Part 24
UNICODE...
မျက်လုံးယဉ်စွာ တည်ဆောက်ထားသော နှစ်ထပ်တိုက်ကိုမှ မှန်လုံးပုံ ခိုအိမ်ပါသည့် အိမ်ကလေးသည် ခဲရောင်ဆေးတင်ထားခံရပြီး ကြီးမားကျယ်ဝန်းသော ခြံကြီးရဲ့အလည်ဗဟိုတည့်တည့်တွင်တည်ရှိပြီး နေ့တနေ့ရဲ့တာဝန်ပြီးဆုံးခါ အနောက်အင်ပါယာထဲ ဝင်လုဆဲဆဲ နေမင်းနှင့်အတူ ဖျော့တော့ လျော့ရဲလို့ အရိုင်းဆန်စွာ တည်ရှိနေသည်...။
သိပ်မကြာပါ...
ခြံဝန်းထဲသို့ မနက်က ထွက်ခွာသွားသော ကားအနက်ကလေး ပြန်ဝင်လာပုံထောက် ဟံသာဦး ကုမ္ပဏီမှ ပြန်လာပြီထင်သည်။
ကားပေါ်မှ ခပ်မြန်မြန်ဆင်းလာသံ ပြီးတော့ ကားတံခါးကို ဝုန်းခနဲစောင့်ပိတ်လိုက်သံ အိမ်ထဲကို ဝင်လာသော ခြေလှမ်းကြမ်းကြမ်းသံတွေရယ် တော်တော်လေးကိုနီးနေပြီဖြစ်သော ထိုသူ့ရဲ့အသက်ရှူသံတွေ....
"နွေဦး..."
ခေါ်ဆိုလာသောအသံနှင့်အတူ ဟံသာဦးလက်ထဲက လက်ဆွဲအိတ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘုတ်ခနဲပစ်ချပစ်ရင်း သူ့အနား လျှင်မြန်စွာ ချည်းကပ်လာနေပြီ..နွေဦးက လှုပ်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေရင်းမှ နှုတ်ခမ်းကလေးတွေကို ကော့တက်ရုံမျှသာကွေးယူလိုက်သည်..။
ထို့နောက် ဟံသာဦးက နွေဦးအား အင်္ကျီကော်လံစမှစောင့်ဆွဲတော့ ခါးကော့ပါလာသည့်နွေဦးက နှာခေါင်းရှုံ့လျှက်...
"ဘာလဲ..."
"မနက်က မင်းအကောင်ကို အိမ်ခေါ်တွေ့တယ်တယ်ပေါ့.."
"အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ.."
"ဟား.. ငြင်းတောင်မငြင်းရလောက်တဲ့အထိ နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ပျက်နေကြတာလား.."
"အဲ့တာမင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး.. "
"ဆိုင်တယ်..ဆိုင်တယ်..မင်းရဲ့လင်က ငါဘဲ မှတ်ထား.."
"စောက်ရူး..."ဟုအော်ခါ ဟံသာဦးလက်ထဲမှ ကိုယ်လွှတ်ရုန်းရင်း သူ့အား စောင့်တွန်းပစ်လိုက်သည်..။
ခန္ဓာကိုယ်ဟန်ချက်ပျက်သွားသော ဟံသာဦးက သူ့ကိုယ့်ကို ပြန်ထိန်းရင်း ရင်ဘက်ပေါ်လိပ်တက်သွားသော ရှပ်ကို ပြန်ဆွဲချလို့ ဘေးကိုတစ်ချက်ခေါင်းလွှဲခါ ဟက်ခနဲ အ့ံဩသယောင်ရယ်မိသည်..။ နောက်တော့ လျှင်မြန်သော လက်တစ်ဖတ်က နွေဦးမေးရိုးကို သူ့လက်ဖျံကြီးတွေနှင့် ဆုတ်တင်းဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်..။
"အာ့...."
ဆူထွက်လာသော အသံပုံ ပုံစံ နီဖူးသော နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးက ပြူတင်းပေါက်ဆီမှလာသော လိမေ္မာ်ရောင်တိမ်အောက်မှာ လှသွေးကြွယ်စွာ...
နံရံတစ်ဖက်သို့ နွေဦးအား ကျောကပ်စေရန် ပုခုံးမှ ဖိတွန်းရင်း အနောက်သို့ဆုတ်စေသည်..။ ခြေလှမ်း ထပ်လှမ်းစရာမကျန်တော့လောက်အောင်ကိုပင် ဟံသာဦးစေစားရာအတိုင်း နွေဦးကျောက နံရံနှင့်ထိကပ်စွာ...
"လှတယ်.." ဟု နွေဦး နှုတ်ခမ်းလေးအား လက်မဖြင့်ဖိတင်ပွတ်သပ်ရင်း ဟံသာဦး သူ့ နှူတ်ခမ်းတို့နှင့် ဖိကပ်နမ်းရန် ကြိုးပမ်းခိုက် တစ်ဖတ်က သူ့အား ခေါင်းကို လွှဲရှောင်လိုက်သည်..။
ဟံသာဦး မျက်ခုံးနှစ်ဖတ်ဟာ ထိလုနီးပါးကြုတ်ဝင်လျှက် ရှောင်သည့်ဘက်သို့ လိုက်နမ်းသည်...။
"ဟင်း..."
"ငြိမ်ငြိမ်နေ မဟုတ်ရင် အသက်ရှူရပ်တဲ့အထိ နမ်းပစ်မယ်..."
ဟံသာဦးရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက နွေဦးရဲ့ မေးရိုးနှစ်ဖတ်ပေါ် အုပ်တင်ခါ ခေါင်းကို ထပ်၍ လှုပ်မရအောင် ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး ထပ်နမ်းရန်ပြင်သည်။
Ring_Ring_
အချိန်ကိုက်ဝင်လာသော ဖုန်းသံကြောင့် ဟံသာဦး စိတ်ပျက်စွာ သူ့အင်္ကျီအတွင်းအိတ်ကပ်ထောင့်ထဲက ဖုန်းအား လျစ်လျူရှုလို့ သူ့တာဝန်တွေကိုသာ ဆက်သည်..။
Ring_Ring_
တဖန် ထပ်ဝင်လာသော ဖုန်းကြောင့် ဟံသာဦး နွေဦးကိုနမ်းချင်စိတ်လည်းမရှိတော့ပါ.. ပြီးတော့ အဆက်မပျက်လာနေပုံထောက်ရင် ဒါအရေးကြီးဖုန်း ထင်၏ ..။
ဒီအတိုင်းအလွှတ်ပေးလိုက်ဖို့ဆိုတာကလည်း ဝေလာဝေးမို့ နွေဦး ဂုတ်သားဖွေးဖွေးအား သွားရာထင်သည်အထိ ကိုက်ခဲဖိချေပစ်လိုက်သည်။
"အင့်!"
"ဒီနေ့တော့ မင်းကံကောင်းသွားတယ်မှတ်.. "
အိတ်ကပ်ထဲက အဆက်မပျက်အသံထွက်နေသော ဖုန်းအား ထုတ်လို့ ကိုင်ရင်း နားနားကပ်ခါ အခန်းပြင်ဘက် ပြန်ထွက်သွားလေသည်။
" ပြော ညီသု့....!!.....ဘာ...."
ထိပ်လန့်သွားသော ဟံသာဦးရဲ့မျက်နှာအနေအထားက စဉ်းစားစရာတွေများလွန်းနေပြန်သည်..။
နွေဦးရဲ့အမေ ဒေါ် နှောင်းကေသီ ကစင်္ကာပူ၌ အသတ်ခံရသည့်သတင်းကို နွေဦးအား ဘယ်လိုပြန်ပြောရမည်နည်း..။ ဟံသာဦး ဘယ်လိုဘဲ ဒီမိသားစုအပေါ်မုန်းနေပါစေ လူသတ်ရလောက်တဲ့အထိတော့ သူကျူးလွန်ဖို့ မလုပ်ရဲပါ.. သေသည်ထက် ပိုဆိုးတဲ့ ဒုက္ခတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတာဘဲမြင်ချင်ခဲ့တာလေ...
ဒါ ဘယ်သူ့ လက်ချက်လဲဆိုတာကိုလည်း နှစ်ခါ စဉ်းစားနေစရာမလိုအောင် ဟံသာဦးမသိစိတ်က ထက်ဝက်ချိုး သေချာနေသည်..။
ဦးနေမင်းခ... ခင်ဗျား လက်ချက်ဘဲလား.. ကွယ်ရာကနေ လုပ်ချင်သလိုလိုက်လုပ်ပြီး ကြွက်တကောင်လို ပုန်းနေတယ်ပေါ့လေ...
..............
"ဟုတ်တယ် နေမင်းခတဲ့ မပိုင်ဘဲနဲ့တော့ မထိဘူး.. မကြာခင် မင်းလူကို ကိုယ့်လူ ဖြစ်လာအောင် သိမ်းသွင်းပြအုံးမှာမို့ ပိတ်လိုက်ကာစကြီးမပိတ်ခင် သေသေချာချာစောင့်ကြည့်နေစေချင်သေးရဲ့..အဟက်ဟက်.."
ဦးနေမင်းခဟု ခေါ်တွင်ထိုက်သော သူက စီးပွားရေးလောကရဲ့ဘုရင်တစ်ဆူအဖြစ်လည်းကောင်း တချိန်က ဟံသာဦးရဲ့ ဦးလေးတော်စပ်ပုံအဖြစ်လည်းကောင်း ရေစက်ဆိုးတွေရှိခဲ့ကြသည်..။
"ဟားဟားဟား... အဲ့ကလေး သူငယ်ငယ်တုန်းက သေလောက်အောင်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ..မင်းသိလား ရဲနောင်..."
ဦးနေမင်းခရဲ့ တစ်ဖတ်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်အသင့်အနေအထားနဲ့ Bodyguard ရဲနောင်မိုးက မျက်နှာသေနှင့် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုသာ ရှိနေမြဲ...
ဒရင်းဘတ် တစ်လုံးပေါ် ခြေတင်းထိုင်လို့ ရေကူးကန်တွင် အပန်းဖြေနေသော ဦးနေမင်းခက လက်ထဲတွင် စတော်ဘယ်ရီခြမ်းစိုက်ထားသော ဝိုင် တစ်ခွက်နှင့် သူ့လုပ်ရပ်တွေအတွက် ပျော်ရွှင်နေသဖွယ်
" အဲ့ကလေးကလေ ကား accident တစ်ခုမှာ သူ့ရည်းစားကိုသတ်သွားတဲ့ မိသားစုကို လက်စားခြေချင်နေတာ.. အဲ့တာ ငါက အမြင်မတော်လို့ ဘွားတော်ကြီးကို ငရဲအရင်ပို့လိုက်တာ ဟားဟား ဘယ်လောက်မိုက်လိုက်လဲ.. ဒါ ဟီးရိုးဆန်သွားပြီ ဟားဟားဟား..."
တယောက်ထဲသာ ရယ်နေသော ဦးနေမင်းခက ရေကူးကန်ထဲတွင် ရေကူးနေသော ကောင်မလေးတွေကို တစ်ချက် မျက်စပစ်ပြလိုက်သေးသည်။ အားကစားလိုက်စားသော ဦးနေမင်းခမှာ အဆီပိုမရှိသော လက်မောင်းကြွက်သား ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတို့နှင့် ထို့အပြင် ရုပ်ရည်သွင်ပြင် ရှည်လျားသော အရပ်အမောင်းတို့ကြောင့် ပို၍ လူကြိုက်များရသည်။
"ရဲနောင်မိုး... အခုလောက်ဆို ဘွားတော်ကြီးသတင်းကို ငါတို့ရဲ့ တူလေးဆီရောက်လောက်ပြီထင်တယ် လောလောဆယ်တော့ ဘာမှဆက်မလှုပ်ရှားနဲ့အုံး... မိမှာချင်းအတူတူဘဲကို ဒီအတောအတွင်းအထိ အမှောင်ထဲကနေပြီး အ့ံအားသင့်စရာလေးတွေ ဖန်တီးပေးရမှာပေါ့.."
မျက်နှာခွဲစိတ်မှုလုပ်ထားသော ဦးနေမင်းခက တချိန်က ထိုကလေးရဲ့လက်ချက်ကြောင့် မျက်နှာတစ်ခြမ်း မီးဟပ်ခါ စုတ်ပျက်သပ်သွားခဲ့ဖူးပါသည်..။
"မင်းမှတ်မိချင်ရင်တောင် မှတ်မိမှာမဟုတ်တော့ဘူး တူလေးရဲ့.. မင်းက အများကြီးအများကြီး ပိုပိုပြီးထွားလာတော့ မင်းက ထင်တိုင်းကျဲနေတာလေ..တချိန်ကလည်း မင်းငါ့အောက်ကနေပြီး ချစ်စရာ အသံလေးတွေ ညည်းခဲ့တာ ဟား ရှီး ...."
စတော်ဘယ်ရီခြမ်းကို ခွက်နှုတ်ခမ်းမှဖြုတ်ယူခါ ပါးစပ်ထဲထည့်ဝါးလိုက်ရင်း....
"အင်း ဟုတ်တယ် မင်းအရသာက စတော်ဘယ်ရီလေးလိုဘဲ.. "
000000000
Zawgyi....
Part 24
UNICODE...
မ်က္လုံးယဥ္စြာ တည္ေဆာက္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကိုမွ မွန္လုံးပုံ ခိုအိမ္ပါသည့္ အိမ္ကေလးသည္ ခဲေရာင္ေဆးတင္ထားခံရၿပီး ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းေသာ ၿခံႀကီးရဲ႕အလည္ဗဟိုတည့္တည့္တြင္တည္ရွိၿပီး ေန႕တေန႕ရဲ႕တာဝန္ၿပီးဆုံးခါ အေနာက္အင္ပါယာထဲ ဝင္လုဆဲဆဲ ေနမင္းႏွင့္အတူ ေဖ်ာ့ေတာ့ ေလ်ာ့ရဲလို႔ အရိုင္းဆန္စြာ တည္ရွိေနသည္...။
သိပ္မၾကာပါ...
ၿခံဝန္းထဲသို႔ မနက္က ထြက္ခြာသြားေသာ ကားအနက္ကေလး ျပန္ဝင္လာပုံေထာက္ ဟံသာဦး ကုမၸဏီမွ ျပန္လာၿပီထင္သည္။
ကားေပၚမွ ခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းလာသံ ၿပီးေတာ့ ကားတံခါးကို ဝုန္းခနဲေစာင့္ပိတ္လိုက္သံ အိမ္ထဲကို ဝင္လာေသာ ေျခလွမ္းၾကမ္းၾကမ္းသံေတြရယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုနီးေနၿပီျဖစ္ေသာ ထိုသူ႕ရဲ႕အသက္ရႉသံေတြ....
"ႏြေဦး..."
ေခၚဆိုလာေသာအသံႏွင့္အတူ ဟံသာဦးလက္ထဲက လက္ဆြဲအိတ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဘုတ္ခနဲပစ္ခ်ပစ္ရင္း သူ႕အနား လွ်င္ျမန္စြာ ခ်ည္းကပ္လာေနၿပီ..ႏြေဦးက လႈပ္ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ေနရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းကေလးေတြကို ေကာ့တက္႐ုံမွ်သာေကြးယူလိုက္သည္..။
ထို႔ေနာက္ ဟံသာဦးက ႏြေဦးအား အကၤ်ီေကာ္လံစမွေစာင့္ဆြဲေတာ့ ခါးေကာ့ပါလာသည့္ႏြေဦးက ႏွာေခါင္းရႈံ႕လွ်က္...
"ဘာလဲ..."
"မနက္က မင္းအေကာင္ကို အိမ္ေခၚေတြ႕တယ္တယ္ေပါ့.."
"အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ.."
"ဟား.. ျငင္းေတာင္မျငင္းရေလာက္တဲ့အထိ ႏွစ္ေယာက္သား ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာလား.."
"အဲ့တာမင္းနဲ႕မဆိုင္ဘူး.. "
"ဆိုင္တယ္..ဆိုင္တယ္..မင္းရဲ႕လင္က ငါဘဲ မွတ္ထား.."
"ေစာက္႐ူး..."ဟုေအာ္ခါ ဟံသာဦးလက္ထဲမွ ကိုယ္လႊတ္႐ုန္းရင္း သူ႕အား ေစာင့္တြန္းပစ္လိုက္သည္..။
ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားေသာ ဟံသာဦးက သူ႕ကိုယ့္ကို ျပန္ထိန္းရင္း ရင္ဘက္ေပၚလိပ္တက္သြားေသာ ရွပ္ကို ျပန္ဆြဲခ်လိဳ႕ ေဘးကိုတစ္ခ်က္ေခါင္းလႊဲခါ ဟက္ခနဲ အ့ံဩသေယာင္ရယ္မိသည္..။ ေနာက္ေတာ့ လွ်င္ျမန္ေသာ လက္တစ္ဖတ္က ႏြေဦးေမးရိုးကို သူ႕လက္ဖ်ံႀကီးေတြႏွင့္ ဆုတ္တင္းျဖစ္ညွစ္လိုက္သည္..။
"အာ့...."
ဆူထြက္လာေသာ အသံပုံ ပုံစံ နီဖူးေသာ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးက ျပဴတင္းေပါက္ဆီမွလာေသာ လိေမၼာ္ေရာင္တိမ္ေအာက္မွာ လွေသြးႂကြယ္စြာ...
နံရံတစ္ဖက္သို႔ ႏြေဦးအား ေက်ာကပ္ေစရန္ ပုခုံးမွ ဖိတြန္းရင္း အေနာက္သို႔ဆုတ္ေစသည္..။ ေျခလွမ္း ထပ္လွမ္းစရာမက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ ဟံသာဦးေစစားရာအတိုင္း ႏြေဦးေက်ာက နံရံႏွင့္ထိကပ္စြာ...
"လွတယ္.." ဟု ႏြေဦး ႏႈတ္ခမ္းေလးအား လက္မျဖင့္ဖိတင္ပြတ္သပ္ရင္း ဟံသာဦး သူ႕ ႏႉတ္ခမ္းတို႔ႏွင့္ ဖိကပ္နမ္းရန္ ႀကိဳးပမ္းခိုက္ တစ္ဖတ္က သူ႕အား ေခါင္းကို လႊဲေရွာင္လိုက္သည္..။
ဟံသာဦး မ်က္ခုံးႏွစ္ဖတ္ဟာ ထိလုနီးပါးၾကဳတ္ဝင္လွ်က္ ေရွာင္သည့္ဘက္သို႔ လိုက္နမ္းသည္...။
"ဟင္း..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မဟုတ္ရင္ အသက္ရႉရပ္တဲ့အထိ နမ္းပစ္မယ္..."
ဟံသာဦးရဲ႕ လက္ဖဝါးေတြက ႏြေဦးရဲ႕ ေမးရိုးႏွစ္ဖတ္ေပၚ အုပ္တင္ခါ ေခါင္းကို ထပ္၍ လႈပ္မရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ထပ္နမ္းရန္ျပင္သည္။
Ring_Ring_
အခ်ိန္ကိုက္ဝင္လာေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ဟံသာဦး စိတ္ပ်က္စြာ သူ႕အကၤ်ီအတြင္းအိတ္ကပ္ေထာင့္ထဲက ဖုန္းအား လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ သူ႕တာဝန္ေတြကိုသာ ဆက္သည္..။
Ring_Ring_
တဖန္ ထပ္ဝင္လာေသာ ဖုန္းေၾကာင့္ ဟံသာဦး ႏြေဦးကိုနမ္းခ်င္စိတ္လည္းမရွိေတာ့ပါ.. ၿပီးေတာ့ အဆက္မပ်က္လာေနပုံေထာက္ရင္ ဒါအေရးႀကီးဖုန္း ထင္၏ ..။
ဒီအတိုင္းအလႊတ္ေပးလိုက္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ေဝလာေဝးမို႔ ႏြေဦး ဂုတ္သားေဖြးေဖြးအား သြားရာထင္သည္အထိ ကိုက္ခဲဖိေခ်ပစ္လိုက္သည္။
"အင့္!"
"ဒီေန႕ေတာ့ မင္းကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္.. "
အိတ္ကပ္ထဲက အဆက္မပ်က္အသံထြက္ေနေသာ ဖုန္းအား ထုတ္လို႔ ကိုင္ရင္း နားနားကပ္ခါ အခန္းျပင္ဘက္ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
" ေျပာ ညီသု႔....!!.....ဘာ...."
ထိပ္လန႔္သြားေသာ ဟံသာဦးရဲ႕မ်က္ႏွာအေနအထားက စဥ္းစားစရာေတြမ်ားလြန္းေနျပန္သည္..။
ႏြေဦးရဲ႕အေမ ေဒၚ ႏွောင္းေကသီ ကစကၤာပူ၌ အသတ္ခံရသည့္သတင္းကို ႏြေဦးအား ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမည္နည္း..။ ဟံသာဦး ဘယ္လိုဘဲ ဒီမိသားစုအေပၚမုန္းေနပါေစ လူသတ္ရေလာက္တဲ့အထိေတာ့ သူက်ဴးလြန္ဖို႔ မလုပ္ရဲပါ.. ေသသည္ထက္ ပိုဆိုးတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတာဘဲျမင္ခ်င္ခဲ့တာေလ...
ဒါ ဘယ္သူ႕ လက္ခ်က္လဲဆိုတာကိုလည္း ႏွစ္ခါ စဥ္းစားေနစရာမလိုေအာင္ ဟံသာဦးမသိစိတ္က ထက္ဝက္ခ်ိဳး ေသခ်ာေနသည္..။
ဦးေနမင္းခ... ခင္ဗ်ား လက္ခ်က္ဘဲလား.. ကြယ္ရာကေန လုပ္ခ်င္သလိုလိုက္လုပ္ၿပီး ႂကြက္တေကာင္လို ပုန္းေနတယ္ေပါ့ေလ...
..............
"ဟုတ္တယ္ ေနမင္းခတဲ့ မပိုင္ဘဲနဲ႕ေတာ့ မထိဘူး.. မၾကာခင္ မင္းလူကို ကိုယ့္လူ ျဖစ္လာေအာင္ သိမ္းသြင္းျပအုံးမွာမို႔ ပိတ္လိုက္ကာစႀကီးမပိတ္ခင္ ေသေသခ်ာခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနေစခ်င္ေသးရဲ႕..အဟက္ဟက္.."
ဦးေနမင္းခဟု ေခၚတြင္ထိုက္ေသာ သူက စီးပြားေရးေလာကရဲ႕ဘုရင္တစ္ဆူအျဖစ္လည္းေကာင္း တခ်ိန္က ဟံသာဦးရဲ႕ ဦးေလးေတာ္စပ္ပုံအျဖစ္လည္းေကာင္း ေရစက္ဆိုးေတြရွိခဲ့ၾကသည္..။
"ဟားဟားဟား... အဲ့ကေလး သူငယ္ငယ္တုန္းက ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ..မင္းသိလား ရဲေနာင္..."
ဦးေနမင္းခရဲ႕ တစ္ဖတ္ေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္အသင့္အေနအထားနဲ႕ Bodyguard ရဲေနာင္မိုးက မ်က္ႏွာေသႏွင့္ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုသာ ရွိေနၿမဲ...
ဒရင္းဘတ္ တစ္လုံးေပၚ ေျခတင္းထိုင္လို႔ ေရကူးကန္တြင္ အပန္းေျဖေနေသာ ဦးေနမင္းခက လက္ထဲတြင္ စေတာ္ဘယ္ရီျခမ္းစိုက္ထားေသာ ဝိုင္ တစ္ခြက္ႏွင့္ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသဖြယ္
" အဲ့ကေလးကေလ ကား accident တစ္ခုမွာ သူ႕ရည္းစားကိုသတ္သြားတဲ့ မိသားစုကို လက္စားေျခခ်င္ေနတာ.. အဲ့တာ ငါက အျမင္မေတာ္လို႔ ဘြားေတာ္ႀကီးကို ငရဲအရင္ပို႔လိုက္တာ ဟားဟား ဘယ္ေလာက္မိုက္လိုက္လဲ.. ဒါ ဟီးရိုးဆန္သြားၿပီ ဟားဟားဟား..."
တေယာက္ထဲသာ ရယ္ေနေသာ ဦးေနမင္းခက ေရကူးကန္ထဲတြင္ ေရကူးေနေသာ ေကာင္မေလးေတြကို တစ္ခ်က္ မ်က္စပစ္ျပလိုက္ေသးသည္။ အားကစားလိုက္စားေသာ ဦးေနမင္းခမွာ အဆီပိုမရွိေသာ လက္ေမာင္းႂကြက္သား ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားတို႔ႏွင့္ ထို႔အျပင္ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ ရွည္လ်ားေသာ အရပ္အေမာင္းတို႔ေၾကာင့္ ပို၍ လူႀကိဳက္မ်ားရသည္။
"ရဲေနာင္မိုး... အခုေလာက္ဆို ဘြားေတာ္ႀကီးသတင္းကို ငါတို႔ရဲ႕ တူေလးဆီေရာက္ေလာက္ၿပီထင္တယ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွဆက္မလႈပ္ရွားနဲ႕အုံး... မိမွာခ်င္းအတူတူဘဲကို ဒီအေတာအတြင္းအထိ အေမွာင္ထဲကေနၿပီး အ့ံအားသင့္စရာေလးေတြ ဖန္တီးေပးရမွာေပါ့.."
မ်က္ႏွာခြဲစိတ္မႈလုပ္ထားေသာ ဦးေနမင္းခက တခ်ိန္က ထိုကေလးရဲ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း မီးဟပ္ခါ စုတ္ပ်က္သပ္သြားခဲ့ဖူးပါသည္..။
"မင္းမွတ္မိခ်င္ရင္ေတာင္ မွတ္မိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး တူေလးရဲ႕.. မင္းက အမ်ားႀကီးအမ်ားႀကီး ပိုပိုၿပီးထြားလာေတာ့ မင္းက ထင္တိုင္းက်ဲေနတာေလ..တခ်ိန္ကလည္း မင္းငါ့ေအာက္ကေနၿပီး ခ်စ္စရာ အသံေလးေတြ ညည္းခဲ့တာ ဟား ရွီး ...."
စေတာ္ဘယ္ရီျခမ္းကို ခြက္ႏႈတ္ခမ္းမွျဖဳတ္ယူခါ ပါးစပ္ထဲထည့္ဝါးလိုက္ရင္း....
"အင္း ဟုတ္တယ္ မင္းအရသာက စေတာ္ဘယ္ရီေလးလိုဘဲ.. "
000000000