╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 08.
Syne Attunement
University
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝
Luna's Point of View
Days had passed. I am now getting ready to go to school.
It is not just a school where you go and comply to get a diploma. It's an extraordinary school where they train some of the students to master their attunement.
Like each of them.
There's also a section where students will gonna learn how and where all this attunement or powers came from. The origin of all this attunement.
And there is where I'll start my classes.
Students whose age is 18-25 are the only ones accepted in that extraordinary school. Pero hindi ko pa alam kung anong pangalan ng paaralan.
"Sally, ano nga palang pangalan ng school?" Tanong ko sa kaniya habang pinapasok niya ang maleta sa kotse.
It's a school na may dorm and base sa paliwanag ni Sally sa 'kin kahapon ay tsaka lang daw makakalabas kapag weekend.
So I can say na mahigpit ang security ng paaralang 'yun. It's a prestigious school after all.
"It's 'SYNE ATTUNEMENT UNIVERSITY'. Pinangalan nila sa apilyedo ng nagmamay-ari." Sagot niya sa 'kin.
Pagpasok namin ng kotse ay hindi ko mapigilang magtanong sa kaniya ng magtanong.
"Pero Sally, bakit diyan ako pinasok ni dad? Saan ba ako nag-aaral noon?"
"Miss Abi, kung hindi niyo natatandaan. You're really good at school but the problem is palipat-lipat ka ng paaralan kasi palagi kayong may nakakaaway. To the point, na halos umabot na ng 20 fake names ang nagawa ng dad mo para lang sa 'yo."
Dang! Mas pasaway pa pala sa 'kin ang Luna na ito. Kahit papaano'y palaban rin pala siya.
"Isn't it illegal? Dad forged many names for me." Aniko sa gitna ng byahe.
"It is, but you know it already Miss Abi. You're a Quinn. One of the most powerful and noble Clans in this era."
Napatango na lang ako sa sinabi niya. Saglit kaming binalot ng katahimikan. Ngunit maya-maya'y tinanong ko na naman si Sally.
"Kailangan ko ba talagang isuot to Sally? Hindi naman malabo ang mata ko." reklamo ko sa kaniya tsaka inayos ang salamin na suot ko sa mata.
Pinag- disguise ba naman ako para daw maiba ang itsura ko. They even painted some parts of my hair.
My hair is pure dark brown but then they colored it something like a dark green. But I kinda like it though. Medyo iniklian din nila ang buhok ko hanggang lagpas balikat.
Mahaba kasi ang buhok ni Luna na umabot na sa may hip ko. Hindi naman kasi gano'n kahaba ang buhok ko noon.
"You need that for your character, Miss Abi. And also, this is the first time na papasok ka sa paaralan na nag-eensayo ng kapangyarihan. So please be careful and don't make any trouble again."
Napangiti ako sa sinabi niya.
"Sally, My memories are lost but I already know that trouble's been chasing me all the time in my entire life. Besides, babalik rin naman siguro 'tong memorya ko. Sabi nila short-term memory loss lang daw, edi ibig sabihin hindi ito panghabang panahon." Aniko sa kaniya.
I know she wished na hindi na bumalik ang memorya ko. I can't control what it's meant to happen.
Kahapon nga lang ay may memorya na naman akong naalala galing sa katawan na'to. Araw-araw may memoryang bumabalik sa akin na hindi ko na inabala pang sabihin kay Sally dahil baka e-report kaagad niya ito kay daddy.
All I can say is that Luna's world is much darker than mine, I guess. She's been blaming herself for not having any attunement for all her life.
She locked herself in the dark and that made her obsessed with training. Hoping she can take out her attunement if she tortures herself.
What a pity.
I guess I need to accept the fact that I am a powerless human. Hindi rin naman basehan ang kapangyarihan sa labanan. Nasa techniques ito at diskarte ng tao.
I can kill with all the learnings that I've learned in my Mafia life. In the past, people in Mafia society called me a walking weapon. Like a soldier.
Narating na nga namin ang paaralan. Naglalakihang gusali kaagad ang nakita ko nang makapasok kami sa main gate.
"Whatever happens to you in here Miss Abi, remember that don't reveal to anyone that you are a Quinn. Never." Payo niya pa sa 'kin.
Tumango nalang ako sa sinabi niya atsaka bumaba na. Bumaba rin siya at kinuha niya ang maleta na nasa loob ng sasakyan. Puma-una na siya sa 'kin na hila-hila ang maleta kaya mabilis ko itong binawi sa kaniya.
"Akin na! Ako na,"
"Wag na! Ihahatid kita mismo sa dorm mo." pagpipilit niya.
"Hindi na nga, ako na! Hindi na ako bata pa Sally," inagaw ko muli ang maleta sa kaniya.
Tumayo naman siya ng tuwid tsaka ako tiningnan ng seryoso.
"Bakit? May dumi ba ang mukha ko?" takang tanong ko ng tinitigan niya lang ako sa mukha.
"Hanggat maaari wag mong sugatan ang katawan mo Miss Abi. Wag kang magpapalipas ng gutom at siguraduhin mong kakain ka rin sa tamang oras. Wag mo masiyadong e-stress ang sarili mo kung sa tingin mo'y nahihirapan ka na sa mga lessons niyo. At wag—"
"Tama na, Sally. Kaya ko na ang sarili ko, okay? You don't need to worry. Salamat sa paghatid. Mag-ingat ka pauwi." Isang malambing na ngiti ang iginawad ko sa kaniya.
Nakita ko naman na natulala siya sa ginawa ko. Hindi ko na iyon inabala pa at nagsimula nang maglakad.
Siguro'y hindi gawain ni Luna ang bagay na 'yun kay Sally kaya gano'n na lamang ang pagkagulat niya.
But what can I do, I am Gianna Abigail and not Luna Abigail. Magkaparehas man kami ng pangalan ngunit magkaiba naman kami ng ugaling kinalakihan.
Now that I've realized.
Maaring wala ako sa future? O maaari rin na nasa future talaga ako. Baka naman nasa ibang dimension ako ng mundo. Ang weird lang kasi, parehas kami ng surname, so kung nasa future man ako ay maaaring kamag-anak ko lang ang pamilya ni Luna.
Besides, hindi ko pa rin malimutan ang lolo ni Luna na kamukhang-kamukha talaga sa totoo kong ama.
Iniling ko na lang ang ulo ko sa bagay na iyon. Sa ngayon kasi ay wala pa akong magagawa sa bagay na 'yun.
Naglakad na ako papunta sa admission office. Kailangan ko pa kasing kompermahin ang kwarto na kinabibilangan ko. Kailangan ko ring hingin sa kanila ang susi nito.
Marami nang mga estudyante na naglalakad din katulad ko. Pumunta ako sa bulletin board kung saan nakapaskil ang blueprint ng buong paaralan.
Medyo madaming estudyante ang nandito kaya nahirapan akong pumunta sa may unahan para makita ko ng mas mabuti ang blueprint.
"Excuse me," walang emosyon kong ani sa karamihan.
Thankfully tumagilid naman sila. Nang mahanap ko kung saan ang direksyon papuntang admission office ay tinungo ko na ito.
Sa paglalakad ko ay may nakabanggaan akong babae. Nabitawan ko ang maleta ko, ganon din ang kaniya. Parehas pa kaming natumba sa sahig dahil sa lakas ng impact.
Nainis ako bigla sa ginawa niya. Halatang kasalanan niya kasi mukha siyang nagmamadali. Nagpigil ako para hindi ko siya matingnan ng masama.
Kaagad akong tumayo. Ibinigay niya sa 'kin ang maleta ko at paulit-ulit siyang nanghingi ng paumanhin.
"I'm really really sorry, Miss! Nagmamadali kasi ako, bye!"
Pinulot ko pa ang salamin ko kasi nahulog din ito at sa pag-angat ko pa ng tingin para sana tingnan siya kasi hindi ko natingnan ang mukha niya ay nakatakbo na siya sa malayo na hila-hila pa rin ang maleta niya.
Napabuntong hininga na lang ako sa nangyari. I'm sure that one is clumsy. Ang lawak ng daan tas binangga pa talaga ako?
Hindi ko na lang inisip 'yun at pumunta na sa admission office. Nang makapasok ay nagtanong ako sa isang ginang na nakasalamin din.
"Excuse me? Where can I—"
"Just go to that window," pagpuputol niya sa sinasabi ko.
Nang makarating ako doon ay ginawa ko na ang pakay ko. Mabilis naman ang proseso at nakuha ko kaagad ang susi ng magiging kwarto ko.
Malawak ang paaralan nila. Magkaiba rin ang building ng girls dorm at boys dorm. Naglakad na ako patungo sa girls dorm na sa wari ko ay nasa mahigit 40 na palapag.
Nang makapasok sa loob ay nagtungo kaagad ako sa elevator. Marami rin ang naghintay katulad ko. 'Yung iba pa nga ay nag-iingay na sa hallway. May iba rin naman na nasa sarili nilang mundo.
Sa pagbukas ng elevator ay pumasok na ako. Hindi lang ako ang pumasok, madami kami. Nasa mga lima siguro. Dahil ako ang naunang pumasok ay pinindot ko na ang floor ko. But then I heard this person beside me saying thank you.
"Thank you,"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Excuse me?" walang gana kong saad.
"Thank you kasi pinindot mo ang floor ko."
20th floor. 'Yan ang pinindot ko, but it's not for her, it's for me.
Hindi ko na lang siya sinagot pa at tumahimik na lang muli.
As much as I can, I don't want to entertain people but then again my character here is a scholar Gianna Abigail Hansen.
I must act in my position in life kundi ay baka mabuking ako ng wala sa oras. I have no choice but to act as an average human. Not a noble untouchable one.
Nang bumukas ang pintuan ay nagkabanggaan pa kami no'ng babae nang parehas kaming lumabas ng sabay.
Naipit tuloy kaming dalawa sa pintuan kasama ang maleta na dala-dala namin. Masama niya akong tiningnan. Kaya ako na lang ang nag-adjust.
Pero narinig ko siyang may ibinulong.
"Sorry nagmamadali lang talaga ako," 'yan ang ibinulong niya.
Doon ko naalala ang babaeng nakabanggaan ko kanina. Siya ba 'yun?
Lumabas ako at sumunod sa kaniya. Hindi dahil curious ako kundi dahil dito rin ang direksyon papunta sa magiging kwarto ko.
"Why are you following me?"
Napahinto ako nang lingunin niya ako't pagsabihan. Kanina pa 'to ah! Mukha siyang mataray pero panay sorry naman at thank you.
Nilingon ko ang likuran ko nagbabakasakaling may iba pa siyang tinutukoy pero nang wala akong makita ay nagpatuloy ako sa paglalakad at nilagpasan ko siya.
"I'm not following you. Sadyang dito lang din talaga ako patungo." Salita ko nang malampasan ko siya.
Hindi ko na siya nilingon pa at hinanap na lang ang number 35 na room. At nang mahanap ko na ay doon din huminto ang babae kanina.
Hindi na niya ako napansin pa kasi nagmamadali talaga siyang buksan ang pinto na para bang may humahabol sa kaniya.
Great...
Magiging roommate ko ang babaeng ito.
Nang mabuksan niya ang pinto ay sumunod ako sa kaniya. Pinigilan ko pa ang pintuan na malakas niyang isinara kaya naman napalingon na siya sa 'kin.
Walang emosyon ko siyang tiningnan.
Kunot-noo naman niya akong tiningnan, "Ikaw na naman? Sumusunod ka ta—"
Hindi ko na naman siya pinatapos at nilagpasan ko na lang siya muli. Paulit-ulit na lang kasi e. Naririndi ako sa katangahan niya.
"How dare you!" galit niyang sigaw.
Nahinto ako nang biglang bumukas ang isang kwarto at iniluwa doon ang isa pang babae na kamukha no'ng babaeng nasa likod ko.
Nabigla ako sa aking nakita. Akala ko nagteleport siya para harapin ako ngunit sa paglingon ko sa likod ay nandoon naman siya.
"I win, sista'." humalakhak ang babae na kakalabas lang.
Paglingon ko sa isang babae ay nagtatadyak na ito na talaga namang makikita mo ang pagkaka-inis niya.
"Argh! Ang daya!" Sigaw niya sa kapatid niya siguro.
Or I must say kakambal niya.
Iniling ko na lang ang ulo ko at hinanap na ang magiging kwarto ko. Pumasok ako doon ng hindi sila pinapakinggan. Nagbangayan ba naman tapos panay tawa pa 'yung isa.
I can't believe na magiging roommate ko sila for the whole school year. Apat ang kwarto ng dorm na ito. So may isa pang kulang.
Nilibot ko ang paningin sa paligid. Malawak siya, pero hindi kasing lawak ng silid ko sa mansiyon. May Cr at malaking wardrobe. Malaki rin ang kama.
Kahit ganito lang ka-simple ang desinyo ay halatang pangmayaman naman talaga.
Umupo na ako at hinila ang maleta. Mag-aayos na ako ng gamit nang mapansing nawala ang lock ng maleta ko.
"Where did it go?" bulalas ko.
Mabilis kong binuksan ang maleta. Laking gulat ko nang hindi ko gamit ang nasa loob nito.
What the f*ck!
Wala akong sinayang na oras. Mabilis kong isinara ang maleta at nagmamadaling lumabas sa kwarto.
Paglabas ko ay wala na sila sa sala. I have no choice but to open every room here. Kinakabahan ako, baka mabuksan niya ang maleta ko.
Sigurado akong hindi niya magugustuhan ang laman non.
Sa unang bukas ko pa lang ng isang kwarto ay siya na kaagad ang bumungad sa 'kin. Nanlaki pa ang mata ko nang makitang sira na ang lock nito at tinatangka na niyang buksan.
"It's mine," bigla kong hinablot ito nang hindi inaabala ang magiging reaksyon nilang dalawa.
"What the heck!" ang sabi nong isa.
"Problema mo po?" galit na turan nong isa.
I don't know kung sino sa kanila ang bumangga sa 'kin kasi nga magkakambal sila.
Walang pasabi kong ibinigay sa kanila ang totoong maleta nito. Sigurado naman ako na siya 'yung babaeng nakabanggaan ko kanina.
"Dahil sa katangahan mo kanina ay ibang maleta ang naibigay mo sa 'kin. You should be thankful dahil magka-roommate lang tayo."
Pareho silang napaawang ang labi sa aking sinabi. Hinampas naman nong isa, yung kapatid niya.
"Lea! Anong katangahan na naman 'to! Nakakahiya ka na talaga!" asik nito sa kaniya.
"Aray naman Ellesse! Hindi ko naman alam na siya pala 'yun." She pouted.
"Pasensya na," sabay nilang paumanhin.
Umalis na lang ako nang hindi uli sila sinasagot. Baka makagawa na naman ako ng gulo. Ayoko munang gumawa ng gulo sa unang araw ko dito.
"Sorry ulit!" pahabol pa nitong sigaw bago ko tuluyang maisara ang pinto.
Kaagad naman akong bumalik sa aking kwarto. Ni lock ko pa ang pintuan para sure na walang makakakita kapag binuksan ko na ang maleta ko.
The truth is... I sneak some weapons and small knives sa maleta ko. I know it's prohibited but as for me na walang attunement ay mas mabuti ng maging handa ako. That's why gano'n na lamang ang kaba ko kanina.
Natapos na akong mag arrange sa mga gamit ko nang bigla na lang may tumunog.
"Attention to all freshmen students! Again attention to all freshmen students. Please proceed to the gymnasium right now. Thank you."
Speaker iyon na umalingawngaw sa buong university. Tumayo na ako at nag-ayos bago ko naisipang lumabas.
─•~❉᯽❉~•─
Leave a vote and comment (^^)