<< πρέπει να μιλήσουμε. >> μόλις είχα ξυπνήσει και καθόμουν στην καρέκλα απέναντι από τον καθρέπτη. Ακόμα φορούσα τις πιτζάμες μου και χτένιζα τα μαλλιά μου όταν ο Ιάσωνας, χωρίς καν να προειδοποιήσει , άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. << που ήσουν εχθές το βράδυ; >> Δεν περίμενα να με ρωτήσει κάτι τέτοιο. Με το που τον άκουσα με έλουσε κρύος ιδρώτας. Πως γίνεται να γύρισαν πριν από εμένα και να μην είχα καταλάβει κάτι; Έπρεπε να κερδίσω λίγο χρόνο. Δεν ήθελα να του πω για τον Στέφανο ακόμη, αν και ήμουν βέβαιη ότι γνώριζε για την επιστροφή του.
<< Ιάσωνα πως μπαίνεις έτσι; >> άφησα την χτένα στην άκρη και έφτιαξα την ρόμπα μου. << με τρόμαξες. >> στάθηκα όρθια και πήγα μέχρι την ντουλάπα. Άνοιξα το ένα της φύλλο και έπιασα το πρώτο φόρεμα που είδα.
<< που ήσουν τέτοια ώρα;>> άγαρμπα με έπιασε από το μπράτσο και γύρισε το σώμα μου για να τον κοιτώ. << υποτίθεται ότι δεν ήρθες μαζί μας γιατί δεν ήσουν καλά. >>
Η κίνηση του αυτή να με πιάσει έτσι από το χέρι με εξόργισε. Τι συμπεριφορά ήταν αυτή; πρώτη φορά με αντιμετώπιζε έτσι.Τράβηξα το άγγιγμα του μακριά μου και τον άγριο κοίταξα.
<< νομίζω ότι έχω μεγαλώσει αρκετά για να με ανακρίνεις με αυτό το ύφος. >> πέταξα το φόρεμα , μαζί με την κρεμάστρα, πάνω στο κρεβάτι. << σύνελθε! >>
<< καθόμουν στο σαλόνι όταν ήρθες. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και απόρησα, ποιος μπορεί να ήταν τέτοια ώρα σκέφτηκα. Σηκώθηκα για να δω και ήσουν εσύ. >>
<< τι θες Ιάσωνα πρωί πρωί; >> του φώναξα νιώθοντας να πιέζομαι.
<< απαιτώ να μου πεις που ήσουν! >>
<< με τον Παράσχο. >> απάντησα τελικά. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν θα μπορούσα να του το κρατώ κρυφό για πολύ ακόμα. Με τις φωνές του θα μας άκουγε όλο το Κιάρι. << μην κανείς ότι εκπλήσσεσαι. >> έδειξα το έκπληκτο πρόσωπο του.<< δεν με πείθεις, το ήξερες ότι γύρισε. >>
<< συναντήθηκες με τον δολοφόνο του αδελφού μας; είσαι με τα καλά σου Μαριέττα; >>
<< έτσι όπως τα έκανες δεν είχα και άλλη επιλογή. Το ξέρω ότι ήσουν εσύ πίσω από την έκρηξη της βόμβας εχθές το μεσημέρι.>> τον είδα να μαζεύεται και να ακουμπά τον τοίχο. << μην μου το αρνηθείς γιατί θα με εκνευρίσεις περισσότερο. >>
<< και τι ήθελες να κάνω; να τους τινάξω τα μυαλά στον αέρα και να πάω στην φυλακή; >> είπε ψιθυρίζοντας. Όντως τώρα; άκουγα καλά;
<< λογικέψου τι είναι αυτά που λες; έχεις καταλάβει τι πηγές να κανείς; παραλίγο να σκοτώσεις δυο ανθρώπους Ιάσωνα. >> ξεφύσησα. << κοιτά την οικογένεια σου και σταματά να ασχολείσαι με τον Αποστολόπουλο και τον Παράσχο. >>
<< γιατί δεν το καταλαβαίνεις; εσάς κοιτάω. >> με διέκοψε. << ο ένας δολοφόνησε τον αδελφο μας και άλλο παραλίγο να σκοτώσει εμένα. >>
<< δεν θα κερδίσεις τίποτα με αυτά που κάνεις, σταματά πια! >>
<< ότι και να λες εσύ, για όσο ζω δεν θα σταματήσω να τους κυνηγώ. Και πάψε να ανακατεύεσαι στις δουλειές μου, είναι κρίμα να χαλάσουμε τις καρδιές μας. >> με προειδοποίησε λίγο πριν βγει από το δωμάτιο κοπανώντας την πόρτα πίσω του. Έκλεισα τα μάτια μου και αναστέναξα απογοητευμένη. Δεν προσπάθησε καν να με ακούσει, δεν θα κατέθετα όμως τα όπλα. Ήμουν η μόνη που μπορούσε να τον σταματήσει και θα έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
-
Είχαν περάσει τέσσερις μέρες και με τον Στέφανο δεν είχαμε μιλήσει ακόμα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να στεναχωρηθώ για αυτή του την εξαφάνιση. Σίγουρα όμως ένιωθα πιο ήρεμη. Κοντά του έχανα την κυριαρχία μου, οι άμυνες μου έπεφταν και γινόμουν μια άλλη. Μια λιγότερο αδυσώπητη Μαριέττα και αυτή την στιγμή δεν το ήθελα καθόλου αυτό.
Έπρεπε να το ομολογήσω όμως ότι αν δεν ήταν εκείνος για να μου πει για την έκρηξη, ίσως να μην το γνώριζα ή πιο πιθανό θα ήξερα την αλήθεια που θα ήθελε να μου πει ο Ιάσωνας.
Καθόμουν στο τραπέζι με την γιαγιά βοηθώντας την φαει ενώ η Αλεξάνδρα ήταν στον καναπέ και χάζευε σελίδες από ένα περιοδικό.
<< έλα γιαγιά μου για φάε να σε δω. >> με το κουτάλι μάζεψα λίγη σούπα από το πιάτο και το έφερα στο ύψος του στόματος της. Εκείνη άνοιξε το στόμα της αλλά μόλις την γεύτηκε έκανε μια γκριμάτσα αηδίας.
<< κυρία με θέλετε κάτι άλλο; να γυρίσω στην κουζίνα; >>
<< Γεωργία περίμενε, όλα εντάξει με την Ρηνιώ; τακτοποιήθηκε στους συγγενείς σας στην Αθήνα; >> είχαμε αποφασίσει μετά από το περιστατικό που έγινε με την Ελπίδα, να έφευγε το κορίτσι για λίγο καιρό από το κτήμα μας για να ηρεμήσουν τα πνεύμα. Φυσικά και δεν πιστεύαμε όσα μας έλεγε η ξαδέλφη μου. Την Ρηνιώ την ξέραμε, δεν θα έκανε ποτε κάτι με τον Μιχάλη, γι'αυτό και με την πρώτη ευκαιρία θα την φέρναμε πίσω.
<< ναι κυρία, μου έστειλε ένα γράμμα και το έλαβα εχθές. Μου γράφει ότι έφτασε και όλα είναι μια χαρά. >>
<< χαίρομαι που όλα είναι καλά. Και μην στεναχωριέστε με τον Στρατή, η Ρηνιώ θα γυρίσει. Σου δίνω τον λόγο μου. >> την έβλεπα στεναχωρημένη και θέλησα να την παρηγορήσω. << άντε πήγαινε στην κουζίνα να δεις τι κάνει και η Βάσω. >>
<< έρχομαι και εγώ μαζί σου να ετοιμάσω το γάλα του μωρού. >> η Αλεξάνδρα άφησε στην άκρη το περιοδικό και σηκώθηκε.
<< γιαγιά θα φας λίγο ακόμα; >> ξανά έπιασα στα χέρια μου το πιάτο με το κουτάλι έτοιμη να της δώσω να φάει.
<< αυτό που γίνεται δεν είναι σωστό. >> είπε ξαφνικά.
<< για την Ρηνιώ λες; >>
<< αυτό που γίνεται δεν είναι σωστό. >> είπε πιο έντονα τώρα. << δεν ακούς την γιαγια σου, εκείνη ξέρει. >> κοπάνησε το χέρι της στο τραπέζι.
Δεν την πήρα στα σοβαρά, θεώρησα ότι ήταν αποτέλεσμα των διαλείψεων που πάθαινε. Πήγα να την ξανά ταΐσω αλλά τραβήχτηκε. << γιαγιά φάε πριν κρυώσει. >>
<< άνοιξε τα μάτια σου, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Σου είπαν πολλά ψέματα και έμαθες να ζεις με αυτά, αλλά η στιγμή που θα μάθεις την αλήθεια πλησιάζει. >> την κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα.Αν και ήξερα πως το μυαλουδάκι της ήταν μπερδεμένο, δεν μπορούσα να παραβλέψω το γεγονός ότι όσο μου μιλούσε είχε τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου και ήταν απόλυτα σοβαρή. Καμία σχέση με τις άλλες φορές. << άντε τάιζε, τι χαζεύεις; >> ξαφνικά ,σαν να ξύπνησε,πήρε το χέρι μου και έβαλε το κουτάλι ,που κρατούσα,στο στόμα της για να φάει.
<< τι λέτε εσείς εδώ; >> ο Ιάσωνας μόλις είχε βγει από το γραφείο του και ήρθε κοντά μας έχοντας ακούσει όσα μου έλεγε η γιαγιά. << ελπίζω να μην την παίρνεις στα σοβαρά, σε βλέπω που την κοιτάς με μεγάλη προσοχή. >>
<< τι λες βρε Ιάσωνα, αφού παραληρεί όπως πάντα. >> μουρμούρισα. << έλα γιαγιά πάμε μέσα;>> σηκώθηκα βιαστικά.
<< περίμενε λίγο να την χαρώ. >>
<< Ιάσωνα άφησε την, καλύτερα να την βάλω να ξαπλώσει να ξεκουραστεί λίγο.>>
<< ελπίζω να μην μου κακιώνεις ακόμα για την συμπεριφορά μου τις προάλλες. Σου ζήτησα συγγνώμη. >> μου είπε θεωρώντας ότι τον απέφευγα λόγο της συμπεριφορά του εκείνο το πρωί.
<< όχι Ιάσωνα, όλα μια χαρά. >> τον διαβεβαίωσα για να ησυχάσει από αυτές του τις σκέψεις και άρον άρον πήγα την γιαγιά μέχρι το δωμάτιο της.
Την βοηθούσα να βγάλει τα ρούχα της και να φορέσει την νυχτικιά της. << εγώ πάλι εκπαιδευτικά χρόνια τώρα να ξεχνάω. >> << και όμως, αρκεί μια στιγμή για να τα θυμηθείς όλα. >> όσο σκεφτόμουν τα λόγια του Στέφανου το πρόσωπο μου είχε σκοτεινιάσει. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από την γιαγιά.
<< τι έπαθες και μελαγχώλησες ; >> με χάιδεψε στο μάγουλο και μας έβαλε να καθίσουμε στην άκρη του κρεβατιού της.
<< πριν καιρό, είπα σε κάποιον ότι έχω εκπαιδευτεί χρόνια τώρα να ξεχνάω. >> κοίταξα χαμηλά συγκρατώντας τα δάκρυα μου. << και εκείνος μου απάντησε ότι μια στιγμή αρκεί για να θυμηθώ τα πάντα. >> της εκμυστηρεύτηκα.
<< αυτός είναι σοφός άνθρωπος κορίτσι μου.>> με τα ακροδάχτυλα της σκούπισε τα μάγουλα μου από τα δάκρυα που μόλις είχαν βγει. << αν τον αγαπάς και σε αγαπάει να τον παντρευτείς. >> μου χαμογέλασε πλατιά . << την ευχή μου να έχετε. >>
<< είναι πολύ αργά γιαγιά. >> ψιθύρισα και έπεσα στην αγκαλιά της ξεχύνοντας χωρίς μέτρο όσα δάκρυα κρατούσα μέσα μου. << πολύ αργά. >>
<< ποτέ δεν είναι αργά αν αγαπάς. >> έπιασε το κεφάλι μου με τα χέρια της και το σήκωσε από τον ώμο της. Ένιωθα την καρδιά μου ξαφνικά ανάλαφρη, σαν είχε φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Αυτή η κουβέντα με την γιαγιά με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα.
Την έβαλα να κοιμηθεί και την φίλησα στο κούτελο. Την σκέπασα για να μην κρυώσει και έκλεισα σιγά την πόρτα. Βγαίνοντας από το δωμάτιο διακριτικά σκούπισα τα μάτια μου και ρούφηξα την μύτη μου.Δεν ήθελα να καταλάβει κάποιος ότι έκλαιγα.
Ήθελα να γυρίσω στο σαλόνι. Περπατούσα ως εκεί όταν ένιωσα μια δυνατή σπρωξιά και την Ελπίδα να τρέχει σαν τρελή και να φωνάζει με ένα άδειο κουτί στο χέρι. Στην κυριολεξία πλέον μέσα σε αυτό το σπίτι δεν γινόταν να υπάρξει μια μέρα που να ήμασταν ήρεμοι. Διαρκώς κάτι προέκυπτε από του πουθενά και μας έφερνε τα πάνω κάτω. Τουλάχιστον, δεν βαριόμασταν ποτέ.
<< κοιτάξτε όλοι σας, καταστράφηκα.>>
<< Ελπίδα τι έγινε πάλι; >> ο Ιάσωνα πήγε προς το μέρος της.
<< μου τα έκλεψε όλα η αλήτισσα, κοιτά ξάδελφε. >> του έδειξε το κουτί που κρατούσε για να το διαπιστώσει και εκείνος.
<< Ελπίδα. >> τους πλησίασα. << τι έγινε; ποια αλήτισσα; >>
<< η Ρηνιώ, ποια άλλη; πρώτα μου έκλεψε τον άντρα και τώρα τα κοσμήματα. >> φώναζε υστερικά αναστατώνοντας όλο το σπίτι. << θα την σκοτώσω!>> έβγαλε μια δυνατή τσιρίδα και ξαφνικά έπεσε αναίσθητη στα χέρια του Ιάσωνα.
<< Μαριέττα, Ιάσωνα τι συμβαίνει; τι φωνές είναι αυτές; >> η Αλεξάνδρα ανάστατη βγήκε από το δωμάτιο της. << προσπαθώ να κοιμίσω το μωρό. >> όταν έκανε μερικά βήματα ακόμα ήρθε γρήγορα κοντά μας << τι έπαθε η Ελπίδα; >> ανήσυχη προσπαθούσε να καταλάβει.
<< πήγαινε σε παρακαλω και φέρε ένα άρωμα να της βάλουμε να μυρίσει μπας και συνέλθει. >> της είπα και άρχισα να ρίχνω ελαφρά χαστούκια στο πρόσωπο της Ελπίδας μήπως έτσι ξυπνούσε.
<< πάω πάω. >>
<< κυρία τι συμβαίνει; >> τα κορίτσια από την κουζίνα τρομαγμένα ήρθαν να δουν τι έγινε.
<< την έφερα. >> γύρισε λαχανιάζοντας η Αλεξάνδρα με ένα μπουκαλάκι άρωμα στα χέρια. <<ορίστε. >> μου το έδωσε και εγώ αμέσως το άνοιξα και το έβαλα κοντά στην μύτης της ξαδέλφης μου.
Ξυπνώντας γρήγορα αναφώνησε άναρθρα. Δόξα τον Θεό, σκέφτηκα. << την κλέφτρα, την αλήτισσα, να τολμήσει να βάλει χέρι στα οικογενειακά μας κοσμήματα. >> άρχισε πάλι να λέει χωρίς τελειωμό. Και όταν πρόσεξε στο οπτικό της πεδίο την Γεωργία σαν αγρίμι πήγε να της επιτεθεί. Πάλι καλά που πρόλαβε να την σταματήσει η Αλεξάνδρα. << χάσου από μπροστά μου και εσύ. Η βρομιάρα η αδελφή του άντρα σου μου έκλεψε τα κοσμήματα. >>
<< κυρία Ελπίδα τι λέτε; >>
<< αυτό που άκουσες. Άντε χάσου από μπροστά μου. >>
<< Ελπίδα σταματά. >> της φώναξα. Δεν γινόταν άλλο . << πήγαινε Γεωργία σε παρακαλώ, και εσύ Βάσω. >>
<< δεν έχουμε αποδείξεις για αυτό που λες, τόσα άτομα μπαινοβγαίνουν στο κτήμα μας. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να σου τα πάρει. >> είπε ο Ιάσωνας έχοντας αρχίσει να χάνει την υπομονή του με τις υπερβολές της ξαδέλφης μας.
<< αυτή ήταν, είμαι σίγουρη. Σταματήστε να την δικαιολογείτε. >>
<< να σου πω ξαδέλφη, η Ρηνιώ τόσα χρόνια εδώ μέσα δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα για τίποτα από όσα τις προσάπτεις. Αυτό το κορίτσι φοβάται και την σκιά του. >>
<< έχει δίκαιο ο Ιάσωνας. >> συμφώνησε μαζί του η Αλεξάνδρα. << κάποιος άλλο το έκανε και όπως πάντα θα την πληρώσει η Ρηνιώ. >>
<< δεν ακούω τίποτα, πηγαίνετε να μου την φέρετε από εκεί που την στείλατε και αφήστε μας μόνες δυο λεπτά. Θα δείτε για ποτέ θα το ομολογήσει. >>
Η ίδια κουβέντα συνεχίστηκε μέχρι αργά το απόγευμα. Έφερα από την κουζίνα ένα ποτήρι νερό για την Ελπίδα και πήγα να κάτσω δίπλα στην γιαγιά. << εγώ πάντως δεν το πιστεύω ότι η Ρηνιώ έκλεψε τα κοσμήματα. Θα σε συμβούλευα Ελπίδα να σκεφτείς καθαρά και μην κατηγορείς το κορίτσι επειδή της τα έχεις μάζεμα από τα κουτσομπολιά που άκουγες τις προάλλες. >>
<< όλοι μας την ξέρουμε την Ρηνιώ, ποτέ δεν θα έκλεβε.>>
<< μην είσαι τόσο σίγουρη χρυσή μου. >> απάντησε στην Αλεξάνδρα και άφησε το ποτήρι με το νερό που της έδωσα πάνω στο τραπεζάκι. << είστε όλοι σας τόσο σίγουροι για το ποιόν αυτής την κοπέλας. >> είπε κοροϊδευτικά. << να δείτε ότι το είχαν σχεδιάσει οικογενειακός. Την έβαλε να τα κλέψεις ο τεμπέλης ο αδελφός και πήγε στην Αθήνα με σκοπό να πάει και αυτός με την γυναίκα του σε μερικές μέρες για να τα πουλήσουν και να γλεντήσουν με τα λεφτά μας. >>
<< τι ανοησίες είναι αυτές που λες; >> της απευθύνθηκε ο Μιχάλης που μόλις είχε έρθει για να την συμμαζέψει πληροφορούμενος για να κατορθώματα της. << για πόσο ακόμα θα κατηγορείς το κακόμοιρο το κορίτσι. >>
<< την αλήθεια λέω Μιχάλη μου. >>
<< έλα σήκω. >> της έκανε νόημα με το χέρι. << πάμε να λύσουμε το πρόβλημα στην Χωροφυλακή, να κάνουμε καταγγελία .Αφού όπως λες ξέρεις ποιος σε έκλεψε, πάμε τι με κοιτάς; >> σιώπησε εκείνη. Δεν αντέδρασε.
<< αλήθεια είναι πως έχει δίκαιο ο Μιχάλης,και άργησες. >> πήρα τον λόγο.
<< έχει δίκαιο ο άντρα σου Ελπίδα, αν αυτό πιστεύεις πήγαινε να το καταγγείλεις. >>
<< τι λες Ιάσωνα και εσύ, μια Ελπίδα Δεμερτζή να τρέχει στην Χωροφυλακή νυχτιάτικα; Αποκλείετε. >> αρνήθηκε πεισματικά.
<< να χαρώ εγώ μια Δεμερτζή. >> πετάχτηκε η γιαγιά κοροϊδεύοντας την. Πήγα να γελάσω αλλά συγκρατήθηκα.
<< που κολλάει το όνομα σου με το ότι σε έκλεψαν; να πας τώρα να το καταγγείλεις. >>
<< δεν βλέπεις; και τα ξαδέλφια σου μαζί μου συμφωνούν. Τι με κοιτάς, σήκω. >>
<< άντε πάμε να δούμε. >> συμφώνησε τελικά με τα χίλια ζόρια η Ελπίδα και σηκώθηκε από την καρέκλα που καθόταν.
<< άντε προχωρά. >> της είπε ο Μιχάλης και άρπαξε το παλτό της από εκεί που το είχε αφήσει. << καλό σας βράδυ. >>
<< με τις παλαβομάρες της Ελπίδας άφησα στην μέση τις δουλειές μου. Θα είμαι στο γραφείο.>>
<< εντάξει Ιάσωνα. >>
<< και εγώ πάω να δω αν είναι εντάξει το παιδί. >>
<< Αλεξάνδρα πριν πας στον Γιωργάκη, μπορείς να βάλεις και την γιαγιά να ξαπλώσει; >>
<< φυσικά. >> χωρίς να το αρνηθεί, με χαρά μάλιστα, την βοήθησε να σηκωθεί. Έτσι, η Αλεξάνδρα με την γιαγιά και ο Ιάσωνας αποχώρησαν αφήνοντας με μόνη.
Δεν ήθελα να κοιμηθώ από τόσο νωρίς, όποτε άρχισα να κόβω βόλτες μέσα στο καθιστικό. Κοιτούσα τις φωτογραφίες μας πάνω στο σύνθετο. Μέσα σε αυτές υπήρχε και μια φωτογραφία της μητέρας μας. Την πήρα στα χέρια μου και την χάιδεψα. Μου έλειπε τόσο πολύ. Ήταν άδικος ο θάνατος της.
Της είχα υποσχεθεί ότι θα έπαιρνα την θέση της στο σπίτι. Θα αναλάμβανα να κρατήσω ενωμένη την οικογένεια μας και , αν μικρότερη, θα έκανα τα πάντα για την ευτυχία του Ιάσωνα. Αφού δεν αξιώθηκα να ευτυχήσω εγώ, ας ήταν αυτός ευτυχισμένος. Πλέον όμως άρχιζα να αμφιβάλλω για όσα είχα κάνει.
<<άνοιξε τα μάτια σου, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Σου είπαν πολλά ψέματα και έμαθες να ζεις με αυτά, αλλά η στιγμή που θα μάθεις την αλήθεια πλησιάζει. >> θυμήθηκα τα λόγια της γιαγιάς από μεσημέρι. Ανατρίχιασα ξαφνικά. Άφηνα πίσω την κορνίζα με την φωτογραφία της μητέρας και στάθηκα στην μέση του χώρου.
Ήταν πολύ σοκαριστικό το γεγονός ότι μια γυναίκα με χρόνια άνοια,μιλούσε τόσο σοβαρά, σαν να ήξερε τι έλεγε.
<<όσον αφορά την αλήθεια της δίκης μας ιστορίας, αν θελήσεις ποτέ να την μάθεις...>> << ήταν πράγματι άοπλος;>> << μπορείς να πιστεύεις ότι θες. Εξάλλου αυτό έκανες ανέκαθεν. >> διάσπαρτες κουβέντες του Στέφανου ξαφνικά άρχιζαν να βγάζουν νόημα και να μην μου φαίνονται πλέον άλυτοι γρίφοι.
Τα λόγια της γιαγιάς ήταν απλά αυτό που χρειαζόμουν για να αρχίσω να καταλαβαίνω, η αρχή που χρειαζόμουν για να ξεκινήσω να ξεδιπλώνω το κουβάρι με τα πιο κρυφά μυστικά της οικογένειας μου...
.
.
.
.
❤️