Ik kan wel huilen van de vermoeidheid.
Ik heb gewoon aan alles scheid.
De examens komen eraan.
Het zonnetje zie je al tussen de wolken staan.
De vermoeidheid neemt toe.
Wat is dit van een leven, foe.
Opstaan,
naar school,
worden gepest,
slapen.
Zo ziet mijn dag er altijd uit.
Elke dag weer die nieuwe spuit.
Ik ben gewoon op.
Ik ben kapot.
Is het leven een grote mop?
Ik haat mijn klas.
Ik haat mezelf.
Ik wil weg van dit stomme land.
Kunnen dromen over een leuke morgen.
Me niet meer om mijn mentale pijn zorgen.