"Ta kendisi genç adam."
Luka birkaç saniye arkasına yıldızlı gökyüzünü almış maskeli yüze bakıp duraksasa da kollarından ayrıldı ve doğruldu. Bir sonraki anda ise kahramanı kendine çekip sıkıca sarılırken "Beni çok korkuttun." diyordu.
"Seni tekrar kaybettiğimi sandım."
Kedi kulaklarını eğdi ve aynı şekilde kollarını mavi saçlı gence sardı.
"Hey, sen bu yaramaz kedinin ne zaman bir işten öyle kolayca vazgeçtiğini gördün? Ortaya çıktığı ilk günden beri o huysuz Hawkmoth ile uğraşıyorum ben."
Luka bir saniyeliğine bu dediğine gülse de konuşmaya başladığında sesi ciddi ve kırgındı.
"Biliyorum... Sadece, artık sensiz olmaya katlanamıyorum sanırım. Önümüzde sürekli bir engel oldum ve bir tur da başkalarını bekleyemem."
Kedi genci kendinden uzaklaştırdı ve yüzüne baktı dikkatlice. Ağzını açıp bir şey söylemek üzereydi ki tanıdık bir gürültü koptu. Bir an için gözünü kapatıp görmezden gelmeye çalışsa da artan sesler her şeyi açıklıyordu: Akuma.
"Pekala, artık gerçekten bu halkın da bensiz yapamayacağını düşünmeye başladım. Mükemmel ve eşsiz bir pisi olduğumu biliyorum ama hiç bu kedinin de bir yerleri tırmalaması ya da tüylerini temizlemesi gerektiğini düşünmüyorlar mı?"
Sözlerini bitirir bitirmez sopası titremeye başladı. Kedi umutsuzca Uğur Böceği'nden gelen aramaya baktı.
"Aman be."
Sopasını kendinden emin bir şekilde kavrayıp "Bekle beni." diyerek binaların arasında kaybolan süper kahramanın arkasından bakakalan Luka her şeyin ne kadar çabuk olup bittiğine anlam veremedi. Derken o daha Kedi'nin ne zaman gittiğini anlamadan etrafta uğur böcekleri uçuşmaya başladı. Ardından da siyahlar içindeki kahraman mavi saçlı gencin tam önüne atladı. Luka onun verdiği pozu hayranlıkla, gülerek izlerken Kedi doğruldu.
"Nerede kalmıştım?"
Genci yakasından tutup kendine çekti ve dudaklarına eğilirken mırıldandı.
"Hayatımın erkeğini öpüyordum."
Onlar öpüşürken kahramanın yüzüğü güçlerini kaybedeceğinin haberini vermek için ötmeye başladı. Kara Kedi gönülsüzce dudaklarını sevgilisinin dudaklarından ayırırken hoşnutsuz bakışlarını yüzüğe dikti.
"Sanırım beni saklamalısın."
Telaşlı Kedi'nin aksine mavi saçlı olan sakince boşta kalan elini beline sardı.
"Hayallerimi süslüyorsun."
"Luka!"
"Ciddiyim, seni ilk gördüğümden beri en büyük hayalim kendime saklamak."
"Kimliğimi bütün Paris öğrenirse bu yapabileceğin son şey olur aptal, dönüşmek üzereyim."
Kedi yüzüğünü gözüne sokunca genç olayın farkına vardı.
"Ne? Ah, pardon. Benimle gel."
...
"Ne yapacağız şimdi?"
Sarı saçlı genç iç çekti ve odada gezdirdi bakışlarını. Mavi saçlı olan dönüşmesi için onu içeri getirmişti. Dönüşümünden sonra ikisi bir köşeye oturmuş konuşuyorlardı.
"Bir süre görüşmeyeceğiz, en azından babamın gözü önünde."
"Üzerinden ne kadar geçerse geçsin bizi onaylamayacak, üstelik bizi dikizlemekten de vazgeçmeyecek o herif."
Mavi saçlı olan sarışının bakışları gözlerini bulunca suçluluk hissetti.
"Özür dilerim, ne olursa olsun o senin baban. Sadece... zaten senin uzaklaşmana sebep olup durdum, daha fazla ayrı kalmak istemiyorum."
Sarışın elini sevgilisinin elinin üzerine koydu ve gözlerinin içine baktı.
"Luka, olanlar için kendini suçlu tutmanı istemiyorum."
"Ama acı çekmenin sebebi bendim."
"Seni sevdiğimi bilseydin beni rahatsız ettiğini düşünüp benden uzak durur muydun?"
"Nasıl bir soru bu?"
"Basit bir soru."
"Elbette durmazdım." dedi Luka heyecandan kısık çıkan sesiyle.
"Beni sevdiğini bilseydim dudaklarına kapanmak için bir saniye bile beklemezdim Agreste."
"Tamam işte, sana daha erken söylemedim diye ben de kendimi mi suçlayayım?"
Mavi saçlının omuzları düşerken gözlerini yeşillerden çekti.
"Biraz daha açık olsaydım çok daha erkenden söylerdin zaten."
Sarı saçlı pes etmeden doğruldu ve tek bacağını mavi saçlınınkilerin üzerinden geçirerek kucağına yerleşti.
"Benim röntgen makineme ne oldu bakalım? Hani her şeyimi anlıyordun, bütün düşüncelerimi görebiliyordun?"
Mavi saçlının kaşları çatıldı.
"Röntgen makinen mi?"
Sarışın muzip bir ifadeyle kıkırdadı.
"Bu adı sana ben taktım, daha doğrusu Kara Kedi, çünkü gözlerini bana dikip bilmiş bilmiş konuşuyordun."
Mavi saçlı olan elleriyle sarışının belini kavrarken sırıttı.
"Hatırlıyorum, sürekli geminin etrafında dolanıyordun ve beni görüp panik olduğunda kendini övmeye başlıyordun."
Adrien sinirle onun omzuna vurarken sevgilisi gülüyordu.
"Neden orada olduğumu anlamadın ama Couffaine. Bu kedinin ağzından kendi için çıkan her söz doğrudur ayrıca."
"Tamam, kabul ediyorum. Kimliğini gizlemekte ve kendini bilmekte iyisin."
Sarışın istediklerini duyunca ellerini tekrar sakince mavi saçlının omuzlarına koydu. Mavi saçlı olan da kendini suçlamayı bırakıp asıl meseleye odaklanmayı seçti.
"Artık okul çıkışlarında gelmek yok o zaman?"
"Evet, Nathalie bir süre bekçi gibi başımda dikilecek büyük ihtimal. Koruma da dışarı çıktığım her anı rapor edecektir."
Bu kez mavi saçlı sıkıntıyla iç çekti.
"Yani yanıma sadece Kara Kedi'yken gelebilirsin."
"Bulabildiğim her şansı değerlendireceğim."
"Ama bu kimliğini tehlikeye atmaz mı?"
"Benim ne kadar yaramaz bir kedi olduğumu unutuyorsun. Hem gece devriyesine çıktım, o esnada da mavi saçlı bir oğlan beni kandırıp sohbet etmek için birkaç dakika yanına çekti. Ne var bunda?"
Mavi saçlı genç sırıttı.
"Sohbet etmek için ha?"
Sarışın susturmak için parmağını onun dudağına koyarken sözüne devam etti.
"Ayrıca umalım da süper kötüler bize ikinci bir şans yaratacak sinsi bir yılana ihtiyaç duymamızı sağlasın."
"Uğur Böceği de etrafımızda olacaktır ama."
"Sanki umursuyorsun da..."
Luka sesli bir kahkaha atmamak için kendini zor tuttu.
"Doğru, seninleyken kimse umrumda değil."
Sarışın durdu ve aksi bir sesle konuştu.
"Kara Kedi ile beraberken demek istedin herhâlde."
"Beni kendinden mi kıskanıyorsun sen?"
"Kıskanmıyorum."
Mavi saçlı olan gülerken sarışın mızmızlanmaya devam ediyordu.
"Kimle beraberken daha mutlusun söyle o zaman, Adrien Agreste mi Kara Kedi mi?"
"İnsanların seni Kara Kedi'yken sevmesini istediğini sanıyordum."
Adrien, göğsüne yasladığı ellerini çekmeden yerinde sabırsızca kıpırdandı.
"Şu an Kara Kedi değilim ama, söyle hadi!"
Luka gecenin geri kalanını Adrien'a onun her hâlini sevdiğini kanıtlamaya çalışmakla geçirdi. Ayrılık vakti geldiğindeyse sevdiğinin yanından ayrılan Kara Kedi odasına girmiş ve Adrien Agreste yatağına uzanmıştı. Beraber oldukları süre boyunca uzak bir köşede peynir yemek zorunda kalan Plagg durumdan hoşnut olmasa da sarışın yüzündeki gülümsemeye engel olamıyordu. Bir gece önce umutsuz ve perişandı ama şimdi babasının ne yaparsa yapsın mutluluğuna engel olamayacağını biliyordu. Bulutlarla da kapansa, görüldüğü pencerelere perdeler de çekilse o berrak gökyüzü onundu, oradaydı ve hiçbir yere gitmiyordu.