Enisle birlikte mahkeme salonunda bekliyorduk. Aykut bize öfkeli bir şekilde bakıyordu.
"Kuralları bilmiyor musunuz? Çok ağır bir ceza alacaksınız!" Dedi.
O sırada enisle göz göze geldik birbirimize bakıp ufak bir şekilde gülümsedik çünkü başımıza gelecek her şeyi kabullenmiştik.
Aykut hakim hafif bir şekilde öksürdü sonra devam etti.
"Cezanız ağır olacak çünkü ilk bu kuralı siz çiğnediniz!"
Bize ağır bir ceza vereceklerdi. çünkü diğer öğrenci grupları böyle bir hata yapmasın diye. Bu okulda yaşamak gerçekten zordu. Akılı olan bir insan buraya adımını atmazdı. Enis bu okullu terk etmişti sadece benim için geri dönmüştü.
"Kırık camlar!" Aykut hakim böyle konuştuğunda şaşkın bir şekilde ona baktım.
Bunlar kafayı yemişti!
Bu ceza çok ağırdı. Robot askerler bizi bir odaya getirdi. Odanın içi camlarla kaplıydı ama en çok parke alanda cam vardı.
"Ayakkabılarınızı hemen çıkarın! bunların üzerinde yürüyeceksiniz!" Robot askerler aynen böyle demişti.
Bu camlar canımızı çok yakacaktı. Düşünüyorum bence bunun bir önemi yoktu zaten bizim canımız yeterince yanmıştı. Bu camlara gerek yoktu.
"Korkma güzelim ben yanındayım." Enisin elini tutup öptüm.
Ayakkabılarımızı çıkardık ve kırık camlara bastık. Birbirimizden güç alıyorduk.
Beraber camlara bastık ve o keskin acıyı ilklerime kadar hissetim. Benim canım böyle ağrıyorsa Enisin de canı yanıyordur. Bu benim suçumdu! Ani bir şekilde ellerimi yere koydum.
"Almira sen ne yapıyorsun!" Diye kızdı Enis.
"Enis senin canın yanıyor. Elime bas nolur canın yanmasın." Dedim.
Enis elimi tutup beni ayağa kaldırdı. Avuç içim acıyordu. Enis bana kocaman sarıldı sonra hafif bir şekilde avuç içimi öptü.
"Ah Almira! şuan senin canın çok yanıyordur. "
Bir zamanlar ikimiz düşmandık. Şimdi onun canı yanıyordu ve ben buna dayanamıyordum.
Bu acı dayanılacak gibi değildi. Almira güçlü ol!
Enisin ayakları kanıyordu. Bütün camları zihnimi kullanarak ittim.
Enise baktığımda bana kızgın bir şekilde bakıyordu. Bu davranışım onun hoşuna gitmemişti.
"Enis sana bir şey olmasın!" Dedim.
"Almira sana bunun için kızacaklar hem benim canım hiç yanmıyor. Gücünü kullanma!" Dedi.
Enis çok güçlü biriydi canı yanmasına rağmen sanki hiç yanmıyormuş gibi davranıyordu.
Mesut bir anda içeriye girdi ve bana bakıp gülümsedi.
"Melez bayan! Ne haber?" Bu adam yine başlamıştı. Bana melez bayan demeye!
İyilik grubundan çıkıp kötülük grubuna girdiğim için bana böyle sesleniyordu.
"Ne olsun cezalar!"diye dalga geçercesine konuştum.
Ayağımdaki kesikler çok canımı yakmaya başlamıştı.
"Ayağınız kötü görünüyor... Benimle gelin!"
Enisle birlikte mesut denen adamın peşine düştük. Ayağımız kanadığı için adımlarımızın izi gözüküyordu. Bu çok güzeldi. İyice vahşi bir insana dönüştüm. Kandan çıkan izi sevmekte ne!
Mesut bizi bir ormana getirmişti.
Bedenlerimizi bir ağaca bağladı.
"Burası lanetli orman! Yarın cesetinizi burada görmek istemiyorum."deyip gitmişti.
Etraftan tuhaf sesler geliyordu. Cidden burası korkunç gözüküyordu!
***
Uykum geliyordu ama korkuyordum.
"Enis iyi misin?" Diye sordum.
Ay çok güzel parlıyordu bu gecenin en güzel yanı oydu. Yansıması enisin siyah parlak saçlarını ortaya çıkarıyordu.
"İyiyim sen?" Sesi çok yorgun çıkıyordu.
Bizim halimiz çok komikti gülmeye başladım.
"Noldu?" Diye sordu. galiba Enis kafayı yediğimi düşünüyordu. Bu konuda haksız değildi.
"Şey aklıma ilk günlerimiz geldi. Aramızda inanılmaz bir rekabet vardı."
Enis bana üzgün bir şekilde baktı.
"Sana çok zarar verdim değil mi?"
"Ben işkence çekerken sen beni izlemiştin." Diye konuştum.
"Seni ilk gördüğüm zaman çok komik görünüyordun. Böyle şaşkın ve sevimli."
Enisin benim hakkımda böyle düşündüğünü bilmiyordum. Vay be!
"Bende seni ilk gördüğüm zaman ilk gözüme çarpan şey lacivert rengindeki gözlerindi."
Bana baktı ve çapkın bir şekilde gülümseyip göz kırptı.
"Beni gören herkes gözlerimden etkilenir!"
"Ama ben herkes değilim!" Dedim.
Enis kahkaha atmaya başladı sesi yankı yapıyordu. İnci gibi dişleri vardı. Bir insana gülmek bu kadar mı yakışırdı?
"Tabikii değilsin sen benim canım sevgilimsin..."
Yüzüm kızarmaya başladı ne yani şimdi biz enisle sevgili miydik? Aramızda o kadar şey oldu ve biz birbirimize karşı bir adım atmıştık.
"Biz şimdi sevgiliyiz değil mi?"
Enis bana bu soruyu sorduğunda bir iki saniye düşündüm. Cevaplarını alamadığım bir kaç soru vardı.
"Enis sen o İrem denen kızla bir şey yaşadın mı?"
Ben acı çekerken onun başka bir kızla vakit geçirmesi bu düşünce canımı çok fazla yakıyordu.
"Hayır Almira ben onunla hiçbir şey yaşamadım. Aklımda ve kalbimde sen varken ben nasıl başkasını sevebilirim."
Bir tane baykuş bize doğru geliyordu.
"Hiç Hareket etme..." Enisin dediğini yaptım ve hiç hareket etmedim. Baykuşun keskin bakışları vardı beni ürkütüyordu.
"Peki sen irem'le bir şey yaşadığımı nereden çıkardın?"
Baykuş bana bakıyordu tek kelime etmeye korkuyordum. Bana doğru geliyordu.
Derin derin nefes al! Hiç kıpırdama! Korkma! Sakin ol!
Baykuş etrafımda uçmaya başladı. Tanrım bu çok korkunç! Baykuş bana baktı hafif bir şekilde yutkundum sonra gitti. Derin bir nefes aldım.
"Okulun gazetesi var. Oradan duydum. El ele fotoğraflarınız vardı."
O fotoğrafı hatırladığım zaman bile sinirlerim tepeme çıkıyordu.
Enis gülmeye başladı. Neye güldüğünü bile bilmiyordum.
"O kız ölülerle iletişim kuruyor. Babamla iletişime geçerken bana baya yardımcı oldu o kadar. Hem okul gazetesini bilirsin biraz abartır."
Göz göze geldik.
"Seni çok seviyorum! Bu orman şahidim olsun..."
Gülmeye başladım. Ceza olarak geldiğimiz ormanı şahit tutuyordu.
"Unutun mu bana bir daha bu cümleyi söylemeyecektin."
"Hangi cümleyi?" Diye sordu.
"Seni seviyorum" dedim.
Bu sefer Enis gülmüştü. Yaptığı şeyin farkındaydım. Bilerek bana bunu söyletmişti.
"Ben verdiğim sözleri tutmam!" Dedi.
Doğru enis asla verdiği sözü tutmazdı bu konuda ona güvenmemem gerekiyordu ama ben ona güveniyordum.
"Artık sevgilimsin değil mi?" Diye sordu. Ne kadar çok istiyordu!
"Bana ilk ne zaman aşık oldun?"
Bu sorumun cevabını merak ediyordum.
"Seninle zindana atılmıştık. O gün senden çok etkilendim. Doğan bana piç dediği zaman beni savundun. O günden sonra hiç aklımdan çıkmadın."
Vay be!
"Peki sen?" Şimdi kafama takılan başka bir şey vardı. Ben bu kadar uzun cümle kurarken neden o kısa cümle kullanmıştı.
"İlk gördüğüm zaman!" Diye cevap verdiğim de enis tek kaşını havaya kaldırdı. Bu cevabım onun hoşuna gitmişti.
"Sen beni seviyorsun ben seni seviyorum. Sence de artık bir adım atmayalım mı?" Diye sorduğunda kafamı gökyüzüne çevirdim.
"İyi geceler sevgilim!" Dedim ve gözlerimi kapattım.
Canlar yeni bölümü nasıldı?
En güzel sahne?
En güzel cümle hangisiydi?
Gelecek bölümde artık yarışlar başlayacak!