Ano ha?!
Gigil niyo kasi ako eh!
"Akala namin si Bea. Si Nanay fake news din eh!"
Si Mafe yun.
Si Tatay tulala na.
"Ako Deanna tumatanggap ng tulong, cash or in kind okay lang sa akin kahit ano."
Talaga ba?
"Ha? Sige pag pumayag ate mo. Anong tulong ba?"
😶😶😶
"Pambayad sa ospital. Kasi puputok bunganga niya pag nagsalita pa siya."
Tawa ng tawa ang buwisit na to! Pero di na siya nagsalita.
Tapos na.
Mission accomplished na. Nasabi na kay Tatay lahat ng dapat sabihin kaya okay na.
"Tay, aalis na kami. Sabihan niyo na lang ako kung kailan maghahakot ah. Umpisahan ko na ang pagayos ng mga gamit dun.
Lika na Deanna."
Humalik ako sa kanila at lumabas na ko ng bahay.
Hindi pa yan magsisink in kay Tatay. Kahit siguro ang akala nila ay si Bea ang jowa ko, hindi pa niya yun masyadong tanggap.
Sa simbahan kasi sila nagkakilala ni Nanay. Ganun kalala ang pagiging relihiyoso ng pamilya namin.
Mga five minutes siguro bago lumabas si Deanna.
"Iuwi mo ko sa amin ah."
Sabi ko sa kanya nung umandar na ang kotse.
"Jessica, sorry na please?"
Haaay...
"Sa bahay muna ako matutulog. Nabubuwisit pa ko sayo."
Panay ang malalim na buntong hininga niya.
"Deanna hindi ko kasalanan to ah.
Ipapaalala ko lang sayo.
Ikaw ang di muna nagiisip bago dumaldal.
Ikaw ang paladesisyon.
Ikaw ang manhid na hindi muna ako iniisip bago ibuka yung bibig.
Naubos na ang neurons ko ngayong araw na to.
Lahat ng kabuwisitan nangyari sa akin.
Akala ko nung natapos ang trabaho ko, nakaraos na ko sa stress.
Biglang sumingaw si Vince mula sa impyerno,
Tapos bigla kayong nagchikahan ni Nanay,
Nagbigay siya ng choices na di ako tinanong man lang kung okay ba sa akin,
Ang masaklap, namili ka agad, at siyempre, di mo rin ako naisipang sabihan.
Tapos biglang papunta tayo dito sa amin, sunod ka din agad, tapos naisip mo lang na kailangan pala ready ako na ipakilala ka sa Tatay ko nung nagmamaneho ka na.
Tapos naisip mo pa talaga na isingit yung topic na yon?!"
Ayoko siyang talakan habang nagdadrive.
Pero di ko na kaya. Sumabog na.
"Deanna please naman oh. Wag mo na to ulitin ah."
Di pa rin siya sumasagot.
"Yung pagpayag ni Tita sa pagtira ko sa inyo, totoo ba? Eh kanina mo nga lang yata nalaman na aalis na kami dun."
"I'm sorry for pressuring you.
Jessica, I love you.
Mahal na mahal kita.
I love all of you, and that includes all your imperfections. Hindi ako nagpifeeling perfect ha? Alam ko na walang ganun.
But honestly, sa ilang buwan ng relasyon natin, I noticed something.
You are finding it hard to decide on your own.
Overthinkers like me tend to imagine scenarios. We anticipate kung ano mangyayari sa hinaharap.
And you are the exact opposite.
Alin sa dalawa, you don't think much of situations or problems para di ka mapraning or iniisip mo naman pero you are letting time or others decide to do the verdict?"
😡😡😡
"So sa tingin mo di ko ginagamit ang utak ko?
Yung alin sa dalawa na sinabi mo, isa lang ang bottomline nun eh.
Na di ako nagiisip.
Pag di mo narinig agad ang sagot ganun na agad? Di na makapagdesisyon magisa?
Hindi ba pwedeng tinitimbang muna ang lahat?
Kung ikaw yung klase ng tao na mabilis magpasya, edi good for you.
Hindi kasi ako ganun Deanna.
Marami akong kinuconsider.
Ayoko madisappoint ang mga mahal ko sa buhay."
"So hindi mo ko mahal?"
😣😣😣
"So sa sinabi mo na yan, ako pa rin ang di nagiisip sa ating dalawa?!"
Nakakaasar na ah!
"Yun ang nararamdaman ko eh! That's what you are letting me feel!
Oh!
Okay!!!
Sorry di ko nagets agad.
Mali pala ako ng statement. It's not that you can't decide for yourself,
Hindi ka makapagdecide pag ako na ang pinaguusapan.
Ayaw mo talaga akong papasukin sa mundo mo diba?"
Jusko!
"Hindi nga kasi ganon eh!
Deanna lumaki ako sa relihiyosong pamilya.
Ang mga lolo't lola ko, mga deboto sila.
Ang mga anak nila ganun din, at yon ang kinalakihan ko, kaming magpipinsan sa Sta. Barbara lahat nagaral mula kinder hanggang high school.
Itong mga nangyari sa akin, sa atin this past few months, bago to lahat sa akin.
Wala ba talaga akong nagawang adjustments para sayo? Yung sitwasyon ba natin nung unang buwan natin, same pa rin ba ng ngayon?
Lagi kong sinasabi sayo na wag mo kong madaliin diba?
Hindi porket hindi kasing bilis ng gusto mo, hindi porket hindi mo naririnig ay wala na.
Dapat ba lagi sinasabi ko sayo? Dapat lahat ng umaandar sa isip ko nirereport ko sayo?
Ayokong gumawa ng bagay nang pabigla-bigla Deanna. Gusto ko sigurado na ako at napagisipan ko ng matagal.
Kung para sayo matagal, nakakainip, pasensya na!
Ang akala ko kasi partners tayo.
Hindi mo naman ako sinabihan na tau-tauhan lang pala ako.
Ikaw lang pala dapat ang nagiisip. Pag pala walang naisagot sayo agad, bobo na. Kaya ikaw na ang mangunguna magdecide."
Huminto kami sa gilid ng kalsada.
"Baby, I'm sorry!
It's not what you think!
Hindi ganon!"
😕😕😕
"Eh ano?
Ano Deanna?
Explain mo sa akin. Kung hindi yon ano?"
🙁🙁🙁
"I feel paranoid!
Yung pakiramdam ko hindi mo ko mahal!
That you always have this reservations!
Yung feeling na yung mundo ko umiikot na sayo tapos ikaw you have a world of your own na ayaw mo ko papasukin.
You don't want me to help you financially because you don't want things that will remind you of me kapag nakipagbreak ka na sa akin!
Na pag nangyari yon, you'll quickly be back to normal, as if I didn't came into your life!
Pero ako?
I live my life for you.
I wake up each and every morning asking myself how can I lighten up your day. I wanna share your troubles and happiness. I wanna be there to help you whenever you need me.
I WANT TO BE WITH YOU ALWAYS.
But this wall of secret relationship na nilagay mo, and this rules na dinagdag mo, and those fucking restrictions na nilatag mo sa harap ko, wala na akong magawa kundi tanawin ka sa malayo.
Nagpapapansin na nga lang ako para makuha ko ang atensyon mo eh. Pero mali pa rin yun sa paningin mo.
Don't you get it Jessica? Hindi tayo magkakilala ng maayos dahil sa mga yon."
Tumahimik siya nung tiningnan ko siya.
"Deanna may sarili tayong buhay pareho nung nagkakilala tayo.
Hindi ko hiniling na umikot ang buhay mo sa akin.
Marami pa akong pangarap.
Marami akong kailangang gawin sa buhay ko, nakaset na yon before pa tayo magkakilala.
Sa tingin mo tama ba na ipaako ko sayo ang mga goals ko para lang makasama mo ko?
Eh daig ko pa ang pokpok nun ah?!
Hindi pride yun Deanna, self fulfillment ang hinahanap ko.
Oo magkaiba tayo ng mundo, kasi ikaw wala ka masyadong inaalala kumpara sa akin.
Nasa magkaibang planeta nga siguro tayo eh. Pero hindi ibig sabihin nun hindi kita iniisip, na hindi kita mahal.
Eto ko oh, unti-unti kong inaayos ang mundo ko para iwanan ko man to at pumasok sa mundo mo, eh maayos na siya.
Akala mo ba sasaya ka kung sakaling pumasok ka rin sa high school? Magaaway lang tayo lagi Deanna.
Mas gugustuhin ko nang maging masama sa paningin mo sa panghaharang ko sayo.
Kesa ikaw mismo ang makarealize ng mga pinagsasasabi ko sayo.
Hindi ba obvious yon?
Catholic School ang Sta. Barbara.
Nagkalat ang mga madre sa paligid, pari ang nagpapatakbo ng eskwelahan.
Sa tingin mo anong mangyayari pag nagkataon?
Magiging komplikado lang ang lahat."
Anudaw?
Parang may ibulong siya sa hangin eh.
"Anong sinabi mo?"
🤨
"Sabi ko, kung inaccept mo na lang sana yung offer ko na sa Manila na tayo magstay, hindi tayo mahihirapan."
😩😩😩
"Sige, ganito na lang ah. After two years, sure na yon. Magiipon ako para di ako maging pabigat sayo don.
Hindi mo naman ako sisingilin ng upa sa inyo diba? Malabo rin na payagan mo ko makapaggrocery man lang kahit once a month, kaya makakapagsave ako. Mas maluwag na nun sa dibdib ko pag lumipat tayo don."
Haay salamat, kahit hindi ko alam kung nagkaliwanagan kami sa pinagaawayan namin kanina, alam ko na pagiisipan niya na yon.
Ako rin naman naintindihan ko siya.
"Baby, pwede mo ba kong pagbigyan kahit minsan?"
Ano na naman!
Hindi pa yata?!
"Give me just a day. Isang araw lang na tutulong ako. Pumayag na si Tatay. Ikaw na lang ang problema."
Magsasalita sana ako pero---
"Please? You are not a gold digger. Sometimes I just wish nga na ganun ka na lang eh. Para di na ko mahirapan.
Do you think okay lang sa akin na ang girlfriend ko financially broke habang nanonood lang ako?
Pero tiniis ko yun kasi ayokong magalit ka sa akin. Kahit minsan gusto kong kuhanin lahat ng bills na nakadikit sa ref niyo.
Na kausapin ang landlady niyo para ako na magbayad ng upa sa apartment niyo.
At---"
"Magabot bigla ng malaking pera sa Tatay ko para mapagawa ang bahay namin."
Ako na ang nagtuloy.
Nakakatawa yon Deanna Wong?
"Just a day please?"
😏😏😏
"Sige.
Bukas na agad.
Paggising natin."
"Yay! Thank you Baby!"
Hinalikan niya ko at nagdrive na siya ulit.
Di na ko nagreklamo nung diniretso niya na ko sa bahay nila.
Hmmm...
Ano nga ba yung sinasabi ni Ate Mich na kdrama?
Dahil libre ang wifi,
Kdrama marathon for tonight.
Wehehehe...