ဟိန္းထက္ကို သတင္းေပးခိုင္းၿပီး ေန့ဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔သတင္းက ေနရာေပါင္းစံုမွာ တက္လာတယ္။သူကသိုသိုသိပ္သိပ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ရဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက ႀကီးမားေတာ့ဒီလို သတင္းမ်ိဳးေတြဆိုမီဒီယာသမားေတြသေဘာက်ၾကတယ္။ေသခ်ာတာေတာ့ ရွယ္ယာ အတက္အက်ေတြေၾကာင့္ သူ႔အေမေတာ့ေသခ်ာေပါက္ေဒါသပုန္ထေနမွာျဖစ္ၿပီး ေခမီဇူးဇန္တစ္ေယာက္ကလဲ စိတ္တိုေနတဲ့ သူ႔အေမရဲ့ေဒါသကို မီးၫွိေပးမိေတာ့မွာ။
အခ်င္းခ်င္းေဖးမၿပီးလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြသိမ္းထားေပးၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္ စကားေတြမ်ားၾကမွာကိုေတြးမိေတာ့ မိုးပင္လယ္မၿပံဳးဘဲကိုမေနႏိုင္ဘူး။ဟိန္းထက္ယူလာေပးတဲ့ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကို အရသာခံေသာက္ရင္း စိတ္ထဲမွာလဲ ေက်နပ္ေနမိတယ္။
သူမေန့ကဟိန္းထက္ကို သတင္းမျဖန္႔ခိုင္းမီမွာ သူ႔အေဖဆီဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။ျဖစ္လာမဲ့ျပႆနာေတြအတြက္သူ႔မွာ ခိုင္လံုတဲ့စကားေတျြပန္ေျပာႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြအကုန္သိထားဖို႔လိုတယ္။ဒါမွသာ သူ႔အေမရဲ့ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ စကားပရိယာယ္ေတြၾကားကသူရုန္းထြက္ႏိုင္မွာ။
သူ႔ဖုန္းဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း ဖုန္းမဆက္ေပမယ့္ အၿမဲသိမ္းထားတတ္တဲ့နံပါတ္ကို မရဲတရဲေခၚလိုက္ေတာ့ သူအၿမဲမွတ္မိေနၾက ေလသံခပ္ေအးေအးကသူ႔နားထဲစီးဝင္လာတယ္။
"ဟဲလို......"
ရုတ္တရက္ မိုးပင္လယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတဲ့ထိဘာစကားေျပာရမွန္းမသိဘဲေၾကာင္အေနမိတယ္။သူ႔အေဖရဲ့အသံကိုသူမၾကားရခဲ့တာ ႏွစ္၃၀နီးပါးရိွခဲ့ၿပီ။ခုေဖေဖ့အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ နဂိုေျပာမယ္လို႔ေတြးထားတဲ့စကားေတြ အေတြးေတြအကုန္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီး ဖုန္းကိုသာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားမိေတာ့တယ္။
သူ႔ဘက္ကတိတ္ဆိတ္ေနေတာ့ တစ္ဖက္က လူႀကီးကလဲတခဏတာေလာက္ တိတ္သြားကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး...
"သားလား....သား ဟုတ္တယ္မလား"
သူ႔အေဖရဲ့ မယံုၾကည္ႏိုင္သလို တအံ့တၾသေမးသံၾကားေတာ့မွ သူေခ်ာင္းဟန္႔ၿပီး..
"ဟုတ္ကဲ့..." ဆိုၿပီး အေတာင့္လိုက္ႀကီးေျဖလိုက္တယ္။
"ေအးသား...သားဘာကိစၥရိွလို႔လဲ...အာ မဟုတ္ေသးဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ဖုန္းနံပါတ္ကိုျမင္ေတာ့ သားလို႔ေဖေဖထင္လိုက္မိေပမယ့္ ဟုတ္လားမဟုတ္လား ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးေနရေသးတယ္ကြာ...လူႀကီးဆိုေတာ့ မွားမ်ားမွားေနသလားဆိုၿပီး"
သူ႔အေဖက အၿမီးအေမာက္မတည့္တဲ့စကားေတြကို ရယ္ကာေမာကာနဲ႔ေျပာလာလို႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အေျခအေနကနည္းနည္းေလးေတာ့ပူေနြးလာသလိုျဖစ္လာတယ္။သူလဲဖုန္းနံပါတ္ကိုမဖ်က္သလို သူ႔အေဖလဲ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကိုမွတ္မိေနရင္ေကာင္းမယ္လို သူေတြးထားခဲ့ဖူးတယ္။ခုသူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကို မွတ္ထားေသးတာကို သိလိုက္ရေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေရာေမႊထားသလိုခံစားလာရၿပီး အရင္သူ႔အျပဳအမူေတြအတြက္လဲ အရွက္ရလာမိတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းဆယ္ခ်ီၿပီး စကားမေျပာျဖစ္ၾကတဲ့ သားအဖဆက္ဆံေရးက နည္းနည္းကသိကေအာက္ႏိုင္ေနတာေတာ့အမွန္ပဲ...သူ မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးတစ္ေယာက္လို သူ႔အေဖနဲ႔စကားေျပာရမွာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတယ္။သူ႔ပါးစပ္ကိုေလးေလးလံလံဖြင့္ၿပီး စကားလံုးအခ်ိဳ႕ကိုထြက္က်လာေအာင္မနည္းလုပ္ယူလိုက္ရတယ္။
"ေဖေဖ ေနေကာင္းလား..."
"ေအး ေကာင္းပါတယ္ သားေရာ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ အဆင္ေျပပါတယ္"
"ေဆးရံုမွာအလုပ္ရႈပ္ေနလား အခုတေလာ"
"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီ..."
"ေၾသာ္..."
ႏွစ္ေယာက္လံုးတိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။သူ သူ႔အေဖကို သိခ်င္ေနတဲ့အေၾကာင္းကိုဘယ္လိုစေမးရမလဲမသိဘူး...ေမးလဲမေမးရဲသလို ေမးလဲမေမးခ်င္ဘူး။တစ္ေယာက္ေယာက္ကသူ႔အစားေမးေပးရင္ေကာင္းမယ္လို႔ မိုးပင္လယ္ေတြးမိတယ္။
အတန္ၾကာ အၾကပ္ရိုက္ေနရင္း သူ အားတင္းၿပီးေမးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
"ေဖေဖ...ေမေမနဲ႔ဘာလို႔ကြာရွင္းခဲ့တာလဲ"
"ဒီလိုပါပဲကြာ...ၾကာခဲ့ၿပီပဲကို ခုမွဘာလုပ္ဖို႔သိခ်င္ေနတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ထူးဆန္းတဲ့သတင္းၾကားထားရလို႔...ေမေမကေဖာက္ျပန္လို႔ကြာရွင္းလိုက္ၾကတာဆိုတာ အမွန္လား"
သူ႔စကားအဆံုးမွာ တစ္ဖက္က အသံဗလံလံုးဝတိတ္က်သြားၿပီးမွ အသံတိုးတိုးနဲ႔
"သားဘယ္ကၾကားလာတာလဲ"
"ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား ေဖေဖ...ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေပါင္း၃၀ေလာက္အလိမ္ခံရၿပီးၿပီမို႔ေဖေဖကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အမွန္အတိုင္းေလးေျပာျပေပးရင္ေကာင္းမယ္...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လဲအေရးႀကီးတာမို႔"
"သားေမေမဘာေျပာလဲ...သားေမေမသားကိုေျပာျပထားတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
"ကြၽန္ေတာ္ၾကားထားတာက်တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႔ေဖေဖ..."
သူ႔စကားဆံုးေတာ့ တစ္ဖက္ကျပန္ၿပီးတိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။သူ႔အေဖလဲ ျပန္ေျပာဖို႔ကိုတြန္႔ဆုတ္ေနပံုရတယ္...အရင္တုန္းကေတာင္ သူ႔အမွားလို႔ပံုအခ်ခံၿပီး သူ႔ကိုပဲမုန္းတာကိုခံယူခဲ့တဲ့လူႀကီးဆိုေတာ့ ခုခ်ိန္ထိလဲအဲ့လိုပဲဆက္လုပ္ေစခ်င္ပံုရတယ္။
တစ္ဖက္မွာလဲၪီးမိုးသစ္လြင္ တစ္ေယာက္ကေတာ္ေတာ္ေလး အၾကပ္ရိုက္ေနရတယ္။ႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္ၾကာၿပီးမွ သူ႔သားျဖစ္သူက ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိခ်င္လာလိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး။အရင္တုန္းကေတာ့ မေမးလဲ သူကိုယ္တိုင္ရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူ႔သားကိုယ္တိုင္က မလိုလားခဲ့တာမို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္တယ္။
အေမျဖစ္သူရဲ့ အျပစ္ထက္ အေဖ လုပ္သူကအျပစ္ျပဳလိုက္တာမ်ိဳးကသူ႔သားအတြက္ခံစားရသက္သာေစမလားလို႔ေတြးမိတာေၾကာင့္လဲျဖစ္တယ္။ခုခ်ိန္က်မွ အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေျပာရင္းသားျဖစ္သူကို ထပ္ခါထပ္ခါ ခံစားေစရသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေစမွာလဲၪီးမိုးသစ္လြင္ေၾကာက္မိတယ္။
"ေဖေဖ..ေျပာရမွာခက္ခဲေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေလးကိုပဲနားေထာင္ၿပီး ဟုတ္လား မဟုတ္လား ေျဖေပးပါ ...အဲ့လိုေရာရလား"
မိုးပင္လယ္ရဲ့ အသံက စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားထြက္လာတယ္။ဒီေန့ကိုအတိတ္ကမသိခဲ့ရတာေတြအတြက္ အကုန္တူးေဖာ္ဖို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားပံုရလို႔ သူ႔သားအတြက္ ၪီးမိုးသစ္လြင္ကပဲေျပာျပေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
"ရပါတယ္...ေဖေဖေျပာျပေပးမယ္...ဒါေပမယ့္ သား...သားေမေမကိုအရမ္းႀကီးလဲအျပစ္မတင္ပါနဲ႔...ဟုတ္ၿပီလား"
သူ႔ရဲ့စိတ္ထားေကာင္းတဲ့အေဖကေတာ့ သူ႔ကိုမေကာင္းတဲ့လူျဖစ္ေအာင္ကင္ပြန္းတပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဇနီးေဟာင္းကို ကာကြယ္ေပးေနေသးတယ္။သူ႔သားကိုသူ႔ဆီမလာဖို႔ ကားအက္စီးဒန္႔ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာကိုသိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေရာ ဒီလိုကာကြယ္ေပးေနၪီးမွာလားသိခ်င္မိတယ္။
မိုးပင္လယ္ အင္တင္တင္နဲ႔ပဲ "ဟုတ္ကဲ့"လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ီသူ႔အေဖက သက္ျပင္းကိုမ်ွင္းမ်ွင္းခ်လိုက္ၿပီး စေျပာျပတယ္။
အေဖ့ရဲ့ တည္ၿငိမ္တဲ့ေလသံေအးေအးက သူ႔ကိုဇာတ္ေၾကာင္းတစ္ခုထဲကိုစီးဝင္သြားေစတယ္။
"သား ေမေမက ေဖေဖနဲ႔ မတူဘဲ သိပ္ကိုထက္ျမတ္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာအျမင္မတူၾကပဲျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းလိုျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။"
စရိုက္မတူ အသြင္မတူတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ဘယ္လိုေပါင္းဖက္မိသြားလဲဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ထက္ျမတ္တဲ့မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ထိန္းဖို႔ ခပ္ေအးေအးေယာက်ၤားတစ္ေယာက္အျဖစ္မိုးသစ္လြင္ကို ျမရတနာရဲ့ အေဖကခန္႔အပ္လိုက္ရာကေနစတာပဲ။မိုးသစ္လြင္ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ ျမရတနာ အသက္၂၃မွာ မိဘေတြသေဘာတူညီမႈနဲ႔လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။မိုးသစ္လြင္ရဲ့ခ်စ္သူေကာင္မေလးကလဲ စိတ္သေဘာထားေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ေလး သူေဌးသမီးေလးနဲ႔ ညားသြားတာကို မ်က္ရည္အဝိုင္းသားေလးနဲ႔ ဝမ္းသာၿပီးလက္ခံေပးရွာတယ္။
သူအိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၃ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ သူ႔ခ်စ္သူေကာင္မေလးရဲ့ ၿမိဳ႔ကပြဲရံုသူေဌးရဲ့သားနဲ႔လက္ဆက္သြားတယ္လို႔သတင္းၾကားရတယ္။ယူခါစ၂ႏွစ္ေလာက္ထိကအဆင္ေျပတဲ့အခ်စ္ငွက္ေလးေတျြဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ျမရတနာကိုအိမ္မွာျမင္ရဖို႔ေတာင္ခက္ခဲလာတယ္။မိုးသစ္လြင္လဲ ကုမၸဏီအလုပ္ေတြကိုလုပ္ေနေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔မွ ဇနီးမယားမ်က္ႏွာမေတြ့ရလို႔ ေျပာဆိုဆူပူမိေတာ့ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ရန္ျဖစ္ရတာေတြပဲအဖက္တင္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃ႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ မိုးသစ္လြင္အတြက္က တစ္လခ်င္းေရတြက္မယ္ဆို ေပ်ာ္ဆယ္ရက္ မေပ်ာ္ရက္ႏွစ္ဆယ္ပဲ...ျမရတနာကို ေျခၿငိမ္ေစဖို႔အတြက္ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကကေလးအတင္းယူခိုင္းမွ အိမ္ေထာင္သက္ ၅ႏွစ္ၾကာေတာ့ သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးလာတယ္။
"သားေမြးလာၿပီးေတာ့လဲ သားေမေမက သားနားမွာေနဖို႔ထက္ကေလးေမြးထားရလို႔ပင္ပန္းတယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ေလ်ွာက္လည္တာကပိုမ်ားတယ္။ေဖေဖကလဲအလုပ္တစ္ဖက္ဆိုေတာ့ သားနားမွကအခ်ိန္ျပည့္မေနႏိုင္ဘူး။
ေနာက္က် သားဖိုးဖိုးဆံုးေတာ့ သားေမေမကို ရွယ္ယာတစ္ဝက္ သားအန္တီကိုရွယ္ယာတစ္ဝက္ခြဲေပးခဲ့တယ္။အဲ့ေနာက္ေတာ့လဲ သူ႔ကုမၸဏီကိုသူမ်ားေနာက္က်န္ခဲ့မွာစိုးတာနဲ႔ အသဲအသန္လုပ္ရင္းသားနားမွာမေနႏိုင္ျပန္ဘူး။ေဖေဖကေျပာျပန္ရင္လဲ အိမ္ကထြက္သြားျပန္ေရာ...လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရိွေနတဲ့ အသက္၃၀ေက်ာ္ေက်ာ္မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုလိုက္ထိန္းဖို႔ဆိုတာက မလြယ္ကူဘူး။"
ၪီးမိုးသစ္လြင္က အၾကာႀကီးေျပာလိုက္ရလို႔ေမာသြားဟန္နဲ႔ခဏနားလိုက္ၿပီး...
"သား ဆက္နားေထာင္ၪီးမွာလား"
"ဟုတ္ နားေထာင္မွာေဖေဖ"
"အင္းအင္းဟုတ္ၿပီ...တစ္ေန့ သားတအားအဖ်ားႀကီးေနတဲ့ေန့ေပါ့ သားက ၆ႏွစ္ပဲရိွၪီးမယ္...ထံုးစံအတိုင္း သားအေမက ေဖေဖ့ကိုစိတ္ဆိုးၿပီးထြက္သြားတာ အိမ္ျပန္မလာဘူးေလ...ကေလးဆိုေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ အေမကိုရွာၿပီးဂ်ီက်ေနတာမို႔ ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲမကိုင္ဘူး...ေဖေဖလဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆီစံုစမ္းရင္းလိုက္ရွာရင္းနဲ႔ေနာက္ဆံုးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ထိုင္ေနတာကိုေတြ့တယ္။
ေဖေဖကသေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူး...ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္တဲ့လူ ဘယ္သူမဆို ရိုးရိုးသားသားမဟုတ္မွန္း တန္းသိႏိုင္တဲ့ ပံုစံပဲ...ကိုယ့္မိန္းမ ကိုယ့္ကေလးရဲ့အေမက ကိုယ္မဟုတ္တဲ့အျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ထိုင္ေနတာကိုျမင္ရတာ ေဖေဖ့ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ထိခံျပင္းမလဲ သားစဥ္းစားၾကည့္!
ေဖေဖ ေတြ့လိုက္တဲ့ေနရာကေနျပန္လွည့္ၿပီး အိမ္ကိုပဲျပန္သြားလိုက္ခ်င္တာ။ဒါေပမယ့္ သားအတြက္ ေဖေဖ့ရဲ့ခံျပင္းမႈ ေဒါသမာနေတြကိုေနာက္ပို႔ၿပီး မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ၿပီးေရ႔ွကိုဆက္တိုးၿပီးသြားေခၚခဲ့တယ္။
လိုက္ေတာ့လာပါတယ္...ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ပဲ...ဖ်ားတဲ့သားကိုေတာင္အျပစ္တင္ေနေသးလို႔ အဲ့ေန့ကားေပၚမွာထဲက အျပတ္ေျပာခဲ့လိုက္တယ္။ေဖာက္ျပန္ခ်င္တာကရတယ္...သားကတအားငယ္ေသးလို႔ သူသိလို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူးလို႔...ေနာက္ပိုင္းကြာရွင္းၿပီး ကိုယ့္လမ္းကိုေလ်ွာက္မယ္လဲဆိုေရာ သူ႔ကုမၸဏီimageနဲ႔သူ႔ဂုဏ္သိကၡာ ပ်က္မွာစိုးတာနဲ႔ေဖေဖေၾကာင့္ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ေတာ့တာပဲ..."
"ေဖေဖလဲကြာရွင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဖေဖ့ရွယ္ယာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသားကိုလႊဲခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေဖေဖ့ခုလုပ္ငန္းထဲကိုရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုက္တယ္။လုပ္ငန္းအေျခက်မွ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာ"
"ေနာက္အိမ္ေထာင္ကဘယ္သူလဲေဖေဖ"
မိုးပင္လယ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔အေဖက ရယ္တယ္။
"ကံၾကမၼာကဆန္းေတာ့ဆန္းသားကြ...ငယ္ငယ္ကကြဲသြားတဲ့ရည္းစားကိုေနာက္အိမ္ေထာင္အျဖစ္ျပန္ဆံုရတယ္..."
သူပါလိုက္ရယ္မိၿပီး..."ေဖေဖေတာ့ေပ်ာ္ေနမွာပဲ"
"ေပ်ာ္တယ္ရယ္လဲမဟုတ္ပါဘူးကြာ...ငယ္ကခ်စ္ ႏွစ္တစ္ရာမေမ့သာဆိုတာေတာ့ရိွတာေပါ့...ဒါေပမယ့္ သားယံုပါ သားေမေမနဲ႔အတူတူေနတဲ့ကာလတစ္ေလ်ွာက္လံုး ေဖေဖ စိတ္နဲ႔ေတာင္မေဖာက္ျပန္ခဲ့ဘူး...သား!သားသိလား စမ္းေရ မွာလဲ သားအရြယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ရိွတယ္...နာမည္က..."
"ေနြၪီးဧရာ..."
သူစကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖေဖအံ့ၾသသြားတယ္။
"သားကေနြၪီးကိုသိတယ္လား"ၿပီးမွ..."ဟုတ္သားပဲ ...သားလဲဆရာဝန္လုပ္ခဲ့ေသးတာပဲကို ..."
"ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္အတူတူလုပ္ဖူးၾကတယ္"
"ေဟ!ဟုတ္လား..."
ေဖေဖ့အသံက အားရဝမ္းသာႀကီးထြက္လာတယ္။သူလဲေျပာလက္စနဲ႔ အကုန္ေျပာျပဖို႔ေတြးလိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲခဲ့ဖူးေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႔အေဖခဗ်ာလူရိုးႀကီးပီပီအံ့အားသင့္ေနတာေတာ္ေတာ္နဲ႔ အသံေတာင္ထြက္မလာႏိုင္ဘူး။
"ခုထိေရာ တြဲေနၾကတုန္းလားသား...သားကေဖေဖ့သားမွန္းေရာ ေနြၪီးသိလား"
"သိတယ္ေဖေဖ...ဒါေပမယ့္ခုေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပတ္သြားၾကၿပီ"
"ေဟ!"ေဖေဖရဲ့တအံ့တၾသ အသံေၾကာင့္ မိုးပင္လယ္ရယ္ခ်လိုက္ေတာ့ သူ႔အေဖကလဲလိုက္ရယ္ၿပီး...
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး..ဘာေတြလဲ ေဖေဖနားလည္ေအာင္ေျပာပါၪီး..."
မိုးပင္လယ္ အေၾကာင္းစံုကိုအတိုခ်ံဳးၿပီးေျပာျပလိုက္ေတာ့ အင္မတန္ေအးတဲ့သူ႔အေဖေတာင္ တက္တစ္ေခါက္ေခါက္ျဖစ္သြားတယ္။ကိုယ့္ဘက္ကေန ေဒါသကူထြက္ေပးမယ့္လူရိွတာ အရမ္းခံစားလို႔ေကာင္းတယ္။သူ႔အေဖက အရမ္းသေဘာထားျပည့္ဝေလ သူ႔ ရဲ့အျပဳအမူေတြအတြက္ အရွက္သည္းလာေလ ျဖစ္ေနတယ္။
"ေဖေဖ...ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...အက်ိဳးအေၾကာင္းေသခ်ာမသိဘဲ ေဖေဖ့ကိုမုန္းခဲ့မိလို႔"
"ရပါတယ္ကြာ...သားကိုအမွန္အတိုင္းေျပာျပေပးမယ့္လူ ဘယ္သူမွမရိွလို႔ အထင္လြဲရတာပဲ ေဖေဖ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္"
ေနြၪီးကိုလဲ သူပါကူညီၿပီး ရွင္းျပေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႔အေမက သူနဲ႔ႏြေၪီးကိုထပ္ၿပီးျပႆနာရွာေနၪီးမယ္ဆိုရင္ သူဝင္ၿပီးေျဖရွင္းေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားတယ္။
သူ႔အေဖနဲ႔စကားေျပာၿပီးရံု...ေစ့စပ္ပြဲဖ်က္ၿပီး သူ႔အေမရဲ့ေဒါသကိုဆြေပးရံုနဲ႔သူ႔ကိစၥကၿပီးမသြားေသးဘူး...သူ႔ကားတိုက္မႈေနာက္ကြယ္မွာ အမွန္တကယ္ကို သူ႔အေမရိွေနလားဆိုတာစံုစမ္းဖို႔က်န္ေနေသးတယ္။သူ႔ဖုန္းကဒ္ကိုထုတ္ ကဒ္အသစ္သံုးၿပီး စာပို႔လိုက္တယ္။
//ဟိုတစ္ခါကိစၥအတြက္ က်န္တဲ့ေငြ လႊဲမေပးရေသးဘူးေနာ္ ေဒၚျမရတနာ...ခုခ်ိန္ကုမၸဏီမွာကလဲကေမာက္ကမျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အဲ့သတင္းသာျပန္႔သြားရင္ခင္ဗ်ားအတြက္ဆံုးရႈံးမႈႀကီးက နည္းမွာမဟုတ္ဘူး//
ဒီတစ္ခါသူခ်လိုက္တဲ့ငါးစာကို သူ႔အေမမိသြားရင္ေကာင္းမယ္။ခုခ်ိန္မွာ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းစုကို အသက္ထက္ျမတ္ႏိုးတဲ့သူ႔အေမက ရွယ္ယာ အတက္အက်ေတြေၾကာင့္စိတ္တိုေနမွာျဖစ္ၿပီး လူေတြကစိတ္တိုေနခ်ိန္ဆို အက်ိဳးအေၾကာင္းသိပ္ၿပီး မခ်ိန္ဆႏိုင္ေတာ့ဘူး။
သူ႔အေမဆီက အမွန္တရားေတြထြက္လာဖို႔အခ်ိန္ေကာင္းပဲ!
ခဏေနေတာ့ သူ႔အေမဆီက စာျပန္ဝင္လာတယ္...ဖြင့္ဖတ္ဖို႔အတြက္ဖုန္းစခရင္ကို မိုးပင္လယ္မႏိွပ္ရဲတာမို႔လက္ရြယ္ေနရင္း ရပ္တန္႔ေနမိတယ္။ အမွန္အတိုင္းသိခ်င္လို႔သာ လုပ္ေနရတာ တကယ္ကိုစိတ္ထဲမွာေနလို႔မေကာင္းလွဘူး။သူ႔ရဲ့ကားအက္စီးဒန္႔ေနာက္ကြယ္က လူက သူ႔အေမဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို သူဆက္ၿပီးတူးေဖာ္သင့္လား မတူးေဖာ္သင့္ဘူးလားဆိုတာကိုလဲ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္လဲ ခုမွေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို႔မရေတာ့တာမို႔ သူစာကိုဖြင့္ဖတ္လိုက္ေတာ့ တကယ္ကိုပဲ သူ႔အေမကေတာ့သူခ်လိုက္တဲ့ငါးစာကို ဟပ္မိသြားၿပီ။သူ႔အေမလိုလူကေၾကာင္းအရင္းမရိွဘဲ ေပါက္ကရဝင္လာတဲ့စာကို စာျပန္မွာမဟုတ္ဘူး။
//မင္းဘယ္သူလဲ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ//
//ခင္ဗ်ား ကခင္ဗ်ားသားကို ကားနဲ႔တိုက္ခိုင္းတာေလ...အဲ့တာတကယ့္သတင္းႀကီးပဲမဟုတ္ဘူးလား//
စာတစ္ေစာင္ပို႔ၿပီးတိုင္း သူ႔အေမဘက္ကစာျပန္ဝင္လာတိုင္းမိုးပင္လယ္ သတိလက္လြတ္ တံေတြးကိုမ်ိဳခ်လိုက္မိၿပီး ဖုန္းကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။သူတကယ္ကို အမွန္တရားကိုဆက္သိဖို႔ေၾကာက္ေနၿပီ...
//အေမကသားကို ကားနဲ႔တိုက္ခိုင္းတာကို ရူးေနတဲ့လူေတြပဲယံုၾကမွာေပါ့ //
//ခုမွမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား ေဒၚျမရတနာ ကြၽန္ေတာ့္မွာသက္ေသေတြအမ်ားႀကီးေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားသားကိုပဲသနားတယ္//
တစ္ဖက္က ဘာစာမျွပန္ဝင္မလာလို႔ သူစိတ္ညစ္သြားရတယ္။သူ႔အေမက အမွန္တကယ္သူ႔ကိုကားနဲ႔တိုက္သြားတဲ့ေကာင္ေတြဆီ ဖုန္းမ်ားဆက္ေနမလားဆိုၿပီးလဲေတြးပူရေသးတယ္။သူ႔ခံစားခ်က္က ရန္သူ႔ႏိုင္ငံရဲ့ထိတ္တန္းလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို စံုစမ္းေနတဲ့ သူလ်ိဳတစ္ေယာက္လိုပဲ...
//က်ဳပ္ဆီမွာ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့အသံဖိုင္ရိွေနတယ္ဆိုရင္ေရာ...အဲ့အသံဖိုင္ကို ခင္ဗ်ားသားဆီပို႔လိုက္ရမလား...ဘယ္လိုလဲ စိတ္ဝင္စားလား//
မိုးပင္လယ္ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆံကိုထုတ္ၿပီးသံုးခ်လိုက္ၿပီ။သူပို႔လိုက္တဲ့စာကို သူ႔အေမယံုရင္ေတာ့ ဒီက်ည္ဆံကသံုးရက်ိဳးနပ္မွာပါ။မယံုရင္ေတာ့ သူ အျခားနည္းလမ္းထပ္စဥ္းစားရေတာ့မွာ..
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူ႔အစီအစဥ္ကအလုပ္ျဖစ္သြားတယ္။သူ႔အေမဆီကစာေတြဆက္တိုက္ဝင္လာေနတယ္။
//မင္းတို႔ကို ငါအဲ့တုန္းကတည္းက အျပတ္ရွင္းေပးလိုက္တယ္ေလ//
//အခုက်မွဘာကိုထပ္လိုခ်င္ေနတာလဲ...နင္တို႔အလုပ္ကိုအဲ့လိုေတြပဲလုပ္ေနၾကတာလား//
//ငါကဘာမွထပ္မေပးႏိုင္ဘူး...သတင္းကိုျဖန္႔လဲ ငါ့လိုလူနဲ႔ နင္တို႔လိုလူကိုဘယ္သူကယံုမလဲစဥ္းစားၾကည့္//
ဝင္လာတဲ့စာတစ္ေစာင္ခ်င္းစီက သူ႔အသားကို ဓါးပါးပါးေလးနဲ႔ ရွပ္ခနဲ ရွပ္ခနဲလွီးေနသလို နာက်င္ရတယ္။သူ႔မွာ အခုဆိုရင္ သူသိခ်င္တဲ့ အမွန္တရားက သူ႔ေရ႔ွကဖုန္းထဲမွာပဲ...သူ႔အေမကိုယ္တိုင္ သူ႔ကိုအမွန္တရားေျပာျပေနၿပီ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ?သူကသူ႔အေမရဲ့ သားပါ...သားမွတစ္ၪီးတည္းပဲရိွတဲ့သား...ဒါေတာင္ သူ႔အသက္ကသူ႔အေမအတြက္အေရးမပါဘူးလား?
မိုးပင္လယ္ သူ႔အေမကိုနားမလည္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြရိွခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဒီတစ္ႀကိမ္ကေတာ့အဆိုးဆံုးပဲ...သူရူးခ်င္ေလာက္ေအာင္ နားမလည္ေတာ့ဘူး။
မိုးပင္လယ္တုန္ယင္ေနတဲ့လက္နဲ႔ ဖုန္းကိုကုတင္ေပၚခ်လိုက္တယ္။အလင္းေရာင္ခပ္မိွန္မိွန္ပဲရတဲ့ သူ႔အခန္းက ပိုၿပီး ပိတ္ေမွာင္ေနၿပီးမီးေတာက္ႀကီးတစ္ခုကိုမ်ိဳခ်ထားသလိုသူ႔ရင္ထဲမွာ ပူေနရတယ္။
သူ႔အသက္ရႈသံမ်ွင္းမ်ွင္းကလြဲၿပီး ဘာသံမွရိွမေနတဲ့ တိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းထဲမွာ ဖုန္းတုန္ခါသံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ထြက္လာတယ္။ခ်ီတုန္ ခ်တုန္စိတ္နဲ႔ သူဖုန္းကိုကိုင္ကိုင္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔အေမရဲ့အသံကသူ႔နားထဲခုန္ေပါက္ဝင္လာတယ္။
"အသံဖိုင္အတြက္ ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္တာလဲ..."
မိုးပင္လယ္ လက္ဖဝါးမွာ လက္သည္းရာထင္ေလာက္တဲ့ထိတင္းတင္းဆုတ္ထားမိတယ္။ေခြၽးေစးေတြကတစ္ကိုယ္လံုးအႏွံ႔ထြက္ေနၿပီး သူ႔ႏွလံုးက အျပင္ကိုခုန္ထြက္ေတာ့မလိုမ်ိဳး ခုန္ေနတယ္။
ဖုန္းကိုလက္နဲ႔ တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အသက္ဝေအာင္ရႈလိုက္ၿပီး တုန္ယင္ေနတဲ့အသံကိုပံုမွန္အသံအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ထိန္းၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ေမေမ..."
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုပဲ တစ္ဖက္က အသံတိတ္က်သြားတယ္။သူအသက္ဝေအာင္ထပ္ရႈၿပီး ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ အက္စီးဒန္႔ျဖစ္ေအာင္ ေမေမတကယ္လုပ္ခဲ့တာလား"
"မိုးပင္လယ္ျပာ...အဲ့ဒါကအခုအေရးႀကီးလား!အခုကုမၸဏီမွာ မင္းေၾကာင့္ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းက ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ေနာက္ေနႏိုင္ေသးလား"
တကယ့္ကိုသူ႔အေမအစစ္ပဲ!ေနာက္ဆံုးအထိကို သူ႔အတြက္ စိတ္ထဲမွာမရိွေသးဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးေမေမ...တကယ္သိခ်င္လို႔ေမးေနတာ အက္စီးဒန္႔ေနာက္ကြယ္ကေမေမလား"
သူ႔ေမးခြန္းကို သူ႔အေမက စိတ္ပ်က္သမ်ိဳး စုတ္သတ္လိုက္တယ္။
"က်စ္!အေရးမႀကီးတာကို အေရးလုပ္ေနျပန္ၿပီ!မင္းမေသဘူးမလား ဘာေတြေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနတာလဲ"
"ေမေမ့!" မိုးပင္လယ္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ငိုခ်င္တဲ့စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားရတယ္။ေဒါသနဲ႔ဝမ္းနည္းမႈက သူ႔ကိုလိႈက္စားေနၿပီ။
မိုးပင္လယ္ တုန္ယင္ေနတဲ့ အသံကိုထိန္းၿပီး...
"ကြၽန္ေတာ္ မေသခဲ့ဘူး ဒါေပမယ့္ ေသလုဆဲဆဲပဲေလ ေမေမ!ကြၽန္ေတာ္က ေမေမ့သားပါ...ေမေမ ဘာလိုဒီလိုလုပ္ရက္တာလဲ!ကြၽန္ေတာ့္ကိုနဂိုထဲက အခ်စ္နဲ႔မပ်ိဳးေထာင္ခ်င္ရင္...ေမေမ့အခ်ိန္ေတြကိုမ်ွမေပးခ်င္ရင္...ေမေမ့ရဲ့ဂရုစိုက္မႈေတြကိုမေပးခ်င္ရင္ အစကတည္းက ေဖေဖနဲ႔ တစ္ခါထဲ ထည့္မေပးလိုက္တာလဲ"
ေဒၚျမရတနာက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထပ္ၿပီး စုတ္သတ္တယ္။
"မိုးပင္လယ္ျပာ!မင္းအသက္ ၃၀ေက်ာ္ေနၿပီ ခုခ်ိန္ထိ အဓိကနဲ႔သာမည မခြဲျခားတတ္ေသးဘူးလား ခုခ်ိန္မွာ အဲ့ဒါေတြကအေရးႀကီးလား ကုမၸဏီ အေျခအေနကို ကူထိန္းဖို႔ မလုပ္ပဲ ကေလးလိုေအာ္ငိုမေနနဲ႔..အိပ္မက္ကထေတာ့ မိုးပင္လယ္ျပာ!ကိုယ္ရွာထားတဲ့ျပႆနာကို ကိုယ္ရွင္း!"
မိုးပင္လယ္ ပါးေပၚကိုမ်က္ရည္ပူေတြတစ္လိမ့္ခ်င္းလိမ့္က်လာတယ္။ဟုတ္တယ္!သူ႔အေမလို ေသြးေရာ မ်က္ရည္ေရာ မရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္အဖို႔ အခုသူ႔ရဲ့ အျပဳအမူေတြအကုန္လံုးက ေသာက္ပိုေတြလိုခ်ည္းျဖစ္ေနမွာ...
သူတိတ္ဆိတ္ၿပီး ရင္ကြဲေနတုန္းမွာ သူ႔အေမက သူ႔ဒဏ္ရာကိုဆက္ၿပီးဆားသိပ္ေပးေနတယ္။
"မင္းေပ်ာ့ညံ့ေနတာ အကုန္ မင္းအေဖနဲ႔တူလို႔ပဲ...ငါ မင္းကိုေမြးထားတာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ညံ့ညံ့မဟုတ္ဘူး...အေရးႀကီးတာကိုပဲ အာရံုစိုက္မိုးပင္လယ္ျပာ!အခုစကၠန္႔ဝက္ေလာက္ေတာင္ ငါ့အတြက္အေရးပါေနတာ မင္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာအေၾကာင္းေတြေျပာဖို႔ စိတ္မဝင္စားဘူး...ငါ့သားျဖစ္ေနသေရြ့ မင္းဒီလိုပဲေနရမွာပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ေမေမ့လိုေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္မွာ ႏွလံုးသားရိွတယ္ ေမေမ့လို အခြံလြတ္ႀကီးမဟုတ္ဘူး...ၿပီးေတာ့ ကုမၸဏီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ဟာပိုအေရးႀကီးလဲေမေမ"
သူ႔စကားၾကားေတာ့ ေဒၚျမရတနာက အားရပါးရ ရယ္ၿပီး.
"ခုထိကေလးကလားေတြေျပာတုန္း...အရမ္းအားေနရင္ ေမေမ့ကိုလာကူလွည့္ မိုးပင္လယ္...ကေလးဆန္တာေတြရပ္ေတာ့!"
သူ႔အေမကေတာ့စိတ္တိုင္းက်ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားၿပီ။အဆံုးအထိ လံုးဝကိုအဆံုးအထိ သူ႔ကိုအားနာစိတ္ေလးေတာင္ရိွမသြားဘူး။
မိုးပင္လယ္ သူ႔ကိုကားတိုက္တဲ့တရားခံကို အသက္ရွင္ရတာေတာင္စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္ပစ္မယ္လို႔ စဥ္းစားဖူးတယ္။ခုက်ေတာ့ သူဘယ္လိုလုပ္ရေတာ့မလဲ။စိတ္ထဲက ဟာလာဟင္းလင္းနဲ႔ သူဘာမွမေတြးတတ္ေတာ့ဘူး။
__________