_კარგი წავიდეთ
ჩემ და საუბრედიროს სანდრო ყოყმანობდა.
_წამოდი გტოვ (ვეხვეწებოდი საყვარელი სახით)
_კარგი რადგან მთხოვ წამოვალ.
ძალიან გამიხარდა რომ ისიც მოდის.
_მშვიდად მაინც ვერ ვიქნებით შეიძლება დღევანდელ 24 საათზე იყო საუბარი იმ წერილში
_კარგი რა ძლიავს დავივიწყე ეგ წერილი და შენ მახსენებ სან?
_ვიცი რომ რთულია მაგრამ ვნერვიულობ
მითხრა და მიმიხუტა.
მის მკლავებში მოვექეცი და დავმშვიდდი ის უფროსწორად მისი ჩახუტება ძალიან მამშვიდებს
_წავედით?
_კი კი წავედით
მოსაღამოვდა*
პიცერიიდ დავბრუნდით კარგადაც მივირთვით მაგრამ ძილის მეშინია არ მინდა რომ ხვალ ვერ გავიღვიძო, მეშინია
_სან შეგიძლია ჩამეხუტო?
_რათქმაუნდა.
ყოველი ღამე ბოლო მეგონა
გული მისკდება ვერადავერ ვიძინებდი სანამ სანი არ ჩამეხუტა
ტელეფონის მესიჯები*
სანდრო- გძინავს?- ისე გამიკვირდა და გამიხარდა მან რომ მომწერა
სესილი- არა არ მძინავს, რამე მოხდა? -სხვა რა მიმწერა არ ვიცოდი, მინდოდა რომ რაღაც მიმეწერა
სანდრო-არაფერი, უბრალოდ მომენატრე.
სესილი-მეც მომენატრე
ტელეფონისა მესიჯების დასასრული*
ამ დროს სანი იღვიძებს და ჩემს ტელეფონში იყურება (არ ვუმალავთ ერთმანეთს არაფერს)
სანი-კარგი რა მას ამ შუა ღამეს წერ? -ასე გაბრაზებული არ მინახავს
მე-კარგი რა სან რაზე ბრაზდები.
სანი- რაზე და ორი წუთის გაცნობილს მეგობრებოზე დათანხმდი იქნებადა ვინაა თან მაქამდე ისე ლაპარაკოკბდი ვინმეს რომ მოესმინათ გეგონებოდა მკვლელი არისო, და თან უკვე ერთმანთს წერთ თან მომენატრეო და ასე შემდეგ.
მე-კარგი რა არ გიხარია ახალი მეგობარი რო მყავს? მეგონა გაგიხარდებოდა- იმხელა ხმაზე ვჩხუბობდით სანდრო კარზე აბრახუნებდა ისე შეეშინდა.
სანი ადგა და გავარდა. ტირილი მოვრთე აღარ ვიცოდი რა უნდა მექნა, სანდრო მოვიდა და მიმიხუტა, ასე მალე თან რაზე გაბრაზდა
-არ მინდა მისი დაკარგვა- ამოვილაპრაკა ჩუმაგ
ამ ღამეს ვერ დავიძინე მაგრამ ჩემდა სავბედნიეროდ სანდრო მაინც მყავდა გვერდით და არ შემშინებია, მაგრამ სახლში ვერ გავჩერდი და ვთხოვე რომ ბარში წავსულიყავით რამით ხომ უნდა შემექცია თავი
_წავიდეთ რა ბარში, იქ დავმშვიდდები
-ბოდიში მაგრამ არა, ვერ წაგიყვან იმიტომ რომ სასმელში არ უნდა გაფლანგო დრო, -სახლში შემიყვანა დამაწვინა და წასვლას აპირებდა როდესაც ვუთხარი რომ დარჩენილიყო თორე შეიძლება ვერ მომეთმინა და მართლა წავულიყავი ბარში ან სადმე უფრო საშინელ ადგილას.
-რაზე გაბრაზდა სანი ასე შეგიძლია მითხრა?
-რათქმაუნდა შენთან არაფერი მაქვს დასამალი.
სანდროს თვალთახედვა*
-შენ რომ გწერდი იმაზე იჩხუბა(სესილი)
_რა? -გამიკვირდა. რატომ მივწერე საერთოდ
-ბოდიში სესილ არ მინდოდა
-და რისთვის იხდი ბოდიშს
-იმისთვის რომ გვაინ მოგწერე.-არ ვიცოდი რა მეთქვა სხვა არადა თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი
-კარგი რა, არაფერია შენი ბრალი დამშვიდდი.- არმჯეროდა იმიტომ კიარა რომ მისი არ მჯერა იმიტომ რომ ვერ ვაპატიე თავს ჩემს გამო რომ იჩხუბეს(კი ძალიან ემოციური ვარ) შეიძლება პატარა რაღაცაზეც კი ვინერვიულო
-გინდა ერთი ამბავი მოგიყვე?
-კი დიდი სიამოვნებით მოგისმნე.
-ჩემ ცხოვრებაში ყველაზე დიდი ტკივილი იყო გოგო რომელიც ჩემი მეგობარი იყო ულამაზესი, და უმშვენიერესი მარი ერქვა მაგრამ ერთხელ არასწორად რაღაც მივწერე და გამიბრაზდა, რადგან ბიჭი ვარ გოგოს გრძნობები დიდად არ მესმის სიმართლე რომ გითხრა ჩემი აზრით როდესაც კარგს ვაკეტებდი მას უფრო და უფრო აღიზიანებდა არ მინდოდა მისი დაკარგვა მაგრამ რა უნდა მექნა ვერ ვხვდებოდი
_დამშვიდდი, თუ ასე ნერვიულობ აღარ გააგრძელო გთხოვ
მითხრა და მიმიხუტა
_ეს არის იმის მიზეზი თუ რატომ მიწირს ხალხთან ურთიერთობა და არა მარტო ეს სიმართლე რომ გითხრა.
ვტიროდი და ვერ ვიკავებდი ცრემლებს სიტყვის უთქმელად დამთამაშემდნენ სახეზე
-მაგ დროს იცი რამდენი ვიფიქრე? თავიდან ჩემთაბვს ვამართლებდი მაგრამ შემდეგ უკვე მივხვდი ჩემს დანაშაულს, იცი ზოგჯერ მიფიქრია რომ რას ფიქრობენ გოგოები საერთოდ ფიქრობთ ვატკინე თუ არა მას? ამ შემთხვევაზე არა ისე საერთოდ.
ამ ლაპარაკ ლაპარაკში გათენდა რომ ვერც შევამჩნიეთ.
როცა გავიღვიძე გვერდით მივიხედ მოვიხედე და ვერავინ შევამჩნიე.
სესილ, სესილ სად ხარ?
_არა ახლა არა სესილ
ახლა არა არ დამტოვო სესილ ამ ტირილში ვიყავი როდესაც გამომეღვიძა. გამომეღვიძა თუ არა მაშინვე მას სესილს დავუწყე ძებნა. ის არის ვინც მყავს და არ მინდა მისი დაკარგვა
-ძამიკო რამე მოხდა? ( ძალიან საყვარელია მაგას რო იძახის)
-არაფერი დაიკო, უბრალოდ ისეთი სიზმარი დამესიზმრა რომ, შემშეინდა.
-არ ინერვიულო ყველაფერი კარგადაა (მითხრა და ხელი თავზე გადამისვა)