"ခဗျားကြီးနော် တော်တော့"
"ဟုတ်"
နှစ်ယောက်လုံး အဆောင်တော်နားမှာ
လမ်းလျှောက်နေတယ်
သုတ ဖက်ကစပြီး စကားစလိုက်တယ်
"ခဗျားနာမည်က ဘယ်သူလဲ..?"
"ရာဇာလင်း"
"အသက်က 24 ရှိပါဗျ့"
"ကိုယ့်ဝက်လေးကရော.....?"
"21နှစ်"
"ကလေးပေါ့"
"ဘာကလေးလဲ လူကြီးပါနော် 21နှစ်တောင်ရှိနေပြီဟာ"
"လူကြီးကလဲပုပုလေးပ့လား"
ဟုတ်လဲဟုတ်သား သုတအရပ်က
၅ပေ၄လက်မထဲ မင်းကြီးက၆ပေကိုး
သူကရင်ခွင်မှီအရပ်နဲ့လေ
"အာ အဲ့တာခဗျားကြီးကရှည်နေတာ"
"ဘာရှည်တာ"
"အရပ်အရပ်"
"ဪ မသိပါဘူး "
"နှာဘူးကြီးတချိန်လုံးအဲ့တာပဲတွေးနေတယ်"
"တွေးရုံတင်မကဘူး လက်တွေ့ကိုဖြစ်ချင်နေတာ"
"ဟာဗျာ ပြောလေဆိုးလေနဲ့"
"ကလေးကပဲကိုယ့်ဟာကိုကိုင်လိုက်ကြည့်လိုက်နက်လေ ကိုယ်ကကြည့်လဲမကြည့်ရသေးပူး ကိုင်လဲမကိုင်ရသေးဘူးဟာကို"
"ဟာ ဘယ်သူကကိုင်ချင်နေလို့လဲ
သူပဲဇွတ်လုပ်နေပြီးတော့"
"ချစ်လို့"
"လာပြန်ပြီ တော်တော့နားညီးတယ်"
"ဟုတ်"
"ကျနော် ညောင်းနေပြီ ပင်လည်းပင်ပန်းတယ်"
"အိပ်ဆောင်ပြန်ကြမယ်လေ"
"အင်း"
မင်းကြီးကသုတကိုပွေ့ချီလိုက်တယ်
"အာ ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ"
"ညောင်းလို့ဆို"
"အင်းလေ"
"အာ့ကြောင့်ပွေ့ချီတာလေ
အိပ်လိုက်ခဲ့လေ"
"မအိပ်ပါဘူး "
"ဝက်လေးသဘော"
"မင်းကြီးက ဘယ်မှာအိပ်မှာ ...?"
"ကိုယ့်အိပ်ဆောင်ကကုတင်ပေါ့"
"ကျနော်ကရော"
"အာ့ကုတင်မှာပဲလေ"
"ဟာ တူတူမအိပ်ဘူးနော်"
"ကိုက်မစားပါဘူးကွာ"
"ယုံရတာကျ လူကိုစားဖို့ပဲချောင်းနေပြီးတော့"
"ယုံပါကွာ ဖက်အိပ်ရုံပဲလေနော်"
"အံမရ် မရပါဘူး ခွဲအိပ်ရမယ်"
"ဘာလို့မရရမှာ"
"မသိဘူး"
"နော်ပါ... ဖက်အိပ်ရုံပဲလေ"
"ရဘူး....."
"ဖက်မအိပ်ချင်ပူးဆိုရင် ဟွာလုပ်မှာနော်"
"ဘာဟွာလဲ"
"မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ...
ကိုယ်ရဲ့ဂျိုးလေးကို ဝက်လေးရဲ့အပေါက်လေးထဲထည့်မလို့လေ"
"ခဗျားနော်"
"ခဗျားနော်မလုပ်နဲ့ ရွေး ဖက်အိပ်တာခံမလား
ဟွာပဲလုပ်တာခံမလား"
"အင်းနော်ဖက်ရုံပဲနော်"
"အင်းလို့ဆို"
"အာ့ဆိုလဲသိက္ခာလေးဘာလေးပြန်ထိန်းအုံး"
"ဘာလို့လဲ"
"ခဗျားဟာကြီးက လာလာထောက်နေတယ်"
"ထောက်ရုံလေးပဲဟာ"
"ခဗျားကြီးနော်"
"ဝက်လေးသိလား..."
"ဘာကိုသိရမှာ"
"ကိုယ့်ဟာက ဘယ်မိန်းကလေးကိုကြည့်ကြည့်မတောင်ဘူး ဝက်လေးနဲ့ကျမှတချိန်လုံးတောင်နေတာ "
"ဟွန့် ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်ပါတယ်ဆို မယုံရင်ခံကြည့်အောင်းထားသမျှအကုန်ထုတ်ပေးမယ်"
"အံမရ် ခဗျားကြီးနော် မခံဘူးလို့"
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ်ပြောထားတာမမေ့နက်နော်"
"ဘာကိုလဲ"
"မနက်ကျရင်အဖြေပေးလို့"
"အင်းဗျာ"
"တကယ်နော်"
"တကယ်ဆိုဗျာ"
"ချစ်လိုက်တာ ကိုယ့်ဝက်လေးကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်း"
~ရွှတ်......~
ဆိုပြီး နှာဘူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်
"သူများတွေမြင်ကုန်မယ်"
"မြင်မြင်ပေါ့ ဟွာလုပ်တာမမြင်ရင်ပြီးရော"
အဲ့လိုနဲ့ အဆောင်တော်ပြန်ရောက်လာတယ်
မင်းကြီးကသုတကိုကုတင်ပေါ်မှာချလိုက်
တယ် ပြီးတော့တံခါးဝကိုလာခဲ့တယ်
"ငါ့အမိန့်မရှိဘဲ ဘယ်သူမှဝင်မလာကြနဲ့
ကြားလား"
"ဟုတ်"
မင်းကြီးကမှာကြားပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်လာ
တယ် အပြင်မှာတော့ ရံရွေတော်နဲ့ကုန်းကုန်း
အတင်းတုပ်ပြီလေ
"ကုန်းကုန်း"
"ဟေ"
"ဘာလုပ်ကြမလို့လဲမသိပူးနော် အဟိအဟိ"
"နင်နော်ငါလှမ်းတိုင်လိုက်ရ"
"အံမရ် မင်းကြီးကိုယ်ကိုကပြောပြထားတာနော်"
"ဟေ တကယ် ဘာလဲ
ဒီညလုပ်မယ်တဲ့လား ချောင်းကြရအောင် ကုတင်ပေါ်သေချာမြင်ရတဲ့အပေါက်ရှိတယ်"
"အမလေး သူများကြတိုင်မယ်တဲ့
သူကြချောင်းတဲ့အပေါက်တောင်သိနေပြီ"
"စကားကြောရှည်မနေနဲ့ လုပ်မှာတဲ့လား"
"မလုပ်ပါဘူး အဖြေရမှလုပ်မှာ"
"အဲ့တာကိုပဲ"
မင်းကြီး သုတလှဲနေတဲ့နားကိုရောက်တော့
"ကလေး အိပ်ကြစို့"
"ဟုတ် ခုနကဘာတွေမှာကြားနေတာ"
"ဘာမဟုတ်ပါဘူး လုံခြုံရေး ပိုချဖို့ပြောနေတာ"
"ဪ"
"ကိုယ်ဖက်အိပ်မယ်နော်"
"အင်း"
မင်းကြီးကုတင်ပေါ်တက်ပြီး
ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ဖက်ပြီလေ သူ့ကိုကျော
ပေးပြီး တစောင်းအိပ်နေတဲ့ သုတရဲ့ကိုယ်လုံး
လေးကြည့်ပြီး သူ့ဟာကြီးကထနေပြန်ရော
ခါးလေးလဲ ဖက်ပြီး ခြေထောက်ကလဲ
ခွထားတယ်
"မင်းကြီး စိတ်ထိန်း ခဗျားဟာလာထောက်နေပြန်ပြီ"
လို့ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ပြန်ပြောတယ်
မင်းကြီးလဲ ခါးလေးကိုသိမ်းဖက်ရင်း
ပြန်ပြောလိုက်တယ်
"ဝက်လေးဖင်က အကြီးကြီးပဲ သိပ်လှနေလို့ထောက်မိတာပါကွာ"
"အာ ဘာမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်တာပေါ့ ကိုယ်မြင်နေရတာကို ကောက်ပြီးလုံးနေတာပဲ"
"ခဗျားကြီးနော်"
"အိပ်တော့"
"ဘယ်လိုလုပ်အိပ်ရမှာလဲ ခဗျားဟာကြီးကထောက်နေတာကို"
"အာ့ဆိုလုပ်ကြမလား"
"လာပြန်ပြီ လုပ်ဘူး"
"အာ့ဆိုအိပ်တော့"
"ဟွန့်"
"အိပ်တော့ အာဘွား...."
ဖက်ရင်းထောက်ရင်းပဲအိပ်ပျော်သွားကြ
တယ် ဒါပေမဲ့မင်းကြီးမသိတာက သုတရဲ့
ဟာလေးလဲ တောင်နေတာကိုပေါ့
မင်းကြီးကခူးခူးအိပ်အိပ်နေချိန်မှာ သုတက
အိပ်မက်ထဲမှာ မင်းကြီးရဲ့ဟာနဲ့ ဘုနေလေရဲ့
အိပ်မက်ထဲမှာ အရသာတွေတွေ့ပြီး အသံက
အပြင်ကိုထွက်လာတယ်
"အင်း.....ဟင့် ဟင့် အ့"
မင်းကြီးလန့်နိုးသွားတယ် ဆတ်ခနဲ့
ထထိုင်လိုက်တယ်
"ကလေးဘာဖြစ်တာလဲ ဘယ်နားနာလို့လဲ"
"ဟွန်"
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မင်းကြီးကိုပြန်ကြည့်လိုက်တယ်
"ဘာမှမဖြစ်ပူး အိပ်မက်ဆိုးမက်တာ"
"ဪ ပြန်အိပ်ပြန်အိပ်"
"ဟုတ်"
"ကျွပ်ကျွပ်ကျွပ်......"
မနက်မိုးလင်းတော့ ရံရွေတော်ကခါတိုင်းလို
နှိုးဖို့တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တယ် မြင်လိုက်ရတဲ့
မြင်ကွင်းကြောင့် အငမ်းမရကြည့်နေလေရဲ့
မင်းကြီးနဲ့သုတ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိပ်နေပြီး
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ဖက်
ထားတာပေါ့ ပီးတော့မင်းကြီးကသုတကိုခွ
ထားသေးတယ် ငမ်းနေတဲ့ရံရွေတောင်ကို
ကုန်းကုန်းက ငေါက်လိုက်တယ်
"ဟဲ့ဘာလုပ်နေတာ သွားနှိုးလေ ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ မင်းကြီးကိုမမြင်ဖူးပူးလား"
"ဟာ ကုန်းကုန်းကလဲ တိုးတိုးပြောပါနိုးသွားခါမှ ဟိုလဲကြည့်အုံး"
"ဘာလဲ"
ကုန်းကုန်းလဲ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်
ပြုံးသွားတယ်
"လာလာ သွားမနှိုးနဲ့ ငါတို့မင်းကြီး ညကမှာထားတယ်လေ"
"ဟိ...နှိုးဝူး"
တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်ကြတယ်
ခနကြာတော့ သုတကနိုးလာတယ်
"ဟင် ငါသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတာပဲ ဖက်လဲဖက်ထားမိသေးတယ်"
မင်းကြီးကိုမော်ကြည့်လိုက်တယ်
"ဒီလူကြီးကတကယ်ချောတာပဲ နှာတံလေးလဲဆင်းလို့ ချွဲနေရင်အသည်းယားဖို့ကောင်းတယ်"
ဆိုပြီး မျက်နှာကိုဖွဖွလေး လိုက်ကိုင်နေတယ်
"ဝက်လေး ကိုယ့်မျက်နှာကို ကြည့်တာဝပြီလား"
"ဟာ နိုးနေတာလား"
"ဝက်လေးဖက်ထားတာကို ဖြေလိုက်ကတည်းကနိုးနေတာ"
"ဟာဗျာ အကျင့်မကောင်းဘူး"
"ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား"
"မေးစရာလိုသေးလို့လား နိုးနေတာကိုညိမ်ပြီးနားထောင်နေပြီးတော့"
"ဟောဗျာ လိုတာပေါ့ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အသံလေးကြားချင်လို့ကို"
"ချစ်တယ်......(｡♡‿♡｡)"
ဆိုပြီးခေါင်းလေးငုံသွားတယ် မင်းကြီးလဲ
တအားပျော်သွားတယ်
"တကယ်နော်ကလေး"
"တကယ်လို့"
"အဲ့တာဆိုနောက်တစ်ခေါက်လောက်ထပ်ပြောပါအုံး ကြားချင်လို့"
"အာ ရှက်စရာကြီး"
"လုပ်ပါနောက်ဆိုဒီထက်ရှက်စရာတွေအများကြီးလုပ်ကြမယ့်ဟာကို"
"အာ ချစ်တယ်လို့"
"အွန်း ကိုယ့်ဝက်လေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ အဲ့တာကြောင့်လဲချစ်နေရတာ ကိုယ်မနက်ခင်းအစလေးကတော့ ဝက်လေးကြောင့်သာယာသွားပြီ"
"ဟိ.. တကယ်"
"တကယ်ပေါ့"
"ခုဆို ဝက်လေးကကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်သွားပြီနော်"
"ဟုတ်"
~အာဘွား.....အာဘွား.....အာဘွား...အာဘွား
မွမွမွမွမွ~
ဆိုပြီး နဖူးနမ်းလိုက် ပါးနမ်းလိုက်နမ်းနေတယ်
"အွန်း တော်တော့လေ"
"မတော်ပါဘူး ကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်သွားပြီကိုကွာ
နမ်းမှာ"
"အရမ်းစိုးပဲကွာ"
"ကိုယ်ကချစ်လို့စိုးတာကို"
"ဟီး ဟုတ်ပါပြီ"
"ဝက်လေး......"
"ဗျာဗျ့"
"အွန်း ချစ်လိုက်တာ ကိုယ်နမ်းချင်လို့"
"နမ်းပေါ့ ခုတင်များကြီးနမ်းထားပြီးတော့"
"မဟုတ်ဘူးလေ ခုနကနမ်းတာက နဖူးနဲ့ ပါးကိုနမ်းတာလေ"
"အခုက...?"
"နှုတ်ခမ်းလေးရယ် လည်ပင်းလေးရယ် ချိုချိုလေးရယ် ချက်လေးရယ် မက်မွန်းသီးလေးရယ် ပွင့်ချပ်နုနုလေးရယ်ကိုနမ်းချင်နေတာ"
"ဟာ မင်းကြီးနော် မကဲနဲ့ ခုမှအဖြေပေးထားတာကို"
"လုပ်ပါ နမ်းချင်လို့"
"မနက်ကြီးကိုကွာ"
"အာ့ဆိုနေ့ခင်းကျ"
"ရပူး"
"ညတော့ရတယ်မို့လား"
"ရပူး"
"ဟာ အာ့ဆိုကိုယ်လဲမရတော့ပူး ဆွဲချွတ်လိုက်တော့မယ်"
"အရ် မလုပ်နက်လေ ည ည ညကျမှချွတ်"
"တကယ်နော်"
"တကယ် "
"နမ်းချင်လို့ "
"နှုတ်ခမ်းပဲနမ်း"
"ဟွန့် ကလေးရက်စက်တယ်"
"ဟောဗျာ ဘာလုပ်လို့လဲ"
"ကိုယ်က မင်းကွတ်သီး အဲ ပွင့်ချပ်ထိနမ်းချင်တာကို နှုတ်ခမ်းထိပဲတဲ့"
"အာ ရှက်စရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းထိပဲနမ်းလေ
နော်"
"ပီးရော နမ်းမှာ"
"နမ်း"
~ပြွတ်စ် .....ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်.....အွန့် ....ပြွတ်စ်.........~
အနမ်းနိုးတွေရွာချပြန်ရော
ခနကြာမှခွါပေးတယ်
"တအားနမ်းပဲကွာ"
"ကိုယ်နမ်းတာကြိုက်လား"
"ဟုတ်"
"ညကျလေ နမ်းရုံတင်မကဘူး နို့လဲစို့ပေးမယ်
ဝက်လေးဟာလေးလဲငုံပေးမယ်"
"အာ ရှက်စရာကြီးတွေမပြောနက်"
"မရှက်ပါနဲ့ကွာ ကိုယ်ကချစ်လို့ကို"
"ဟွန့် ထရအောင်"
"ထချင်နေပြီလား"
"ထမှပေါ့ နေဖင်ထိုးနေပြီ"
"ဟာ မထိုးပါဘူး ကိုယ့်ဖင်လဲမထိုးဘူး ကလေးဖင်ကိုထိုးနေလို့လား ဘောင်းဘီချွတ် ကိုယ့်ဟာပဲထည့်မှာ"
ဆိုပြီးဆွဲချွတ်ရော
"ဟာ တင်စားပြောတာလေ နေမြင့်နေပြီလို့
ချွတ်နဲ့"
"ဪ လန့်လိုက်တာကွာ"
"သုကပိုလန့်ပါတယ်နော်"
"ကိုယ့်ကိုစကားအသစ်အဆန်းတွေပြောတာကို"
"ထမယ်လို့"
"မက်မွန်သီးပေးကိုင်"
"ဟာ မင်းကြီးနော်"
"လုပ်ပါ မကိုင်ခိုင်းချင်ရင်ပြ ကြည့်ရုံပဲကြည့်မယ်"
သုတရှက်ပြီး မျက်နှာတွေရဲလာရော
"ကိုင်ပဲကိုင် ကြည့်နက်အုံးနော်"
"ဟုတ် ကိုင်ပဲကိုင်မယ်"
ဆိုပြီးဘောင်းဘီထဲလက်နှိုက်လေရော
လက်လေးအောက်ကိုတဖြည့်းဖြည်းဆင်း
သွားတော့ သုတရဲ့မက်မွန်သီးလေးတွေက
တင်းပြီးအချောင်းလေးကလဲတောင်နေတာ
ကို စမ်းမိရော
"ဝက်လေး တောင်နေပါလား "
"မနက်ပိုင်းထလို့လေ သူကလဲပေါက်ကရတွေပြောနေတာကိုမတောင်ပဲနေမလား"
"သေးသေးလေးနော်"
"မသေးပါဘူးနော်"
"ကိုယ့်ဟာထက်စာရင်ရော...?"
"အဲ့တာတော့သေးတာပေါ့လို့ သူဟာကနည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ"
"ဝက်လေး...."
"ဟွန်......"
"မက်မွန်သီးလေးကလဲ သေးသေးလုံးလုံးလေးနော် ဟောပြောရင်းနဲ့တင်းတင်းလာတယ်ကျန် ကိုယ်ကိုင်ပေးတာအရသာတွေ့နေပြီလား"
"သိသားနဲ့မေးနေရသေးလား"
"ကိုယ်ပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ"
"ဘာလုပ်မို့လဲ လုပ်နက်"
"ဝက်လေးကိုကိုယ်မစားပါဘူး ညမှစားမှာ
ခုဝက်လေးပြီးအောင်ပဲလုပ်မှာလေ"
"ချွတ်ရပူး"
"မချွတ်ပဲလုပ်ရမှာ"
"အင်း"
"ဝက်လေးသဘော"
ဆိုပီး လက်နဲ့ဖွဖွလေးပတ်ကိုင်နေတယ်
<ငါထင်ထားတာထက်တောင်ပိုကျွမ်းနေပါလား >
~အင်း......အင်း....အွမ်း~
Zawgyi
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္ ေတာ္ေတာ့"
"ဟုတ္"
ႏွစ္ေယာက္လံုး အေဆာင္ေတာ္နားမွာ
လမ္းေလ်ွာက္ေနတယ္
သုတ ဖက္ကစၿပီး စကားစလိုက္တယ္
"ခဗ်ားနာမည္က ဘယ္သူလဲ..?"
"ရာဇာလင္း"
"အသက္က 24 ရိွပါဗ့်"
"ကိုယ့္ဝက္ေလးကေရာ.....?"
"21ႏွစ္"
"ကေလးေပါ့"
"ဘာကေလးလဲ လူႀကီးပါေနာ္ 21ႏွစ္ေတာင္ရိွေနၿပီဟာ"
"လူႀကီးကလဲပုပုေလးပ့လား"
ဟုတ္လဲဟုတ္သား သုတအရပ္က
၅ေပ၄လက္မထဲ မင္းႀကီးက၆ေပကိုး
သူကရင္ခြင္မွီအရပ္နဲ႔ေလ
"အာ အဲ့တာခဗ်ားႀကီးကရွည္ေနတာ"
"ဘာရွည္တာ"
"အရပ္အရပ္"
"ဪ မသိပါဘူး "
"ႏွာဘူးႀကီးတခ်ိန္လံုးအဲ့တာပဲေတြးေနတယ္"
"ေတြးရံုတင္မကဘူး လက္ေတြ့ကိုျဖစ္ခ်င္ေနတာ"
"ဟာဗ်ာ ေျပာေလဆိုးေလနဲ႔"
"ကေလးကပဲကိုယ့္ဟာကိုကိုင္လိုက္ၾကၫ့္လိုက္နက္ေလ ကိုယ္ကၾကၫ့္လဲမၾကၫ့္ရေသးပူး ကိုင္လဲမကိုင္ရေသးဘူးဟာကို"
"ဟာ ဘယ္သူကကိုင္ခ်င္ေနလို႔လဲ
သူပဲဇြတ္လုပ္ေနၿပီးေတာ့"
"ခ်စ္လို႔"
"လာျပန္ၿပီ ေတာ္ေတာ့နားညီးတယ္"
"ဟုတ္"
"က်ေနာ္ ေညာင္းေနၿပီ ပင္လည္းပင္ပန္းတယ္"
"အိပ္ေဆာင္ျပန္ၾကမယ္ေလ"
"အင္း"
မင္းႀကီးကသုတကိုေပြ့ခ်ီလိုက္တယ္
"အာ ဘာလုပ္ျပန္တာလဲ"
"ေညာင္းလို႔ဆို"
"အင္းေလ"
"အာ့ေၾကာင့္ေပြ့ခ်ီတာေလ
အိပ္လိုက္ခဲ့ေလ"
"မအိပ္ပါဘူး "
"ဝက္ေလးသေဘာ"
"မင္းႀကီးက ဘယ္မွာအိပ္မွာ ...?"
"ကိုယ့္အိပ္ေဆာင္ကကုတင္ေပါ့"
"က်ေနာ္ကေရာ"
"အာ့ကုတင္မွာပဲေလ"
"ဟာ တူတူမအိပ္ဘူးေနာ္"
"ကိုက္မစားပါဘူးကြာ"
"ယံုရတာက် လူကိုစားဖို႔ပဲေခ်ာင္းေနၿပီးေတာ့"
"ယံုပါကြာ ဖက္အိပ္ရံုပဲေလေနာ္"
"အံမရ္ မရပါဘူး ခြဲအိပ္ရမယ္"
"ဘာလို႔မရရမွာ"
"မသိဘူး"
"ေနာ္ပါ... ဖက္အိပ္ရံုပဲေလ"
"ရဘူး....."
"ဖက္မအိပ္ခ်င္ပူးဆိုရင္ ဟြာလုပ္မွာေနာ္"
"ဘာဟြာလဲ"
"မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ...
ကိုယ္ရဲ့ဂ်ိဳးေလးကို ဝက္ေလးရဲ့အေပါက္ေလးထဲထၫ့္မလို႔ေလ"
"ခဗ်ားေနာ္"
"ခဗ်ားေနာ္မလုပ္နဲ႔ ေရြး ဖက္အိပ္တာခံမလား
ဟြာပဲလုပ္တာခံမလား"
"အင္းေနာ္ဖက္ရံုပဲေနာ္"
"အင္းလို႔ဆို"
"အာ့ဆိုလဲသိကၡာေလးဘာေလးျပန္ထိန္းအံုး"
"ဘာလို႔လဲ"
"ခဗ်ားဟာႀကီးက လာလာေထာက္ေနတယ္"
"ေထာက္ရံုေလးပဲဟာ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
"ဝက္ေလးသိလား..."
"ဘာကိုသိရမွာ"
"ကိုယ့္ဟာက ဘယ္မိန္းကေလးကိုၾကၫ့္ၾကၫ့္မေတာင္ဘူး ဝက္ေလးနဲ႔က်မွတခ်ိန္လံုးေတာင္ေနတာ "
"ဟြန႔္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို မယံုရင္ခံၾကၫ့္ေအာင္းထားသမ်ွအကုန္ထုတ္ေပးမယ္"
"အံမရ္ ခဗ်ားႀကီးေနာ္ မခံဘူးလို႔"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကိုယ္ေျပာထားတာမေမ့နက္ေနာ္"
"ဘာကိုလဲ"
"မနက္က်ရင္အေျဖေပးလို႔"
"အင္းဗ်ာ"
"တကယ္ေနာ္"
"တကယ္ဆိုဗ်ာ"
"ခ်စ္လိုက္တာ ကိုယ့္ဝက္ေလးကအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္း"
~ရႊတ္......~
ဆိုၿပီး ႏွာဘူးေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္
"သူမ်ားေတျြမင္ကုန္မယ္"
"ျမင္ျမင္ေပါ့ ဟြာလုပ္တာမျမင္ရင္ၿပီးေရာ"
အဲ့လိုနဲ႔ အေဆာင္ေတာ္ျပန္ေရာက္လာတယ္
မင္းႀကီးကသုတကိုကုတင္ေပၚမွာခ်လိုက္
တယ္ ၿပီးေတာ့တံခါးဝကိုလာခဲ့တယ္
"ငါ့အမိန႔္မရိွဘဲ ဘယ္သူမွဝင္မလာၾကနဲ႔
ၾကားလား"
"ဟုတ္"
မင္းႀကီးကမွာၾကားၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္လာ
တယ္ အျပင္မွာေတာ့ ရံေရြေတာ္နဲ႔ကုန္းကုန္း
အတင္းတုပ္ၿပီေလ
"ကုန္းကုန္း"
"ေဟ"
"ဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲမသိပူးေနာ္ အဟိအဟိ"
"နင္ေနာ္ငါလွမ္းတိုင္လိုက္ရ"
"အံမရ္ မင္းႀကီးကိုယ္ကိုကေျပာျပထားတာေနာ္"
"ေဟ တကယ္ ဘာလဲ
ဒီညလုပ္မယ္တဲ့လား ေခ်ာင္းၾကရေအာင္ ကုတင္ေပၚေသခ်ာျမင္ရတဲ့အေပါက္ရိွတယ္"
"အမေလး သူမ်ားၾကတိုင္မယ္တဲ့
သူၾကေခ်ာင္းတဲ့အေပါက္ေတာင္သိေနၿပီ"
"စကားေၾကာရွည္မေနနဲ႔ လုပ္မွာတဲ့လား"
"မလုပ္ပါဘူး အေျဖရမွလုပ္မွာ"
"အဲ့တာကိုပဲ"
မင္းႀကီး သုတလွဲေနတဲ့နားကိုေရာက္ေတာ့
"ကေလး အိပ္ၾကစို႔"
"ဟုတ္ ခုနကဘာေတြမွာၾကားေနတာ"
"ဘာမဟုတ္ပါဘူး လံုၿခံဳေရး ပိုခ်ဖို႔ေျပာေနတာ"
"ဪ"
"ကိုယ္ဖက္အိပ္မယ္ေနာ္"
"အင္း"
မင္းႀကီးကုတင္ေပၚတက္ၿပီး
ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ဖက္ၿပီေလ သူ႔ကိုေက်ာ
ေပးၿပီး တေစာင္းအိပ္ေနတဲ့ သုတရဲ့ကိုယ္လံုး
ေလးၾကၫ့္ၿပီး သူ႔ဟာႀကီးကထေနျပန္ေရာ
ခါးေလးလဲ ဖက္ၿပီး ေျခေထာက္ကလဲ
ခြထားတယ္
"မင္းႀကီး စိတ္ထိန္း ခဗ်ားဟာလာေထာက္ေနျပန္ၿပီ"
လို႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္
မင္းႀကီးလဲ ခါးေလးကိုသိမ္းဖက္ရင္း
ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
"ဝက္ေလးဖင္က အႀကီးႀကီးပဲ သိပ္လွေနလို႔ေထာက္မိတာပါကြာ"
"အာ ဘာမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္တာေပါ့ ကိုယ္ျမင္ေနရတာကို ေကာက္ၿပီးလံုးေနတာပဲ"
"ခဗ်ားႀကီးေနာ္"
"အိပ္ေတာ့"
"ဘယ္လိုလုပ္အိပ္ရမွာလဲ ခဗ်ားဟာႀကီးကေထာက္ေနတာကို"
"အာ့ဆိုလုပ္ၾကမလား"
"လာျပန္ၿပီ လုပ္ဘူး"
"အာ့ဆိုအိပ္ေတာ့"
"ဟြန႔္"
"အိပ္ေတာ့ အာဘြား...."
ဖက္ရင္းေထာက္ရင္းပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားၾက
တယ္ ဒါေပမဲ့မင္းႀကီးမသိတာက သုတရဲ့
ဟာေလးလဲ ေတာင္ေနတာကိုေပါ့
မင္းႀကီးကခူးခူးအိပ္အိပ္ေနခ်ိန္မွာ သုတက
အိပ္မက္ထဲမွာ မင္းႀကီးရဲ့ဟာနဲ႔ ဘုေနေလရဲ့
အိပ္မက္ထဲမွာ အရသာေတြေတြ့ၿပီး အသံက
အျပင္ကိုထြက္လာတယ္
"အင္း.....ဟင့္ ဟင့္ အ့"
မင္းႀကီးလန႔္ႏိုးသြားတယ္ ဆတ္ခနဲ႔
ထထိုင္လိုက္တယ္
"ကေလးဘာျဖစ္တာလဲ ဘယ္နားနာလို႔လဲ"
"ဟြန္"
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မင္းႀကီးကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္တယ္
"ဘာမွမျဖစ္ပူး အိပ္မက္ဆိုးမက္တာ"
"ဪ ျပန္အိပ္ျပန္အိပ္"
"ဟုတ္"
"ကြၽပ္ကြၽပ္ကြၽပ္......"
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ရံေရြေတာ္ကခါတိုင္းလို
ႏိႈးဖို႔တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တယ္ ျမင္လိုက္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အငမ္းမရၾကၫ့္ေနေလရဲ့
မင္းႀကီးနဲ႔သုတ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိပ္ေနၿပီး
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ဖက္
ထားတာေပါ့ ပီးေတာ့မင္းႀကီးကသုတကိုခြ
ထားေသးတယ္ ငမ္းေနတဲ့ရံေရြေတာင္ကို
ကုန္းကုန္းက ေငါက္လိုက္တယ္
"ဟဲ့ဘာလုပ္ေနတာ သြားႏိႈးေလ ဘာရပ္ၾကၫ့္ေနတာလဲ မင္းႀကီးကိုမျမင္ဖူးပူးလား"
"ဟာ ကုန္းကုန္းကလဲ တိုးတိုးေျပာပါႏိုးသြားခါမွ ဟိုလဲၾကၫ့္အံုး"
"ဘာလဲ"
ကုန္းကုန္းလဲ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ၿပံဳးသြားတယ္
"လာလာ သြားမႏိႈးနဲ႔ ငါတို႔မင္းႀကီး ညကမွာထားတယ္ေလ"
"ဟိ...ႏိႈးဝူး"
တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ၾကတယ္
ခနၾကာေတာ့ သုတကႏိုးလာတယ္
"ဟင္ ငါသူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာပဲ ဖက္လဲဖက္ထားမိေသးတယ္"
မင္းႀကီးကိုေမာ္ၾကၫ့္လိုက္တယ္
"ဒီလူႀကီးကတကယ္ေခ်ာတာပဲ ႏွာတံေလးလဲဆင္းလို႔ ခြၽဲေနရင္အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတယ္"
ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာကိုဖြဖြေလး လိုက္ကိုင္ေနတယ္
"ဝက္ေလး ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ၾကၫ့္တာဝၿပီလား"
"ဟာ ႏိုးေနတာလား"
"ဝက္ေလးဖက္ထားတာကို ေျဖလိုက္ကတည္းကႏိုးေနတာ"
"ဟာဗ်ာ အက်င့္မေကာင္းဘူး"
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လား"
"ေမးစရာလိုေသးလို႔လား ႏိုးေနတာကိုညိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနၿပီးေတာ့"
"ေဟာဗ်ာ လိုတာေပါ့ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အသံေလးၾကားခ်င္လို႔ကို"
"ခ်စ္တယ္......(｡♡‿♡｡)"
ဆိုၿပီးေခါင္းေလးငံုသြားတယ္ မင္းႀကီးလဲ
တအားေပ်ာ္သြားတယ္
"တကယ္ေနာ္ကေလး"
"တကယ္လို႔"
"အဲ့တာဆိုေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္ေျပာပါအံုး ၾကားခ်င္လို႔"
"အာ ရွက္စရာႀကီး"
"လုပ္ပါေနာက္ဆိုဒီထက္ရွက္စရာေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ၾကမယ့္ဟာကို"
"အာ ခ်စ္တယ္လို႔"
"အြန္း ကိုယ့္ဝက္ေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ အဲ့တာေၾကာင့္လဲခ်စ္ေနရတာ ကိုယ္မနက္ခင္းအစေလးကေတာ့ ဝက္ေလးေၾကာင့္သာယာသြားၿပီ"
"ဟိ.. တကယ္"
"တကယ္ေပါ့"
"ခုဆို ဝက္ေလးကကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီေနာ္"
"ဟုတ္"
~အာဘြား.....အာဘြား.....အာဘြား...အာဘြား
မြမြမြမြမြ~
ဆိုၿပီး နဖူးနမ္းလိုက္ ပါးနမ္းလိုက္နမ္းေနတယ္
"အြန္း ေတာ္ေတာ့ေလ"
"မေတာ္ပါဘူး ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီကိုကြာ
နမ္းမွာ"
"အရမ္းစိုးပဲကြာ"
"ကိုယ္ကခ်စ္လို႔စိုးတာကို"
"ဟီး ဟုတ္ပါၿပီ"
"ဝက္ေလး......"
"ဗ်ာဗ့်"
"အြန္း ခ်စ္လိုက္တာ ကိုယ္နမ္းခ်င္လို႔"
"နမ္းေပါ့ ခုတင္မ်ားႀကီးနမ္းထားၿပီးေတာ့"
"မဟုတ္ဘူးေလ ခုနကနမ္းတာက နဖူးနဲ႔ ပါးကိုနမ္းတာေလ"
"အခုက...?"
"ႏႈတ္ခမ္းေလးရယ္ လည္ပင္းေလးရယ္ ခ်ိဳခ်ိဳေလးရယ္ ခ်က္ေလးရယ္ မက္မြန္းသီးေလးရယ္ ပြင့္ခ်ပ္ႏုႏုေလးရယ္ကိုနမ္းခ်င္ေနတာ"
"ဟာ မင္းႀကီးေနာ္ မကဲနဲ႔ ခုမွအေျဖေပးထားတာကို"
"လုပ္ပါ နမ္းခ်င္လို႔"
"မနက္ႀကီးကိုကြာ"
"အာ့ဆိုေန့ခင္းက်"
"ရပူး"
"ညေတာ့ရတယ္မို႔လား"
"ရပူး"
"ဟာ အာ့ဆိုကိုယ္လဲမရေတာ့ပူး ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့မယ္"
"အရ္ မလုပ္နက္ေလ ည ည ညက်မွခြၽတ္"
"တကယ္ေနာ္"
"တကယ္ "
"နမ္းခ်င္လို႔ "
"ႏႈတ္ခမ္းပဲနမ္း"
"ဟြန႔္ ကေလးရက္စက္တယ္"
"ေဟာဗ်ာ ဘာလုပ္လို႔လဲ"
"ကိုယ္က မင္းကြတ္သီး အဲ ပြင့္ခ်ပ္ထိနမ္းခ်င္တာကို ႏႈတ္ခမ္းထိပဲတဲ့"
"အာ ရွက္စရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းထိပဲနမ္းေလ
ေနာ္"
"ပီးေရာ နမ္းမွာ"
"နမ္း"
~ႁပြတ္စ္ .....ႁပြတ္စ္....ႁပြတ္စ္.....အြန႔္ ....ႁပြတ္စ္.........~
အနမ္းႏိုးေတြရြာခ်ျပန္ေရာ
ခနၾကာမွခြါေပးတယ္
"တအားနမ္းပဲကြာ"
"ကိုယ္နမ္းတာႀကိဳက္လား"
"ဟုတ္"
"ညက်ေလ နမ္းရံုတင္မကဘူး ႏို႔လဲစို႔ေပးမယ္
ဝက္ေလးဟာေလးလဲငံုေပးမယ္"
"အာ ရွက္စရာႀကီးေတြမေျပာနက္"
"မရွက္ပါနဲ႔ကြာ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ကို"
"ဟြန႔္ ထရေအာင္"
"ထခ်င္ေနၿပီလား"
"ထမွေပါ့ ေနဖင္ထိုးေနၿပီ"
"ဟာ မထိုးပါဘူး ကိုယ့္ဖင္လဲမထိုးဘူး ကေလးဖင္ကိုထိုးေနလို႔လား ေဘာင္းဘီခြၽတ္ ကိုယ့္ဟာပဲထၫ့္မွာ"
ဆိုၿပီးဆြဲခြၽတ္ေရာ
"ဟာ တင္စားေျပာတာေလ ေနျမင့္ေနၿပီလို႔
ခြၽတ္နဲ႔"
"ဪ လန႔္လိုက္တာကြာ"
"သုကပိုလန႔္ပါတယ္ေနာ္"
"ကိုယ့္ကိုစကားအသစ္အဆန္းေတြေျပာတာကို"
"ထမယ္လို႔"
"မက္မြန္သီးေပးကိုင္"
"ဟာ မင္းႀကီးေနာ္"
"လုပ္ပါ မကိုင္ခိုင္းခ်င္ရင္ျပ ၾကၫ့္ရံုပဲၾကၫ့္မယ္"
သုတရွက္ၿပီး မ်က္ႏွာေတြရဲလာေရာ
"ကိုင္ပဲကိုင္ ၾကၫ့္နက္အံုးေနာ္"
"ဟုတ္ ကိုင္ပဲကိုင္မယ္"
ဆိုၿပီးေဘာင္းဘီထဲလက္ႏိႈက္ေလေရာ
လက္ေလးေအာက္ကိုတျဖၫ့္းျဖည္းဆင္း
သြားေတာ့ သုတရဲ့မက္မြန္သီးေလးေတြက
တင္းၿပီးအေခ်ာင္းေလးကလဲေတာင္ေနတာ
ကို စမ္းမိေရာ
"ဝက္ေလး ေတာင္ေနပါလား "
"မနက္ပိုင္းထလို႔ေလ သူကလဲေပါက္ကရေတြေျပာေနတာကိုမေတာင္ပဲေနမလား"
"ေသးေသးေလးေနာ္"
"မေသးပါဘူးေနာ္"
"ကိုယ့္ဟာထက္စာရင္ေရာ...?"
"အဲ့တာေတာ့ေသးတာေပါ့လို႔ သူဟာကနည္းတာႀကီးမွမဟုတ္တာ"
"ဝက္ေလး...."
"ဟြန္......"
"မက္မြန္သီးေလးကလဲ ေသးေသးလံုးလံုးေလးေနာ္ ေဟာေျပာရင္းနဲ႔တင္းတင္းလာတယ္က်န္ ကိုယ္ကိုင္ေပးတာအရသာေတြ့ေနၿပီလား"
"သိသားနဲ႔ေမးေနရေသးလား"
"ကိုယ္ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေလ"
"ဘာလုပ္မို႔လဲ လုပ္နက္"
"ဝက္ေလးကိုကိုယ္မစားပါဘူး ညမွစားမွာ
ခုဝက္ေလးၿပီးေအာင္ပဲလုပ္မွာေလ"
"ခြၽတ္ရပူး"
"မခြၽတ္ပဲလုပ္ရမွာ"
"အင္း"
"ဝက္ေလးသေဘာ"
ဆိုပီး လက္နဲ႔ဖြဖြေလးပတ္ကိုင္ေနတယ္
<ငါထင္ထားတာထက္ေတာင္ပိုကြၽမ္းေနပါလား >
~အင္း......အင္း....အြမ္း~
To be continued..........👑