ဂျောင်ကုရဲ့ဝမ်းလျှောရောဂါပျောက်ပြီး
ကျောင်းလဲပိတ်သွားတဲ့အချိန်မှာထယ်ယောင်းရဲ့dateဖို့အစီစဥ်ကလဲစတင်ရပြီ~
"ဒီနေ့မှhyungကအရမ်းချောနေသလိုဘဲ~"
"ဒီနေ့မှဘဲချောတာပေါ့လေ အရင်နေ့ကမချောဘူးပေါ့~"
"အရင်နေ့တွေကအနက်ရောင်suitတွေချည်းဘဲဝတ်တော့
ချောတာကမသိသာဘူးလေ အခုမှချောမှန်းသိသာတာ~"
"အင်းပါ ထားပါတော့ သွားရအောင်လေ~"
ထယ်ယောင်းကသူ့မန်နေဂျာစီစဥ်ပေးထားတဲ့အနီပုပ်နဲ့အနက်ရောင်ကိုဘဲသုံးထားတဲ့suitကိုဝတ်ထားတာမို့
ဂျောင်ကုမျက်လုံးထဲအရင်နေ့ကထက်ပိုကြည့်ကောင်းနေတာအမှန်~
"မနက်စာကိုဘာစားရင်ကောင်းမလဲ~"
"ဟိုကိုရောက်မှmenuကြည့်ပြီးရွေးလေ~"
"မဟုတ်ဘူးလေ စားချင်တာများရှိနေမလားလို့စဥ်းစားကြည့်နေတာ~"
"အင်းပါ ချော်လဲမယ်သတိထားဦး~"
လှေခါးထစ်တွေကို တစ်ထစ်စီခြေစုံခုန်ဆင်းနေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကကရုစိုက်ကြည့်ပေးရင်း
ဆင်းလာရာအောက်ရောက်တာနဲ့အူဝန်နဲ့တွေ့ပြီ~
"နှစ်ယောက်သားဘယ်သွားကြမလို့လဲ~"
"dateမလို့လေ hyungပြောတာ ဟီးဟီး
ဆရာရောလိုက်ဦးမလား~"
"တော်ပါပြီ နှစ်ယောက်လုံးပျော်ခဲ့ကြနော်~"
"Nae~~ပြန်ရင်မုန့်ဝယ်ခဲ့ပါ့မယ်~"
အူဝန်ရဲ့စကားတွေကိုထယ်ယောင်းက
ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘဲဂျောင်ကုပြောနေတာကိုဘဲ
ဆုံးအောင်စောင့်ပြီး ပြောပြီးတာနဲ့ချက်ချင်း
ကားဆီကိုသွား အိမ်ကနေစတင်ထွက်ခွာပြီ~
"ဒီဆိုင်မှာစားမှာလား~"
"ဟုတ်တယ်လေ သဘောကျရဲ့လား~"
"အရမ်းသဘောကျတယ် ဒီကိုommaနဲ့တစ်ခါလာဖူးတယ်
အရမ်းမိုက်တာဘဲ~"
သူတို့မနက်စာလာစားတဲ့ဆိုင်က
အထက်တန်းလွှာလူတန်းစားတွေသာ
လာရောက်စားသောက်နိုင်တဲ့ဆိုင်ဖြစ်ပြီး
အရမ်းကိုတိတ်ဆိတ်အေးချမ်းတယ်လေ~
"menuပါ~"
"အသားပေါင်းလေးရွေးလိုက်ဘာစားမှာလဲ~"
"အွန်း..ကဏန်းသားဖက်ထုပ် နာနတ်သီးpasta
ပြီးတော့သုံးထပ်သားညှပ်burgerရယ် creamဆန်း
strawberryတစ်ခွက်နဲ့ရေ~"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီဘက်ကလူကြီးမင်းကရော~"
"အသားပေါင်းနဲ့အမဲစွပ်ပြုပ်ပေးပါ~"
"ဟုတ်ကဲ့ ခနလေးစောင့်ပေးပါနော်~"
waiterထွက်သွားတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ဆိုင်ရဲ့
ဖျော်ဖြေရေးဖြစ်တဲ့ရှေးခေတ်အမျိုးသမီးဝတ်စုံနဲ့
မိန်းကလေးကဗျက်စောင်းတီးပြချိန်မှာ
ဂျောင်ကုကပြုံးကြည့်လို့~
"Ommaနဲ့လာတုန်းကဖျော်ဖြေရေးကသီချင်းဆိုတာ
အခုကဗျက်စောင်းတီးပြတာပါလား~"
"သဘောကျနေတာလား~"
"အွန်း သဘောကျတယ်~"
"သဘောကျရင်ကိုယ့်ကိုအနမ်းတစ်ပွင့်ပေးပြီးဆုချရမယ်~"
"ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး~"
"ဆိုင်တယ် ဒီထက်သဘောကျစရာတွေလုပ်ပေးဦးမှာ
လာ မြန်မြန်လေးဆုချလိုက်~"
"မွ~"
မျက်နှာရှေ့တိုးပေးလာတဲ့ထယ်ယောင်းကို
ဂျောင်ကုကပါးမှာတစ်ချက်နမ်းပေးလိုက်တာမို့
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ပြုံးနေရောဘဲ~
"မှာထားတာတွေလာပြီhyung~"
"အွန်း အသားပေါင်းလေးကိုစားရတော့မယ်~"
"ဘာကြီးလဲ hyungပြောတာကြီးက~"
"ကိုယ်ဘာပြောလို့လဲ ကိုယ်မှာထားတဲ့အသားပေါင်းစားရတော့မယ်လို့ပြောတာကို~"
"ဟုတ်လို့လား~"
"ဟုတ်ပါတယ်..ဟင်းဟင်း~"
ထယ်ယောင်းရဲ့အဓိပ္ပာယ်ရှိလွန်းတဲ့အပြုံးကြီးကြောင့်
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ပုခုံးတစ်ချက်သာတွန့်သွားပြီး
ရောက်လာတဲ့စားစရာတွေကိုစားကာ စိတ်ကျေနပ်နေရောဘဲ~
"စားကောင်းလားအသားပေါင်းလေး~"
"အရမ်းစားကောင်းတယ် နည်းနည်းလောက်မြည်းကြည့်ချင်လား~"
"တော်ပါပြီ ကိုယ့်ဟာကိုယ်စားပါ ပြီးရင်သွားစရာရှိသေးတယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ထို့နောက်မနက်စာကိုအေးဆေးစားကြပြီး
ဒုတိယအစီစဥ်ဖြစ်တဲ့ကစားကွင်းကိုသွားကြတော့
လူတွေကများလွန်းလို့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်စိတ်ရှုပ်ရပြီ~
"wow...သွားမယ်hyung
တိုက်ကားသွားစီးရအောင်~"
"ကိုယ့်အရွယ်နဲ့အဆင်မပြေပါဘူး~"
"ဘာလို့မပြေရမှာလဲပြေတယ် လာသွားစီးမယ်~"
ဂျောင်ကုဆွဲခေါ်ရာအတိုင်းလိုက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
ကလေးနဲ့လူငယ်တွေဆော့နေတဲ့ကြား
ဂျောင်ကုနဲ့အတူတိုက်ကားတစ်စီးစီးတာကိုရုပ်တည်ကြီးနဲ့~
*ဖြစ်နိုင်ရင် ညနေကိုရောက်လိုက်ချင်ပြီကွာ~*
"hyung အဲ့လိုကြီးနေမနေနဲ့လေ
နည်းနည်းပါးပါးပြုံးပါဦး~"
"ဒါကစိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတယ်~"
"ဒီလောက်ပျော်စရာကောင်းတာ ဒီမှာကြည့်~"
*ဒုန်း!*
"အာ့!...အဲ့ကောင်ကိုလိုက်တိုက်!"
သူများတွေကိုလိုက်တိုက်ပြီး သူများပြန်တိုက်တာတွေခံနေရတဲ့ဂျောင်ကုကပျော်နေဘေမဲ့ထယ်ယောင်းကတော့
ဂျောင်ကုကိုထိခိုက်မှုမရှိစေရန်အတွက်သာစိတ်လောနေတာနဲ့ဘာမှမပျော်နိုင်~
"ဟိုမှာဓာတ်ပုံခန်း ဓာတ်ပုံရိုက်ရအောင်hyung~"
"အဲ့တာကောင်းသားဘဲ အေးဆေးတယ်~"
"နေဦး အရင်ဆုံးပြင်ဆင်ဖို့လိုသေးတယ်
hyungကိုပြင်ပေးမယ်~"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းကို
ကျားနားရွက်ပုံစကုတ်လေးတပ်ပေးပြီး
သူကယုန်နားရွက်စကုတ်လေးတပ်လိုက်တော့
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ဂျောင်ကုရဲ့အလှမှာကြွေဆင်းသွားရော~
"အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်..ပြွတ်စ်~"
"ဘာလို့လူကြားထဲမှာနမ်းနေတာလဲ~"
"ကိုယ့်ယောကျာ်းကိုယ်နမ်းတာလေ
ဘာဖြစ်လဲ...မွ~"
"နမ်းမနေနဲ့တော့ လာဓာတ်ပုံရိုက်မယ်~"
သူ့ရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုနမ်းနေလို့
ဂျောင်ကုပါးလေးတွေနီရဲပြီးဓာတ်ပုံခန်းထဲဝင်သွားတော့
ထယ်ယောင်းလဲလိုက်ဝင်သွားကာ
စတင်ဓာတ်ပုံရိုက်ကြပြီလေ~
"မွ~"
"hyung!"
"ဟားဟားး...ချစ်စရာလေး..ပြွတ်စ်~"
"မနမ်းနဲ့လို့!"
"အား..နာတယ် ကလေးရဲ့~"
ဓာတ်ပုံကရိုက်နေပါပြီဆိုသူ့ကိုအတင်းနမ်းနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုဂျောင်ကုတစ်ယောက်စိတ်တိုတိုနဲ့ဆံပင်တွေဆွဲတော့
ရိုက်မိတဲ့ပုံတွေကနမ်းနေတာနဲ့ဂျောင်ကုစိတ်တိုနေတဲ့ပုံချည်းဘဲ~
"တစ်ပုံမှမလှဘူး ထပ်ရိုက်မယ် hyungလာမနမ်းနဲ့နော်~"
"Ok ok မနမ်းတော့ဘူး~"
"စပြီနော်~~လူယုတ်မာကြီး~"
"ဟာ~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး ဓာတ်ပုံတစ်ပုံဖြစ်စေကာ
ကျန်ပုံတွေကိုတော့လှလှပပလေးpostပေးရိုက်လေရဲ့~
"ဒီပုံတွေကလှတယ်~"
"အကုန်လှပါတယ် ပေး ကိုယ်သိမ်းထားလိုက်မယ်
နောက်ထပ်ဘာဆော့ချင်သေးလဲ~"
"အရုပ်ရအောင်သေနတ်သွားပစ်ရအောင်~"
"Ok...ဘယ်အရုပ်ရချင်လဲပြောလိုက်
အကုန်ရစေရမယ်~"
"ကိုယ့်ဟာကိုယ်ရအောင်ပစ်မှာပါနော်
သူများကိုအားမကိုးဘူး~"
"ကောင်းပြီလေ ကြိုးစားကြည့်ပေါ့~"
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အဟုတ်ကြီးမှတ်ပြီး
ထယ်ယောင်းနဲ့သေနတ်ယှဥ်ပစ်တဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
ပစ်မှတ်တွေအကုန်လွဲပြီးထယ်ယောင်းကပစ်မှတ်တွေအကုန်ထိတာကြောင့်ထယ်ယောင်းကဘဲအရုပ်တွေရနေတာ~
"ဒါသက်သက်ညစ်တာ ဘာလို့hyungဘဲပစ်မှတ်ကိုထိနေရတာလဲ~"
"ဘာညစ်လို့လဲကလေးရဲ့ ပုံမှန်ဘဲကို~"
"တော်ပြီ ဒါမဆော့တော့ဘူး roller coasterသွားစီးမယ်~"
"ကိုယ်ရထားတဲ့အရုပ်တွေယူလေ~"
"မယူဘူး ကျွန်တော်ရထားတာမှမဟုတ်တာ~"
"ယူပါကလေးလေးရဲ့ ဒီအရုပ်တွေကကိုယ့်အတွက်အသုံးမဝင်ဘူးလေ~"
"အေးလေ အဲ့တာလဲဟုတ်သားဘဲ ပေးခဲ့
ရချင်လို့မဟုတ်ဘူးနော် အလကားဖြစ်သွားမှာစိုးလို့~"
အစကတည်းကရချင်နေတာကိုမူနေသေးတဲ့ဂျောင်ကုက
အခုတော့မမူနိုင်တော့ဘဲထယ်ယောင်းရထားတဲ့အရုပ်တွေထဲကအကြီးဆုံးအရုပ်ကိုယူလိုက်ပြီလေ~
"roller coasterစီးမယ်မဟုတ်လား
သွားရအောင်လေ~"
"Nae~"
"ကြောက်ရင်ကိုယ့်ကိုဖက်ထားနော်အသားပေါင်းလေး~"
"မကြောက်ပါဘူး ကြောက်ရင်လဲဖက်ဖို့အရုပ်ရှိတယ်~"
"အဲ့တာဆို အဲ့အရုပ်ကိုပစ်လိုက်တော့~"
"ဟင့်အင်း..မပစ်ဘူး~"
အရုပ်နဲ့တောင်သဝန်တိုနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဆီကအရုပ်ကိုလှမ်းဆွဲတော့
ဂျောင်ကုကလဲလုံးဝအပါမခံ~
"အဲ့တာဆိုရင် အဲ့အရုပ်ကိုကားထဲမှာသွားထားရမယ်
လုံးဝကြားဝင်ခံလို့မဖြစ်ဘူး~"
"hyungကလဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး
အွန့် ကားထဲမှာသွားထားပေး လုံးဝမပစ်ရဘူးနော်
ပစ်ရင်စိတ်ဆိုးမှာ~"
"မပစ်ဘူးစိတ်ချ~"
ထယ်ယောင်းကသူ့driverကိုဖုန်းဆက်ပြီး
အရုပ်လာယူခိုင်းကာသူကဂျောင်ကုနဲ့roller coasterသွားစီးပြီ~
"အားး...ခစ်ခစ်..ခစ်~"
"ဟူးး...လန့်စရာကောင်းလိုက်တာ~"
"အော်လေhyung အော်လိုက်ရင်
ကြောက်စရာမကောင်းတော့ဘဲပျော်စရာကြီးဖြစ်သွားတာ~"
"အားး!"
"ခစ်ခစ်..အား~"
လန့်စရာကောင်းတဲ့အခြေနေကို
အောင့်အီးသည်းခံနေတဲ့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်
ဂျောင်ကုပြောသလိုစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အော်ချလိုက်တော့
မထင်ထားရလောက်ကိုပျော်စရာကောင်းပါတယ်။
"ရပြီနော်အသားပေါင်းလေး သွားကြစို့~"
"မပြန်ချင်သေးဘူး ကစားလို့တောင်မဝသေးတာကို~"
"နေ့လယ်စာစားပြီး ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြမယ်လေ
ဘယ်လိုလဲ~"
"ကျွန်တော်ကြည့်ချင်တဲ့ဇာတ်ကားကြည့်ခိုင်းမှာလား~"
"ကြည့်ခိုင်းမှာပေါ့ကလေးရဲ့ သွားရအောင်နော်~"
"Nae သွားကြမယ်~"
အရမ်းကိုပျော်နေတဲ့ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းနဲ့အတူ
နေ့လယ်စာသွားစားပြီးရုပ်ရှင်ရုံသွားကြရာ
ဂျောင်ကုရွေးတဲ့ရုပ်ရှင်ကကားစက်ရုပ်ဇာတ်ကား~
"တစ်ခြားဇာတ်ကားကြည့်ရအောင်လေအသားပေါင်းလေး
အချစ်ကားလေးတွေ~"
"မကြည့်ချင်ပါဘူး အဲ့တာကစိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းဘူး
အိပ်ငိုက်ချင်စရာကောင်းတယ်~"
"ဟာ..သဘောပါလေ~"
"ပေါက်ပေါက်နဲ့အချိုရည်သွားဝယ်မယ်လာ~"
ကလေးကိုချစ်ရတော့လဲကလေးအကြိုက်လိုက်ကာ
ပေါက်ပေါက်နဲ့အချိုရည်ဝယ်ကာ
ကားစက်ရုပ်ကားကိုကြည့်နေရတဲ့ထယ်ယောင်း~
"ပေါက်ပေါက်စားလေhyung~"
"တော်ပါပြီ ကိုယ်မကြိုက်ဘူး~"
"ဒီလောက်စားလို့ကောင်းတာကိုဘာလို့မကြိုက်တာလဲ
နည်းနည်းစားကြည့် အွန့်~"
ထယ်ယောင်းကတကယ်မစားချင်ဘေမဲ့
ဂျောင်ကုလက်နဲ့ယူပြီးကျွေးလာတော့
ပေါက်ပေါက်ကိုစားလိုက်ပြီးလက်ချောင်းလေးကိုစုပ်လိုက်ရာ
ဂျောင်ကုမျက်နှာမဲ့သွားရော~
"ဘာလို့လက်ကိုလာစုပ်တာလဲလို့~"
"အချိုတွေကပ်နေလို့လေ~"
"အဲ့လောက်ထိမလိုပါဘူး~"
မျက်နှာလေးစူပုပ်သွားတဲ့ဂျောင်ကုက
ထယ်ယောင်းစုပ်လိုက်တဲ့သူ့လက်ကို
ဘောင်းဘီမှာသုတ်ကာ ပေါက်ပေါက်တွေယူစားနေတာမို့
ထယ်ယောင်းခေါင်းခါရင်းပြုံးလိုက်သေး~
"ကြည့်hyung အဲ့ကားကိုကြည့်ထား
စက်ရုပ်ဖြစ်သွားမှာ~"
"အွန်း~"
"စက်ရုပ်ကိုသေချာကြည့်ထား~"
"ဘာထူးခြားလို့သေချာကြည့်ရမှာလဲ~"
"ဘာမှမထူးခြားဘူး ကျွန်တော့်ကိုဝယ်ပေးဖို့ကြည့်ခိုင်းတာ
ပြင်သစ်ကိုသွားဖြစ်ရင် အဲ့လိုစက်ရုပ်ရှာဝယ်ပေးခဲ့~"
"အဲ့လိုကားစက်ရုပ်တွေမရှိပါဘူး ရှိရင်ကိုယ်တို့အရင်သိမှာပေါ့~"
"အစစ်မဟုတ်ဘူးလေ ဆော့တဲ့ကားစက်ရုပ်ပါဆို
ကားက ကလေးစီးကားလောက်ဘဲရှိတာ
အဲ့တာကိုစက်ရုပ်ပြောင်းလို့ရတယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ သေချာရှာဝယ်ပေးပါ့မယ်~"
"Okလေ ဆက်ကြည့်ကြစို့~"
ဇာတ်ကားကဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း
ထယ်ယောင်းကိုတော့မဆွဲဆောင်နိုင်တာမို့
ဂျောင်ကုကသာအကြည့်ခံလူတန်းစားလေးဖြစ်နေတော့တာ~
"အရမ်းမိုက်တယ်နော်hyung~"
"အင်း မဆိုးပါဘူး~"
ရုပ်ရှင်ပြီးလို့အပြင်ထွက်လာချိန်မှာ
ညနေသုံးနာရီထိုးနေပြီမို့ငါးပြတိုက်သွားဖို့အချိန်ကကွက်တိကိုကျရောက်လာပြီ~
"အခုအိမ်ပြန်တော့မှာလား~"
"မပြန်သေးဘူး အသားပေါင်းလေးကို
ငါးပြတိုက်ဆီလိုက်ပို့ပေးဦးမလို့~"
"ဟင်? ညနေတောင်ရောက်တော့မယ်
လက်မှတ်ကကျန်ပါဦးမလား~"
"ကျိုဝယ်ထားပြီးသားလေ ဒီမှာ~"
"Wow ဒီနေ့hyungအရမ်းသဘောကောင်းနေပါလား
ဒီနေ့ကဘာနေ့မို့လို့လဲ~"
"ဘာနေ့မှမဟုတ်ပါဘူး အားလပ်ရက်နေ့လေးမှာ
အသားပေါင်းလေးကိုပျော်စေချင်ရုံဘဲ~"
"တကယ်?...အိုး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်hyung..မွ~"
ဂျောင်ကုဆီကအနမ်းလေးရတာနဲ့
အရမ်းကိုပျော်ရွှင်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုကိုငါးပြတိုက်ဆီခေါ်သွားလေရဲ့~
"အေးတယ်hyung~"
"ဟုတ်သားဘဲ ဒီမှာကအအေးပိုတယ် လာ~"
ထယ်ယောင်းကသူ့coatအင်္ကျီကိုချွတ်
ဂျောင်ကုကိုခြုံပေးကာဖက်ပါဖက်ထားပေးလိုက်တာမို့
နှစ်ယောက်ကအခုမှစုံတွဲတွေနဲ့ပိုတူသွားတာ~
"လှလိုက်တာ ငါးပြတိုက်မရောက်တာတော်တော်ကြာပြီ~"
"အလှမွေးငါးဝယ်ချင်သေးလား~"
"မဝယ်ချင်ပါဘူး ကျွန်တော်ကဝယ်ရင်လဲငါးမန်းဘဲဝယ်ချင်တာ~"
"ငါးမန်းကြီးကိုဘာလုပ်မှာလဲ~"
"ကျွန်တော်မကျေနပ်တဲ့လူတွေကိုကိုက်ခိုင်းမှာပေါ့~"
"ဟဟ..တကယ်ကလေးလေးပါကွာ..မွ~"
ငါးပြတိုက်မှာမှနှစ်ယောက်ကအေးဆေးစကားပြောရပြီး
နွေးနွေထွေးထွေးလဲရှိကြရာ ညနေခြောက်နာရီမှာ
မန်နေဂျာစီစဥ်ထားတဲ့စားသောက်ဆိုင်ကိုသွား ညနေစာကို
beefsteakနဲ့ဝိုင်လေးသောက်ရတယ်။
"ဝိုင်ကအများကြီးမသောက်နဲ့နော်အသားပေါင်းလေး~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ~ဝိုင်ကချိုတယ်နော်~"
"ဟုတ်တယ် အသားပေါင်းလေးရဲ့ဝိုင်က
တစ်လသက်တမ်းရှိဝိုင်မို့လို့လေ~"
"ဘာလို့လဲ နှစ်တစ်ရာဝိုင်သောက်ချင်တာကို~"
"နှစ်တစ်ရာဝိုင်သောက်ရင်တစ်ငုံလောက်နဲ့မူးသွားမှာပေါ့~"
"မူးပါစေလေ တစ်ခါတစ်လေဘဲကို~"
"အသက်ကအခုမှဘယ်လောက်ရှိသေးလို့လဲ~"
"ဟွန့်~~"
"ဆိုင်ကဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့cakeလေးပါ
အရသာရှိရှိသုံးဆောင်ပါခဗျ~"
cakeအသေးလေးလာချပေးတဲ့waiterက
ထယ်ယောင်းကိုမျက်စိမှိတ်ပြတော့
သူလဲအခြေနေတစ်ရပ်ကိုသတိထားမိကာ
အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ထားလိုက်တယ်။
"Cakeစားဦးမလားhyung~"
"တော်ပြီ အသားပေါင်းလေးဘဲစား~"
"အမ်း..ချိုနေတာဘဲ ဟင် ဒါကဘာကြီးလဲ~"
Cakeထဲမှာပါလာတဲ့ခလုတ်ပုံစံအတုံးလေးကို
ဂျောင်ကုကယူပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့နှိပ်လိုက်ရာ
ဆိုင်တစ်ခုလုံးအမှောင်ကျသွားပြီး အရောင်လင်းနေတဲ့
လိပ်ပြာလေးတွေနေရာအနှံ့ကထွက်လာတာမို့ဂျောင်ကုအံ့သြလို့မဆုံး~
"ဒါကဘာလဲလှလိုက်တာ~"
ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူတို့စားပွဲဝိုင်းကိုဘဲ
မီးလင်းလာပြီး ထယ်ယောင်းကိုကြည့်လိုက်တော့
ချိုချဥ်ပန်းစည်းရယ်လေးဒေါင့်ဘူးတစ်ခုကိုရယ်ကိုင်ကာ
သူ့အရှေ့မှာဒူးထောက်လျှက်~
"ကိုယ့်အချစ်ကိုလက်ခံပြီးbabyရဲ့အချစ်တွေကိုပြန်ပေးပါ~"
"ဟင် ဒီဘူးကဘာကြီးလဲ~"
"သိချင်ရင်ဖွင့်ကြည့်လေ~"
ပြောလို့သာပြောရတယ်ထယ်ယောင်းလဲ
ဘာဆိုတာမသိတာမို့ဘူးကိုဂျောင်ကုယူပြီး
ဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာကြည့်လိုက်တော့ကားသော့တစ်ခုဖြစ်နေတာ~
*ဘာလဲ ကားကြီးလား ကလေးကကားတောင်မမောင်းတတ်သေးတာကို~*
"ဘယ်နားကကားလဲသိရအောင်အချက်ပြခလုတ်နှိပ်လိုက်ရမလား~"
"နှိပ်လိုက်လေ~"
"ok~"
*တီး~*
*I'm hero...ကျွိ..ကျွိ~*
ခလုတ်နှိပ်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက်
ဘယ်ကတည်းကရောက်နေမှန်းမသိတဲ့
သူ့ဘေးနားကပုံးကြီးထဲကသူ့အရပ်လောက်နီးနီးရှိတဲ့စက်ရုပ်ကြီးထွက်လာပြီးကားပုံစံပြောင်းကာအရောင်စုံထွက်နေတာမို့ဂျောင်ကုတင်မကထယ်ယောင်းပါအံ့သြလို့~
"အားးး!!...ကျွန်တော်ပြောတဲ့ကားစက်ရုပ်ကြီး
hyungကချက်ချင်းဝယ်ပေးတာပေါ့?"
"အဟမ်း ဒါပေါ့~"
"ပျော်လိုက်တာ...ဒီကောင်ကြီးကိုရချင်နေတာ
ကျေးဇူးပါhyung~"
သူ့ကိုပြေးဖက်လာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ပြုံးရယ်ကာ
သူ့မန်နေဂျာကိုလဲကျေးဇူးတင်လို့မဆုံး~
👉🌟👈💬💬
...............................................................
Thank you for reading🙏
#Zawgyi#
ေဂ်ာင္ကုရဲ့ဝမ္းေလ်ွာေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး
ေက်ာင္းလဲပိတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာထယ္ေယာင္းရဲ့dateဖို႔အစီစဥ္ကလဲစတင္ရၿပီ~
"ဒီေန့မွhyungကအရမ္းေခ်ာေနသလိုဘဲ~"
"ဒီေန့မွဘဲေခ်ာတာေပါ့ေလ အရင္ေန့ကမေခ်ာဘူးေပါ့~"
"အရင္ေန့ေတြကအနက္ေရာင္suitေတြခ်ည္းဘဲဝတ္ေတာ့
ေခ်ာတာကမသိသာဘူးေလ အခုမွေခ်ာမွန္းသိသာတာ~"
"အင္းပါ ထားပါေတာ့ သြားရေအာင္ေလ~"
ထယ္ေယာင္းကသူ႔မန္ေနဂ်ာစီစဥ္ေပးထားတဲ့အနီပုပ္နဲ႔အနက္ေရာင္ကိုဘဲသံုးထားတဲ့suitကိုဝတ္ထားတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုမ်က္လံုးထဲအရင္ေန့ကထက္ပိုၾကည့္ေကာင္းေနတာအမွန္~
"မနက္စာကိုဘာစားရင္ေကာင္းမလဲ~"
"ဟိုကိုေရာက္မွmenuၾကည့္ၿပီးေရြးေလ~"
"မဟုတ္ဘူးေလ စားခ်င္တာမ်ားရိွေနမလားလို႔စဥ္းစားၾကည့္ေနတာ~"
"အင္းပါ ေခ်ာ္လဲမယ္သတိထားၪီး~"
ေလွခါးထစ္ေတြကို တစ္ထစ္စီေျခစံုခုန္ဆင္းေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းကကရုစိုက္ၾကည့္ေပးရင္း
ဆင္းလာရာေအာက္ေရာက္တာနဲ႔အူဝန္နဲ႔ေတြ့ၿပီ~
"ႏွစ္ေယာက္သားဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ~"
"dateမလို႔ေလ hyungေျပာတာ ဟီးဟီး
ဆရာေရာလိုက္ၪီးမလား~"
"ေတာ္ပါၿပီ ႏွစ္ေယာက္လံုးေပ်ာ္ခဲ့ၾကေနာ္~"
"Nae~~ျပန္ရင္မုန္႔ဝယ္ခဲ့ပါ့မယ္~"
အူဝန္ရဲ့စကားေတြကိုထယ္ေယာင္းက
ဘာမွမတံု႔ျပန္ဘဲေဂ်ာင္ကုေျပာေနတာကိုဘဲ
ဆံုးေအာင္ေစာင့္ၿပီး ေျပာၿပီးတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္း
ကားဆီကိုသြား အိမ္ကေနစတင္ထြက္ခြာၿပီ~
"ဒီဆိုင္မွာစားမွာလား~"
"ဟုတ္တယ္ေလ သေဘာက်ရဲ့လား~"
"အရမ္းသေဘာက်တယ္ ဒီကိုommaနဲ႔တစ္ခါလာဖူးတယ္
အရမ္းမိုက္တာဘဲ~"
သူတို႔မနက္စာလာစားတဲ့ဆိုင္က
အထက္တန္းလႊာလူတန္းစားေတြသာ
လာေရာက္စားေသာက္ႏိုင္တဲ့ဆိုင္ျဖစ္ၿပီး
အရမ္းကိုတိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတယ္ေလ~
"menuပါ~"
"အသားေပါင္းေလးေရြးလိုက္ဘာစားမွာလဲ~"
"အြန္း..ကဏန္းသားဖက္ထုပ္ နာနတ္သီးpasta
ၿပီးေတာ့သံုးထပ္သားၫွပ္burgerရယ္ creamဆန္း
strawberryတစ္ခြက္နဲ႔ေရ~"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒီဘက္ကလူႀကီးမင္းကေရာ~"
"အသားေပါင္းနဲ႔အမဲစြပ္ျပဳပ္ေပးပါ~"
"ဟုတ္ကဲ့ ခနေလးေစာင့္ေပးပါေနာ္~"
waiterထြက္သြားတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆိုင္ရဲ့
ေဖ်ာ္ေျဖေရးျဖစ္တဲ့ေရွးေခတ္အမ်ိဳးသမီးဝတ္စံုနဲ႔
မိန္းကေလးကဗ်က္ေစာင္းတီးျပခ်ိန္မွာ
ေဂ်ာင္ကုကၿပံဳးၾကည့္လို႔~
"Ommaနဲ႔လာတုန္းကေဖ်ာ္ေျဖေရးကသီခ်င္းဆိုတာ
အခုကဗ်က္ေစာင္းတီးျပတာပါလား~"
"သေဘာက်ေနတာလား~"
"အြန္း သေဘာက်တယ္~"
"သေဘာက်ရင္ကိုယ့္ကိုအနမ္းတစ္ပြင့္ေပးၿပီးဆုခ်ရမယ္~"
"ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူး~"
"ဆိုင္တယ္ ဒီထက္သေဘာက်စရာေတြလုပ္ေပးၪီးမွာ
လာ ျမန္ျမန္ေလးဆုခ်လိုက္~"
"မြ~"
မ်က္ႏွာေရ႔ွတိုးေပးလာတဲ့ထယ္ေယာင္းကို
ေဂ်ာင္ကုကပါးမွာတစ္ခ်က္နမ္းေပးလိုက္တာမို႔
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ၿပံဳးေနေရာဘဲ~
"မွာထားတာေတြလာၿပီhyung~"
"အြန္း အသားေပါင္းေလးကိုစားရေတာ့မယ္~"
"ဘာႀကီးလဲ hyungေျပာတာႀကီးက~"
"ကိုယ္ဘာေျပာလို႔လဲ ကိုယ္မွာထားတဲ့အသားေပါင္းစားရေတာ့မယ္လို႔ေျပာတာကို~"
"ဟုတ္လို႔လား~"
"ဟုတ္ပါတယ္..ဟင္းဟင္း~"
ထယ္ေယာင္းရဲ့အဓိပၸာယ္ရိွလြန္းတဲ့အၿပံဳးႀကီးေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ပုခံုးတစ္ခ်က္သာတြန္႔သြားၿပီး
ေရာက္လာတဲ့စားစရာေတြကိုစားကာ စိတ္ေက်နပ္ေနေရာဘဲ~
"စားေကာင္းလားအသားေပါင္းေလး~"
"အရမ္းစားေကာင္းတယ္ နည္းနည္းေလာက္ျမည္းၾကည့္ခ်င္လား~"
"ေတာ္ပါၿပီ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စားပါ ၿပီးရင္သြားစရာရိွေသးတယ္~"
"ဟုတ္ကဲ့~"
ထို႔ေနာက္မနက္စာကိုေအးေဆးစားၾကၿပီး
ဒုတိယအစီစဥ္ျဖစ္တဲ့ကစားကြင္းကိုသြားၾကေတာ့
လူေတြကမ်ားလြန္းလို႔ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္စိတ္ရႈပ္ရၿပီ~
"wow...သြားမယ္hyung
တိုက္ကားသြားစီးရေအာင္~"
"ကိုယ့္အရြယ္နဲ႔အဆင္မေျပပါဘူး~"
"ဘာလို႔မေျပရမွာလဲေျပတယ္ လာသြားစီးမယ္~"
ေဂ်ာင္ကုဆြဲေခၚရာအတိုင္းလိုက္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ကေလးနဲ႔လူငယ္ေတြေဆာ့ေနတဲ့ၾကား
ေဂ်ာင္ကုနဲ႔အတူတိုက္ကားတစ္စီးစီးတာကိုရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔~
*ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ညေနကိုေရာက္လိုက္ခ်င္ၿပီကြာ~*
"hyung အဲ့လိုႀကီးေနမေနနဲ႔ေလ
နည္းနည္းပါးပါးၿပံဳးပါၪီး~"
"ဒါကစိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းတယ္~"
"ဒီေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ဒီမွာၾကည့္~"
*ဒုန္း!*
"အာ့!...အဲ့ေကာင္ကိုလိုက္တိုက္!"
သူမ်ားေတြကိုလိုက္တိုက္ၿပီး သူမ်ားျပန္တိုက္တာေတြခံေနရတဲ့ေဂ်ာင္ကုကေပ်ာ္ေနေဘမဲ့ထယ္ေယာင္းကေတာ့
ေဂ်ာင္ကုကိုထိခိုက္မႈမရိွေစရန္အတြက္သာစိတ္ေလာေနတာနဲ႔ဘာမွမေပ်ာ္ႏိုင္~
"ဟိုမွာဓာတ္ပံုခန္း ဓာတ္ပံုရိုက္ရေအာင္hyung~"
"အဲ့တာေကာင္းသားဘဲ ေအးေဆးတယ္~"
"ေနၪီး အရင္ဆံုးျပင္ဆင္ဖို႔လိုေသးတယ္
hyungကိုျပင္ေပးမယ္~"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းကို
က်ားနားရြက္ပံုစကုတ္ေလးတပ္ေပးၿပီး
သူကယုန္နားရြက္စကုတ္ေလးတပ္လိုက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ေဂ်ာင္ကုရဲ့အလွမွာေႂကြဆင္းသြားေရာ~
"အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..ႁပြတ္စ္~"
"ဘာလို႔လူၾကားထဲမွာနမ္းေနတာလဲ~"
"ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကိုယ္နမ္းတာေလ
ဘာျဖစ္လဲ...မြ~"
"နမ္းမေနနဲ႔ေတာ့ လာဓာတ္ပံုရိုက္မယ္~"
သူ႔ရဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုနမ္းေနလို႔
ေဂ်ာင္ကုပါးေလးေတြနီရဲၿပီးဓာတ္ပံုခန္းထဲဝင္သြားေတာ့
ထယ္ေယာင္းလဲလိုက္ဝင္သြားကာ
စတင္ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကၿပီေလ~
"မြ~"
"hyung!"
"ဟားဟားး...ခ်စ္စရာေလး..ႁပြတ္စ္~"
"မနမ္းနဲ႔လို႔!"
"အား..နာတယ္ ကေလးရဲ့~"
ဓာတ္ပံုကရိုက္ေနပါၿပီဆိုသူ႔ကိုအတင္းနမ္းေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္စိတ္တိုတိုနဲ႔ဆံပင္ေတြဆြဲေတာ့
ရိုက္မိတဲ့ပံုေတြကနမ္းေနတာနဲ႔ေဂ်ာင္ကုစိတ္တိုေနတဲ့ပံုခ်ည္းဘဲ~
"တစ္ပံုမွမလွဘူး ထပ္ရိုက္မယ္ hyungလာမနမ္းနဲ႔ေနာ္~"
"Ok ok မနမ္းေတာ့ဘူး~"
"စၿပီေနာ္~~လူယုတ္မာႀကီး~"
"ဟာ~"
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းရဲ့ပါးႏွစ္ဖက္ကို
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲလိုက္ၿပီး ဓာတ္ပံုတစ္ပံုျဖစ္ေစကာ
က်န္ပံုေတြကိုေတာ့လွလွပပေလးpostေပးရိုက္ေလရဲ့~
"ဒီပံုေတြကလွတယ္~"
"အကုန္လွပါတယ္ ေပး ကိုယ္သိမ္းထားလိုက္မယ္
ေနာက္ထပ္ဘာေဆာ့ခ်င္ေသးလဲ~"
"အရုပ္ရေအာင္ေသနတ္သြားပစ္ရေအာင္~"
"Ok...ဘယ္အရုပ္ရခ်င္လဲေျပာလိုက္
အကုန္ရေစရမယ္~"
"ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရေအာင္ပစ္မွာပါေနာ္
သူမ်ားကိုအားမကိုးဘူး~"
"ေကာင္းၿပီေလ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပါ့~"
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အဟုတ္ႀကီးမွတ္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေသနတ္ယွဥ္ပစ္တဲ့ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
ပစ္မွတ္ေတြအကုန္လြဲၿပီးထယ္ေယာင္းကပစ္မွတ္ေတြအကုန္ထိတာေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းကဘဲအရုပ္ေတြရေနတာ~
"ဒါသက္သက္ညစ္တာ ဘာလို႔hyungဘဲပစ္မွတ္ကိုထိေနရတာလဲ~"
"ဘာညစ္လို႔လဲကေလးရဲ့ ပံုမွန္ဘဲကို~"
"ေတာ္ၿပီ ဒါမေဆာ့ေတာ့ဘူး roller coasterသြားစီးမယ္~"
"ကိုယ္ရထားတဲ့အရုပ္ေတြယူေလ~"
"မယူဘူး ကြၽန္ေတာ္ရထားတာမွမဟုတ္တာ~"
"ယူပါကေလးေလးရဲ့ ဒီအရုပ္ေတြကကိုယ့္အတြက္အသံုးမဝင္ဘူးေလ~"
"ေအးေလ အဲ့တာလဲဟုတ္သားဘဲ ေပးခဲ့
ရခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ အလကားျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔~"
အစကတည္းကရခ်င္ေနတာကိုမူေနေသးတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
အခုေတာ့မမူႏိုင္ေတာ့ဘဲထယ္ေယာင္းရထားတဲ့အရုပ္ေတြထဲကအႀကီးဆံုးအရုပ္ကိုယူလိုက္ၿပီေလ~
"roller coasterစီးမယ္မဟုတ္လား
သြားရေအာင္ေလ~"
"Nae~"
"ေၾကာက္ရင္ကိုယ့္ကိုဖက္ထားေနာ္အသားေပါင္းေလး~"
"မေၾကာက္ပါဘူး ေၾကာက္ရင္လဲဖက္ဖို႔အရုပ္ရိွတယ္~"
"အဲ့တာဆို အဲ့အရုပ္ကိုပစ္လိုက္ေတာ့~"
"ဟင့္အင္း..မပစ္ဘူး~"
အရုပ္နဲ႔ေတာင္သဝန္တိုေနတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ေဂ်ာင္ကုဆီကအရုပ္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့
ေဂ်ာင္ကုကလဲလံုးဝအပါမခံ~
"အဲ့တာဆိုရင္ အဲ့အရုပ္ကိုကားထဲမွာသြားထားရမယ္
လံုးဝၾကားဝင္ခံလို႔မျဖစ္ဘူး~"
"hyungကလဲ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး
အြန္႔ ကားထဲမွာသြားထားေပး လံုးဝမပစ္ရဘူးေနာ္
ပစ္ရင္စိတ္ဆိုးမွာ~"
"မပစ္ဘူးစိတ္ခ်~"
ထယ္ေယာင္းကသူ႔driverကိုဖုန္းဆက္ၿပီး
အရုပ္လာယူခိုင္းကာသူကေဂ်ာင္ကုနဲ႔roller coasterသြားစီးၿပီ~
"အားး...ခစ္ခစ္..ခစ္~"
"ဟူးး...လန္႔စရာေကာင္းလိုက္တာ~"
"ေအာ္ေလhyung ေအာ္လိုက္ရင္
ေၾကာက္စရာမေကာင္းေတာ့ဘဲေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္သြားတာ~"
"အားး!"
"ခစ္ခစ္..အား~"
လန႔္စရာေကာင္းတဲ့အေျခေနကို
ေအာင့္အီးသည္းခံေနတဲ့ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္
ေဂ်ာင္ကုေျပာသလိုစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေအာ္ခ်လိုက္ေတာ့
မထင္ထားရေလာက္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
"ရၿပီေနာ္အသားေပါင္းေလး သြားၾကစို႔~"
"မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ကစားလို႔ေတာင္မဝေသးတာကို~"
"ေန့လယ္စာစားၿပီး ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကမယ္ေလ
ဘယ္လိုလဲ~"
"ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ဇာတ္ကားၾကည့္ခိုင္းမွာလား~"
"ၾကည့္ခိုင္းမွာေပါ့ကေလးရဲ့ သြားရေအာင္ေနာ္~"
"Nae သြားၾကမယ္~"
အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းနဲ႔အတူ
ေန့လယ္စာသြားစားၿပီးရုပ္ရွင္ရံုသြားၾကရာ
ေဂ်ာင္ကုေရြးတဲ့ရုပ္ရွင္ကကားစက္ရုပ္ဇာတ္ကား~
"တစ္ျခားဇာတ္ကားၾကည့္ရေအာင္ေလအသားေပါင္းေလး
အခ်စ္ကားေလးေတြ~"
"မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး အဲ့တာကစိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူး
အိပ္ငိုက္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္~"
"ဟာ..သေဘာပါေလ~"
"ေပါက္ေပါက္နဲ႔အခ်ိဳရည္သြားဝယ္မယ္လာ~"
ကေလးကိုခ်စ္ရေတာ့လဲကေလးအႀကိဳက္လိုက္ကာ
ေပါက္ေပါက္နဲ႔အခ်ိဳရည္ဝယ္ကာ
ကားစက္ရုပ္ကားကိုၾကည့္ေနရတဲ့ထယ္ေယာင္း~
"ေပါက္ေပါက္စားေလhyung~"
"ေတာ္ပါၿပီ ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး~"
"ဒီေလာက္စားလို႔ေကာင္းတာကိုဘာလို႔မႀကိဳက္တာလဲ
နည္းနည္းစားၾကည့္ အြန္႔~"
ထယ္ေယာင္းကတကယ္မစားခ်င္ေဘမဲ့
ေဂ်ာင္ကုလက္နဲ႔ယူၿပီးေကြၽးလာေတာ့
ေပါက္ေပါက္ကိုစားလိုက္ၿပီးလက္ေခ်ာင္းေလးကိုစုပ္လိုက္ရာ
ေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာမဲ့သြားေရာ~
"ဘာလို႔လက္ကိုလာစုပ္တာလဲလို႔~"
"အခ်ိဳေတြကပ္ေနလို႔ေလ~"
"အဲ့ေလာက္ထိမလိုပါဘူး~"
မ်က္ႏွာေလးစူပုပ္သြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ထယ္ေယာင္းစုပ္လိုက္တဲ့သူ႔လက္ကို
ေဘာင္းဘီမွာသုတ္ကာ ေပါက္ေပါက္ေတြယူစားေနတာမို႔
ထယ္ေယာင္းေခါင္းခါရင္းၿပံဳးလိုက္ေသး~
"ၾကည့္hyung အဲ့ကားကိုၾကည့္ထား
စက္ရုပ္ျဖစ္သြားမွာ~"
"အြန္း~"
"စက္ရုပ္ကိုေသခ်ာၾကည့္ထား~"
"ဘာထူးျခားလို႔ေသခ်ာၾကည့္ရမွာလဲ~"
"ဘာမွမထူးျခားဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကိုဝယ္ေပးဖို႔ၾကည့္ခိုင္းတာ
ျပင္သစ္ကိုသြားျဖစ္ရင္ အဲ့လိုစက္ရုပ္ရွာဝယ္ေပးခဲ့~"
"အဲ့လိုကားစက္ရုပ္ေတြမရိွပါဘူး ရိွရင္ကိုယ္တို႔အရင္သိမွာေပါ့~"
"အစစ္မဟုတ္ဘူးေလ ေဆာ့တဲ့ကားစက္ရုပ္ပါဆို
ကားက ကေလးစီးကားေလာက္ဘဲရိွတာ
အဲ့တာကိုစက္ရုပ္ေျပာင္းလို႔ရတယ္~"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ေသခ်ာရွာဝယ္ေပးပါ့မယ္~"
"Okေလ ဆက္ၾကည့္ၾကစို႔~"
ဇာတ္ကားကဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း
ထယ္ေယာင္းကိုေတာ့မဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာမို႔
ေဂ်ာင္ကုကသာအၾကည့္ခံလူတန္းစားေလးျဖစ္ေနေတာ့တာ~
"အရမ္းမိုက္တယ္ေနာ္hyung~"
"အင္း မဆိုးပါဘူး~"
ရုပ္ရွင္ၿပီးလို႔အျပင္ထြက္လာခ်ိန္မွာ
ညေနသံုးနာရီထိုးေနၿပီမို႔ငါးျပတိုက္သြားဖို႔အခ်ိန္ကကြက္တိကိုက်ေရာက္လာၿပီ~
"အခုအိမ္ျပန္ေတာ့မွာလား~"
"မျပန္ေသးဘူး အသားေပါင္းေလးကို
ငါးျပတိုက္ဆီလိုက္ပို႔ေပးၪီးမလို႔~"
"ဟင္? ညေနေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္
လက္မွတ္ကက်န္ပါၪီးမလား~"
"က်ိဳဝယ္ထားၿပီးသားေလ ဒီမွာ~"
"Wow ဒီေန့hyungအရမ္းသေဘာေကာင္းေနပါလား
ဒီေန့ကဘာေန့မို႔လို႔လဲ~"
"ဘာေန့မွမဟုတ္ပါဘူး အားလပ္ရက္ေန့ေလးမွာ
အသားေပါင္းေလးကိုေပ်ာ္ေစခ်င္ရံုဘဲ~"
"တကယ္?...အိုး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္hyung..မြ~"
ေဂ်ာင္ကုဆီကအနမ္းေလးရတာနဲ႔
အရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ေဂ်ာင္ကုကိုငါးျပတိုက္ဆီေခၚသြားေလရဲ့~
"ေအးတယ္hyung~"
"ဟုတ္သားဘဲ ဒီမွာကအေအးပိုတယ္ လာ~"
ထယ္ေယာင္းကသူ႔coatအက်ႌကိုခြၽတ္
ေဂ်ာင္ကုကိုၿခံဳေပးကာဖက္ပါဖက္ထားေပးလိုက္တာမို႔
ႏွစ္ေယာက္ကအခုမွစံုတြဲေတြနဲ႔ပိုတူသြားတာ~
"လွလိုက္တာ ငါးျပတိုက္မေရာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ~"
"အလွေမြးငါးဝယ္ခ်င္ေသးလား~"
"မဝယ္ခ်င္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ကဝယ္ရင္လဲငါးမန္းဘဲဝယ္ခ်င္တာ~"
"ငါးမန္းႀကီးကိုဘာလုပ္မွာလဲ~"
"ကြၽန္ေတာ္မေက်နပ္တဲ့လူေတြကိုကိုက္ခိုင္းမွာေပါ့~"
"ဟဟ..တကယ္ကေလးေလးပါကြာ..မြ~"
ငါးျပတိုက္မွာမွႏွစ္ေယာက္ကေအးေဆးစကားေျပာရၿပီး
ေနြးေနြေထြးေထြးလဲရိွၾကရာ ညေနေျခာက္နာရီမွာ
မန္ေနဂ်ာစီစဥ္ထားတဲ့စားေသာက္ဆိုင္ကိုသြား ညေနစာကို
beefsteakနဲ႔ဝိုင္ေလးေသာက္ရတယ္။
"ဝိုင္ကအမ်ားႀကီးမေသာက္နဲ႔ေနာ္အသားေပါင္းေလး~"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ~ဝိုင္ကခ်ိဳတယ္ေနာ္~"
"ဟုတ္တယ္ အသားေပါင္းေလးရဲ့ဝိုင္က
တစ္လသက္တမ္းရိွဝိုင္မို႔လို႔ေလ~"
"ဘာလို႔လဲ ႏွစ္တစ္ရာဝိုင္ေသာက္ခ်င္တာကို~"
"ႏွစ္တစ္ရာဝိုင္ေသာက္ရင္တစ္ငံုေလာက္နဲ႔မူးသြားမွာေပါ့~"
"မူးပါေစေလ တစ္ခါတစ္ေလဘဲကို~"
"အသက္ကအခုမွဘယ္ေလာက္ရိွေသးလို႔လဲ~"
"ဟြန္႔~~"
"ဆိုင္ကဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့cakeေလးပါ
အရသာရိွရိွသံုးေဆာင္ပါခဗ်~"
cakeအေသးေလးလာခ်ေပးတဲ့waiterက
ထယ္ေယာင္းကိုမ်က္စိမိွတ္ျပေတာ့
သူလဲအေျခေနတစ္ရပ္ကိုသတိထားမိကာ
အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားလိုက္တယ္။
"Cakeစားၪီးမလားhyung~"
"ေတာ္ၿပီ အသားေပါင္းေလးဘဲစား~"
"အမ္း..ခ်ိဳေနတာဘဲ ဟင္ ဒါကဘာႀကီးလဲ~"
Cakeထဲမွာပါလာတဲ့ခလုတ္ပံုစံအတံုးေလးကို
ေဂ်ာင္ကုကယူၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ႏိွပ္လိုက္ရာ
ဆိုင္တစ္ခုလံုးအေမွာင္က်သြားၿပီး အေရာင္လင္းေနတဲ့
လိပ္ျပာေလးေတြေနရာအႏွံ႔ကထြက္လာတာမို႔ေဂ်ာင္ကုအံ့ၾသလို႔မဆံုး~
"ဒါကဘာလဲလွလိုက္တာ~"
ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူတို႔စားပြဲဝိုင္းကိုဘဲ
မီးလင္းလာၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ခ်ိဳခ်ဥ္ပန္းစည္းရယ္ေလးေဒါင့္ဘူးတစ္ခုကိုရယ္ကိုင္ကာ
သူ႔အေရ႔ွမွာဒူးေထာက္လ်ွက္~
"ကိုယ့္အခ်စ္ကိုလက္ခံၿပီးbabyရဲ့အခ်စ္ေတြကိုျပန္ေပးပါ~"
"ဟင္ ဒီဘူးကဘာႀကီးလဲ~"
"သိခ်င္ရင္ဖြင့္ၾကည့္ေလ~"
ေျပာလို႔သာေျပာရတယ္ထယ္ေယာင္းလဲ
ဘာဆိုတာမသိတာမို႔ဘူးကိုေဂ်ာင္ကုယူၿပီး
ဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ကားေသာ့တစ္ခုျဖစ္ေနတာ~
*ဘာလဲ ကားႀကီးလား ကေလးကကားေတာင္မေမာင္းတတ္ေသးတာကို~*
"ဘယ္နားကကားလဲသိရေအာင္အခ်က္ျပခလုတ္ႏိွပ္လိုက္ရမလား~"
"ႏိွပ္လိုက္ေလ~"
"ok~"
*တီး~*
*I'm hero...ကြၽိ..ကြၽိ~*
ခလုတ္ႏိွပ္လိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္
ဘယ္ကတည္းကေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့
သူ႔ေဘးနားကပံုးႀကီးထဲကသူ႔အရပ္ေလာက္နီးနီးရိွတဲ့စက္ရုပ္ႀကီးထြက္လာၿပီးကားပံုစံေျပာင္းကာအေရာင္စံုထြက္ေနတာမို႔ေဂ်ာင္ကုတင္မကထယ္ေယာင္းပါအံ့ၾသလို႔~
"အားးး!!...ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ကားစက္ရုပ္ႀကီး
hyungကခ်က္ခ်င္းဝယ္ေပးတာေပါ့?"
"အဟမ္း ဒါေပါ့~"
"ေပ်ာ္လိုက္တာ...ဒီေကာင္ႀကီးကိုရခ်င္ေနတာ
ေက်းဇူးပါhyung~"
သူ႔ကိုေျပးဖက္လာတဲ့ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ၿပံဳးရယ္ကာ
သူ႔မန္ေနဂ်ာကိုလဲေက်းဇူးတင္လို႔မဆံုး~
👉🌟👈💬💬
...............................................................
Thank you for reading🙏