Nathan Pov
" Hey Honey.. what do you think of this dress...."
*What if she witnessed the kiss?*
" Nathan? Honey?!"
*What if She will hate me again?*
" Honey, do you think the color is pretty?"
*What if this time she'll leave me...*
" Nathan!" biglang mas malakas na tawag ni Ysabelle.
" Oh.. Sorry?"
"So what do you think?" Ysabel asked as she walked out of the dressing room of a boutique.
I look at her. She really is a gorgeous woman. She is like a goddess in that white off shoulder dress.
"Gorgeous." I answered and smiled
We've been here at the mall dating secretly. This is the only day she could be free from the guarding eyes of Dad.
Actually, may idea si Naizer about hidden feelings BETWEEN ME AND ySABELLE. He knew it in the first place that I am really the one that Ysabelle loves. I can see in the eyes of my brother that he is trying to make ysabelle happy by trying to give her this little moment with me though it breaks his heart. He allowed to let ysabelle meet me in exchange of Ysabelle's promise to remain married to Naizer. Ito rin ang paraan ni Naizer na ihingi ng tawad ang atraso niya sa akin bilang lalaki,kaibigan at kapatid.
" Honey, let's go to that restaurant. They say the food is as yummy as the chef " Sabi ni Ysabelle na ngumiti.
Nagsalubong ang kilay ko.. nakit parang may gusto siya sa chef doon sa restaurant?!
" No. " ikling sagot ko na may bahid ng pagkainis.
Biglang natawa naman si Ysabelle sa reaction ko.
" Oh! You're jealous? Hahaha... Don't be. The chef is my Brother! Mario Alejandro Linara!" nakangiting sambit ni Ysabelle at niyakap ang braso ko...
Hinawakan niya ang kamay ko at lumabas na kami sa dress shop na pinagbilhan niya ng damit.
Kaagad kaming pumunta sa restaurant na pagmamayari ni Mokong. (=_=)
Walang imik akong sumunod sa kanya at pinaghila siya ng upuan.
" Wait! There's my Brother!" nakangiting kumaway si Ysabelle sa aking likuran.
Napalingon ako at nakita ko si Mokong na lumabas galling kitchen.
He is not wearing an apron. Actually he is wearing casual clothes.
" Hi.. Naizer! Glad to see you here!" nakangiting sambit ni Mokong sa akin at nilahad ang kamay.
Since I don't want to be rude to the enemy, I JUST SHAKE HIS HAND BUT ALIITLE TIGHT THAN NORMAL. After that ay nagbitiw din.
Naningkit ang mata niya sa akin and stared at me.
" Hey Bro, Where are you going?" tanong ni Ysabelle sa kapatid.
" Oh..I'll be submitting my requirements to Xavier University. I'll be one of the teachers there in Culinary Arts ." Nakangiting sambit ni Mokong.
Wait? Xavier University? C-Culinary Arts?! Teka! That's OuR SCHOOL AND THAT'S Neneng's Course!
" Wait! What year are you going to handle?!" medyo pasigaw kong tanong.
Napatingin naman si Ysabelle sa akin na may gulat na expression.
" Hmmmm..... The Second Year." Nakangising sagot ni Mokong.
T-that's the year level of Neneng!
" That's the year level of Elena.." DUGTONG NA SAGOT NI Mario.
" WHAT?! WHY WOULD YOU TEACH THAT YEAR LEVEL! Is it because My.. w--S-sister in law is in that level? Y-you want to get closer to her?! " Bulalas ko.
Tumingin sa akin si Mario at biglang ngumisi.
" What's wrong with it? She's my bestfriend... Im not doing anything bad anyway. The school offered me the job and it's just a coincidence that Neneng was in that year level assigned to me ... Does it concern you much Naizer?" makahulugang tanong ni Mario.
Natigilan naman ako bigla.
" Anything related to my family concerns me...." Sagot ko.
" Oh siya... mauna na ako Sis..... baka inaabala ko na kayo ni NAIZER ..." diniinan talaga niya ang pangalan ng kapatid ko.
He tapped my shoulders and kissed his sister's cheek and left.
Magkakasama sila ni MOKONG! Hindi ito maari! Ipapalipat ko ng year level si NENENG. Bahala na kung hindi mag meet ang schedules namin. kaya naman siya nilagay don sa year level na yun kasi yun ang year level na suitable din sa schedule ko.
" Honey...... you seemed gloomy. Arent you enjoying this date? Do I bore you?" nag-aalalang tanong ni Ysabelle sa akin.
"Is it about the paparazzi? " dagdag na tanong niya.
" N-no. School matters..." I answered
" Everything's going to be fine. Knowing you Nathan, you can do anything.You are one of the competent students in our school. " nakangiting sambit ni YSABELLE.
" Thanks for the compliment. You as well." Sabi ko and smiled.
Ysabelle is one of my competitor in number one spot. When she married my twin brother, she transferred to Stilmont University where Naizer is taking Business Management.
I and my brother were enrolled in different school ever since we were kids jut to avoid confussion from my classmates and teachers.
Sabi kasi nila kamukha ko talaga si Naizer.
Mga sira ang mga mata nila! Di ba nila napapansin na LAMANG AKO DUN sa NAIZER NA YUN?!
Tsss.. Siya saksak lang. Ako naman ay saksakan! Saksakan sa gwapo! Saksakan sa talino! Saksakan sa hotness! Saksa......
Konsesya: oo nga Dong! kulang nalang SAKSAKAN NG KUTSILYO (=_=)....
We ordered food. Bago pa dumating ang order ay tatawag muna ako kay Dad regarding the chaging of Neneng's year level.
I excused myself.
Nang buksan ko ang phone ko ay biglang may nakita akong textbox galling kay Neneng.
From: Wife Neneng
" Dong aalis na ako papuntang supermarket para bilhin ang kailangan ko sa pagluluto . Kasama ko si Mareng Lance."
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
KASAMA KO SI MARENG LANCE.
Naginit muli ang ulo ko ng mabasa ang text niya. Nagbobonding ba sila ngayon?!
Denial ko ang number ni Neneng ..
Pero nagriring lang ito at walang sumasagot.
Aish!
Inulit ko ang pag dial.
"Sagutin mo Neng!" medyo naiinis ko ng sambit habang naiiritang naririnig ang ring sa telepono.
Makalipas ang ilang sandaling pag ring ay walang sumasagot.
Denial ko ang cellphonenumber ni LANCER......
" Im busy, just leave the message and I'll try to answer later." Sabi sa voice mail.
Naiinis ako sa pagdial ulit.....
" Honey... come on now, the food is ready.' Nakangiting tawag ni YSABELLE SA AKIN.
Inis kong ibinalik ang cellphone ko sa bulsa.
*Saang supermarket kaya sila pumunta?*
" This one is one of the best recipe of my late grandma!"
*ANo kayang ginagawa nila?*
" What do you think honey?"
*Siguro nageenjoy sila na namamasyal!*
" Nathan?"
*O kaya naman.... Nagtanan na sila!*
Konsensya: Ang advance mo naman magisip Dong.hahahahah! Tingin ko nagdedate lang yung dalawa. Ikaw naman over magisip. Mweheheh....
" WHAT?!" biglang bulalas ko at ibinagsak ang kamao sa mesa.
" Uh..... I-I w-was just asking if you l-like the food.." nahihiyang sambit ni Ysabelle.
Napahawak ako sa sintido ko. Nagpapadala naman kasi ako sa mga inusuig ng bwesit kong konsensya kaya wala sa loob kong mapasigaw.
"Im sorry Ysabelle...." Nahihiya ko ding sambit kay Ysabelle.
" It's o-okay... L-lets just eat..." sabi ni Ysabelle at kumain na lang.
Lancer Pov
Tahimik lang si Neneng habang nagbyabyahe kami papuntang supermarket. Malalim ang iniisip at talaga namang malungkot ang mga mata. Kanina medyo napatawa ko siya pero alam kong panandalian lang ang ngiti niya kanina.
Panaka nakang tinitignan ko siya at nakikita ko na may namumuo na namang luha sa gilid ng mga mata. Ang totoo nasasaktan din akong makita siya na nasasaktan. Kung pwede ko lang sanang hilingin na ako na lang ang masaktan para sa kanya.
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!" BIGLANG SIGAW NI Neneng at napapreno naman ako ng biglaan.
" B-bakit Neng? M-may problema ba?" nagaalala kong tanong sa kanya.
"ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!| sigaw lang niya ulit.
Parang naestatwa naman ako sa lakas ng sigaw niya. Bigla nitong ginulo gulo ang buhok habang sumisigaw at nagwawala.
Napalunok ako ng laway. Sinasaniban ata ng masamang espiritu si Neneng....*gulp* M-magsisimula na ba akong manalangin? O kaya magtawag ng esperitista? Kaso wala akong number ng esperistista eh..
Narinig kong nagbusina ang mga kotse na nasa likod namin. Kaya pinaandar ko ang na ulit ang kotse ko.
" Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!" sigaw ulit ni Neneng.
Namimilog lang sa gulat ang tingin ko sa kanya.
" Mareng Lance! Tingin ko.... Tingin ko.... may sakit ako..." naluluha na sambit ni Neneng. Sobrang gulo ng buhok niya... Parang baliw siya.
Napalunok ulit ako ng laway. Sabi niya kasi may sakit siya.. Di kaya may sakit siya sa utak?
" G-gusto m-mo p-punta t-tayo sa M-mental H-hospital?" sabi ko na nauutal.
" Mental Hospital? " tanong niya.
"O-oo " namamawis kong sagot.
"Sige...." Sagot ni Neneng.
(T__T) Hala! Baliw na nga siya....*Gulp* Kawawa naman ang babeng mahal ko!
"magpapatingin ako sa puso ko Mareng Lance... Ang....Ang sakit kasi eh...." Sabi niya at humagulgul na ng iyak.
Teka ang sabi ni ipapatingin niya ang puso niya? Eh diba utak naman ang pinapacheck up dun sa Mental Hospital?
Tapos napansin ko pa na umiiyak siya habang nakahawak sa dibdib niya...
" Neneng... siguro sa Cardiologist ka magpatingin at hindi sa Mental Hospital," sabi ko sa kanya.
" Ah.. Ospital din ba yung Carjobogis? Hai... dapat carbojogis hospital para malaman ko na ospital yun.." Sambit niya NA NALULUHA PARIN
Ewan ko lang pero na gets ko yung joke . AKALA NIYA REGULAR HOSPITAL ANG Mental Hospital kaya Umu-o siya. Basta may hospital sa dulo ng pangalan...Tssss...
Tsk. Si Neneng talaga oh. Nakuha pang magpatawa. Hahahaha.
" Pasensya kana Mareng Lane Ha. Ganito talaga ako kapag may problema. Sumisigaw... Masyado na ba akong maingay mareng lance? " biglang tanong niya ng mapatingin sa akin.
" Hindi. Kung yan ang makakapaglabas ng nasa loob mo ay okey lang sa akin." Sabi ko at ngumiti sa kanya.
"Mare Mali ka. Kutsilyo ang kailangan ko para mailabas ang nasa loob ko." BIGLANG SAMBIT NIYA.
(O_O)
Mag Magpapakamatay ba siya? Maglalaslas ng pulso?!
"Ha?! B-bakit mo kailangan ang kutsilyo?! " nagulantang na tanong ko.
" Paano ko naman mailalabas ang sa loob ko kung walang kutsilyo para manghiwa? Pero Teka.. waaaahhh! Baka mamatay ako nun Mare!! Waaaaaahhhh! " sabi ni Neneng at namimilog talaga ang mata.
"Pft......"PINIPIGIL KO TALAGA MATAWA.. Namomroblema ba talaga siya?
" Tsaka.... Bakit mo ba gusting ipalabas ang nasa loob ko? A-aswang ka ba?!" bigla siyang napadikit sa pintuan ng kotse at nag pormang krus ang daliri.
grabe... ibang klase talaga tong si Neneng. Promise! Hahahah.
" HAHAHAHAHAHAHAH! Tsk! Hindi! Sa gwapo kong to mapagkakamalan mong aswang?" sabi ko at tinaasan siya ng kilay pero nakangiti ang gilid ng aking labi.
Biglang lumungkot naman ang mga mata niya sa sinabi ko.
" A-anong problema? M-may nasabi ba akong masama?" tanong ko sa kanya.
Umiling siya at biglang yumuko.
" Na-alala ko lang si...Dong." sai niya at tumingin sa bintana.
Tumahimik na ang pagbyabyahe namin.
Tingin ko ang pagiging malungkot ni Nenneg ay dahil kay Nathan. Ano na naman kaya ang ginawa ng lalaking yun?
" M-may problema ba kayo ni Nathan?" usisa ko. Sabihin mo lang NENG KUNG SIYA YUNG DAHILAN NG PAGIYAK MO AT MALALAGOT YUN SA AKIN.
Umiling siya at pilit ngumiti.
" A-ako yung may problema mare.. alam ko naman sa una pa lang ang nararamdaman ni Dong at kung saan ako lulugar." Malungkot na pahayag niya at nagsimula na namang mamuo ang mga luha sa kanyang mga mata.
Gusto ko pa talagang magtanong pero ayokong tuluyang umiyak na naman si Neneng.
Pinark ko na ang kotse at nakangiting hinawakan sa balikat si Neneng.
" Neng, Kung anu man ang problema mo.. Kung kailangan mo ng tulong o kahit ano man... Nandito lang ako. Huwag kang mag-alala..Magiging maayos din ang lahat." Sabi ko sa kanya.
" Salamat Mare." Sabi niya at pinilt ngumiti. Pinunasan ko ang mga namumuong luha sa kanyang mga mata.
" Yan. GANYAN DAPAT. Ngumiti ka lang Neng.Papangit ka pag malungkot ka." Bulong ko sa kanya.
Bago lumabas ay nagsuot na ako ng Disguise ko. Nagsuot ako ng bonet, rayban shades at coat.
Tinignan lang ako Ni Neneng habang nagaayos.
"Pansin ko lang.. bakit kailangan mo pa mare magpalit ng anyo? Alam ko natural yan sa mga aswang......pero bakit pati si Dong? Waaaahhh! Aswang din ba siya?!" napatakip siya ng bibig sa gulat.
" Hahahah.. Hindi. Kasi neng kapag lumabas kami ng hindi naka disguise ay pagkakaguluhan kami." Sagot ko.
" Natural! Pagkakaguluhan talaga pag nalaman nilang may Aswang in the Market! Aba! Minsan lang yan!" bulalas ni Neneng.
"HAHAHAHAHAH!" tawa ko at hindi ko na talaga napigilan at kinurot ko yung pisngi niya.
Ang kulit kasi eh.
" Tara na nga. HUwag mo akong ibubuking ha.. baka patayin nila ako.." sabi ko sa kanya.
" Ay oo nga no..Kawawa ka naman... sige." Sagot niya at tumango.
Nagsimula na kaming pumasok sa loob.
" Teka Neneng, Meron akong lugar dito na matagal tagal ko ng hindi nabibisita. Puntahan natin yun! Sigurado akong masaya dun!" Sabi ko at hinila siya sa papuntang World of Fun.
>>>>>>>>>>>>>>>>WORLD Of Fun<<<<<<<<<<<<<<
" Wow! Mare! Parang ang sasaya naman dito!" nakangiting sambit Ni Neneng at tumingin sa mga ibat ibang kiddie rides sa World of Fun.
" Sana dinala ko dito sina Baby Exo,Rev at Psalms! Sigurado masaya dito!" sabi ni Neneng at tuwang tuwa na linapitan ang kiddie car na gumagalaw kapag nilagyan ng coins.
Dali dali siyang sumakay doon at pinagpipindot ang mga buton. Para siyang bata na excited magpipindot ng kung anong makita na umiilaw.
Hahahahah.
" Sa susunod na magyaya si Dong........."
Bigla naman nalungkot ang mukha niya.
"Neng dali Punta tayo dun sa coins para makapagsimula na tayong magenjoy." Sabi ko para malihis agad ang lungkot sa kanyang mga mata.
Kaagad naman siyang umaba sa kiddie car at sumunod sa akin.
" Teka Mare.. bat bibili ka pa ng barya? Marami akong barya dito." Nakangiti niyang sambit.
" Dito kasi sa WOF meron silang sariling barya nila. Bale bibili ka ng barya nila para makalaro." Paliwanag ko.
" Ah ganun ba.." sambit niya.
Bumili ako ng 100 coins.
" Tara Neng! Pwede na tayo maglaro." Nakangiti kong sambit.
Since bago si Neneng dito... Ako ang pumili ng una naming lalaruin.
Pinili ko yung baril barilan NG MGA ZOMBIES At aliens.
Kumuha ako ng Baril at binigay yung isa kay Neneng.
Lumaki talaga ang mata niya pagkahawak sa baril.
Naglaglag na ako ng coins at nagimula na mang practice shooting. Pinikit ko yung isang mata ko para masenta ko.
Nagpalakpak naman si Neneng ng matamaan ko sa gitna yung target.
" Wow! Ang galling mo naman Mare! Paano mu napatamaan ang target sa t.v? Wala naman akong nakitang bala na lumabas? " namimilog na mata na tanong ni Neneng.
" May sensors ang baril na to Neng.. bali sa na sesense lang ng screen ang tama ng baril." Paliwanag ko.
" OOOOOOHHHH!" bulalas niya.
Pagkatapos ng practice shooting ay simula na ng laro.
Natawa pa ako kay Neneng kasi nabitawan niya yung baril at nagtago sa likod ko pagkalabas ng zombie sa screen.
" Ahhhh! Mare! May Aswang!" sigaw niya at nagtago sa likod ko.
Pinagbabaril ko ang sa screen. Sapol lahat yun sa ulo.
" Hahah! Sa tv lang yan Neng. Promise hindi ka nila aanhin. Dali barilin mo sila." Sambit ko at patuloy na nagbabaril.
" Ayaw ko makulong... baka may mag reklamong pamilya ng aswang!" sambit ni Neneng.
" Hahahahahahah! Walang magrereklamo sayo Neneng. Promise." Natatawa kong sambit sa kanya.
Mukhang kumalma naman siya at tumabi sa akin tapos nagsimula na ding maglaro.
" WAAAAAAHHHHH! Pasensya na!" sambit niya dun sa screen nung matumba yung zombie.
Napangiti nalang ako sa kanya.
Pagkatapos naming dun sa baril barilan ay doon naman kami sa parang racing arcade.
" Mare.. wala akong lisensya.. baka hulihin ako.At saka.... Hindi din ako marunong magmaneho.. B-baka may mabangga ako." sambit niya at kinakabahang umupo sa racing arcade sa tabi ko.
" Hahahahha.. Ayos lang yan. Di kailangan ng lisensya. Isa pa di ka naman talaga nag mamaneho ng kotse eh." Sabi ko.
Guminhawa naman siya sa nadinig at kaagad na hinawakan ang manibela.
"Unahan tayo neng!" sabi ko at nagsimula na kaming mag race.
" WIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHHHHHHH!!" ENJOY NA enjoy si Neneng na pinapaikot ang manibela.
Nakakatuwa siya pagmasdan... Kapag liliko kasi ang daan sa screen ay liliko din yung katawan niya. Hahahah. Sinusundan talaga ng katawan niya ang direksyon ng daan. Ngumunguso pa nga siya at ginagaya ang sounds ng kotse.
Pagkatapos ng racing arcade game ay NAPADAAN kami sa mga kabataang naglalaro ng just dance.
" Mukhang masaya!!|" tuwang tuwa na sambit ni Neneng.
" Dali MARE! sUBukan natin!" excited na sambit ni Neneng.
Tyempo pa na kakatapos lang ng mga kabataan na maglaro ng just dance.
Lumapit talaga si Neneng sa t.v ng mapansin na nasa screen siya. Kasi nga may camera sensors ang screen para sa laro. Kapag nagaya mo yung galaw na nasa screen ay may puntos.
" Wow! Mare! Artista tayo oh! Nasa t.v tayo!" tuwang tuwa na bulalas ni Neneng at namimilog talaga ang mga mata.
Napangiti ako. Hindi pala alam ni NENENG na artista ako at ang asawa niya.
" Ang galling naman!" tuwang tuwa na sabi niya.
" Uhmm... binabati ko po si Tatang aT saka si Nanay sa talisay! Nahidlaw na ko sa Inyo! Palangga ko kamu!" sambit ni Neneng at kumaway kaway pa dun sa t.v.
Hahahha.. akala niya talaga nasa isang show siya. Nagawa pa talagang bumati.
" Simulan na natin maglaro Neng. Gayahin mu lang ang galaw ng dancer diyan sa screen." Sabi ko.
Pagkatapos ay nagsimula na din kaming sumayaw.
Actually, hindi ako marunong sumayaw...pero dahil gusto ni Neneng ay pinagbigyan ko na.
Wala akong pakealam magmukha man akong tanga sa pagsasayaw basta masaya si Neneng......
Nathan Pov
Nandito kami ngayon ni Ysabelle at nanunuod ng pelikula sa mall.
Wala na nga akong maintindihan sa pelikula dahil bumabagabag sa akin yung text ni Neneng na magkasama sila ni Lancer.
Humilig si Ysabelle sa aking balikat at nakatutok sa telon.
Palihim kong denial yung number ni NENENG. NGUNIT NAKAPATAY YUNG PHONE.
Sh*t
Tinawagan ko si b3 at tinanong kung nakauwi na ba si Neneng ngunit ang sabi ay wala pa. Ibig sabihin lang nun ay magkasama parin sila.
Napatingin ako sa telon. English ang lingwahe ang gamit.
Siguro pagnandito si Neneng... dadanak ang dugo dito.
nAPAtawa ako bigla sa naisip.
Tumingin sa akin si Ysabelle..
"W-what?" tanong ko sa kanya.
" something funny?" naiiyak niyang sambit.
Napansin ko lahat naiiyak sa pelikula kasi medyo drama love story ang pinili ni Ysabelle eh..
Ako lang yung humalakhak... (=_=)
" I-I just remembered something." Sagot ko
" Oh.. mind to tell me what it is?" tanong ni YSABELLE SA AIKN.
" Later... Let's jut finish the movie." Sambit ko.
Tumango na lang siya at humilig sa balikat ko.
" You've been acting weird Nathan. You seem so near yet far " bulong ni Ysabelle.
Natahimik lang ako. Medyo na bore ko ata siya kasi ginugulo ako ng mga iniisip ko.
" Im sorry.." I answered.
Pero tahimik lang si Ysabelle na nanuod.
Hindi siya umimik hanggang sa matapos ang pelikula.
Mukhang nagtampo na siya sa akin.
" W-wait... Im sorry... " sabi ko at hinawakan ang kamay niya.
" I have a lot of things in my head lately..I know I've been a bad company to you but after I settle everything, I'll make it up to you. Please forgive me Ysabelle. You know I..I d-don't want you to get mad at me...Please." Dagdag ko.
Tinignan niya ako ng ilang sandali at unti unting ngumiti.
" Ok I forgive you. Alam mo namang hindi kita matitiis. " sabi niya at yumakap sa aking braso.
Napangiti naman ako sa sinabi niya.
Naglakad lakad lang kami dito sa mall. Bakas sa kay Ysabelle ang saya. I stared at her and also smiled. I MISS THIS LOOK ON HERS. The looks he always had when... when we were still free to love eachother.
Habang naglalakad may nakita akong isang babaeng masayang kumakain ng ice cream at patalon talon ito. Parang elementary ito kung kumilos. Naglalakad ito ng dalawang metro ang layo sa kinatatayuan namin.
Mas lalong ninais ng mata kong tumingin ng bigla itong magsalita.
" MARENG LANCE! Ang saya dun sa Word of Pan! Balik tayo dun sa susunod! Hihihihi!"
" Im glad you had fun in this uh...date..."
" Hahahha... date? Di mo alam ang petsa ngayon? May 20,2015 ngayon Mare.hihihihi."
May hawak hawak na grocery bags si Neneng at ang kasama nito na nakadiguise. Alam KO panigurado na si Lancer yun.
Bago lumampas ay nakita ko mismo na pasimpleng inakbayan ni Lancer ang asawa ko. Mas uminit ang ulo ko ng makitang inakbayan ang inosente kong asawa na walang kamalay malay na date pala ang lakad nila.
Napatigil ako sa paglalakad at pinagmasdan sila.
Nangangalit ang panga ko ng makitang.... Inakayan ni Lancer si Neneng sa balikat at nagtatawanan sila.
Biglang nilapit ni Lancer ang mukha niya kay Neneng at bumulong sa tenga nito pero.... Pero malapit ang labi niya kay Neneng!
F*CK!
Nagdilim ang mga mata ko sa nakita.
Tinanggal ko ang pagkakapit ni Ysabelle. Nagdirediretso ako sa paglalakad papunta kina Neneng.
Ibinalibag ko ang kamay ni Lancer na nakahawak sa balikat ng asawa ko.
" DON'T TOUCH MY WIFE!" sigaw ko sa kay Lancer.
Gulat na gulat si LANCER SA GINAWA KO. Wala akong pakealam.
Kinuha ko ang supot na dinadala ni Lancer at walang pasabe na hinawakan ang kamay ni Neneng at hinila siya paalis sa Mall.
" Manong.. Sino ka ba?! Bitiwan mo ko! Ang sakit ng hawak mo.... "daing ni Neneng sa akin
Mas nanggalaiti ako sa galit.
Tinanggal ko ang suot kong pan disguise at tinignan si Neneng.
" D-dong....." gulat na gulat niyang sambit.
" bakit ka sumama kay LANCER HA?! ALAM MO BANG KANINA PA KITA TINATAWAGAN! BAKIT HINDI KA SUMASAGOT? ! " Asik ko habang hinihila ko siya palabas ng mall.
May napansin ako na nakatingin na sa akin.
" OH MY GOSH! THAT'S NATHAN HOSEFF!" nadinig kong bulalas ng isang babae na nakatayo sa gilid.
Mas binilisan ko ang paglakad papuntang parking lot.
" b-bumili ng mga k-kailangan ko para bukas sa skwela....Sinamahan niya ako... nag iwan nga ako ng mensahe sayo diba? Isa pa...wala na akong baterya kaya hindi ko nasagot ang tawag mo.." sagot niya habang hinihila ko siya papalabas.
Makalipas ang ilang sandal ay nakadating na din kami ng parking lot. Walang tao dito kundi kami lang dalawa.
"b-BAKIT KA BA NAGAGALIT? Hindi ba.... Nag-away ba kayo ni Ate Sabel? May nangyari ba? " biglang tanong niya at tumingin sa akin.
Natigilan ako sa tanong niya......
" N-nakita mo ba?" tanong ko sa kanya.
Mapait siyang ngumiti at may napansin akong nangigilid na luha sa mga mata niya. Tumango siya bilang sagot.
" Nakita at narinig ko lahat...." Nakayuko niyang sagot.
" Neng......"
Naramdaman ko ng may tumutusok sa puso ko habang pinagmamasdan siya. Yung lungkot at sakit ay nababakas sa kanyang mukha.
" Pasensya ka na Dong.... alam ko na wala kang nararamdaman para sa akin.... Na napilitan ka lang magpakasal sa akin...pero ang sakit ng nakita ko... bilang asawa mo nakaramdam ako ng sakit dahil bali baliktarin man ang mundo.... Pinagtaksilan mo ako... Ang sakit talaga Dong " sabi niya at biglang tumulo ang luha tapos ay tumalikod siya sa akin at naglakad palayo.
Hindi ko kayang nagkakaganyan siya. Isa akong malaking G*go!
Napako lang ako sa kinatatayuan ko...Alam ko na ako ang may mali. Ako ang may ginawang masama. Ako ang nanakit. It makes me want to hit myself right now.
Naglakad si Neneng palayo sa akin.
Is she going to leave me now?
Neneng POV
Lumayo na lang ako kay Dong. Ang sakit sakit kasi na malaman mismo sa kanya na totoo ang mga nakita ko. Totoo na pinagtaksilan niya ako at higit sa lahat, nararamdaman ko ang katotohanang mahal ni Dong si Ate Sabel. Yun ang masakit...
Mas tumindi ang iyak ko dahil sa nalaman....
Habang naglalakad ay may naramdaman akong yumakap sa likod ko ng mahigpit.
"IM SORRY.." namamaos na sambit ni Dong.
" I am sorry for hurting you, for deceiving you and myself....."
" TATANGGAPIN KO LAHAT LAHAT NG GALIT MO SA GINAWA KO neng. PLEASE..PLEASE JUST DON'T LEAVE ME.... PLEASE... PLEASE JUST FORGIVE ME..... Forgive me wife.....Please don't be mad at me.....Hindi ko kayang... nagagalit ka sa akin.... It's making me crazy knowing you have bad feelings against me...."sambit ni Dong habang nakayakap sa likod ko.
Bigla niya akong pinaharap sa kanya at kinuha ang palad ko.
Kusa niyang sinampal sa pisngi niya ang palad ko.
" HIT ME WIFE... HIT ME... BECAUSE I DESERVE IT.. I WILL ACCEPT ALL OF IT. " Sambit ni Dong at bigla na naman niyang sinampal ang palad ko sa sariling pisngi niya.
Medyo may kalakasan ang pagsampal na ginawa niya. Namula kasi bigla ang pisngi niya at medyo humapdi din ang palad ko.
Pinikit niya ang mga mata niya at lumuhod sa harap ko.
"Sampalin mo ako wife! Suntukin, sabunutan,sipain... kahit ano... tatanggapin ko yun lahat lahat... maipalabas mo lang lahat ng sama ng loob na nararamdaman mo ngayon para sa akin.... Huwag ka lang manatiling galit sa akin....... Please.." sabi nito.
" D-dong......."
Napaiyak ako sa ginagawa niya sa akin. Hindi ako galit sa kanya kundi nasasaktan ako sa ginawa niya.
Sa nakikita ko ngayong pagsisi sa kanya. Unti unting nawawala ang sakit na nararamdaman ko. Kahit balibaliktarin man ang mundo ay hindi ko kayang matitiis si Dong.
Ayaw ko siyang nagkakaganito.
"SIGE NA WIFE..." Bulong ni Dong sa akin at pinakuom niya ang palad ka sabay lapit sa pisngi niya. Hinayaan niya lang dun ang kamao ko na waring naghihintay na suntukin ko siya.
Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang mga kamay niya.
"Hindi ko kayang gawin Dong......" naiiyak kong sabi sa kanya.
Nagmulat siya ng mga mata at napatingin sa akin.
"Paano mo nagawang.... nagawang hilihingin sa akin na saktan ka? sa tingin mo ba magagawa ko yun sa taong mahalaga sa akin? " sambit ko sa kanya.
Tinignan niya ako sa mga mata.....
" W-wife.........." Nakanganga niyang sambit sa akin.
Tinitigan niya ako at bigla niyang hinila ang kamay ko
Yinakap ako ng mahigpit.
"D-does this mean.... You're not gonna leave me? H-hindi mo ako iiwan? " bulong ni Dong habang mahigpit akong niyayakap...
" H-hindi ko yun kaya..." sabi ko at yinakap na din siya.
Mas humigpit ang yakap niya sa sagot ko.
Hindi ko talaga nakakayang magkimkim ng galit sa kay Dong.
Ewan ko ba kung bakit.....
Bigla niyang nilahad ang kamay niya sa akin at ngumiti...
" Let's go home wife. " Bulong ni Dong
Ngumiti ako sa kanya at tinaggap ang kamay niya.
Ngunit hindi ko natuloy ang pagkahawak sa kamay niya....
May humila sa akin at tinakpan ang bibig ko.
Nakita kong may grupo ng kalalakihang pumalibot kay Dong.
" WIFFFFEEEE!" Sigaw ni Dong.
Nanlaki ang mga mata ko ng makita na MAY HUMAMPAS SA BATOK Ni Dong na dahilan para matumba ito
"D-DONG!!!"
Nandilim na bigla ang paligid........
=====================================================================================Author's Note: (o_o) whjhajdhjahfdjcjekjfks! What is going on?!! Drama to action? Hahahha... Matatagalan ako ng update readers ha...kasi... writer's block ang utak ko ngayon.Pinilit ko lang talagang makapagupdate kaya eto kinalabasan.
WAAAAAHHHHHHH!