Imee's POV
We are on our way to the hospital, nagulat nalang ako ng napakapit si Irene sa sentido nya at biglang nahilo...
She's still unconscious. At kanina pa ako nabubwesit sa napakamahinang usad ng traffic. Halos hampasin na ni Greggy ang manibela sa inis..
Kalong ko si Irene, at mababakas mo sa mukha nya ang matinding sakit. Ngayon ko lang naman sya naging ganto. I remember huli nya itong naramdaman 18 years ago,nung nalaman nyang buntis sya Kay Livy. Hindi pa naman siguro sila nag-kinemerot ano??? Malulusaw utak ko kakaisip anong nangyayari kay Irene.. lagi na Kasi syang Nahihilo at minsan nasusuka pa..
Narinig kong umusal ni Greggy.
"Ate, nandito na tayo" Sabi nya at walang pagdadalawang isip na binuhat si Irene papasok sa ER. Ang sweet namn! Pero hindi nya naman kailangan gawin yun!!! May mga stretchers naman or wheelchairs dito!!! Masyado talagang extra itong si Greggy.
Pagkatapos nyang mailapag si Irene ay agad na syang inasikaso ng doctor kaya matyaga kaming naghintay sa labas.
"Uy, wag mong sabihin na binuntis mo na naman yan ha?" pang-aasar ko Kay Greggy at mahina syang siniko..
"Paano naman yun mangyayari Ate? Eh hindi pa naman naging kami ulit" he said and chuckle.
"Ano!!! Eh bakit naka two points ka? Tapos may 'Wag mo nang uulitin yuh ha?' si Irene?" I gasp and hitted his shoulders..
"I mean, gusto kong kunin ang kamay nya, gaya ng dati.. Inshort liligawan ko ulit sya" he said and gave a genuine smile. His eyes is screaming with sincerity whenever he's speaking..
Well, Greggy is a good man kahit na may nagawa syang kasalanan... Pero who am I to say No? Alam na ni Irene Ang ginagawa nya 'no!
Naghintay kami hanggang sa lumabas na ang doctor sa ER. Tumayo agad kami ni Greggy at uulanin na sana namin ng tanong pero inunahan kaming magsalita.
"Oops, relax tayo dyan Ma'am and Sir..." She paused and scoffed.
"The patient is okay, I think the opthalmologist will be here to check her, since she's complaining that her vision is blurry... Relax lang po, at walang masamang nangyari sa Kapatid at asawa nyo. You can see her now, excuse me" she explained.
Nagpasalamat kami sa doctor at agad na pinuntahan si Irene. Gising na sya at hini-hilot parin nya ang sintido nya. Liningon nya kami at ngumiti sya.
Agad syang nilapitan ni Greggy.
"Hey are you okay?.. May masakit ba sayo?... Do you need anything??? Tell me" he asked hysterically. Ang OA naman nito!
Irene and I both laugh which made Greggy confuse. "Why are you laughing?" He said in a serious note with his forehead creasing..
"Ang OA mo po Kasi! I'm fine lang naman eh" hampas ni Irene.
"Sus, akala ko pa naman magkaka-pamangkin na ulit ako" I whispered but loud enough for them to hear.
"Ate!!" they voiced out in unison. I just laughed at them and sat beside Irene
"Oh kamusta ang pakiramdam mo? Masakit pa ba Ang ulo mo?" I asked while tucking some of her hairs behind her ear. She nooded "Yes, medjo malabo lang ang paningin ko" she uttered.
After kong kamustahin si Irene ay nagpaalam muna akong lumabas para bumili ng kape.. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung ano talagang nangyayari sa kapatid ko... Nung Ako naman Kasi before Hindi naman ganun ka-lala ang nangyari sa akin nung nalaman ko na I have poor eyesight.
Tho I feel tremendous headache pero hindi naman ako nasusuka or nawawalan ng malay. Nagdadalawang isip ako kung maniniwala pa ako sa doctor. Or baka may tinatago si Irene sa amin.. hmmm
---
Livy's POV
I heard Tita Aimee's conversation with the people there sa Philippines... I've heard she fainted daw? I wonder anong ginagawa nya sa buhay nya, bakit sya nagkaka-ganyan. Or maybe karma is just doing its job.
Kahit pa mawala na sya sa Mundo Wala akong pake... Matagal ko na silang binura sa buhay ko. Sa katunayan nga wala na akong kamalay-malay sa boses nila... You're doing a great job, Olivia
Bahala na sila sa buhay nila ang importante I'm fine na and malapit na akong maka-kita... I want to finish my studies na kasi... I will take engineering kaya I need to bring back my sight as soon sa possible..
"Tita? Can I talk to you?" I said sweetly as I try to reach for my cane.. Hindi ko parin ito master pero I'll try... Tumayo ako at lumabas...
"Ate Olivia, bakit ka tumayo? Wait for me ha" she said and rushed on my direction to guide me... I smiled and heaved a deep sigh as I try to feel her face...
I caressed her cheeks and started talking... "Tita? Can I have a request po?" Sabi ko in a 'malambing' tone...
"Asus! Yun lang naman pala eh! Come on kid spill it. Hindi ako aangal basta keribells natin" she chuckled at inakbayan ako.
Sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya
"I'm so bored na po kasi here sa apartment eh... Maybe I can enroll in a music class po? Oh look po, alam Kong pong mahirap sya pero I know naman po na kaya ko... Please tita??" I said and pouted.
Tumawa sya ng mahina bago magsalita
"Sure naman! Para narin hindi ako mag worry sayo. Atleast their is someone who can look after you." She said. Nang marinig ko yun ay parang walang mapag-lagyan ang saya ko. Pumalakpak ako at humiyaw.
"Omayghad!!! You're the best Tita!!! I love you na talagaaaa!!" I exclaimed halos hindi ako nakahinga ng maayos sa sobrang tuwa! Ganito pala Ang feeling pag nakukuha mo yung gusto ko ng napakadali!!
Malapit ko nang maibalik ang paningin ko!!! At may libangan pa ako habang naghihintay sa eye donor!!!...
Siguro mga month or two pwede na akong sumailalim sa eye transplant. I need to be physically healthy eh.
Masakit parin yung kamay kong natusok sa bakal pero I'm glad nagagalaw ko na ito...
Tunay ngang walang ibang makakatulong sa sarili mo kundi ikaw lang.. I actually want to give thanks to Irene, kasi kung nasanay ako sa atensyon nya baka hanggang ngayon hirap akong magsimula ng bagong buhay...
Nagsisimula ng maging maginhawa Ang buhay ko. Malapit ko nang maibalik sa normal ang buhay na meron ako... At malapit na akong makapag-higanti sa kanya...
---
End of chapter.
Omayghad akala ko na publish ko na ang chapter na ito kahapon.. nagulat ako! Nandito pa pala this. Sorry for the lame update. Babawi ako sa inyo soon. 🤩
Happy Birthday Daddy Greggy!!!! Mwaaaaaa