Ashleene's PoV:
Marahang tinatapik ko ang pisngi ni Akane. I'm trying to wake her up. She's on my arms now, lying peacefully. Nakapikit ang kanyang mga mata at wala akong naririnig na response mula sa kanya.
"Baby, wake up please." I'm trying my best and yet, wala man lang akong nakikitang paggalaw mula sa kanya.
Nagsisimula na akong magpanic sa totoo lang. Hindi ko na alam ang gagawin ko. But suddenly, I remembered na wala palang magagawa kung magpapadala ako sa panic ko.
Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. Pilit kong pinapakalma ang aking sarili. And thanfully, I succeeded.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at mabilis na binuhat sya ng pangbagong kasal. Maybe, I'm gonna ask Tito kung may alam syang malapit na hospital o doctor dito.
While I'm carrying her downstairs, I can't help but to wonder. Bakit sya biglang nahimatay? Did I trigger something that cause her to faint? O dahil ba to sa pinag-usapan?
"At saan mo naman balak dalhin ang anak ko Ashleene? Are you planning to take her away?" Someone said that bring me back into reality.
It was Tita Veron. Prente syang nakaupo sa couch habang naka-cross ang kanyang kamay. Nakacross din ang dalawa nyang kamay.
She stood up. Makikita pa rin ang mapaglarong ngisi sa kanyang labi. I hate that smirk.
"Bakit nandito ka? I guess, something changed your mind on leaving this place hmm..." Tila nang-aasar nyang saad. I tried my best to not roll my eyes on her. After all, she's my mother in law and Freyja's evil mother.
"Tita I'll deal with you some other time but please, not now." Mahinahon kong saad.
"My wife suddenly fainted. Ilang beses ko na syang tinatapik-tapik pero hindi man lang sya nagigising. She's not responding. We need to see the doctor that is available right now." My voice are a little bit rising dahil sa natataranta na ako.
"What did you fucking do Ashleene?" Her tone became deadly. Parang nagtransform sya bigla sa isang demonyo. Nakakatakot ng sobra. Feeling ko ay pwedeng-pwede nya na akong patayin anytime.
Pero hindi ako dapat magpadala sa takot dahil unang-una ay wala akong ginawang mali at masama.
"Wala akong ginagawang masama Tita Veron." Mabilis kong saad. Pero hindi pa rin nawawala ang masasama nyang tingin sa akin. "We just talked and sort out some things and that's all." It's up to her kung maniniwala ba sya sa sinasabi ko.
"Tita Veron not now please. Next time mo na lang ako sermonan. Mas mahalaga ang asawa ko ngayon." I pleaded once again. Mariin syang nakatingin sa akin. Maya-maya pa ay napailing sya bigla.
"Okay fine. Come with me. Kilala ko ang mga best doctors dito." Simple nyang saad. Bago pa ako makapagsalita ay tumalikod na sya sa akin.
"Hang on My Love. Malapit na rin tayo." I whispered kahit na alam kong hindi sya aware sa sinasabi ko. I started to gently stroke her hair.
Sakay kami ngayon ng isang sasakyan. Si Tita Veron na ang nagmamaneho dahil alam nya kung saan ang mg pasikot-sikot rito.
"Magtutuos tayo mamaya Ashleene." She suddenly said while looking at the rear mirror. "And oh by the way, it looks like nagfailed ang balak mo huh? It's a good thing that ny daughter is aware of your plan."
Napakuyom ang aking kamao. Damn it. I can't help but to feel annoyed. Sinasabi ko na nga ba eh! Sya ang nagsabi kay Akane ng plano kong pag-alis.
"Oops. You're thinking it in the wrong way. I'm neutral. Wala akong kinakampihan. Let's just say na laging may mata si Akane sa bawat sulok ng isla na to kaya hindi ka talaga makakawala sa kanya. Kahit na tinutulungan ka pa ng asawa ko."
Napa-tsk na lang ako. Hindi ko talaga alam kung nagsasabi ba ng totoo si Tita Veron. Ang hirap nyang basahin.
KANINA PA AKO patingin-tingin sa loob ng room na kinalalagyan ni Freyja Akane. Abot-langit ang kabang nararamdaman ko. I'm gonna blame myself if something happen to her.
Napapikit ako nang mariin at sumandal sa upuan. Kanina pa nasa loob ang doctor and yet, hindi pa rin sya lumalabas sa room na yun.
Mabilis na napatayo ako nang marinig ko ang langitngit ng pintuan. The doctor is here.
"Doc, how is she? Kamusta ang lagay ng asawa ko?" Hindi ko maiwasang itanong. I badly want to know the answer to my questions.
"Don't worry Ma'am. Okay naman na ang vital signs ng pasyente. Wala akong nakikitang kumplikasyon sa kanya." Sagot ni Doc at ngumiti ng malawak sa akin.
Parang nakahinga naman ako nang maluwag dahil don. Whoo! Buti naman at maayos ang lagay nya.
"Pero bakit po sya nahimatay bigla? May dapat po ba akong ikabahala?" I asked once again. Mas mabuti na yung alam ko.
"Something triggers her to faint. Napansin kong namamaga ang mata nya. I guess, kakagaling nya lang mula sa pag-iyak." Fuck. Ako ang dahilan non.
Naging seryoso bigla ang mukha ni Doc."Hindi mo dapat sya hinahayaan na magkaroon ng emotional breakdown lalo na sa sitwasyon nya ngayon. Iwasan din dapat ang pagcause ng stress kay Freyja Akane."
"You should know that dahil ikaw ang palaging nandyan sa tabi nya. Kailangan mong alagaan ng husto ang asawa mo." Dagdag pa ni Doctora. Mas lalo akong naguluhan.
"What do you mean Doc? Ano ba ang sitwasyon nya?" I'm really confuse right now. Wala akong ideya sa tinutukoy nya.
Nagform ng O-shape ang bibig ni Doc na para bang may narealize sya bigla.
"I forgot to tell you Ma'am, your wife is pregnant. Buntis sya!" Tila nag-echo sa aking tenga ang sinabi ni Doc sa akin. My world stopped spinning for awhile. Mababakas ang saya sa kanyang mukha habang ako ay nakatanga sa kawalan.
It took some time bago tuluyang maiproseso ng utak ko ang sinabi nya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Nakakapanglambot. Nanghihinang napaupo ako sa upuang malapit dito. Damn. I think, ako naman ang mahihimatay.
Fuck. Magkakababy na kami ng asawa ko! I'm so happy right now to the point na maiiyak na ako. Parang bulang naglaho ang lahat ng agam-agam sa aking dibdib. She's all that matters to me now.
"Pwede ko na ba syang puntahan?" I'm excited to see her at nang maibalita ko na sa kanya ang good news.
"Of course, pwedeng-pwede na Ma'am." And that's my cue. I bidded my goodbye to her bago ako tuluyang pumasok sa room ni Freyja Akane.
Once I'm inside, I noticed that she's already awake. Diretso syang nakatingin sa akin.
Parang naestatwa ako sa aking kinalalagyan. Her eyes...
It was the same eyes that stares at me lovingly as if I'm the most beautiful person she have seen. The most tantalizing eyes. Those aura. Just by looking at her makes my heart beats so mad.
My Freyja. Andito na sya. Nakabalik na sya sa akin. Sa kanyang tahanan.
Parang nanlambot ang puso ko nang ngumiti sya sa akin. Wala na. Hulog na hulog na talaga ako sa kanya. Hindi na ako pwedeng umalis pa sa hukay ng pag-ibig.
"Careful Love." Agad ko syang dinaluhan nang makita kong sinusubukan nyang umupo. I helped her to seat.
"Ashleene what happened at nandito ako?" Tanong nya habang inililibot ang tingin sa buong silid.
"Nahimatay ka kaya dinala kita rito." Simple kong saad. I reached for her hand at pinagsaklop ang mga kamay naming dalawa. Perfect na perfect.
"Ikaw na ba yan Freyja?" Paninigurado ko. I heard she giggled. Damn. Ang sarap pakinggan.
"Silly. It's really me. The SC President of the school at ang asawa mo." Natatawa nyang saad. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko na yakapin sya. She quickly hugged me back.
Napapikit ako nang mariin. I miss this. I miss her too. Matagal-tagal din nang mayakap ko sya ng ganto.
"Love, may nakalimutan pa pala akong sabihin sayo." I said when I remembered something. Nakakunot ang kanyang noo nang humiwalay sa pagkakayakap sa akin.
"What is it?"
Napakagat-labi ako. "You're pregnant Freyja! Magkakababy na tayo!" Masayang turan ko. It felt unreal. Pero ang sarap sa pakiramdam ng ganto.
I'm delughted to see what will be ger reaction. Ilang sandali na ang nakakalipas pero wala man lang akong nakikitang pagbabago sa reaksyon nya.
"What's with the reaction?" Nakakunot-noo kong tanong. Nakakapagtaka kasi. Hindi ba sya magugulat o magtataka man lang? Gusto ko pa naman makita ang mga expressions nya.
"Well, the truth is... nung isang araw ko pa nalaman na buntis ako Ashleene." She said while scratching her nape.
"What?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Napahilot ako sa aking sentido. "Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?" Aish. Nahuli na tuloy ako sa balita.
Bakit parang ako pa ang nagulat sa aming dalawa? Baliktad. Hmp.
"Duh. It's supposed to be a surprise to you." Mataray nitong saad at inirapan pa ako. "But... you're planning to leave me pala." Unti-unting humina ang kanyang boses.
Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ko kayang salubungin ang malungkot nyang mga mata. It hurts me to witness it.
"I'm sorry Freyja..." Nakatungo kong saad. I started to play with my hands to lessen the nervousness I'm feeling.
Naramdaman kong hinawakan ni Freyja ang aking pisngi at ipinaharap ako sa kanya. "No, it's fine. After all, it's my fault. Hindi rin naman kita masisisi kung maisip mo man yun."
"This time, hindi ko hahayaan na masaktan ka pa. Again, I'm sorry for all the trouble that I had caused."
Freyja's really sweet. I can't help but to stare at her gor a long time. She's beautiful. Ang ganda-ganda nya sobra. Hinding-hindi ako magsasawang tignan sya sa araw-araw.
"Kung hindi mo man mamasamain, pwede ko bang malaman kung nasaan si Akane? How did to you came back?" Tanong ko.
"I tried my best para labanan sya and thanfully, nagtagumpay ako. Hindi ako nawalan ng pag-asa lalo na't magkakaroon na rin tayo ng baby. We'll gonna build our family Love." Punong-puno ng determinasyong saad nya.
Freyja's gonna be a best mom and that's for sure. Hindi na ako makapag-antay pa na makalabas ang baby namin.
She leaned closer. At mabilis na siniil ako ng halik. Hindi ako nagdalawang-isip na tumugon sa kanyang halik. Our kiss was passionate. Hindi nagmamadali. We're just enjoying the moment together. Our tongue's moving in sync with our own rhythm of love. It was the best.
We stopped midway and smiled at each other. Itinuloy muli namin ang paghalik sa isa't isa.
"I love you Ashleene." Punong-puno ng pagmamahal nitong saad sa akin. She really likes to express herself. Her eyes are shining like a star while looking at me.
"I love you more." I said wholeheartedly. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. This is because I'm happy. Masaya ako na maayos na kami uli.
"Let's start again, shall we?" Marahang dinampian ko ng halik ang kanyang kamay. I'm seeing the best future with her. I want to spend my lifetime with Freyja.
She smiled sweetly at me and nodded her head. "Of course. But still, I want to be admitted to a psychiatric hospital to ensure the safetyness of our family Ashleene."