მე არ ავდექი,ველოდებოდი ვარჯიში რით დაიწყებოდა,საერთოდ და უნდა გამეკეთებინა?.
-ანუ გრძნობებს ხედავ არა?-დაეჭვებული ხმა აქვს-ამას ადრეც ხედავდი?ანუ სანამ მიწაზე გადმომასახლებდნენ.
-კი ბავშვობიდან-ვეუბნები,ზოგადად მე ლაპარაკისას ადამიანს თვალებში ვუყურებ და როცა მისას ვერ ვაწყდები ცოტა ნერვები მეშლება.მგონია რომ ადამიანს კი არა მის თმებს ველაპარაკები, მაგრამ სულ მ ავიწყდება რომ ის ადამიანი არ არის.
-კარგი,მოდი მაშინ ამით დავიწყოთ-ახლოს მოდის და მაგიდაზე ხელის გულებს აწყობს.
თავს ჩემსკენ აბრუნებს.-რამეს ხედავ?
-კი-მაგრამ მრცხვენია ვუთხრა რომ მაგიდის ბოლოში ციცქნა არსება აღელვებაა რომელიც ხელებს ნერვიულად იფშვნეტს და ჰაერში აქანავებს,თან ერთ ადგილას ცქმუტავს.
ის მანამდე არ მენახა.
მწვანე ფერისაა.
რის გამო ცოტა საყვარელიც კია.
მაგიდაზე ბოლთას ცემს და ადგილს ვერ პოულობს რომ მოისვენოს.
მისკენ ვიხედები და ვხვდები რომ ოუენი იქეთ იხედება მაგრამ ცხადია ვერაფერს ხედავს.
-რა არის?-მეკითხება ჩვეული სიმშვიდით.
არ ვაპირებ ვუთხრა ამიტომ მის კითხვას დუმილით ვპასუხობ.
-სიმართლე გითხრა არ ვიცი ამაში სავარჯიშო რა არის-ამბობს-ამიტომ მოდი სხვა რამ გავაკეთოთ.
-მაინც რა?-არსება ქრება და მის ადგილს სიცარიელე იკავებს.
ის ოთახში გადის და მალევე ხელში ფანქრითა და ფურცლით ხელში შემოდის.
-დავხატო?-ვეკითხები რაც ისედაც ცხადია რატომ მოიტანდა აბა ფურცელს?
მაგრამ არა არ დავხატავ და საერთოდ რატომ დავეთანხმე ასე უსიტყვოდ ვარჯიშზე?
ვხვდები მას ჩემზე ზეგავლენა აქვს.
ადამიანს რომელსაც სულ რამდენიმე ხნის წინ შევხვდი.
ეს რა ხუმრობაა??
- რატომ იწვევ ზეგავლენას ჩემზე?-ოო არა ეს რატომ ვთქვი!
მის გვერდით თავს ვერ ვიკავებ.
ჯერ ეს "შენი სუნი მომწონს" რა იყო და ახლა ეს რა არის.
ვხვდები ვწოთლდები რადგან ახლოს სირცხვილი ჩნდება და უწმაწური სიტყვებს იძახის ყურადღებას არ ვაქცევ და ამჯერად მაგიდის ლაპარაკს ვუგდებ ყურს.
ის დამცინის,
"რატომ იწვევ ზეგავლენას ჩემზე"
ჩემი ხმით ამბობს.
მას სკამები,ფანჯრები და კედელი ეხმიანება.
ყურებზე ხელებს ვიფარებ რომ მათი ლაპარაკის ხმა როგორმე ჩავახშო.
ვერც ვხვდები როგორ ვამბობ
-ჯანდაბა თავი დამანებეთ-უცებ ოუენის ხელს ვგრძნობ ჩემ ხელებზე ის ყურებიდან ხელებს მაშორებს.
არ ვუყურებ,მრცხვენია,სირცხვილი ასე არასდროს გამომიცდია ვხვდები რომ 17 გრადუსიდან რომელიც დარბაზში სუფევდა 37 გრადუსზე ავედი.
მისი თვალების დანახვა მინდა,მინდა გავიგო რას ამბობენ ისინი.
აბა როგორ გავიგო რას ფიქრობს?
ხელები ისევ ჩემ ხელებზე აქვს დადებული.
-რას ამბობენ?-კითხვა მაოცებს და გაკვირვებული თვალებით ვუყურებ მის თმებს.
-დამცინიან-ვეუბნები და ისევ თავს ვხრი.
-უბრალოდ თავი დაანებე.ამგვარი ლაპარაკი ადრეც გესმოდა?
-კი-ჩუმად ვეუბნები და ჯერ არ ვუყურებ მის თმას
-კარგი
ეხლა კი მიდი დახატე-ხელში ფურცელი და ფანქარი მომაჩეჩა,თვითონ კი სკამზე დაჯდა ჩემ პირდაპირ და სიჩუმეში ჩაიძირა.
-რა დავხატო?-ცოტაბდამშვიდებული ვეოითხები რადგან მისგან ჩემ სიტყვებზე დაცინვა არ მიმიღია,ეს კი ძალიან უცნაურია.
ბოროტები ჩემი აზრით ყველას დასცინიან.
ოუენი კი თითქოს ჩემი უხერხულიბაში ჩაგდების მიზნით არაფერს აკეთებს.
ან უბრალოდ არ აინტერესებს.
ან უბრალოდ უხერხულში არ მაგდებს.
მისი საქციელი მაკვირვებს,თანაც ძალიან.
წინაზე ასე მოიქცა,მაგრამ შესაძლოა მაშინ ვერაფერი თქვა რადგან გამოვიქეცი.
-რაც გინდა-ამბობს ჩვეული ტონით-თითების თამაშს იწყებს.მაგიდაზე აკაკუნებს.
მე ყურადღებას არ ვაქცევ და ხატვას ვიწყებ.
მაგრამ მისი თითების კაკუნი ხელს მიშლის.
გადავწყვიტე ოუენი დამეხატა.
და აი კიდევ ერთი მარცხი!
დროგამოშვებით მას ვუყურებდი,შესაძლოა ხვდებოდა,მაგრამ არ იმჩნევდა,ან უბრალოდ ფიქრობდა და არ ვაინტერესებდი.
ისე უცნაურია თმაში როგორ ხედავს?
არასდროს შემიმჩნევია რომ სიარულისას ან სხვა მოქმედების გაკეთებისას შეყოვნებულიყოს.
კარგად დავაკვირდი
ლამაზი ცხვირი,მჭიდროდ მოკუმული ტუჩები,მკვდრის ფერი ედო.
ეს ყველაფერი ნახატზე გადავიტანე.
ეხლა მისი ტანი უნდა დამეხატა.
წვრილი წელი ძლიერი,დაკუნთული ხელები,და გრძელი ფეხები.
ნახატს რომ მოვრჩი მაგიდის ქვეშიდან ყრუ ბრაუნის ხმა გაისმა.
ნახატს დავხედე და იქ ოუენი გამქრალიყო.
მაგიდის ქვეშ შევიხედე და იქ ოუენი დამხვდა,ამოვიხედე და აქაც ოუენი იყო.
ჯანდაბა!
ყველგან ის არის.
არ უნდა დამეხატა.
მან მაგიდის ქვეშ შეიხედა და მალევე თავი ამოყო
-შენ რა მე დამხატე?-ხმაში გაკვირვებას ვიჭერ
-როგორც ხედავ-ვამბობ ჩუმად და ეხლა მე ვიხედები მაგიდის ქვეშ დარცხვენილი.
მხოლოდ ეხლა შევემჩნიე რომ ნახატის ოუენს ფეხები არ აქვს.
ან რაღაც შეცდომა დავუშვი,ან არ ვიცი რა ხდება.-მას კიდურები არ აქვს-ვეუბნები და გაოცებული თავს ვწევ.
ვერც მის გაოცებას ვეჯახები და ვერც რაიმე სხვა გრძნობას.
მაგრამ ამბობს
-ძალიან კარგი მაშინ ვარჯიშს აქედან დავიწყებთ,უნდა ისწავლო როგორ დახატო რამე ისე რომ მნიშვნელოვანი ნაწილი ქონდეს,ხმაურში-ჩაიცინა და თითების კაკუნი გააგრძელა
-ეს ძალა გქონდა ადრე?
ჯერ ჩავფიქრდი,მერე სიზმარი გამახსენდა და ისიც გავიხსენე ქალთევზა როგორ მომეჭიდა,შეიძლებოდა ის ჩემი ნახატიდან გადმოვიდა მანაც ხომ ასე თქვა?
შესაძლოა მე როცა ღრუბლებში ვხატავდი მიწაზე ჩნდებოდა.
ეს აღმოჩენა ჩემში აღტაცებას იწვევს,სულ მავიწყდება ოუენი და სკამიდან ტაშისდაკვრით ვხტები.
როგორც იქნა გავჩერდი და ისევ ადგილს დავუბრუნდი
-კი-ვუთხარი
-ძალიან საინტერესოა- დაფიქრებით თქვა და კაკუნი გააგრძელა.
მე ვერ მივხვდი რას ამბობდა ამიტომ ვკითხე
-რა არის საინტერესო?
-ის რომ მიწაზე ჩამოსახლებულ ადამიანებს უკვდავებასთან ერთად ძალები ეცემათ,შენ კი ესენი მანამდე ჰქონდა რაც იმას ნიშნავს რომ კიდევ გაქვს ძალა რომელიც ამჯერად მიწაზე გადმოსახლებისას მოგეცა.
კარგი ვარაუდია,მაგრამ ერთი შეკითხვა მაწუხებს როგორ გავიგო რა არის?
ამას ვეკითხები ოუენს ის კი მპასუხობს
-შენი ეს ძალები ცოტა ხნით გადავდოთ მანამდე კი ახალი უნდა მოვძებნოთ რომელიც ჯერ არ გამოვლენილა და ის გავაძლიეროთ.
მსახურებს მოვატანინებ სხვა ძალებისთვის განკუთვნილ ნივთებს რომლებიც გამოვლენილა და თუ რომელიმე დაემთხვევა მარტივი მისახვედრია ეს იქნება შენი ძალა,მაგრამ მეეჭვება 1 იყოს .
შენიდან დიდ ძალას ვგრძნობ-თავს ჩემკენ ატრიალებს.
-კარგი,მაგრამ დღეს არა გთხოვ-ვევედრები,ჩემ ოთახში მინდა დაბრუნება,უკვე ვერაფერს ვუხერხებ ამ იისფერ ქალბატონს.
-წადი-ამბობს მშვიდად
___________________
821 სიტყვა