No! Stop thinking nonsense Hartley. Tsaka 'di ako papayag.
Hahanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hahanapin ko siya.
Pakikinggan ko ang side niya tsaka ako manghuhusga. Hahanapin ko muna siya.
Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para sa mga anak ko dahil ayoko rin silang lumaki ng walang kinikilalang ama. Nasasaktan din ako kapag nakikita ko silang natutulala o naiinggit sa mga mag amang nakikita namin sa napupuntahan naming lugar.
At minsan na ring nagsumbong sa akin si Haizen nung isang araw na pinagtawanan siya dahil wala daw siyang papa.
FLASHBACK~
"Mama, nasaan po ba kasi si papa? " umiiyak na tanong niya habang nakayakap sa akin.
Hinahagod ko ang kaniyang likod upang mapatahan siya. Sinulyapan ko ang mga kapatid niya na natutulog sa tabi.
"Mama, di po ba tayo love ni papa? "
Napako ako sa pwesto ko sa sinabi niya. Bigla ay parang kumirot ang aking puso sa tanong niya. Nasasaktan ako..
Gusto ko ring malaman kung hindi ba tayo mahal ng ama niyo kaya ako lang ang narito kasama niyo.
Hinawakan ko ang magkabilang malulusog na pisngi niya na basa narin dahil sa ka-iiyak. Umangat din ang tingin niya sa akin.
Ngumiti ako, "No, son. I'm sure may dahilan si papa na wala siya ngayon sa tabi natin. Busy siya sa trabaho. Nasa malayo siya. Nasa work siya sa malayong lugar para may pera tayong pambili ng toys niyo, ng gamit niyo, mga kailangan niyo, at ng mga gusto niyo. " but...
Am I.... not enough? Hindi pa ba sapat sa kanila na kasama nila ako? Bakit naghahanap parin sila ng ama? Paano kung iniwan talaga niya tayo kasi hindi pa siya handa na tanggapin kayo, tayo na sarili niyang pamilya?
Bakit?
Tsk. Fvcked that accident! Sinabi ng doktor na hindi magtatagal ang amnesia ko dahil temporary memory loss pero bakit hindi parin bumabalik ang mga alaala ko kahit tatlong buwan na ang lumipas??
I need my memories!
"A-anak ang totoo talaga—"
Hindi ko natapos ang sasabihin nang ngumawa uli siya.
"Hindi na po ako hihingi ng kung ano ano. Magiging good boy na po ako. Kung yun po ang dahilan niya ayoko na po ng toys." mas lumakas ang iyak niya. "B-basta... sabi niyo... p-po kay papa uwi na s-siya. "
Haizen...
Niyakap ko siyang muli at hinalikan ang kaniyang noo.
"Tahan na anak. Promise sasabihin ko yun kay papa. Sasabihin ko na uwi na siya satin. "
Narinig ko na mas lumakas ang pag iyak ni Haizen.
Ah. Hindi. Nagising na pala ang mga kapatid nito at umiiyak na rin. Yumakap sila sa akin pag kabangon nila.
"Bakit kayo umiiyak mama? " hikbi ni Haizley.
"Mama, stop crying. It hurts seeing you crying. " Haizer
My babies...
Gagawin ko talaga lahat para mahanap si papa. Sana mahanap ko. Sana gwapo— este mahal tayo. Huhu
---
"Hmm🎶~~" Haizen was humming their favorite lullaby song while patting his sister's hand.
Nalaman ko nalang na nagbabalak na naman palang matulog si Haizley habang nakasandal kay Haizen. This child.
Si Haizley ay antukin at ang pinaka tamad gumalaw sa kanilang magkakapatid. Pero pagdating sa pag aaral ay napakasipag naman nito. Napakarami niyang pangarap at goals na sinasabi sa akin, isa doon ang kung hindi pa man daw makakauwi ang papa nila, ay siya na ang susundo sa kaniya.
'Baby, si mama nga hindi makapunta sa kaniya dahil hindi ko kilala at hindi ko maalala ang itsura ng papa niyo ikaw pa kaya na hindi pa siya nakikita since dumating ka sa mundong ito?' gusto ko nalang umiyak.
Pagsasabihan ko na sana si Haizley na wag matulog nang unahan naman ako ni Haizer. "Haizen. Don't sing a lullaby, you're making our sister sleep. Haizley open your eyes, don't sleep. "
He said with full of authority. Sa kanilang tatlo si Haizer ang umaarteng pinakamatanda sa kanila, though it must be Haizen. He's protective and bossy to the two. Kapag nakita ng dalawa na seryoso ang itsura ni Haizer bigla bigla silang hihinto at magbe-behave sa harap niya. Pero siya naman ang pinakamausisa sa kanilang magkakapatid. Madali siyang ma-curious sa mga bagay na nakukunan niya ng interest at hindi siya mapakali hangga't hindi niya nakukuha o nakikita ang gusto niya.
Sa totoo nga niyan ay siya ang pasimuno nung pagpunta nilang tatlo sa bayan ng hindi ako kasama.
Si Haizen? Napakamasayin ng batang ito, mabait, napakalambing at pinakabibo sa kanilang tatlo. Sa kanilang magkakapatid siya naman ang madaling masaktan, pero hindi iyakin. Mahilig din siyang magsabi ng jokes na siyang pina-kagusto ko sa kaniya.
"Malapit na tayo. " I said.
Papunta kami ngayon sa paaralan na papasukan ng mga anak ko. It was a bit far from home so we commuted.
Pag dating namin doon dumiretso na kami kung saan ko ieenroll ang tatlo. After I registered them, I was told that next week would be the first day of class.
Sana magkaroon agad ng kaibigan ang mga anak ko. Sana din ay walang mga bully dito.
Tsk. Ngayon palang kinakabahan na ako para sa unang araw nila rito. Kung pwede nga sana ay mabantayan ko sila ng maghapon kaso hindi. Nakakainis!
"Friend! " ay-anak-ka-ng-tinapa
"Oh. Kanina pa kita hinihintay. Bakit ba ang tagal mo dumating? "
"Guess what? "
"Ano? "
"Nakita ko kanina si Zach ng personal! Not so close though"
Nakakagulat naman ito. Bigla bigla nalang sisigaw. Muntik pa akong atakihin sa puso nang dahil sa kaniya.
"Really? "
"Oo! Sa mall. He's so handsome. "
"Sinabi mo pa. "
"They say he's still single. "
"True. Naghahanap daw ng asawa. "
"Hindi tanga. Mali ka. May hinahanap daw siyang asawa. "
Ay. Grabe naman itong mga ito. Baka nakalimutan nilang eskwelahan ito. Paano nalang kapag narinig sila ng mga bata at ginaya ang mga salitang binabanggit nila?
"Eh?! Akala ko ba single pa siya eh bakit may hinahanap siyang asawa? Ano ito? Secret marriage ganern? "
Binilisan ko na lamang ang paglalakad namin para makalayo agad doon.
Para artista lang eh. Kung kiligin wagas. Tsaka makachismis. Tsk. Tsk. Tsk. Mahirap talagang maging sikat lalo na dahil mapag uusapan ka talaga ng lahat, pati privacy mo uungkatin. Oo, kakapanood ko ito ng kdrama at kpop.
"Mama look po oh! May playground! "
Sambit ni Haizen at itinuro ang sinabing playground.
"Mama let's go there pleaseee~" wika naman ni Haizley.
"Sure! Tara. "