alarm.
"N-No, nagkakamali ka. I-I don't-!"
Tinakpan niya agad ang bibig ko.
"Shh. You don't need to explain everything. I already knew. I watched you 24/7 as I read your mind, heart, and soul. It always fall into the conclusion about only one thing."
He cupped my face with his large hand. I tried to remove it pero hindi siya natinag. He leaned on me closer.
"Alam kong may gusto ka sa akin."
"Pre, hindi sa ganoon ang nais kong-"
"Please, don't deny it, Jabs. Alam ko iyon matagal na dahil napapansin ko ang bawat akto mo at pagsasalita mo. Naiilang ka na rin sa akin at nagtatampo dahil palagi kong nakakasama si Belbel ko sa lakad natin. Naging mailap ka na rin sa akin dahil hindi na kita nakakalaro sa basketball at sa galaan natin. Hindi ka na rin sumasama sa usapan namin kaya napapaisip ako na baka iniisip mo na winawalan ko na ng halaga ang pagiging magkaibigan natin dahil mayroon na akong bagong taong binibigyan ng mahalagang oras. Kaya ito, naghanap ako ng magandang tiyempo para lang makasama kita ngayon."
Hindi ko alam kung sagot ba o sapak ang nais kong itapon sa kaniya dahil nababaliw na siya.
"Anong klaseng kagaguhan iyan, pre?" Iritang tugon ko.
Niyakap niya ako.
"Kaya please. Huwag ka nang magselos sa akin, pre. Solo mo ako ngayon. Walang mag-iisturbo sa ating dalawa."
Pumiglas ako sa yakap niya. I grimaced in disgust.
"Nababakla ka na, pre!"
"Pre, 'wag ka nang magpa-cute sa'kin. Tayo-tayo lang naman dito." Loko ni Usthero. "Sabihin mo ulit 'yung muah muah chup chup. Please, na-miss ko iyon. Sige na. Lalo akong napapamahal sa'yo eh." He played his two eyebrows at me to tease me.
"Tang-ina, pre. 'Di ako nakikipagbiruan sa'yo."
"Pre, ako lang 'to. Tanggap kita, pre."
"Gago. Umayos ka nga."
"Huwag kang mag-alala. Sa ngayon, tinuturuan ko pa ang sarili ko na mahalin din kita pabalik."
Napapamura ako sa isip sa mga pinagsasabi ng kaibigan ko. Nasiraan na yata siya ng ulo. Hindi ko alam kung matatawa ba ako dahil hindi niya pa alam ang nasa loob ko o mabubuwesit dahil sa mga kalokohan niya. Sasagot na sana ako subalit may napagtanto ako. My eyes opened widely as I forecasted my situation. Nabasa ko ang kinalalagyan ko. This is not good.
I completely read his mind.
Kung sasagutin ko siya na wala akong gusto sa kaniya, malalaman niya ang katotohanang kay Ezebel pala ako may gusto. He already cornered me this time!
F*ck! Sh*t!
He seduced me with his smirk at humakbang papalapit sa akin.
"Dalawa lang kasi iyan, pre, eh. It is either gusto mo ako o gusto mo si Ezebel. These two factors will only be your legal reason why are you so outcasted in our friendship. Pero sabi mo nga sa akin noon, wala kang gusto kay Ezebel kaya I took the initiative to court her along the way kaya hindi ako nahirapan. So I therefore summed up, you are in love with your very own bestfriend, am I right?"
He dropped his card. Tama nga ang hinala ko sa maaaring isipin niya sa lagay namin.
He literally cornered me on the wall edge. I was hesitated to answer. He knows me very well. Kaya minsan mahirap magpalusot sa kaniya dahil matalas din ang mga mata, ilong, and all his senses. Alam niya ang totoo sa hindi. Kahit na magpakabakla pa ako sa kaniya para lang hindi masira ang pagkakaibigan naming tatlo ay wala ring saysay iyon. He knows how to read action.
He was actually testing me this whole time.
"So totoo nga, pre, mahal mo ako? Haha! You don't need to answer my query because I know that my hunch was right. Evidences were available for my eyes or nose to observe and connect all the possible dots."
Lingid sa kaalaman niya, nababasa ko na rin siya gamit ng mga mata ko. He just kept denying the fact that withhold him to go back to his normal senses. Gusto niyang lokohin ang sarili niya na gusto ko siya dahil hindi niya matanggap ang katotohanang gusto ko ang shota niya at hindi siya.
"Huwag ka nang malungkot, pre. Smile ka na. Uy, sige na." Kurot niya sa pisngi ko. "Kaya naman kitang mahalin, pre, eh kung gugustuhin ko pero ayaw kong saktan si Bebelots ko." He laid his arms on my shoulders to kiss me. He really wanted to insist that I love him than seeing his bestfriend loving his girlfriend. He completely discerned it. Ayaw niya lang tanggapin.
Ilalapit na sana ni Usthero ang mukha niya sa akin at nababasa ko sa mukha niya ang determinasyong gawin ang bagay na hindi kanais-nais subalit mayroong nagsalita sa pagitan namin.
"Sige, mahalin mo siya."
"Huh?!" Napahinto si Usthero at napadako ang tingin namin kay Ezebel nang sumagot ito sa 'di kalayuan. Nandito rin siya sa library. How come she knows we're here?!
"Sorry to interrupt your kissing moment. I have to leave now." She said with no emotion. At tinalikuran kami.
"Bebelots ko!" Lumapit si Usthero at hinila siya paharap sa kaniya.
"Narinig ko lahat, Uste. Mas mabuti kong mahalin mo si Jabba kesa ako. Hindi naman ako masasaktan e. Kaya mas mabuti siguro na maghiwalay na lang tayo."
"No! That's not going to happen! Ikaw pa rin ang sinisinta ko. Kabit ko lang siya!" Tutol ni Usthero at hinawakan ang magkabilaang balikat nito para harapin ulit.
Seryoso ang mukha ni Ezebel.
"Nalaman ko na rin ang totoo, Uste. Sinabi na rin sa akin ni Jab-jab ang dahilan kung saan nanggagaling ang binibigay mo sa akin. Pinilit ko siyang magsalita patungkol d'on kahapon. Kaya okay lang sa akin na kayo na lang magsamang dalawa at magmahalan dahil alam kong sa sarili ko na ako rin lang ang sumisira sa inyong pagkaka...ibigan." Diin niya.
Lumapit si Usthero kay Ezebel at niyakap ito.
"Ah, hindi, Belbel ko! Huwag sa ganitong paraan. Maaayos pa natin ito sa tamang usapan!"
"Puwede bang huwag kang didikit sa akin?!" Tinabig niya nito at winikaan.
"Ako ang may mali rito, Uste! It's all my fault! No one can't even deny it! Mas mabuting makita ko kayong masaya katulad nang dati nung wala pa tayo kaysa may isa sa atin ang nahihirapan. Ayoko na ring gumambala at maging pabigat sa inyo."
"Hindi ka naging pabigat kailan man sa amin! Ako dapat iyon. Dahil mahina ako sa Accounting at binubuhat niyo lang ako-!"
"Matalino ka Uste! Naging pasanin ako sa iyo kaya hindi mo na naaatupag ang pag-aaral mo at humihina ka na sa Academics. Masyado mong ginugugol ang sarili mo para sa akin. Hindi mo na pinapahalagahan ang sarili mo pati na ang kinabukasan mo."
"Mali ka, Bebelots ko. Hindi kita kailan man pinoproblema-!"
Sinampal niya si Usthero.
Sh*t.
Parang ramdam ko sa pisngi ko ang sakit na naramdaman ni Usthero sa sampal ni Ezebel.
"Don't you see?! I am the liabilities here, Uste! I already know our accounting equation. I am now aware and conscious sa ating tatlo. Ako ang may kasalanan. Naging magastos ako dahil hindi ko alam na ikaw pala ang nagbibigay sa akin ng pera sa wallet ko. Akala ko galing ang mga iyon sa bulsa ng Papa ko pero ikaw pala ang sumusustento sa mga luho ko. Akala ko okay lang sa iyo dahil ikaw na mismo ang nagsabi sa akin na hindi ka nagkakaroon ng pinansiyal na problema. Tapos makikita ko na lang na nagtratrabaho ka bilang isang part-time worker sa restaurant at kulang na kulang pa ang suweldong kinikita mo roon. Ang masaklap pa, umuutang ka lang sa kaibigan mo!" Turo niya sa akin. Halos maluha na siya sa kaniyang saloobin.
"Hindi mo alam kung gaano ako kahiyang-hiya sa sarili ko sa tuwing nakakaharap kita nung malaman ko ang totoo, Uste. Kaya hindi na kita halos masilayan sa mukha o makausap man nang diretsahan o makatabi man lang sa upuan. Pinagmukha mo kasi akong tanga!" Nanglulupaypay na aniya.
Hindi nakapagsalita si Usthero sa sinambit nito. Itinulak siya ni Ezebel para harapin ako.
"Kaya sabihin mo nga sa amin, Jab-jab, kung ano ang totoo. Mahal mo ba si Uste o ako? Sumagot ka!"
She already summed up all the things that leads her to this question. Nanghihinala na rin siya sa akin. Kahit na hindi ko basahin ang nasa utak ni Bel sa mga kilos niya, lantaran niya iyon ipinapahayag sa akin. All the data showing on her is all true. She never lied on me. She never lied on our friendship. Tinanggap niya talaga kami ng buo.
Niyapos ni Usthero si Ezebel at pinigilan sa pag-usisa sa akin.
"H-Hindi mo na siya kailangang tanungin dahil ako ang mahal niya. Magki-kiss na sana kami eh. 'Di ba, Jabs?" Usal ni Usthero sa akin na nagtatangis. "Kaya huwag kang makipaghiwalayan sa akin, Belbel ko. Please, hindi ko kaya. Kaya ko namang hatiin ang sarili ko para lang sa inyong dalawa."
"Kahangalan!"
Lumapit pa si Ezebel sa akin. Nagtatangis ang kaniyang mga mata at namumula bagay na ayaw kong makita. I forgot that she is fragile. Madamdamin siyang tao kahit na sa mas maliit na mga bagay.
"Jab-jab, sumagot ka! Pinapautang mo ba si Usthero para sa akin dahil mahal mo ako-?!"
"Belbel ko, tama na 'yan!" Pigil ni Usthero.
"Magsalita ka!"
The accounting equation is getting critical. Nagkakagulo kaming tatlo. Ezebel was pure and innocent like a flower yet she let the prickles out of her stem. On the other hand, Usthero, my bestfriend, was a bull dog since then but it turns out he became an abandoned puppy that needed loving care.
The Balance Sheet in our friendship is out of control and these two are now full of debt. Masisira ang accounting relationship namin.
I had to fix this.
I couragely face them both and they waited my response.
"Mahal ko kayong dalawa."
They didn't expect my answer based on their facial reactions.
"I am the Asset in this friendship. Ako lang ang may kayang sumuporta sa samahan natin kaya binibigyan ko kung ano ang mayroon ako, basta huwag lang tayo mabubuwag. Ayaw kong mawalay sa inyo dahil kayo lang ang mayroon sa akin. You're one of my assets that I treasure throughout my lifetime."
I swiftly hugged them tightly. Isang mainit na yakap iyon para ipadama sa kanila na ayaw ko silang mawalay sa akin. They also embraced me too as I heard them whimping for these corny dramas. Our equation must be intact. If ever our variable got rumble again, I don't know whether I could balance it anymore.
Mahirap mag-balance sa Accounting when it comes to friendships.
Isang yakap lang iyon pero iba ang naging epekto nito sa amin. Isa itong pagmamahalan ng kaibigan. Kumalas na ako sa yakap at tiningnan sila nang mukhaan. Baha na ng luha ang mga mata nila at panay singhot si Usthero.
"Two-timer ka pala, pre, eh."
"Shut up."