Bangtanım yeni şarkı çıkardı lütfen bol bol destek verelim belki 2025'e kadar ot7 CB anlamayız
Neşeli yüreklerle birlikte neşeli şarkılar söyleyen kederli bir kalp ne kadar yücedir sizce?
Jungkook'un bilerek isteyerek kurduğu cümle o gün hepimizi sus pus etmiş tek kelime dahi kurmamızı engellemişti bir süre boyunca.
Yoongi'nin kendini savunma biçimi ise gecikmemiş " aramızda aşk yoktu, yani bir nevi Minji de istedi bunu beni suçlamayazsın bu yüzden "
Taehyung sinirlendiğinde ya da mutlu olduğunda asla saklamayan biridir. Duygularını hiç çekinmeden sergiler jungkook'un tersi olarak.
"Peki bu kararı düşünmeden önce Minji'ye de danıştın mı yoongi?"
Yoongi şaşkın gözlerle taehyung'a bakmaya devam ederken kafasını hayır anlamında salladı.
"Son dakika kararındı yani?"
"Hayır tanıştığımız andan beri kararımdı."
Evet bu beni kırmıştı işte. Beni asla sevmediğini tekrar yüzüme vurmuş zar zor toparladığım kalbimi paramparça etmekten hiç çekinmemişti.
"Keşke Minji'nin de insan olduğunu hatırlayıp ona da bahsetseydin"
Susması için jungkook'a kaş göz işareti yapmaya başladım ama beni umursayan yoktu bile.
"Minji"
"Efendim Taehyung"
"Yeonjun'u ben alayım"
Taehyung'u ikiletmeden Yeonjun'u yatağına götürmesine izin vermiş iki asabi öküz ile baş başa kalmıştım.
Bir müddet sonra jungkookta gitmiş bizi baş başa bırakmışlardı.
"Arkadaşların sırayla laf sokup gittiler, sıra sende "
Gözümü devirip gökyüzüne bakmaya devam ettim.
"Duyman gerekeni söylediler, fazlasını değil"
"Sen öyle diyorsan"
Yoongi de benim gibi ayaklarını suya sokup gökyüzünün keyfini çıkarmaya başladı.
"Baya seviyorlar seni anlaşılan"
"Anlamadım?"
"Jungkook ve Taehyung diyorum"
"Haa evet birbirimize değer veririz, haksız olsak bile birbirimizi savunur eve gelince ağzımıza ederiz"
"Neden geri döndün?"
"Ne!"
"Neden geri döndün Minji, neden verdiğim kararları iki kere düşünmeme neden oluyorsun! Neden verdiğim karar yanlış gibi hissettiriyor bana! Neden Minji, Neden?"
Biran da bağırmasına şaşırdığım için, tamam belki de kurduğu cümleler yüzünden olabilir cevap vermedim bir süre.
"Ne dememi bekliyorsun yoongi, ilk başta gitmek istemedim ama kalacak yerim yoktu. Sence bu lanet olasıca yeri sevdiğim için mi döndüm sanıyorsun?"
Yoongi cevap vermedi, veremezdi de zaten. Bunca yıl boyunca dökmediğim göz yaşlarımı bu gece son kez akıttım.
"Kalacak yerim derken?, Neyden bahsediyorsun sen?"
Histerik şekilde güldüm başka ne yapabilirdim ki zaten.
"Sence yoongi ne demek oluyor, babam seninle ayrılınca evde kalmama izin vermedi. Senin ve babamın çok sevdiği bu sosyete çevresi beni sence güle oynaya kabul eder miydi?"
Onların ne düşündüğü kimin umrunda Minji!"
"İlk gecesinde terk edilen sen değilsin yoongi benim! Kullanılıp atılan yüz üstü bırakılıp duyguları ile oynanan benim sen değilsin anladın mı?"
Kendimi tutamamıştım işte sesimin desibelini ayarlayamamış jungkook ve Taehyung un bir anda pencereye çıkmasını bile sağlamıştım. Aslında bu küçük zelzeleşim yılların birikimiydi.
Kenara atılışım sevgisizliğe boğuluşumdu.
"Ben bunları yaşadığını bilmiyordum"
"Bilsen ne değişir ki; sen beni yaşarken öldürdün daha fazla ne yapabilirsin ki; ah doğru beni çocuğumuzla yanlız başımıza bırakırsan değil mi?"
Evet yoongi söylemiştim çocuğumuz olduğunu ağzımdan kaçırmış gibi göstermek istemiştim oysa ki; bile isteğe söylemiştim.
Jungkook ile konuştuğumuzdan beri aklımda olan bu minik ama büyük yük olan gerçeği en kısa sürede söylemem gerektiğini hepimiz özellikle ben biliyorudum ve bu en güzel zamanlamaydı işte ne bileyim bu yükten kurtulmak istedim.
"Minji, ne- ne demek oğlumuz, Yeonjun?"
"Evet Yeonjun bizim oğlumuz ne yazık senin için değil mi doğum kontrol hapları pek bir boka yaramıyormuş görmüş olduk"
Yoongi bir anda ayağa kalkıp olabildiğince sesini yükseltmişti bana karşı.
"Bunu benden nasıl saklarsın Minji!"
Aynı şekilde bende ayağa kalkıp onunla yüz yüze gelmemizi sağladım tabi bende bağırarak konuşuyor taekook ikilisini yanımıza gelmesini sağlıyordum.
"Ay afedersiniz Yoongi bey, beni ilk geceden kullanıp atan adamın istenmeyen çocuğunu ona söylemediğim için!"
"Buna hakkın yoktu!"
"Seninde benim duygularım ile oynamaya hakkın yoktu Min Yoongi ama herşey oluyor işte ne yaparsın."
Gözlerim den akan yaşı koluma silip derin nefes aldım.
"Ben Yeonjun ile konuşana kadar gerçeği sakın söyleme. Senin aksine benim tek dayanağım Yeonjun ve onu kaybedemem. Eğer buna neden olursan seni asla affetmem"
Daha fazla konuşmak istemediğim için arkamı dönüp eve doğru ilerledim. Çocuklarla göz göze geldiğimizde taehyung benim yanıma gelmiş jungkook ise yoongi ile konuşmak istemişti galiba.
Hızla odama girip kendimi yatağa atarak içim dışına çıkana kadar ağlamıştım. Tabi ben ağlarken arkamdan taehyung da ağlamıştı. Saçlarımı okşuyor hemen sonrasında ise göz yaşlarımı siliyordu.
Konuşmadık zaten biliyorlardı bilmeseler bile yarın sabah detaylı şekilde anlatırdım. Ama bu gece olmazdı yapamazdım bugün gücüm yoktu.
Bir müddet taehyung ile böyle kalmış uyur numarası yapmıştım oda uyudum sanıp yanıma kıvrılmıştı. Biraz böyle durduktan sonra yavaşça yatakta kalkıp Yeonjun'un odasına gitmiştim.
Sessizce yanına uzanıp kokusunu içime çektim o kadar özlemiştim ki onun kokusunu biran pişmanlık duydum acaba demesemiydim yoongiye.
Yeonjun'u uyandırmamaya dikkat ederek sarılmış sessizce ağlamaya devam ediyordum ve bu bir süre daha sürmüş Yeonjun'un uyanmasına neden olmuştu.
"Anne neden aylıyorşun?"
Hızla gözlerimi silip gülümsedim
"Ağlamıyorum ki "
Minik ellerini yanaklarıma koyup dudaklarını büzdü
"Hayıy aylıyorşun, yalan şöylemek hani yanlıştı"
Gözümden tekrar bir yaş daha düştü engel olamıyorumdum işte durduramıyordum kendimi. Yeonjun'u kendime çekip daha sıkı şekilde sarıldım Yeonjun neden ağladığımı bilmese bile kollarını bedenimi saramasa da sarıldı minik haliyle.
Bazen yanaklarımı öpüyor, bazen de ellerini yanaklarım da gezdiriyordu ve biz bu halimizle uyuya kaldık.
Dışarda neler oldu, jungkook ve yoongi neler konuştu hepsini sabah öğrenecektim. Yeonjun'a ise belki yarın belki yakın bir zamanda açıklardım.
Ama bu güç bende varmıydı orasını bilemem...
"Minji gözlerin şişmiş!"
Taehyung'un uyarısı sayesinde gözümün ve günümün daha da bok gibi geçeceğinin tekrar farkına varmış ve göz devirmiştim.
"İğrenç görünüyorum ve bugün işe gitmem gerek"
Jungkook bileğimden tutup masaya oturttu.
"Kahvaltını yap öyle git"
"İçim almıyor. Yeonjun'a siz bakarsınız bugün olur mu?"
"Tabi ki bakarız da sen iyi misin?"
"Hayır değilim tae, çok kötü hissediyorum kendimi bencillik yapıp bir anda yoongi ye bütün yükü attım resmen. Sırf kendi yükümden kurtulmak için."
Jungkook elimden tutup sıkıca sıktı tabi gülümsemeyi de ihmal etmedi.
"Doğru olanı yaptın Minji, içinde biriktirdiğin suların okyanus olmuş resmen. Bırak biraz da yoongi düşünsün."
Dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Dün akşam ne konuş-"
"Sadece yoongi'nin görmesi ve duyması gerekeni söyledim. Kendi kafasında suçsuz bir insandı ama artık senin açından bakmasını sağladım."
"Anlayacağını pek sanmıyorum"
Jungkooktan cevap gecikmemiş savunma modunu açmıştı.
"Anlamak zorunda Minji. Başkaları için kendinden ödün vermekten vazgeç. Artık kimseyi memnun etmek zorunda değilsin. İçinde ki yangını serbest bırak."
Jungkook haklıydı
"Koca bir orman yanıyordu içimde ama sadece ben kül oluyordum."