Unicode>>>>>>>>
ချစ်ခြင်း မေတ္တာဟာ ကိုယ်က ပေးနေ ရုံနဲ့ ပြန်ပီး ရတတ် တာမှ မဟုတ်တာ။
နောက်ပြီး အချစ်တွေကိုလဲ ကိုယ်ကပေးနေ ရုံနဲ့ ပြန်ပီး အချစ်ခံရတာ မှမဟုတ်ဘဲ ။
ကိုယ်ပေး သလို ပြန်ရ တာဆိုလို့ ဝဋ်တွေပဲ ရှိတယ်။
ချစ်ရမှာ ကြောက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်မှာ အချစ်ကိုကြောက်ရမဲ့ လုံလောက်တဲ့ နာကျင်ခြင်းတွေ ရှိနေလို့ မဟုတ်လား ။
တချို့ဒဏ်ရာတွေက သွေးထွက်ပေမဲ့ အချိန်တန်ရင် ပျောက်သွားတယ်။တချို့ဒဏ်ရာတွေကျတော့ သွေးမထွက်ပေမဲ့ သေမတတ်နာကျင်နေရတုံးဘဲ။
********************
" 'ဖြူ' ငါ့ကို ပြန်ပြောပါအုံးဟ...ငါဘာဆက်လုပ်သင့်လဲ"
ရှေ့လျှောက်လိုက် နောက်လျှောက်လိုက်နဲ့ ဂနာမငြိမ်တဲ့ 'နန္ဒီ'ကို ကြည့်ရင်း ကျွန်မခေါင်းသာ ရမ်းမိသည် ။
" 'နန္ဒီ'ရယ် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်စမ်းပါ ...နင်ကိုကြည့်ရင်း ငါခေါင်းတောင်မူးလာပီ.....
ငါထပြန်လိုက်မှာနော်...."
ဟောက်လိုက်မှ ဆိုဖာမှာ ဝင်ထိုင်လာသည့် 'နန္ဒီ'ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်မ သက်ပြင်း တစ်ချက် ချလိုက်မိသည် ။
အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ သူ့ဆီအမြန်လာပေးပါဆိုလို့ ကျွန်မမှာ လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုပင် ပစ်ထားခဲ့ပီး သူ့ရုံခန်းဆီ အပြေးလာခဲ့ရသည်။
" ငါ့မှာ အရေးကြီးတယ်ဆိုလို့ အပြေးလာခဲ့ရတာ..
ဒီရောက်တော့ ကိစ္စက အရမ်းအရေးကြီးတယ် ဆိုတော့န ငါမောလာတဲ့အမောတောင် စို့သွားတယ် "
" ငါ့အတွက်တော့ အရမ်းအရေးကြီးတယ်ဟ...
လုပ်ပါ..ငါ့ကို ကူစဉ်းစား ပေးပါအုံး "
" နန္ဒီမရယ်...'ဇော့်'သူငယ်ချင်းလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့"
" 'ဇော့်မှာ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်း ရှိတယ်လို့မှ မကြားဖူးတာ..
'လင်း'ကလွဲရင် ဇော့်ဘေးမှာ တခြားသူငယ်ချင်းဆိုတာလဲ တွေ့မှမတွေ့ဖူးဘဲ "
မနက်က အိမ်မှာ မနက်စာ မစားဖြစ်ခဲ့တော့
ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
ကော်ဖီထိုင်သောက်နေရင်း အမှတ်မထင်
'ဇော်'နဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
အမြင်များ မှားသလားလို့ သေချာအောင်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ တကယ် ..ဇော်ပါဘဲ.....
ဇော့်ကို တခြားတစ်ယောက်နဲ့ အတူ တွဲမြင်လိုက်ရတော့ လူက ဘယ်လိုမှ ဂနာမငြိမ်နိုင်တော့ဘူး...
မေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့ အတွေးတွေကလဲ တစ်ဖက်ကို အစွန်းရောက်သွားတော့ ရင်ထဲမှာ နေလို့မရအောင်ကို မွန်းကြပ်လာခဲ့ရတယ် ....
တစ်ယောက်ထဲ မတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး ဖြူ့ကို လှမ်းခော်လိုက်ပြီး အကြောင်းစုံ ရင်ဖွင့်မိတော့သည် ။
" နင်ဒီလိုတွေ အတွေးများနေမဲ့ အစား ဇော့်ကို မေးကြည့်လိုက်ပါ့လား...မတော်လို့ ရည်စားဆိုလဲ...."
" ဖြူစုတ်...ဖြူနာ...လွဲပါစေတော် ပါးစပ်ပုတ်ကြီးနဲ့...
စကားတောင် ဆယ်ခွန်းပြည့်အောက် မပြောတဲ့ ဇော့်ကို ဘယ်ဘယ်လို စကားစပြီး သွားမေးရမှာလဲ.."
" ဟဲ့....နင့်ပုံစံအတိုင်းဘဲ သိချင်တာကို တိုက်ရိုက်မေးလိုက်ပေါ့..."
နန္ဒီဆိုတာ blue diamond company ကြီး တစ်ခုလုံးရဲ့ CEOတစ်ယောက်ပါ...
အလုပ်လုပ်ရင် တိကျတယ် ဆိုတာထက်ကို တိကျလွန်းတယ်....
ဘယ်သူ့ကိုမှ မငဲ့ဘဲ အရာရာကို ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်တတ်တယ်...
ဒီလို တိကျပြတ်သားလွန်းတဲ့ နန္ဒီတစ်ယောက် အခုလို တွေဝေနေတဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ကျွန်မမှာ ရယ်ချင်လာမိသည် ....
" ဟားဟား...နန္ဒီမရယ်....
ဘာတွေဒီလောက် တွေဝေနေရတာလဲ....
ငါအခုမြင်နေရတာ blue diamond company ကြီးရဲ့ CEOနန္ဒီမှ ဟုတ်ရဲ့လားဟယ် ....
နင့်ရဲ့ အခုပုံစံကို ဓာတ်ပုံရိုက်ထားပြီး နင့်ဝန်ထမ်းတွေကို ပြရမယ်.....
CEOကြီးမှာလဲ ဒီလိုတွေဝေတတ်တဲ့ အချိန်ရှိပါသေးတယ်လို့...ဟားဟား....."
" ဖြူစုတ်...ငါ့ကိုဆို ပြောမယ်ဆိုတာ ကြီးဘဲ.....
တွေဝေနေတာ မဟုတ်ပါဘူးဟ...ညနေ ဇော်နဲ့ တွေ့ပြီး မေးရအောင် စဉ်းစားနေတာ..."
" အော်....စဉ်းစားနေတာလား...စဉ်းစား....စဉ်းစား..
အခုတော့ ငါ့ကို နေ့လည်စာ လိုက်ကျွေးပါလား...
နင့်အတွက်နဲ့ ငါ့အလုပ်တွေ ပစ်ထားခဲ့ပြီး လာခဲ့ရတာနော်..."
အမြဲ ဂုန်းဆင်းဖို့ဘဲ ချောင်းနေတဲ့ ဖြူ့ကို မျက်စောင်း တစ်ချက် ထိုးလိုက်ကာ...
" ငါ့ကို အကြံညဏ်တွေ အများကြီး ပေးလိုက်တာဆိုတော့ .... ဝယ်ကျွေးရမှာပေါ့.."
" ဒါပေါ့..."
" ရွဲ့ပြောနေတာဟဲ့...ကပ်စေးနှဲမ...
အမြဲဂုန်းဆင်းဖို့ဘဲ ချောင်းနေတာ..."
" နန္ဒီလေးကလဲ.....ဒီသူငယ်ချင်းလေး တစ်ယောက်ဘဲ ရှိတာကို မသဒ္ဒါဘူးလား...အချစ်ဆုံးကြီးကို.."
" ဝယ်ကျွေးဆိုလဲ ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်ဟယ်...ရုံးပတေသီး အသံကြီးနဲ့တော့ မပြောစမ်းပါနဲ့..ရွံစကာကြီး..
ထ...သွားမယ်...."
စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ လိုက်လာတဲ့ ဖြူ့ကို..
ဒီသူငယ်ချင်းလေး တစ်ယောက်ဘဲရှိတော့ ချစ်လဲချစ်ရသလို အမြင်လဲ ကပ်ရပါတယ်..."
***************
" အကိုဇော်...အယ်..ဟို..မန်နေဂျာ.. meetingမှာ အဆင်ပြေရဲ့လား"
ကျနော်တို့ အဖွဲ့က တာဝန်ယူထားတဲ့ project ကို
Company ကလက်ခံ လက်မခံဆိုတာကို ဒီနေ့ meeting မှာဆုံးဖြတ်ပေးတာ ဆိုတော့ တစ်ဖွဲ့လုံး အဖြေကို သိချင်နေကြလို့ ထင်ပါရဲ့...
ကျနော့် ရုံးခန်းအပေါက်ဝမှာ တစ်ဖွဲ့လုံး ရောက်နေကြပြီး....
Supervisor ဖြစ်တဲ့ မနေခြည်က ကျနော့်ကို တွေ့တွေ့ချင်း မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။
"ဟုတ်ကဲ့ .... အဖွဲ့သားတွေ အကုန်လုံး ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ဆောင် ထားကြတော့ အားလုံး အဆင်ပြေခဲ့ပါတယ် ..ရှယ်ယာရှင်တွေကလဲ သဘောကျ လက်ခံကြတယ်...
အားလုံးလဲ ပင်ပန်းခဲ့ရတာဆိုတော့ ရုံဆင်းရင် သူဌေးက အဖွဲ့အတွက် ပွဲလုပ်ပေးမယ်တဲ့..."
" ဟေး!!!!!"
အားလုံးက လက်ခုပ်တွေတီးပြီး ပျော်ရွှင်နေကြသည် ။
ကျနော်လဲ ပြောစရာ မရှိတော့လို ရုံးခန်းထဲ ဝင်ဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။
" ဟိုလေ ..အောက်မှာ မန်နေဂျာ့ ကို တွေ့ချင်လို့တဲ့ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်.. meetingရှိ နေတာနဲ့ အောက်မှာဘဲ စောင့်ခိုင်းထားလိုက်တယ် "
" ရတယ်..ကျနော့်ရုံးခန်း ကိုလွှတ်လိုက်ပါ"
"ဟုတ်"
>>>>>>>
ဒေါက်.!!..ဒေါက်!!!...
" ဟုတ်ကဲ့ ဝင်ခဲ့ပါ...."
"ကို.!.."
ရေးလက်စ ဘောပင် တင်မက လည်ပတ်နေတဲ့ ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံး ရပ်တန့်သွားသလိုပင်.....
ကျနော့်နားထဲတွင်လည်း ဒီခေါ်သံကိုဘဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ပဲ့တင်သံတွေနဲ့ ကြားနေခဲ့ရသည် ။
ဒီအသံနဲ့ ဒီလို အခေါ်အဝေါ် မျိုးကို ကျနော် ကောင်းကောင်းကြီး မှတ်မိ နေတယ်။
"ကို....."
ကျနော့်ဆီကိာ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းလာနေတဲ့ သူမ....
ဒီတစ်သက် ပြန်မတွေ့ချင် တဲ့မျက်နှာ.....
အရမ်းမုန်းတီး နေခဲ့မိတဲ့ အသံ .....
အရမ်းနာကျည်း ခဲ့ရတဲ့ ဒီလူသား.....
"ငါ့အနားကို မလာနဲ့!"
အံတကြိတ်ကြိတ် နဲ့ ပြောလာတဲ့ 'ကို' .....
'နှင်း'ကို ဘယ်လောက် မုန်းတီးနေမလဲ ဆိုတာ နှင်း ခန့်မှန်း မိပါတယ်.....
" မင်းကို ငါ့အနား မလာခဲ့နဲ့လို့ ပြောနေတယ်လေ!!!
ဘာကိစ္စနဲ့ ငါ့မျက်စိရှေ့ ပြန်ပေါ်လာရတာလဲ!.....
လှည့်ထွက်သွား ခဲ့တာ မဟုတ်လား ..
အဆုံးထိ ပြန်မလာနဲ့တော့လေ ဘာ..ဘာလို့ ...အခုမှပြန်ပေါ်လာရတာလဲ!!!..."နှင်းစက်မေ"
ဒေါသ နဲ့တပြိုင်နက် ဝမ်းနည်း စိတ်က ကပ်ပါ လာတယ်........
မုန်းလိုက်တာ ...ကိုယ့်ကို နာကျင်စေခဲ့တဲ့ သူအတွက် ဝမ်းနည်းနေရတယ်လို့.....
ဘာလို့လဲ.!!! နေသားကျနေပြီးမှ..ဘာလို့လဲ...
ဘာလို့ မျက်စိရှေ့ ပြန်ပေါ်လာရတာလဲကွာ....
"နှင်း...နှင်းလေ 'ကို့'ကို တောင်းပန်ချင်လို့ပါ....
နောက်ပြီး နှင်းမှာ ကို့ကို ရှင်းပြစရာတွေ အများကြီး ရှ်တယ် ..."
ထွက်သွားတာဖြင့် ၃နှစ်တောင် ကြာခဲ့ပြီ.....
အဲ့တာကို အခုမှ တောင်းပန်ပြီး ရှင်းပြချင်လို့တဲ့...
ထားခဲ့ချင်သလို ထားခဲ့ပြီးတော့မှ တောင်ပန်ချင်လိုတဲ့.......
"ဟက်... ငါ့အနားမှာ မပျော်တော့လို့ပါ ဆိုပြီး ထွက်သွားခဲ့တာလေ...ဘာတွေများ ရှင်းပြအုံးမလို့လဲ...
နောက်ပြီး တောင်းပန်ချင်လို့ ဟုတ်လား....
ထွက်သွားတာဖြင့် ၃နှစ်တောင် ကြာခဲ့ပြီ...
အဲ့တာကို အခုမှတောင်ပန်ချင်လို့..ဟင်း...
မင်းက တော်တော် ရယ်စရာ ကောင်းတာဘဲ "
" 'ကို' ခွင့်မလွှတ် နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ်... ဒါပေမဲ့ 'နှင်း'ရှင်းပြတာလေး ကိုတော့ နားထောင်ပေးပါ...နှင်းလေ ..ကို့ကို အရမ်းချစ်လို့ ထားခဲ့ရတာပါ.."
" ကျစ်...တော်ပါတော့ကွာ.!!!!တော်ပါတော့...မင်းပါးစပ်က ချစ်တယိဆိုကြီးကို မပြောစမ်းပါနဲ့ကွာ..
မင်းထွက်သွားလိုက်တော့...ငါ မင်းအသံကိုတောင် မကြားချင်တော့ဘူး....."
ကိုက ကျွန်မကို နှင်ထုတ်နေပေမဲ့ ကျွန်မထွက်မသွား ပေးနိုင်ဘူး....
နှင်းအမှားတွေ နှင်းသိပါတယ်...ကို နှင်းကို နာကျည်းနေတယ် ဆိုတာလဲ သိတယ်..
ဒါပေမဲ့ ကို့ဆီ ပြန်လာနိုင်ဖို့ကို နှင်းအချိန် အကြာကြီး ကြိုးစားခဲ့ရတာ....
ကို့ကို အရင်က နှင်းပိုင်ဆိုင်ခဲ့သလို အခုလဲ ကိုက နှင်းအပိုင်ဘဲ ဖြစ်ရမယ်..
ကို့ကို နောက်တစ်ခါ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်တော့ဘူး....
" မရဘူး ကို....ကို မကြားချင်လဲ နှင်းပြောရမှာဘဲ...
ကို့ကို ချစ်လွန်းလို့လေ နှင်းအိမ်ကို ဖွင့်ပြောခဲ့တာ..
အိမ်က နှင်းနဲ့ ကို့ကို ဘယ်လို နည်းနဲ့မှ သဘောမတူနိုင်ဘူးတဲ့....."
"....."
ကျနော် ဒီအကြောင်းတွေကို မသိခဲ့ဘူး.....
ကျနော့်ကို တွေ့ဖို့ချိန်ပြီး အကြောင်းမဲ့ လမ်းခွဲ သွားတာဘဲ သိခဲ့တာ.....
" 'နှင်း'လေ 'ကို့'စိတ် တစ်ခု တည်းနဲ့ ဖေဖေနဲ့ မေမေ ကိုအတိုက် အခံ လုပ်ခဲ့တာ.....
နဂိုကတည်းက နှလုံး ရောဂါ ရှိပီး ဒေါသကြီး တဲ့ ဖေဖေက 'နှင်း'နဲ့ စကား များနေတုန်း...
နှလုံး အမော ဖောက်သွားခဲ့တယ်......
ဆေးရုံး ကို ချက်ချင်း ပို့ခဲ့ပေမဲ့ .......
နှင်း...ဖေ....ဟင့်.... ဖေ့ဖေ့ အသက် ကိုမမှီ ခဲ့ဘူး..ဟင့်...ဟင့်"
" ဦး.....ဦးလေးက...."
ကျနော် ဒီအကြောင်းတွေကို တကယ် မသိခဲ့တာပါ...
ကျနော် ကိုယ့်ဘက်ကိုဘဲ ကြည့်ခဲ့မိတယ်...
ကျနော့်ထက် နှင်းက ပိုပြီး နာကျင်ခဲ့ရမှာ...
ကျနော်ကြောင့် သူများမိသားစု ပြိုကွဲသွားခဲ့ရတာ...
အကြောင်းမဲ့ လမ်းခွဲသွားတာ နှင်းမဟုတ်ဘဲ ...
ကျနော်ကသာ အကြောင်းအရင်းကို မသိခဲ့တာ..
ကျနော် တကယ် အသုံမကျတဲ့ သူဘဲ....
" 'နှင်း' ဖေဖေ့ ကိုဆုံးရှုံး လိုက်ရတော့ အရမ်းတုန်လှုပ် ခဲ့ရတယ်.........
ကိုယ်တိုင် ကလဲ အပြစ် မကင်းတော့ အရမ်း ကြောက်နေ ခဲ့ရတာ......
တစ်ယောက် ထဲကျန် ခဲ့တဲ့ မေမေ့ ကိုတော့ စိတ်ချမ်း သာစေ ချင်တယ်.........
အဲ့တာကြောင့် မေမေ့ ဆန္ဒအတိုင်း 'ကို့'ကို ထားခဲ့ပီး Usကို ထွက်သွား ခဲ့ရတာပါ........
တောင်းပန် ပါတယ်..'ကို့'ကို နာကျင် စေခဲ့ မိလို့...
တောင်း..အင့်"
ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်လိုက်သော ကို့ကြောင့် နှင်းမှာ စကားပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရချေ....
'ကို့'ရဲ့ ရင်ခွင် က အရင်က လိုဘဲ နွေးထွေး နေဆဲ...
အချိန် အကြာကြီး လွမ်းနေ ခဲ့ရတဲ့ 'ကို့'ရင်ခွင် ထဲမှာ 'နှင်း' အားရပါးရ ငိုကြွေး နေမိ သည်။
ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာဘဲ တစ်သက်လုံး ခိုဝင်ချင်မိတယ်..
ကို့ကို နှင်းပြန်လိုချင်မိတယ်...
ကိုက နှင်းအပိုင်....
###################
Zawgyi>>>>
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဟာ ကိုယ္က ေပးလိုက္တာနဲ႔ ျပန္ၿပီး ရတတ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ......
ေနာက္ၿပီး အခ်စ္ေတြေပး ေနရံုနဲ႔ ကိုယ္က ျပန္ၿပီး အခ်စ္ရတာမွ မဟုတ္တာ....
ကိုယ္ေပးသလို ျပန္ရတာဆိုလို႔ ဝဋ္ေတြဘဲရိွတယ္ ။
ခ်စ္ရမွာကို ေၾကာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ လံုေလာက္တဲ့ နာက်င္ျခင္းေတြ ရိွတတ္တယ္ ။
တခ်ိဳ႕ ဒဏ္ရာေတြက ေသြးထြက္ေပမဲ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ ........
တခ်ိဳ႕ ဒဏ္ရာေတြက်ေတာ့ ေသြးမထြက္ေပမဲ့ တစ္သက္စာနာက်င္ ရတတ္တယ္ ။
*************************
" ျဖဴ....ငါ့ကို ေျပာပါအံုးဟ...ငါဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ.."
ေရ႔ွေလ်ွာက္လိုက္ ေနာက္ေလ်ွာက္လိုက္နဲ႔ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတဲ့ နႏၵီကို ၾကၫ့္ရင္း ျဖဴေခါင္းသာ ရမ္းေနမိသည္ ။
" နႏၵီမရယ္ .... ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနစမ္းပါ...နင့္ကို ၾကၫ့္ရင္း ငါေခါင္းေတာင္ မူးလာၿပီ... ငါထျပန္လိုက္မွာေနာ္ .."
ေဟာက္လိုက္ေတာ့မွ နႏၵီတစ္ေယာက္ ဝင္ထိုင္လာပါေတာ့သည္ ။
အေရးႀကီး ကိစၥရိွလို႔ သူ႔ဆီ အျမန္လာေပးပါဆို႔လို႔ ကြၽန္မမွာ လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကိုပင္ ပစ္ထားခဲ့ၿပီး သူ႔ရံုးခန္းဆီ အေျပးလာခဲ့ လိုက္ရသည္ ။
" ငါ့မွာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုလို႔ အေျပးလာခဲ့ ရတာ...
နင့္ကိုၾကၫ့္ရင္း ငါေမာလာတဲ့ အေမာေတာင္ စို႔သြားတယ္ ...."
" အေမာစို႔လဲ ေနာက္မွ စို႔ပါေတာ့...အခုေတာ့ ငါ့ကို ကူစဥ္းစား ေပးပါအံုး ..."
" နႏၵီမရယ္..... ေဇာ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့..."
" ေဇာ့္မွာ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းရိွတယ္ လို႔မွ မၾကားဖူးတာ...ေနာက္ၿပီး လင္းကလြဲရင္ ေဇာ့္ေဘးမွာ တျခားသူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ေတြ့လဲ မေတြ့ဖူးဘူး...."
မနက္က အိမ္မွာ မနက္စာ မစားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ မနက္စာ ဝင္စားေနရင္း.....
ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲကေန ေဇာ္နဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ထြက္သြားတာကို ေတြ့လိုက္ရသည္ ။
ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ၿပီး ကတည္းက လူက ဂနာမၿငိမ္ေတာ့......
ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူကို တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲျမင္လိုက္ရေတာ့....
အေတြးေတြကလဲ တစ္ဖက္ကို အစြန္းေရာက္သြားတယ္ .....
ရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္လာ၍ မတတ္ႏိုင္သၫ့္ အဆံုး ျဖဴ႔ကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး အေၾကာင္းစံု ရင္ဖြင့္
မိေတာ့သည္ ။
" နင္ဒီလို အေတြးေတြ မ်ားေနမဲ့အစား ေဇာ့္ကို ေမးၾကၫ့္လိုက္ ပါလား... မေတာ္လို႔ ရည္စားဆိုလဲ........."
" ျဖဴစုတ္....ျဖဴနာ ပါးစပ္ပုတ္ႀကီးနဲ႔.....
စကားေတာင္ ဆယ္ခြန္းျပၫ့္ေအာင္ မေျပာတဲ့ ေဇာ့္ကို ဘယ္ကဘယ္လို စေမးရမွာလဲ..."
" ဘာခက္လို႔လဲ နင့္ပံုစံ အတိုင္း တိုက္ရိုက္ေမး လိုက္ေပါ့ ေကာင္မေလးက ဘယ္သူလဲ ဘယ္လိုပတ္သတ္တာလဲ ဘာညာ နင္သိခ်င္တာ အကုန္ေမး လိုက္ေပါ့..."
နႏၵီဆိုတာ blue diamond company ႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ့ CEO ပါ ....
အလုပ္လုပ္ရင္ တိက်တာထက္ကို လြန္ေနေရာ..
ဘယ္သူ႔ကိုမွမငဲ့ဘဲ အရာရာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္တတ္ေသးတယ္....
ဒီလို တိက်ျပတ္သားလြန္းတဲ့ နႏၵီတစ္ေယာက္ အခုလို ေတြေဝေနေတာ့ ကြၽန္မမွာ ရယ္ ခ်င္လာမိသည္ ......
" ဟားဟား...နႏၵီမရယ္....ဘာေတြ ဒီေလာက္ေတြေဝ ေနတာလဲ .... ငါအခုျမင္ေနရတာ ငါသိတဲ့ blue diamond company ရဲ့ CEOႀကီး နႏၵီမွ ဟုတ္ရဲ့လားဟယ္ ....
နင့္ရဲ့ အခုပံုစံကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားၿပီး နင့္ဝန္ထမ္းေတြကို ျပရမယ္ "
" ျဖဴစုတ္ ...ငါ့ကိုဆို ေျပာမယ္ဆိုတာ ႀကီးဘဲ....
ေတြေဝေနတာမဟုတ္ဘူး... ညေနေဇာ္နဲ႔ ေတြ့ၿပီး ေမးရေအာင္ စဥ္းစားေနတာ..."
" ေအာ္ .... စဥ္းစား ေနတာလား... စဥ္းစား ...စဥ္းစား....
အခုေတာ့ ငါ့ကို ေန့လည္စာ လိုက္ေကြၽး...ငါ ...နင့္အတြက္ ငါ့အလုပ္ေတြ ပစ္ၿပီးလာခဲ့ ရတာေနာ္ ..."
အၿမဲ ဂုန္းဆင္းဖို႔ဘဲ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ျဖဴ႔ကို မ်က္ေစာင္း တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ကာ...
" ငါ့ကို အႀကံေတြ အမ်ားႀကီးေပး လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဝယ္ေကြၽးရမွာေပါ့....."
" ဒါေပါ့...."
" ရြဲ႔ေျပာေနတာဟဲ့....ကပ္ေစးႏွဲမ ... အၿမဲတမ္းဂုန္းဆင္းဖို႔ဘဲ ေခ်ာင္းေနတာ..."
" နင္ကလဲ...ဒီသူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ဘဲ ရိွတာကို.... မသဒၵါဘူးလား... အခ်စ္ဆံုးႀကီးကို.."
" ဝယ္ေကြၽးဆို ဝယ္ေကြၽးပါ့မယ္... ရံုးပေတသီး အသံႀကီးနဲ႔ မေျပာစမ္းပါနဲ႔ ရြံစရာႀကီး....
ထ သြားမယ္...."
စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ လိုက္လာတဲ့ ျဖဴ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဘဲ ရိွေတာ့ ကြၽန္မမွာ ခ်စ္လဲခ်စ္ရပါတယ္ အျမင္လဲကပ္ရပါတယ္ ...
***************†**********
" အကိုေဇာ္ ...အယ္...ဟို..မန္ေနဂ်ာ meeting မွာအဆင္ေျပရဲ့လား...'
က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ တာဝန္ယူထားတဲ့ projectကို company ကလက္ခံ လက္မခံ meeting မွာတင္ျပရတာဆိုေတာ့ တစ္ဖြဲ႔လံုးက အေျဖကိုသိခ်င္ ေနၾကၿပီ ထင္တယ္ ...
က်ေနာ့္ ရံုးခန္းေရ႔ွမွာ တစ္ဖြဲ႔လံုး ေရာက္ေနၾကၿပီး supervisor ျဖစ္တဲ့ မေနျခည္က က်ေနာ့္ကို ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့.... အဖြဲ႔သားေတြ အကုန္ ႀကိဳးစားေပးထားၾကေတာ့ ရွယ္ယာရွင္ေတြက သေဘာက် လက္ခံၾကပါတယ္.. အားလံုးအဆင္ေျပခဲ့တယ္..မေနျခည္...
အားလံုးလဲ ပင္ပန္းသြားရၿပီ... ရံုဆင္းရင္ သူေဌးက အဖြဲ႔အတြက္ ပြဲလုပ္ေပးမယ္တဲ့ ....."
" ေဟး......."
အားလံုးက ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ထေအာ္ေနၾကေတာ့...
က်ေနာ္လဲ ရံုခန္းထဲ ဝင္ရန္ျပင္လိုက္သည္ ။
" ဟိုေလ...ဂ်ာႀကီး...ေအာက္မွာ ဂ်ာႀကီးကို ေတြ့ခ်င္လို႔တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတယ္ ...
Meeting ရိွလို႔ ေအာက္မွာဘဲ ေစာင့္ခိုင္းထား လိုက္တယ္ .."
" က်ေနာ့္ ရံုးခန္းထဲ လႊတ္လိုက္ေလ..."
" ဟုတ္...ဂ်ာႀကီး..."
>>>>>>>>>
ေဒါက္!!!..ေဒါက္!!..
" ဟုတ္ကဲ့ ဝင္ခဲ့ပါ.."
" ကို ! ..."
ေခၚသံၾကားလိုက္ ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေရးလက္စ ေဘာပင္ပင္ မက လည္ပတ္ေနတဲ့ ကမ႓ာႀကီး တစ္ခုလံုး ရပ္တန႔္သြားသလိုပင္ ....
က်ေနာ့္ နားထဲတြင္လည္း ဒီေခၚသံကိုပင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ပဲ့တင္သံေတြႏွင့္ ၾကားေန ခဲ့ရသည္ ။
ေနာက္ၿပီး ဒီအသံနဲ႔ ဒီလို အေခၚအေဝၚ မ်ိဳးကို က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္မိေနေသးတယ္ ။
" ကို !...."
က်ေနာ့္ဆီ ေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ့ သူမ....
ဒီ တစ္သက္ ျပန္မေတြ့ခ်င္ေတာ့တဲ့ မ်က္ႏွာ.....
အရမ္း မုန္းတီးေနမိတဲ့ အသံ....
အရမ္းနာက်ည္းခဲ့ ရတဲ့ ဒီလူသား......
" ငါ့အနားကို မလာနဲ႔ !."
အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ ေျပာလာခဲ့တဲ့ ကို.....
ႏွင္းကို ဘယ္ေလာက္ နာက်ည္းမုန္းတီး ေနမလဲ ဆိုတာ ႏွင္းခန႔္မွန္း မိပါတယ္.....
" မင္းကို ငါ့အနား...မလာခဲ့နဲ႔လို႔ !!!!!
ဘာကိစၥ ငါ့မ်က္စိေရ႔ွ ျပန္ေပၚလာရတာလဲ...
လွၫ့္ထြက္ သြားခဲ့တာ မဟုတ္လား ... အဆံုးထိ ျပန္မလာနဲ႔ေတာ့ေလ...ဘာ..ဘာလို႔ အခုမွ ျပန္ေပၚလာရဝာလဲ..!!!! ႏွင္းစက္ေမ..."
ေဒါသစိတ္နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဝမ္းနည္းစိတ္ကပါ ေရာပါလာခဲ့တယ္ .....
မုန္းလိုက္တာ ကိုယ့္ကို နာက်င္ေစခဲ့တဲ့ သူအတြက္ ဝမ္းနည္း ေနရတယ္လို႔...
ဘာလို႔လဲ...!!! ေနသားက်ေနၿပီးမွ ဘာလို႔လဲ...ဘာလို႔ ျပန္ေပၚလာ ရတာလဲ..
" ႏွင္း....ႏွင္းေလ...ကို႔ကို ေတာင္ပန္ခ်င္လို႔ပါ... ေနာက္ၿပီး ကို႔ကို ရွင္းျပစရာေတြလဲ ရိွေနတယ္.."
" အဟက္.... ငါ့အနားမွာ မေပ်ာ္ေတာ့လို႔ပါ ဆိုၿပီး လွၫ့္ထြက္သြားခဲ့တာေလ...ဘာေတြ ရွင္းျပေနစရာ လိုေသးလို႔လဲ......ေနာက္ၿပီး ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ ဟုတ္လား...ထြက္သြားခဲ့တာျဖင့္ ၃နွစ္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီ..အဲ့တာကို အခုမွ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ ..မင္းက ေတာ္ေတာ္ ရယ္စရာေကာင္းတာဘဲ.."
" ကို ခြင့္မလႊတ္ေပး ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္..ဒါေပမဲ့ ႏွင္းရွင္းျပတာေလးကိုေတာ့ နားေထာင္ေပးပါ...ႏွင္း...ႏွင္းေလ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္လို႔ ထားခဲ့ရတာပါ..."
" က်စ္ !!!ေတာ္ပါေတာ့... မင္း ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ငါမင္းအသံကိုေတာင္ မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး ...."
ကိုက ကြၽန္မကို ႏွင္ထုတ္ေနေပမဲ့ ကြၽန္မထြက္မသြား ေပးႏိုင္ဘူး.....
ကို႔ဆီ ျပန္လာဖို႔ကို ႏွင္းအခ်ိန္ အၾကာႀကီး ႀကိဳစားခဲ့ရတာ....
ကို႔ကို အရင္ကလဲ ႏွင္းပိုင္ဆိုင္ခဲ့သလို အခုလဲ ကိုက ႏွင္းအပိုင္ဘဲ ျပန္ျဖစ္ရမယ္...
ကို႔ကို ေနာက္တစ္ခါ အဆံုးရႈံးမခံ ႏိုင္ေတာ့ဘူး...
" မရဘူး..ကို...ကို မၾကားခ်င္လဲ ႏွင္းေျပာရမွာဘဲ...
ကို႔ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ေလ ႏွင္းအိမ္ကို ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ...အိမ္က ကိုနဲ႔ႏွင္းကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ သေဘာမတူႏိုင္ဘူးတဲ့...."
"......"
က်ေနာ္ ဒီအေၾကာင္းေတြေတာ့ မသိခဲ့ပါ....
က်ေနာ္ကို ေတြ့ဖို႔ခ်ိန္းၿပီး အေၾကာင္းမဲ့ လမ္းခြဲသြားခဲ့တာဘဲ က်ေနာ္သိခဲ့တာ.....
" ႏွင္းေလ ကို႔စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ဘဲ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို အတိုက္အခံလုပ္ခဲ့တာ.....
နဂိုကတည္းက ႏွလံုးေရာဂါရိွၿပီး ေဒါသႀကီးတဲ့ ေဖေဖက ႏွင္းနဲ႔စကားမ်ားေနတုန္း... အေမာ ေဖာက္သြား ခဲ့တယ္...
ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္းပို႔ခဲ့ ေပမဲ့...ႏွင္း..ေဖ..ဟင့္...ေဖေဖ့ အသက္ကို...မမွီခဲ့ဘူး....ဟင့္..ဟင့္..."
" ဦး... ဦးေလးက..."
က်ေနာ္ ဒီအေၾကာင္းေတြကို တကယ္ မသိခဲ့တာပါ..
က်ေနာ္ ကိုယ့္ဘက္ကိုဘဲ ၾကၫ့္ခဲ့တာဘဲ...
အေၾကာင္းမဲ့ လမ္းခြဲသြားခဲ့တာ ႏွင္းမဟုတ္ဘဲ က်ေနာ္ကသာ အေၾကာင္းအရင္းကို မသိခဲ့တာ..
က်ေနာ္ တကယ္ အသံုးမက်တဲ့ သူဘဲ...
" ႏွင္း..ေဖေဖ့ကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရေတာ့ အရမ္း တုန္လႈပ္ခဲ့ရတယ္...
ကိုယ္တိုင္ကလဲ အျပစ္မကင္းေတာ့ အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့ ရတာ....
တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ ေမ့ေမ့ကိုေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ ေစခ်င္တယ္...
အဲ့တာေၾကာင့္ ေမေမ့ ဆႏၵအတိုင္း ကို႔ကို လမ္းခြဲခဲ့ၿပီး USကို ထြက္သြားခဲ့ရတာပါ....
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ..ကို႔ကို နာက်င္ေစခဲ့လို႔...
ေတာင္း...အင့္..."
ရုတ္တရက္ ဆြဲဖက္လိုက္ေသာ ကို႔ေၾကာင့္ ႏွင္းမွာ စကားပင္ ဆံုးေအာင္ မလိုက္ရေခ်....
ကို႔ရဲ့ ရင္ခြင္က အရင္လိုဘဲ ေနြးေထြးေနဆဲ.....
အခ်ိန္ အၾကာႀကီး လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ ကို႔ရဲ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွင္း အားရပါးရ ငိုေႂကြးေန မိသည္ ။
ကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာလဲ တစ္သက္လံုး ခိုဝင္ ခ်င္မိတယ္...
ကို႔ကို ႏွင္းျပန္လိုခ်င္မိတယ္...
ကိုက ႏွင္းအပိုင္ဘဲ....
###########$$$$$########