" ဒီနားမှာလူရှိကြလား.....!!!! "
ကျွန်တော်အော်ခေါ်နေပါသော်လည်း ဘာသံမှမကြားရ။ အခုဆိုကျွန်တော်ရေထဲမှာနေတာ 2နာရီလောက်ရှိပြီ။ ကုန်းပေါ်တက်ချင်ပေမဲ့ အ၀တ်အစားတွေကမှမရှိ။ ပြန်တွေးကကြည့်ရင် ဟိုတော၀က်ကိုပဲဒေါသထွက်မိတယ်။ အဲ့၀က်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ကျွန်တော်အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေလောက်ပြီပေါ့ ။
" အာ...ချမ်းလိုက်တာ "
တစ်ဖြေးဖြေး လေးအေးတွေကတိုက်ခက်လာတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်ရေထဲမှာကြာကြာနေရင်း လေဖြတ်ပြီးသေသွားရင် ဒုတ္ခ။ လေဖြတ်ရင်ပါးတွေရွဲ့ ပြီးရုပ်ဆိုးဆိုးကြီးဖြစ်နေမှာ။ ဒါတော့လက်မခံနိုင်ပါဘူး ကျွန်တော်က စောက်ချောကြီးမလားး။
ဒီတောထဲမှာအကူအညီတောင်းရမယ်သူတောင် မရှိဘူး။ ဂျောင်ကုတော့ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သူ့ကိုစောင့်ရင် လေဖြတ်ပြီး မာလကီးယားးတန်းဖြစ်သွားမှာ ပြောစရာကိုမလို။ တကယ်ရူးချင်တာပါပဲ....။
" ရား...!!!ကယ်ကြပါအုံး..!! "
အခုအချိန် ကျွန်တော့် ကိုယ်စောင့်နတ်ဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးလဲဘယ်မှာသေနေလဲမသိ။ တကယ်ဒုတ္ခရောက်နေတော့ လာမကယ်ဘူး ဟင်း...။
" လူရှိလား...!!ကယ်ကြပါအုန်း "
ကျွန်တော်အော်နေရင်း အ၀ေးတစ်နေရာကနေပြေးလာတဲ့လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက် ရသည်။ ကျွန်တော်ဆီကို ပြေးလာတာထင်တယ်။ တစ်ဖြေးဖြေးနီးလာတော့ ကျွန်တော်ထိုလူကိုသေချာကြည့်မိသည်။ နောက်မှထင်ထင်ရှားရှားတွေ့လိုက်ရပါသော.....
" ဂျောင်ကု!!.. "
" ထယ်ယောင်း!!...ရေနစ်နေတာလား "
ဂျောင်ကုမှစိုးရိမ်နေတဲ့ လေသံနဲ့ကျွန်တော့်ကိုလာမေးသည်။ တော်ပါသေးတယ် သူဒီနေ့ပြန်လာတာစောလို့ ။
" ရေနစ်နေတာမဟုတ်ဘူး... ဟို... "
ကျွန်တော်ဂျောင်ကုကို ဖြစ်တဲ့ကြောင်း ပြောပြဖို့ နည်းနည်းမျက်နှာပူမိသည်။
" ပြောလေ...ဘာဖြစ်တာလဲ "
" ဟို...ကျွန်တော်ရေချိုးနေတုန်း အကျီတွေကို တော၀က်တစ်ကောင် လာဆွဲသွားတာ အခု၀တ်စရာမရှိတော့ဘူး ကူညီပါအုန်းဂျောင်ကု "
ပြောပြီးသည်နှင့် ဂျောင်ကုကိုကြည့်ပြီး သနားစရာမျက်နာမျိုးလေး လုပ်ပြလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဂျောင်ကုကတော့ ကျွန်တော်ကိုကြည့်ပြီးပြုံးစိစိဖြင့်...။ ရုပ်ကိုက လူယုတ်မာရုပ်နဲ့။
" ဘာတွေပြုံးစိစိလုပ်နေတာလည်း ရေထဲမှာနေရတဲ့လူကိုလည်းသနားပါအုန်း လေဖြတ်ပြီးသေတော့မယ် "
" ခဏလေးနေအုန်း.. "
ဂျောင်ကုမှ သူ့ရဲ့ အပေါ်အကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ဒီလူဘာတွေလုပ်နေတာလည်း...။
" ရားးရားး....ခင်ဗျား အကျီတွေချွတ်ပြီးဘာလုပ်မလို့လဲ... မဟုတ်တာတစ်ခုခု လုပ်မယ်မကြံနဲ့နော် ကျွန်တော့်အကြောင်းပြလိုက်ရမလား "
" ရော့... "
ဂျောင်ကုမှ ကျွန်တော့်ကို သူ့ရဲ့အပေါ်အကျီအားလာပေးသည်။
" ဘာလဲ...ကျွန်တော်က ခင်ဗျားရဲ့ အပေါ်အကျီ ကို၀တ်ထားရမှာလား...ဒါပေမဲ့ ဒါကပါးကလည်းပါးသေးတယ် နောက်ပြီးတိုကလည်းတိုတယ် "
" မင်းမ၀တ်ချင်လဲရတယ်... ဒါပဲ၀တ်စရာရှိတာမို့ "
ကျွန်တော် ဒီအချိန်မှာ ဂျီးများနေလို့မဖြစ်။ မဟုတ်ရင် လေဖြတ်သွားနိုင်ခြေများတယ်။
" ပြီးရော...ခင်ဗျားဟိုကျောက်တုံးနားသွားပြီး အနောက်လှည့်နေ "
ဂျောင်ကုလည်း ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း ကျောက်တုံးနားကိုသွားကာ အနောက်လှည့်နေသည်။ ထိုအခါမှ ကျွန်တော်ရေထဲမှ တက်လာကာ ဂျောင်ကုရဲ့အပေါ်အကျီကို သေသေချာချာ၀တ်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်အဆင်မပြေ။ အကျီက ပေါင်လယ်လောက်အထိ တိုနေပြီး ပါးပါးလေးရယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျွန်တော် အောင့်အီးပြီး၀တ်လိုက်ရပါတယ်။
" ဂျောင်ကုရပြီ...သွားကြမယ် "
ဂျောင်ကုမှ ကျွန်တော်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ ရှော့ရသွားသည့်ဟန် ။ သူကြည့်နေတာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အောက်ပိုင်းကို။
" မင်းဘာလို့ ဒီလောက်တောင် တိုနေရတာလဲ.. "
" ရားးးး!!! ခင်ဗျားဘာပြောတာ!! "
" အကျီကိုပြောတာ...အကျီတိုတာကို "
ကျွန်တော် ဂျောင်ကုကိုမျက်စောင်းလှလှလေး ပစ်ကျွေးလိုက်သည်။ စကားကို ရှင်းအောင်မပြောဘူး...။
" ခင်ဗျားရဲ့ အပေါ်အကျီကတိုနေတာကိုး...လာပါ အိမ်မြန်မြန်ပြန်ရအောင် ကျွန်တော်အေးနေပြီ "
" အော်...အင်း..အင်း.. "
ကျွန်တော်လည်း အပေါ်မလုံ အောက်မလုံနဲ့ မလုံတဲ့နေရာကို လက်ကလေး ကာထားပြီး ဂျောင်ကုနဲ့အတူ အိမ်ကိုမြန်မြန်ပြန်လာခဲ့သည်။
အိမ်ရောက်တော့ ဂျောင်ကုက သူ့အခန်းထဲ၀င်သွားသည်။
" ရား...ဂျောင်ကု...ကျွန်တော့်အတွက်လဲစရာ အ၀တ်တစ်ခုလောက် ပေးဗျာ.. "
ကျွန်တော်အော်လိုက်ပေမဲ့ ဂျောင်ကုကတော့ အခန်းထဲကနေ အသံတောင်မကြား..။ ခဏအကြာ ဂျောင်ကု တစ်ခုခုကိုကိုင်ပြီး သူ့အခန်းထဲကထွက်လာသည်။
" ဒါ၀တ်လိုက် "
ဂျောင်ကုက ကျွန်တော့်ကို ခရမ်းရောင်၀တ်စုံတစ်ခုပေးသည်။ အကျီက နန်းတွင်းကားတွေထဲကလို မျိုးရိုးမြင့်တွေပဲ ၀တ်တဲ့ ၀တ်စုံနဲ့ ပုံစံတူသည်။
" ဂျောင်ကု ဒီ၀တ်စုံက မျိုးရိုးမြင့်တွေ၀တ်တဲ့ ၀တ်စုံနဲ့တူတယ်...ဒါနဲ့ ဒီ၀တ်ရုံကို ခင်ဗျား ဘယ်ကရတာလဲ "
ကျွန်တော်ပြောလိုက်တော့ဂျောင်ကု ကျွန်တော့်ဆီကနေ အကြည့်လွှဲသွားသည်။ ကျွန်တော်တောင်နည်းနည်း ကြောင်သွားရသည်။
" ဒါ..ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျား တစ်ယောက်ယောက်ဆီကနေ ခိုးလာတာလား.. "
" ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ချမ်းပြီး တုန်တောင်တုန်နေပြီ...အ၀တ်အစားအမြန်သွားလဲလိုက်တော့ "
ဂျောင်ကုမှ ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို အတင်းပို့ပြီး အ၀တ်လဲရန်ပြောကာ အပြင်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှတွေးမနေတော့ဘဲ ဂျောင်ကုပေးတဲ့၀တ်စုံကို အမြန်ပြောင်း၀တ်လိုက်တယ်။
အ၀တ်လဲပြီး ကိုယ့်ပုံစံကိုယ် မှန်ထဲပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ဆိုးလို့လဲ ကျွန်တော်ချောသားပဲ။ ဂျောင်ကုပေးတဲ့ခရမ်းရောင် ၀တ်စုံနဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့က အရမ်းလိုက်ဖက်မှုရှိတယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်ရဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ရောပေါ့။
ကျွန်တော်လည်း မှန်ကြည့်ပြီး တော်တော်လေပေါ်ရောက်သွားသည်။ ကျွန်တော် အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ဂျောင်ကုကိုရှာတော့မတွေ့ ။ အိမ်အနောက်ဘက်သို့ လျှောက်လာတော့မှ တွေ့ပါပြီ စတော်ဘယ်ရီခင်းကို ရေလောင်းနေပါသော ဂျောင်ကု။
" ဂျောင်ကု... "
ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်တော့ ဂျောင်ကုကကျွန်တော့်ကို တောက်ပတဲ့မျက်လုံးလေးများနှင့် ကြည့်ကာ ပြုံးပြသည်။ ဂျောင်ကုအပြုံးသည် အရင်နေ့တွေတုန်းကအပြုံးတွေနဲ့ လုံး၀မတူပဲ နူးညံမှုတွေပါနေသည်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတောင် အနွေးဓာတ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားသည်။
" မဆိုးပါဘူး...မင်းနဲ့လိုက်တယ် "
ဂျောင်ကုစကားကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ နည်းနည်းတောင်ရှက်မိသွားသည်။
" အဟမ်း....ဂျောင်ကု ကျွန်တော်လဲကူညီပေးမယ်လေ... စတော်ဘယ်ရီခင်းကိုရေလောင်းနေတာလား "
" မလိုပါဘူး...မင်းဘာသာသွားနားနေစမ်းပါ "
" မရဘူးဗျာ...ကျွန်တော်ကူညီပေးမယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ "
ဂျောင်ကုလည်း ပြောလို့မရတဲ့ ကျွန်တော့်ကို လက်လျှော့သွားသည့်ပုံဖြင့် စတော်ဘယ်ရီခင်းကို ရေလောင်းခိုင်းသည်။ နောက်ပြီး စတော်ဘယ်ရီ ခင်းကိုဘယ်လို ဂရုစိုက်ပြီး ပျိုးထောင်ရမယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းလဲ ကျွန်တော့်ကိုသင်ပေးတယ်။ ဒီလိုကျတော့လည်း ဂျောင်ကုက ကျွန်တော့်ရဲ့ လေးစားရလောက်တဲ့ စီနီယာတစ်ယောက်လိုပဲ။ ပြီးတော့ အရမ်းလည်း ကြည့်ကောင်းတယ်။
ဂျောင်ကုရဲ့ အခုလို ပုံစံလေးကို ကျွန်တော် သဘောကျတယ်။
________________________
ဒီအပိုင်းတိုသွားတယ်ထင်တယ်🤧
နောက်အပိုင်းမှာ Supriseတိုက်မယ်နော်👀
တိုက်စရာလဲမလိုပါဘူး သိပြီးသားဖြစ်ကြမှာပါ🚶♀️
အဲ့တော့ နောက်အပိုင်းဆက်စောင့်ကြ....
---------------------
𝑻𝒉𝒂𝒏𝒌 𝒚𝒐𝒖 𝒔𝒐 𝒎𝒖𝒄𝒉 𝒂𝒍𝒍
---------------------
✍︎ ကင်မ်ဘယ်ရီ🍒
---------------------
Zawgi
" ဒီနားမွာလူရိွၾကလား.....!!!! "
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ေခၚေနပါေသာ္လည္း ဘာသံမွမၾကားရ။ အခုဆိုကြၽန္ေတာ္ေရထဲမွာေနတာ 2နာရီေလာက္ရိွၿပီ။ ကုန္းေပၚတက္ခ်င္ေပမဲ့ အ၀တ္အစားေတြကမွမရိွ။ ျပန္ေတြးကၾကည့္ရင္ ဟိုေတာ၀က္ကိုပဲေဒါသထြက္မိတယ္။ အဲ့၀က္ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီေပါ့ ။
" အာ...ခ်မ္းလိုက္တာ "
တစ္ေျဖးေျဖး ေလးေအးေတြကတိုက္ခက္လာေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ေရထဲမွာၾကာၾကာေနရင္း ေလျဖတ္ၿပီးေသသြားရင္ ဒုတၡ။ ေလျဖတ္ရင္ပါးေတြရြဲ႔ ၿပီးရုပ္ဆိုးဆိုးႀကီးျဖစ္ေနမွာ။ ဒါေတာ့လက္မခံႏိုင္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္က ေစာက္ေခ်ာႀကီးမလားး။
ဒီေတာထဲမွာအကူအညီေတာင္းရမယ္သူေတာင္ မရိွဘူး။ ေဂ်ာင္ကုေတာ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သူ႔ကိုေစာင့္ရင္ ေလျဖတ္ၿပီး မာလကီးယားးတန္းျဖစ္သြားမွာ ေျပာစရာကိုမလို။ တကယ္ရူးခ်င္တာပါပဲ....။
" ရား...!!!ကယ္ၾကပါအံုး..!! "
အခုအခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတဲ့ အဖိုးႀကီးလဲဘယ္မွာေသေနလဲမသိ။ တကယ္ဒုတၡေရာက္ေနေတာ့ လာမကယ္ဘူး ဟင္း...။
" လူရိွလား...!!ကယ္ၾကပါအုန္း "
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ေနရင္း အဝေးတစ္ေနရာကေနေျပးလာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ့လိုက္ ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆီကို ေျပးလာတာထင္တယ္။ တစ္ေျဖးေျဖးနီးလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ထိုလူကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ေနာက္မွထင္ထင္ရွားရွားေတြ့လိုက္ရပါေသာ.....
" ေဂ်ာင္ကု!!.. "
" ထယ္ေယာင္း!!...ေရနစ္ေနတာလား "
ေဂ်ာင္ကုမွစိုးရိမ္ေနတဲ့ ေလသံနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေမးသည္။ ေတာ္ပါေသးတယ္ သူဒီေန့ျပန္လာတာေစာလို႔ ။
" ေရနစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး... ဟို... "
ကြၽန္ေတာ္ေဂ်ာင္ကုကို ျဖစ္တဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔ နည္းနည္းမ်က္ႏွာပူမိသည္။
" ေျပာေလ...ဘာျဖစ္တာလဲ "
" ဟို...ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးေနတုန္း အက်ီေတြကို ေတာ၀က္တစ္ေကာင္ လာဆြဲသြားတာ အခု၀တ္စရာမရိွေတာ့ဘူး ကူညီပါအုန္းေဂ်ာင္ကု "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ၿပီး သနားစရာမ်က္နာမ်ိဳးေလး လုပ္ျပလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုၾကည့္ၿပီးၿပံဳးစိစိျဖင့္...။ ရုပ္ကိုက လူယုတ္မာရုပ္နဲ႔။
" ဘာေတြၿပံဳးစိစိလုပ္ေနတာလည္း ေရထဲမွာေနရတဲ့လူကိုလည္းသနားပါအုန္း ေလျဖတ္ၿပီးေသေတာ့မယ္ "
" ခဏေလးေနအုန္း.. "
ေဂ်ာင္ကုမွ သူ႔ရဲ့ အေပၚအက်ီကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ ဒီလူဘာေတြလုပ္ေနတာလည္း...။
" ရားးရားး....ခင္ဗ်ား အက်ီေတြခြၽတ္ၿပီးဘာလုပ္မလို႔လဲ... မဟုတ္တာတစ္ခုခု လုပ္မယ္မႀကံနဲ႔ေနာ္ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းျပလိုက္ရမလား "
" ေရာ့... "
ေဂ်ာင္ကုမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ရဲ့အေပၚအက်ီအားလာေပးသည္။
" ဘာလဲ...ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားရဲ့ အေပၚအက်ီ ကို၀တ္ထားရမွာလား...ဒါေပမဲ့ ဒါကပါးကလည္းပါးေသးတယ္ ေနာက္ၿပီးတိုကလည္းတိုတယ္ "
" မင္းမ၀တ္ခ်င္လဲရတယ္... ဒါပဲ၀တ္စရာရိွတာမို႔ "
ကြၽန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ီးမ်ားေနလို႔မျဖစ္။ မဟုတ္ရင္ ေလျဖတ္သြားႏိုင္ေျခမ်ားတယ္။
" ၿပီးေရာ...ခင္ဗ်ားဟိုေက်ာက္တံုးနားသြားၿပီး အေနာက္လွည့္ေန "
ေဂ်ာင္ကုလည္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ေက်ာက္တံုးနားကိုသြားကာ အေနာက္လွည့္ေနသည္။ ထိုအခါမွ ကြၽန္ေတာ္ေရထဲမွ တက္လာကာ ေဂ်ာင္ကုရဲ့အေပၚအက်ီကို ေသေသခ်ာခ်ာ၀တ္လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္အဆင္မေျပ။ အက်ီက ေပါင္လယ္ေလာက္အထိ တိုေနၿပီး ပါးပါးေလးရယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ္ ေအာင့္အီးၿပီး၀တ္လိုက္ရပါတယ္။
" ေဂ်ာင္ကုရၿပီ...သြားၾကမယ္ "
ေဂ်ာင္ကုမွ ကြၽန္ေတာ္ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ ေရွာ့ရသြားသည့္ဟန္ ။ သူၾကည့္ေနတာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေအာက္ပိုင္းကို။
" မင္းဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ တိုေနရတာလဲ.. "
" ရားးးး!!! ခင္ဗ်ားဘာေျပာတာ!! "
" အက်ီကိုေျပာတာ...အက်ီတိုတာကို "
ကြၽန္ေတာ္ ေဂ်ာင္ကုကိုမ်က္ေစာင္းလွလွေလး ပစ္ေကြၽးလိုက္သည္။ စကားကို ရွင္းေအာင္မေျပာဘူး...။
" ခင္ဗ်ားရဲ့ အေပၚအက်ီကတိုေနတာကိုး...လာပါ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ေအးေနၿပီ "
" ေအာ္...အင္း..အင္း.. "
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေပၚမလံု ေအာက္မလံုနဲ႔ မလံုတဲ့ေနရာကို လက္ကေလး ကာထားၿပီး ေဂ်ာင္ကုနဲ႔အတူ အိမ္ကိုျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုက သူ႔အခန္းထဲ၀င္သြားသည္။
" ရား...ေဂ်ာင္ကု...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လဲစရာ အ၀တ္တစ္ခုေလာက္ ေပးဗ်ာ.. "
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္လိုက္ေပမဲ့ ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ အခန္းထဲကေန အသံေတာင္မၾကား..။ ခဏအၾကာ ေဂ်ာင္ကု တစ္ခုခုကိုကိုင္ၿပီး သူ႔အခန္းထဲကထြက္လာသည္။
" ဒါ၀တ္လိုက္ "
ေဂ်ာင္ကုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခရမ္းေရာင္၀တ္စံုတစ္ခုေပးသည္။ အက်ီက နန္းတြင္းကားေတြထဲကလို မ်ိဳးရိုးျမင့္ေတြပဲ ၀တ္တဲ့ ၀တ္စံုနဲ႔ ပံုစံတူသည္။
" ေဂ်ာင္ကု ဒီ၀တ္စံုက မ်ိဳးရိုးျမင့္ေတြ၀တ္တဲ့ ၀တ္စံုနဲ႔တူတယ္...ဒါနဲ႔ ဒီ၀တ္ရံုကို ခင္ဗ်ား ဘယ္ကရတာလဲ "
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ေဂ်ာင္ကု ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန အၾကည့္လႊဲသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္နည္းနည္း ေၾကာင္သြားရသည္။
" ဒါ..ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကေန ခိုးလာတာလား.. "
" ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ခ်မ္းၿပီး တုန္ေတာင္တုန္ေနၿပီ...အ၀တ္အစားအျမန္သြားလဲလိုက္ေတာ့ "
ေဂ်ာင္ကုမွ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲကို အတင္းပို႔ၿပီး အ၀တ္လဲရန္ေျပာကာ အျပင္ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွေတြးမေနေတာ့ဘဲ ေဂ်ာင္ကုေပးတဲ့၀တ္စံုကို အျမန္ေျပာင္း၀တ္လိုက္တယ္။
အ၀တ္လဲၿပီး ကိုယ့္ပံုစံကိုယ္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ေခ်ာသားပဲ။ ေဂ်ာင္ကုေပးတဲ့ခရမ္းေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔က အရမ္းလိုက္ဖက္မႈရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ေရာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္လည္း မွန္ၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလေပၚေရာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲမွ ထြက္ကာ ေဂ်ာင္ကုကိုရွာေတာ့မေတြ့ ။ အိမ္အေနာက္ဘက္သို႔ ေလ်ွာက္လာေတာ့မွ ေတြ့ပါၿပီ စေတာ္ဘယ္ရီခင္းကို ေရေလာင္းေနပါေသာ ေဂ်ာင္ကု။
" ေဂ်ာင္ကု... "
ကြၽန္ေတာ္ ေခၚလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုကကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေလးမ်ားႏွင့္ ၾကည့္ကာ ၿပံဳးျပသည္။ ေဂ်ာင္ကုအၿပံဳးသည္ အရင္ေန့ေတြတုန္းကအၿပံဳးေတြနဲ႔ လံုး၀မတူပဲ ႏူးညံမႈေတြပါေနသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာင္ အေနြးဓာတ္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားသည္။
" မဆိုးပါဘူး...မင္းနဲ႔လိုက္တယ္ "
ေဂ်ာင္ကုစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ နည္းနည္းေတာင္ရွက္မိသြားသည္။
" အဟမ္း....ေဂ်ာင္ကု ကြၽန္ေတာ္လဲကူညီေပးမယ္ေလ... စေတာ္ဘယ္ရီခင္းကိုေရေလာင္းေနတာလား "
" မလိုပါဘူး...မင္းဘာသာသြားနားေနစမ္းပါ "
" မရဘူးဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ကူညီေပးမယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ "
ေဂ်ာင္ကုလည္း ေျပာလို႔မရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ေလ်ွာ့သြားသည့္ပံုျဖင့္ စေတာ္ဘယ္ရီခင္းကို ေရေလာင္းခိုင္းသည္။ ေနာက္ၿပီး စေတာ္ဘယ္ရီ ခင္းကိုဘယ္လို ဂရုစိုက္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းလဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသင္ေပးတယ္။ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေဂ်ာင္ကုက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေလးစားရေလာက္တဲ့ စီနီယာတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းလည္း ၾကည့္ေကာင္းတယ္။
ေဂ်ာင္ကုရဲ့ အခုလို ပံုစံေလးကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္။
________________________
ဒီအပိုင္းတိုသြားတယ္ထင္တယ္🤧
ေနာက္အပိုင္းမွာ Supriseတိုက္မယ္ေနာ္👀
တိုက္စရာလဲမလိုပါဘူး သိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ🚶♀️
အဲ့ေတာ့ ေနာက္အပိုင္းဆက္ေစာင့္ၾက....
---------------------
𝑻𝒉𝒂𝒏𝒌 𝒚𝒐𝒖 𝒔𝒐 𝒎𝒖𝒄𝒉 𝒂𝒍𝒍
---------------------
✍︎ ကင္မ္ဘယ္ရီ🍒
---------------------